แดนนิรมิตเทพ บทที่ 837
ตอนนี้เฉินซงจื่อเป็นปรมาจารย์แดนคุ้มกายแล้ว ซึ่งเป็นบุคคลที่หายากในโลกฝึกบู๊
ปรมาจารย์แดนคุ้มกายสามารถปล่อยชี่แท้ และสามารถสร้างพลังปราณป้องกันกายได้ แม้แต่ขีปนาวุธก็ไม่สามารถทำร้ายได้
หมัดแรกนั้น เฉินซงจื่อไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด จุดประสงค์เพื่อหยั่งเชิงว่าอัจฉริยะของตระกูลหยุน ที่โด่งดังมานานหลายสิบปีคนนั้นมีความแข็งแกร่งระดับไหน
ถึงแม้ว่าเขาจะไม่ได้ใช้พลังทั้งหมด แต่ด้วยความแข็งแกร่งของปรมาจารย์แดนคุ้มกายแล้ว ก็ไม่ควรประมาทพลังของหมัดนี้
“ไม่เลว!” หยุนคงพิงไม้ค้ำหัวมังกร มองพลังหมัดของเฉินซงจื่อด้วยความชื่นชม ด้วยความแข็งแกร่งของเขาแล้ว ทำให้เขาสามารถมองเห็นว่าพลังหมัดนี้ของเฉินซงจื่อนั้นไม่ธรรมดา
“มิน่านายถึงกล้ามารังแกและดูหมิ่นตระกูลหยุน นายแข็งแกร่งจริง ๆ!” หยุนคงชื่นชมติดต่อกันสองครั้ง เห็นได้ว่าอัจฉริยะของตระกูลหยุนที่มีชื่อเสียงมาหลายสิบปี ยอมรับพลังบำเพ็ญของเฉินซงจื่อเป็นอย่างมาก
หยุนซานที่อยู่ด้านข้างเตือนเบา ๆ “คุณท่าน อย่าประมาทเด็ดขาด เขาแข็งแกร่งกว่านักบู๊ระดับเดียวกันมาก คุณท่านอย่าถูกพลังบำเพ็ญของเขาหลอก”
หยุนคงหัวเราะและกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ไม่เป็นไร”
เมื่อพลังหมัดของเฉินซงจื่อกำลังจะเข้ามาถึงตัว หยุนคงยกไม้ค้ำหัวมังกรขึ้นอย่างรวดเร็ว
วงกลมของคลื่นกระแทกอากาศ ที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่ามีศูนย์กลางอยู่ที่ไม้ค้ำหัวมังกร แล้วกระจายไปทุกทิศอย่างรวดเร็ว ราวกับก้อนหินที่ตกลงไปในทะเลสาบที่สงบนิ่ง
พู่!
เสียงไม่ได้ดังสนั่นอย่างที่คาดการณ์ไว้ แต่เป็นเสียงที่คล้ายกับเสียงลูกโป่งที่ใส่น้ำเต็มชนกันเท่านั้น
พลังรุนแรงที่มีศูนย์กลางอยู่ตรงจุดที่พลังของทั้งสองคนปะทะกัน และกระจายไปทุกทิศ
ทุกคนรู้สึกถึงลมแรงพัดผ่าน และรู้สึกเจ็บผิวหนังเหมือนถูกมีดบาด โดยเฉพาะคนที่อยู่ใกล้เฉินซงจื่อกับหยุนคง พวกเขาล้มอยู่บนพื้นทันที
เฉินซงจื่อถอยหลังอย่างแรง เขาถอยหลังไปสี่ห้าก้าวถึงจะสามารถยืนอย่างมั่นคงได้ ส่วนหยุนคงก็ไม่ได้ดีไปกว่ากัน เขาถอยหลังไปหนึ่งก้าวถึงจะสามารถยืนอย่างมั่นคงได้เช่นกัน
หลังจากโจมตีหนึ่งครั้ง พวกเขาต่างรู้พลังความแข็งแกร่งของอีกฝ่ายแล้ว
“ไม่เสียแรงที่เป็นอัจฉริยะของตระกูลหยุนที่โด่งดังมานานนับสิบปี พลังบำเพ็ญของคุณบรรลุถึงแดนมองขวัญตามที่คาดการณ์ไว้จริง ๆ!” สีหน้าของเฉินซงจื่อจริงจัง แต่เขาไม่กลัวแม้แต่น้อย แต่เขากลับมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่บ้าระห่ำ
หยุนคงกล่าวว่า “นายก็ไม่เลวเช่นกัน ถึงแม้ว่าพลังบำเพ็ญนายจะเป็นเพียงแดนคุ้มกายเท่านั้น แต่นายก็มีพลังของแดนมองขวัญด้วย ซึ่งถ้าคนที่อยู่ระดับเดียวกับนาย จะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ!”
“สายตาของผมไม่ได้อยู่ที่คนระดับเดียวกัน แต่ผมต้องการท้าทายข้ามระดับ!” สีหน้าของเฉินซงจื่อเผยให้เห็นจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่มากยิ่งขึ้น
หยุนคงยิ้มด้วยความเหยียดหยาม “ฮ่า ๆ ท้าทายข้ามระดับ? มีความทะเยอทะยานไม่น้อย คุณรู้ไหมว่าถึงแม้แดนมองขวัญจะไม่ใช่เทพ แต่ก็มีคำว่าเทพอยู่ในนั้นด้วย”
เฉินซงจื่อกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “แต่แล้วไงล่ะ? มีคำว่าเทพเท่านั้น นายก็คิดว่าตนเองเป็นเทพจริง ๆ แล้วเหรอ?”
หยุนคงรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย เขารู้สึกว่าเฉินซงจื่อจองหองมากเกินไป “ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่เทพอย่างแท้จริง แต่คำว่าเทพนั้นยิ่งใหญ่!”
“วันนี้ผมจะทำให้นายรู้ว่าการดูหมิ่นแดนมองขวัญต้องแลกด้วยอะไร!”
“ผมกำลังตั้งตารอ” เฉินซงจื่อเลียริมฝีปาก ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้
สีหน้าของหยุนคงจริงจัง กระแทกไม้ค้ำยันหัวมังกรอย่างแรง “วิชาเปลี่ยนมังกรลวงตา!”
ทันใดนั้น ทุกคนเห็นว่าหยุนคงหายตัวไป
“เขาหายไปไหน?”
“โอ้สวรรค์ เขารู้วิชาล่องหนเหรอ?!”
อย่างไรก็ตาม เฉินซงจื่อและนักบู๊เหล่านั้นสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน หยุนคงไม่ได้หายตัวไปไหน แต่หยุนคงถูกเมฆหมอกบาง ๆ ล้อมเอาไว้ ซึ่งทำให้คนเข้าใจผิดคิดว่าเขาหายไป
เมฆหมอกที่อยู่รอบหยุนคงนั้นไม่ใช่เมฆหมอกธรรมดา สิ่งเหล่านี้เกิดจากรวมตัวกันของชี่แท้ที่ทรงพลังของหยุนคง
ทันใดนั้น เสียงคำรามของมังกรก็ดังสนั่นไปทั่ว!
ทุกคนรู้สึกตกใจมาก!
