แดนนิรมิตเทพ บทที่ 840
สายตาของทุกคนจับจ้องไปที่หยุนซานทันที เพราะพวกเขารู้ว่านี่เป็นเวลาที่ตระกูลหยุนจะเจรจาเงื่อนไขแล้ว
เฉินซงจื่อเหลือบมองหยุนซานอย่างเย็นชา และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “แต่แล้วไงล่ะ?”
หยุนซานรู้สึกโกรธเล็กน้อย เฉินซงจื่อพ่ายแพ้แล้ว แต่เขายังมีเหตุผลและพูดได้เต็มปากเต็มคำ
“ผมยอมรับว่านายแข็งแกร่งมาก แต่สุดท้ายนายก็พ่ายแพ้ให้ตระกูลหยุนแล้ว นายในฐานะผู้แพ้ นายควรแสดงท่าทางของผู้แพ้”
เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย “ผมไม่เข้าใจว่านายกำลังพูดเรื่องอะไร มีอะไรก็พูดออกมาตามตรง!”
หยุนซานจ้องเฉินซงจื่อด้วยสายตาดุดัน อยากรู้ว่าเขาไม่เข้าใจจริง ๆ หรือแกล้งทำเป็นไม่เข้าใจ
“ผมขอให้หอการค้าโม่เจียออกไปจากเมืองจงไห่ แล้วพวกเราจะชดเชยความสูญเสียให้นายทั้งหมด มิฉะนั้น พวกเราจะโจมตีหอการค้าโม่เจียทุกวิถีทาง โดยไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น!”
ทุกคนสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ
ไม่คำนึงถึงอะไรทั้งนั้น เห็นชัดว่าตอนนี้ตระกูลหยุนกำลังใช้กำลังข่มขู่!
หากตระกูลหยุนใช้ทุกวิถีทางจริง ๆ ประกอบกับความร่วมมือของตระกูลเล่และตระกูลใหญ่อื่น ๆ ในเมืองจงไห่ หอการค้าโม่เจียต้องแพ้อย่างไม่ต้องสงสัย
เว้นเสียแต่หอการค้าโม่เจียยังมีบุคคลหนึ่งที่สามารถยับยั้งหยุนคงได้
เฉินซงจื่อเงยหน้าและหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะของเขาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
“นายหัวเราะทำไม?” หยุนซานตะโกนด้วยความโกรธ
เฉินซงจื่อหุบยิ้มทันทีและกล่าวอย่างเย็นชาว่า “ผมหัวเราะที่นายไม่เจียมตัว!”
“ตระกูลหยุนมีไพ่ตาย แล้วนายคิดว่าผมไม่มีไพ่ตายเหรอ?”
“คิดจะใช้กำลังข่มขู่หอการค้าโม่เจีย ตระกูลหยุนไร้เดียงสาเกินไปแล้ว”
หยุนซานและสมาชิกทุกคนของตระกูลหยุนตกตะลึง เฉินซงจื่อยังมีไพ่ตายอีกเหรอ?
แม้แต่สีหน้าของหยุนคงก็เคร่งขรึม แอบคาดเดาว่าไพ่ตายของเฉินซงจื่อคืออะไร
“ฮึ่ม เขาแค่สร้างสถานการณ์ขู่ขวัญและตบตาคนอื่นเท่านั้น! ถ้าหากเขายังมีไพ่ตาย เขาจะไม่รอจนถึงตอนนี้อย่างแน่นอน!” หยุนเทียนหลิงที่นั่งอยู่บนรถเข็นกล่าวเยาะเย้ย
สมาชิกของตระกูลหยุน ต่างก็รู้สึกว่าเฉินซงจื่อกำลังสร้างสถานการณ์ขู่ขวัญและตบตาคนอื่นอยู่ เพราะตอนนี้เฉินซงจื่อเป็นคนที่ควบคุมอยู่เบื้องหลังหอการค้าโม่เจีย และพวกเขาไม่เคยได้ยินว่ามีใครอยู่เบื้องหลังเฉินซงจื่อ
หยุนซานกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ท่านพรตเฉิน เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว นายหยุดขัดขืนได้แล้ว ถ้านายมีไพ่ตายจริง ๆ คุณคงไม่รอจนถึงตอนนี้หรอก”
เฉินซงจื่อยิ้มแปลก ๆ “เหรอ?”
หลังจากกล่าวจบ เฉินซงจื่อหันไปที่ทางเข้าห้องโถง ภายใต้ความสนใจของทุกคน เขาโค้งคำนับและกล่าวว่า “ศิษย์เฉินซงจื่อ อาจารย์โปรดลงมือช่วยเหลือด้วย!”
คำพูดประโยคเดียว ทำให้เกิดความโกลาหลไปทั่ว!
“เชี่ย! ผมได้ยินไม่ผิดใช่ไหม? เขายังมีอาจารย์!” ลูกเศรษฐีคนหนึ่งตกใจจนเกือบจะตกลงไปจากเก้าอี้
“นักพรตเฒ่าคนนี้แข็งแกร่งขนาดนี้ อาจารย์ของเขาต้องแข็งแกร่งกว่าเขาใช่ไหม!”
สีหน้าของเล่ชิงชางเต็มไปด้วยความตกใจเช่นกัน เขาเป็นคนที่คิดลึกซึ้งกว่าคนอื่น เฉินซงจื่อเป็นผู้ที่ควบคุมหอการค้าโม่เจีย แล้วสถานะตัวตนอาจารย์ของเขาคืออะไร?
ถึงแม้ว่าเขาจะเสียสละลูกสาวของตนเองและร่วมมือกับตระกูลหยุน เกรงว่ายังคงไม่สามารถต่อต้านหอการค้าโม่เจียได้
สมาชิกทุกคนของตระกูลหยุนยิ่งรู้สึกตกใจกลัวมากขึ้นไปอีก พวกเขาได้เห็นพลังความแข็งแกร่งของเฉินซงจื่อแล้ว คนที่สามารถฝึกลูกศิษย์ที่แข็งแกร่งเช่นนี้ได้ แล้วบุคคลนั้นจะแข็งแกร่งเพียงใด?
แม้แต่สีหน้าของหยุนซานและหยุนคงก็เปลี่ยนไปเช่นกัน พวกเขามองไปยังทิศทางที่เฉินซงจื่อโค้งคำนับด้วยความตกใจ ที่นั่นนอกจากชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาคนหนึ่งแล้ว ก็ไม่มีใครอื่นอีกเลย
เฉินโม่ลุกขึ้นอย่างช้า ๆ ท่ามกลางสายตาของทุกคน ล้วงมือทั้งคู่เข้าไปในกระเป๋ากางเกง แล้วเดินไปหาเฉินซงจื่อด้วยสีหน้าผ่อนคลาย
“เจ้าเด็กคนนี้บ้าไปแล้ว! เขาเดินออกมาทำไม?” คนที่อยู่ใกล้เฉินโม่อุทาน
“เฉินโม่ก็มาด้วย!” เมื่อเจียงเสวี่ยเห็นเฉินโม่ เธอก็อุทานออกมาด้วยความประหลาดใจ
ผู้หญิงหลายคนที่อยู่ด้านข้างถามด้วยความสงสัย “ใครคือเฉินโม่?”
เจียงเสวี่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง และกล่าวเยาะเย้ยว่า “เขาเป็นผู้ชายที่ไม่เจียมตัว ที่กำลังตามจีบหรูหั่ว”
“ห๊ะ เขาเดินออกมาตอนนี้ มันเป็นการรนหาความตายใช่ไหม?” หญิงสาวที่มีสิวบนใบหน้าอุทานออกมา
