แดนนิรมิตเทพ บทที่ 841
“ถูกต้อง วันนี้เป็นวันมงคลของหรูหั่ว เขาเป็นแฟนเก่าแต่กลับมาปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าตระกูลหยุนและตระกูลเล่ นี่มันเป็นการหาเรื่องใส่ตัวใช่ไหม?” ผู้หญิงอีกคนอุทานออกมา
“แต่ฉันรู้สึกชื่นชมในความกล้าหาญของเขา ถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งทำแบบนี้เพื่อฉัน ฉันต้องมีความสุขมากอย่างแน่นอน!”
เจียงเสวี่ยและหญิงสาวคนอื่น ๆ กล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า “บ้าผู้ชาย!”
เล่หรูหั่วมองเฉินโม่ที่ปรากฏตัวออกมาอย่างกะทันหัน ในที่สุดสีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป
“เฉินโม่ เขาเรียกอาจารย์ของตนเอง แล้วนายเดินออกมาทำไม?!” เล่หรูหั่วตะโกนด้วยความกังวล
เล่หรูหั่วนึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะตามมาถึงที่นี่ หยุนเทียนหลิงเกลียดเฉินโม่มาก การที่เขามาที่นี่มันเป็นการรนหาความตาย?
เมื่อหยุนเทียนหลิงเห็นเฉินโม่ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปทันที เมื่อสักครู่เขารู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าเล่หรูหั่วมีความปรารถนาที่จะตาย แต่ตอนนี้เธอกลับเป็นห่วงเฉินโม่
ผู้หญิงที่กำลังจะเป็นภรรยาของตัวเอง กำลังเป็นห่วงผู้ชายคนอื่น ถึงแม้ว่าหยุนเทียนหลิงจะไม่รักเธอ แต่ด้วยนิสัยที่เย่อหยิ่งของเขาแล้ว ทำให้เขาไม่สามารถยอมรับเรื่องนี้ได้
“เจ้าหนู สวรรค์มีทางแต่แกไม่ไป นรกไร้ทางแต่แกกลับบุกเข้ามา! คราวนี้ ฉันจะไม่ปล่อยให้แกมีชีวิตรอดออกไปได้อย่างแน่นอน!” หยุนเทียนหลิงแอบคำรามอยู่ในใจ
เล่ชิงชางสังเกตเห็นอารมณ์แปรปรวนของเล่หรูหั่วเช่นกัน จากนั้นเขาหันไปมองสีหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธของหยุนเทียนหลิง ทำให้เขาเข้าใจสถานะของเฉินโม่ทันที
แต่เล่ชิงชางยังคงแอบถามเล่หรูเฟิงเพื่อยืนยัน “เจ้าเด็กคนนี้เป็นใคร? มีความสัมพันธ์อะไรกับหรูหั่ว?”
เล่หรูเฟิงมองเฉินโม่แวบหนึ่ง เขานึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะกล้าตามมาถึงที่นี่ เขาถอนหายใจด้วยความจำใจและกล่าวว่า “เขาคือผู้ชายที่หรูหั่วชอบ!”
สีหน้าของเล่ชิงชางเปลี่ยนไป และกล่าวด้วยความเหยียดหยามว่า “เจ้าเด็กมุทะลุที่แกว่งเท้าหาเสี้ยน คู่ควรที่จะจีบลูกสาวของผมเล่ชิงชางด้วยเหรอ!”
เฉินโม่มองเล่หรูหั่วที่สวมชุดแต่งงานสีขาว งดงามราวกับนางฟ้าบนภาพวาด ยิ้มบาง ๆ และกล่าวว่า “ผมก็คืออาจารย์ของเขา!”
หลังจากเฉินโม่กล่าวจบ ห้องโถงก็เงียบทันที
หลังจากนั้น ก็เกิดความโกลาหลขึ้น!
“เขาเป็นอาจารย์ของนักพรตเฒ่า” มีคนอุทานด้วยสีหน้าสงสัย
“เป็นไปได้ยังไง! ดูเหมือนว่าเขาเพิ่งจะอายุครบสิบแปด! แล้วเขาจะเป็นอาจารย์ของนักพรตเฒ่าได้อย่างไร!”
“ตัวปลอม ต้องเป็นตัวปลอมแน่นอน เจ้าเด็กคนนี้ใจกล้ามาก กล้าแอบอ้างเป็นอาจารย์ของนักพรตเฒ่า! ผมคิดว่าเขาคงเบื่อที่จะมีชีวิตแล้ว!”
ทุกคนต่างพิพากษ์วิจารณ์ ไม่มีใครเชื่อเฉินโม่ เพราะเขาเด็กเกินไปจริง ๆ
หวางไค่เยว่ ยักษ์ใหญ่ด้านยากล่าวเยาะเย้ยว่า “เจ้าเด็กคนนี้มาจากไหน? ไม่กลัวตายเหรอ?”
หลีเจี้ยนหุยกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า “เด็กสมัยนี้ เพื่อให้ตัวเองเด่นแล้วไม่กลัวแม้แต่ความตาย ถึงแม้ว่าตระกูลหยุนและตระกูลเล่จะไม่ทำให้เขาลำบากใจ แต่ท่านพรตเฉินไม่ปล่อยเขาแน่นอน!”
เล่ชิงชางสะบัดมือด้วยความโกรธ จ้องเล่หรูหั่วด้วยสายตาดุดัน “เจ้าเด็กที่โง่เขลาแบบนี้ หรูหั่วชอบเขาตรงไหน?”
เล่หรูเฟิงรู้สึกมึนงงเช่นกัน เรื่องที่เฉินโม่มาที่นี่นั้นช่างมันเถอะ แต่นึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าแอบอ้างเป็นอาจารย์ของคนอื่น นี่มันเป็นการรนหาความตายใช่ไหม?
เจียงเสวี่ยและหญิงสาวพวกนั้น ต่างก็รู้สึกประหลาดใจเช่นกัน
“นึกไม่ถึงว่าเขาจะกล้าแอบอ้างเป็นอาจารย์ของคนอื่น! นักพรตเฒ่าเก่งขนาดนั้น คงจะสามารถตบเขาตายด้วยฝ่ามือเดียว” ผู้หญิงคนหนึ่งกล่าวด้วยความเป็นห่วง
เจียงเสวี่ยกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า “คนจองหองแบบนี้ ถึงตายไปแล้ว ก็ไม่คู่ควรได้รับความเห็นอกเห็นใจจากคนอื่นหรอก!”
“ถูกต้อง ความจองหองต้องแลกมาด้วยความสูญเสีย!” ผู้หญิงพวกนั้นหัวเราะ
สมาชิกทุกคนของตระกูลหยุนหัวเราะเยาะเช่นกัน เฉินโม่แอบอ้างเป็นอาจารย์ของเฉินซงจื่อ เท่ากับเป็นการดูหมิ่นเฉินซงจื่อ ดังนั้นพวกเขาเต็มใจที่จะเฝ้ามองเรื่องตลกอยู่แล้ว
