แดนนิรมิตเทพ บทที่ 869
เฉินโม่เลิกคิด แล้วมองนักบู๊แดนมองขวัญสิบสองคนที่ยืนอยู่กลางอากาศ
“พวกแกคิดว่ามีคนมากก็สามารถบีบบังคับให้ฉันยอมประนีประนอมเหรอ?” เฉินโม่กล่าวด้วยรอยยิ้มเยาะเย้ย “วันนี้ ฉันจะทำให้โลกใบนี้ไม่มีแดนมองขวัญอีกต่อไป!”
นักพรตเฟยหลงกล่าวเยาะเย้ย “เจ้าหนู เมื่อสักครู่พวกเราเห็นความแข็งแกร่งของแกแล้ว การที่พวกเรารวบรวมคนมากขนาดนี้ เพียงเพื่อให้มั่นใจว่าจะสามารถเอาชนะแกได้ร้อยเปอร์เซ็นต์!”
“ดังนั้นแกไม่ต้องมาข่มขู่พวกเราหรอก มันไม่มีประโยชน์!”
“เหรอ?” เฉินโม่กล่าวเยาะเย้ย แล้วยื่นมือออกไป ทันใดนั้นท้องฟ้าที่อยู่เหนือทะเลสาบกลับคืนรัง เกิดเสียงสายฟ้าฟาดอย่างต่อเนื่อง
“ถ้าเป็นที่อื่น การฆ่าปรมาจารย์แดนมองขวัญสิบสองคนในคราวเดียวกัน อาจจะต้องใช้แรงเล็กน้อย แต่พวกแกลืมไปอย่างหนึ่งว่าที่นี่คือทะเลสาบกลับคืนรัง!”
หลังจากเฉินโม่กล่าวจบ เขาเอามือไพล่หลัง แล้วลอยขึ้นไปกลางอากาศอย่างช้า ๆ ปล่อยพลังทิพย์ออกมา แล้วสร้างค่ายกลห้าธาตุกลับหัว
สีหน้าของนักพรตเฟยหลงและคนอื่น ๆ เปลี่ยนไปทันที ท้องฟ้ายามราตรีที่สดใสกลายเป็นทะเลที่กว้างใหญ่ไพศาลทันที
“เกิดอะไรขึ้นกันแน่?” นักพรตเฟยหลงคำรามด้วยน้ำเสียงตกใจ
“เขาสร้างค่ายกล และพวกเราถูกขังอยู่ที่นี่แล้ว!”
“เด็กคนนี้เจ้าเล่ห์มาก ถึงแม้พวกเราวางแผนดียังไง แต่ก็วางแผนผิดไปก้าวหนึ่ง เพราะที่นี่คืออาณาเขตของเขา แล้วเขาจะไม่มีการป้องกันได้อย่างไร”
“กลัวทำไม ถึงแม้ว่าเขาจะสร้างค่ายกล เมื่อพวกเราสิบสองคนร่วมมือกันแล้ว ไม่มีค่ายกลใดในโลกที่สามารถสกัดกั้นพวกเราได้หรอก” นักพรตเฟยหลงตะโกนด้วยความโกรธ
“เฟยหลงพูดถูก ในโลกนี้ไม่มีค่ายกลอะไรที่สามารถสกัดกั้นพวกเราได้ พวกเราร่วมมือกันทำลายค่ายกลนี้ด้วยกัน แล้วค่อยออกไปจับเขา!”
“เอาล่ะ พวกเราลงมือพร้อมกันเถอะ!”
ปรมาจารย์แดนมองขวัญสิบสองคน พุ่งไปทั่วค่ายกลห้าธาตุกลับหัว ราวกับแมลงวันหัวขาด
เฉินโม่ยิ้มด้วยสีหน้าเยาะเย้ย ถ้าค่ายกลห้าธาตุกลับหัวสามารถทำลายได้ง่าย ๆ เขาก็จะไม่ใช้มันเป็นค่ายกลปกป้องแล้ว
“คลื่นซัดกระหน่ำ!” เฉินโม่กล่าวออกมาเบา ๆ แล้วพลังทิพย์ก็พุ่งเข้าไปกลางค่ายกล
และสิบสองคนที่ถูกขังอยู่ในค่ายกล ทันใดนั้นพวกเขาก็เห็นทะเลกว้างใหญ่ไพศาลที่อยู่ใต้ฝ่าเท้า เกิดคลื่นลมกระโชกแรง
“ผมสามารถเดินอยู่บนทะเลได้ เพียงแค่คลื่นทะเลเท่านั้น ไม่มีอะไรต้องกลัว!” นักพรตเฟยหลงคำราม สร้างพลังปราณป้องกันกาย แล้วปล่อยพลังหมัดไปที่คลื่นยักษ์ทันที
ตอนนี้นักบู๊อาวุโสสิบสองคนกำลังต่อสู้กับพลังที่อยู่ในค่ายกลห้าธาตุกลับหัว คลื่นขนาดใหญ่เหล่านี้เพียงพอที่จะทำให้เรือรบพลิกคว่ำได้ แต่มันไม่สามารถทำอะไรพวกเขาได้
“พลังความแข็งแกร่งของแดนมองขวัญไม่ธรรมดาจริง ๆ” เฉินโม่ยิ้มเล็กน้อย “แต่ถ้าผมเพิ่มบางอย่างเข้าไปล่ะ?”
เฉินโม่เคลื่อนจิต ยันต์หยกก็บินออกมาจากแหวนเก็บของ
“น้ำธรรมดาไม่สามารถทำอะไรพวกแกได้ แล้วถ้าเป็นน้ำยาวพันล่ะ?”
เฉินโม่ชี้นิ้วออกไป ค่ายกลน้ำยาวพันที่เฉินโม่สร้างไว้ในยันต์หยกทำงานทันที แล้วเฉินโม่ก็นำพามันเข้าไปในค่ายกลห้าธาตุกลับหัว
นักบู๊สิบสองคนที่กำลังต่อสู้กับคลื่นยักษ์ และจู่ ๆ พวกเขาก็เกิดความรู้สึกหวาดกลัว
“เกิดอะไรขึ้น? ผมรู้สึกว่าน้ำเหล่านี้ไม่เหมือนเดิม” เมื่อมองคลื่นยักษ์ที่อยู่ข้างหน้า ทำให้นักพรตเฟยหลงรู้สึกตกใจ เขารู้สึกว่าดูเหมือนน้ำเหล่านี้จะสามารถละลายเขาได้
“ห๊ะ แย่แล้ว น้ำเหล่านี้แปลก ๆ!” ชายชราคนหนึ่งที่เพิ่งพุ่งเข้าไปในคลื่นยักษ์ แต่เขาพบว่าน้ำมีพลังในการกัดเซาะกระดูก และสามารถเจาะพลังปราณป้องกันกายของพวกเขาได้
และน้ำเหล่านี้ก็หนักมาก เมื่อเสื้อผ้าเปียกแล้ว มันเหมือนกับถูกภูเขาลูกเล็กทับอยู่บนร่างกาย
“นี่มันเป็นน้ำอะไรกันแน่!” ชายชราคำรามด้วยความตกใจ
เพียงแต่ สิ่งที่ตอบเขาคือคลื่นยักษ์ที่รุนแรงมากยิ่งขึ้น
