แดนนิรมิตเทพ – บทที่ 834

แดนนิรมิตเทพ บทที่ 834
“นายอย่าเอาจิตใจที่คับแคบของตนเอง ไปคิดกับคนที่ใจคอกว้างขวาง!”

เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย “จริงเหรอ? ขาของเจ้าหมอนั้นหักโดยไม่ได้ตั้งใจเหรอ? แต่ผมคิดว่ามันหักจากตอนที่ไปรังแกคนอื่น แล้วถูกคนอื่นทำร้ายจนหักต่างหาก!”

เล่ชิงชางไม่พูดอะไร ดวงตาของเขามีความประหลาดใจเล็กน้อย

ดวงตาของหยุนซานที่อยู่ด้านข้างเคร่งขรึม และเต็มไปด้วยความครุ่นคิด

หยุนเทียนหลิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว จ้องเฉินซงจื่อด้วยสีหน้าดุร้าย “นักพรตเฒ่า นายรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? นายเป็นพวกเดียวกันกับเจ้าหมอนั้นใช่ไหม?”

ในห้องโถง สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย

ขาของหยุนเทียนหลิงถูกคนอื่นทำร้ายจนหัก?

ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง มันจะกลายเป็นข่าวใหญ่!

ตระกูลหยุนคือใคร? เป็นตระกูลบู๊อันดับหนึ่งของเมืองจงไห่ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือตระกูลที่ต่อสู้เก่งที่สุด

แต่กลับมีคนทำร้ายจนขาของคุณชายหยุนหัก มันน่าขำจริง ๆ

ต้องรู้ว่าคนที่มาแสดงความยินดีในวันนี้ ไม่ใช่แค่คนของโลกมนุษย์เท่านั้น เพราะตระกูลหยุนเป็นตระกูลบู๊อันดับหนึ่งในโลกฝึกบู๊ของเมืองจงไห่ ทำให้สมาชิกของโลกฝึกบู๊มาแสดงความยินดีมากมายด้วยเช่นกัน

เมื่อได้ยินข่าวนี้ บรรดาสมาชิกของตระกูลนักบู๊ที่ถูกตระกูลหยุนกดขี่ ต่างแสดงสีหน้าที่ซับซ้อน

ถ้าหากขาของคุณชายหยุนถูกคนอื่นทำร้ายหักจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าตระกูลหยุนเจตนาปิดข่าวนี้

แล้วทำไมพวกเขาต้องปิดข่าวด้วย? มีเพียงคำตอบเดียว นั่นคือคนที่ทำให้ขาของคุณชายหยุนหัก เป็นคนที่แม้แต่ตระกูลหยุนก็ไม่อยากจะรุกราน หรือเป็นคนที่ไม่สามารถรุกรานได้

ชั่วพริบตา มีคนเริ่มมีความคิดที่จะก่อการร้ายแล้ว

ใช่ว่าไม่มีใครอยากท้าทายสถานะของตระกูลหยุน แต่เป็นเพราะตอนนี้พลังอำนาจของตระกูลหยุนแข็งแกร่งมาก แต่ถ้าตระกูลหยุนล่วงเกินบุคคลที่ทรงพลังกว่า นั่นหมายความว่าถึงเวลาที่พวกเขาจะมีโอกาสแทนที่ตระกูลหยุน

สีหน้าของหยุนซานเคร่งขรึมมาก เขาเดินไปข้างหน้าหนึ่งก้าว จ้องเฉินซงจื่อด้วยความเย็นชา “ท่านพรตเฉิน วันนี้เป็นวันมงคลของเทียนหลิงลูกชายของผม ถ้าท่านอยากมาดื่มเหล้ามงคล ผมยินดีต้อนรับ”

“แต่ถ้าท่านจะมาก่อกวน ก็อย่ามาโทษว่าตระกูลหยุนไม่เกรงใจ!”

เฉินซงจื่อเงยหน้าและหัวเราะอย่างบ้าระห่ำ “หยุนซาน เมื่อสักครู่ผมพูดไปแล้วว่าผมไม่สนใจว่าลูกชายของนายจะแต่งงานกับผู้หญิงคนไหน แต่ห้ามใครแตะต้องเล่หรูหั่วของตระกูลเล่เด็ดขาด!”

หยุนซานรู้สึกโกรธจนกลายเป็นหัวเราะ และกล่าวว่า “ท่านพรตเฉิน นายคิดว่าไม่มีใครสามารถจัดการหอการค้าโม่เจียได้เหรอ!”

หอการค้าโม่เจีย!

นอกจากพวกยักษ์ใหญ่ที่รู้จักสถานะตัวตนของเฉินซงจื่อแล้ว สีหน้าของเหล่าคนที่มีชื่อเสียงของเมืองจงไห่ที่เหลือเต็มไปด้วยความตกใจ

ตอนนี้หอการค้าโม่เจียได้กลายเป็นยักษ์ใหญ่ในวงการธุรกิจของเมืองจงไห่แล้ว ซึ่งแข็งแกร่งกว่ายุครุ่งเรืองของตระกูลเล่เสียอีก ซึ่งเป็นการบีบบังคับให้ตระกูลเล่แต่งงานกับตระกูลหยุนเพื่อต่อสู้ด้วยกัน

บุคคลที่เป็นผู้ที่รับผิดชอบอย่างเปิดเผยของหอการค้าโม่เจีย เป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีเท่านั้น ซึ่งทำให้คนมากมายสงสัยว่าเด็กหนุ่มที่อายุน้อยขนาดนี้ สามารถสร้างหอการค้าโม่เจียให้กลายเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่แซงหน้าตระกูลเล่ด้วยระยะเวลาสั้น ๆ ได้อย่างไร?

ที่แท้ชายชราที่จองหองคนนี้ ถึงจะเป็นผู้ควบคุมหอการค้าโม่เจียที่แท้จริง

ทุกคนมองเฉินซงจื่ออีกครั้ง แต่ตอนนี้ท่าทางของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

บรรดาคนที่เยาะเย้ยเฉินซงจื่อเมื่อสักครู่ ตอนนี้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว ถ้าหากพวกเขาล่วงเกินหอการค้าโม่เจีย ต่อไปพวกเขาจะทำธุรกิจอยู่ในเมืองจงไห่ด้วยความยากลำบาก หวังว่าเฉินซงจื่อจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาหัวเราะเยาะเมื่อสักครู่

“ท่านพรตเฉิน วันนี้เป็นวันมงคล ผมไม่อยากจะลงมือ ผมจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายจะออกไปจากที่นี่ไหม?” หยุนซานพยายามระงับความโกรธของตนเอง และกล่าวเบา ๆ

เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว มีผมอยู่ที่นี่ วันนี้อย่าคิดที่จะจัดงานแต่งงาน!”

“รังแกคนมากเกินไปแล้ว!” หยุนซานคำราม “นายคิดว่าตระกูลหยุนกลัวนายจริง ๆ เหรอ? ไปเชิญคุณท่านออกมาจากการปลีกวิเวก!”