แดนนิรมิตเทพ บทที่ 864
เซี่ยงชงไม่ได้โกรธ แต่กลับพยักหน้าอย่างจริงจัง “แกพูดถูก ถ้าเป็นฉันเมื่อสามสิบปีก่อน ถ้าได้เจอแก มีเพียงความตายเท่านั้น”
“แต่ตอนนี้มันต่างไปจากเดิม เวลาสามสิบปี ฉันได้เรียนรู้มากมายเช่นกัน”
“ตอนนี้จะให้แกได้เห็นความสำเร็จของฉันในช่วงสามสิบปีที่ผ่านมา!”
เซี่ยงชงยกมือทั้งคู่ขึ้นสูง ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และกล่าวเบา ๆ ว่า “พลังหมัดวอก!”
ร่างกายของเซี่ยงชงเริ่มหมุนอยู่กับที่ ยิ่งอยู่ก็ยิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ และเหมือนลูกข่าง
เมื่อความเร็วของเซี่ยงชงเพิ่มขึ้น ร่างกายของเซี่ยงชงก็เริ่มถูกปกคลุมด้วยแสงสีทองอย่างช้า ๆ และสุดท้าย ทั่วร่างกายกลายเป็นสีทอง เหมือนพระอรหันต์ทองคำ
“นี่เป็นเคล็ดวิชาบู๊อะไรกันแน่?”
เหล่านักบู๊ที่เฝ้ามองการต่อสู้ต่างรู้สึกตกตะลึง พวกเขาไม่เคยเห็นเคล็ดวิชาบู๊ที่คล้ายกับเวทมนตร์แบบนี้มาก่อน
ความจริงแล้วกระบวนท่านี้ เซี่ยงชงได้รับแรงบันดาลใจจากอาจารย์อาคม และใช้เวลาฝึกสิบสองปีกว่าจะสำเร็จ
เมื่อทั่วร่างกายถูกปกคลุมด้วยแสงสีทอง ร่างกายของเซี่ยงชงก็หยุดหมุนอย่างช้า ๆ เหมือนพระอรหันต์ที่ลงมาจากสวรรค์ ร่างกายเปล่งประกายแสงสีทอง ซึ่งมันโดดเด่นเป็นพิเศษในยามค่ำคืนเช่นนี้
“เฉินไต้ซือ ฉันใช้เวลาสิบสองปีในการฝึกเคล็ดวิชาบู๊นี้ และตั้งแต่ฝึกสำเร็จแล้วก็ยังไม่เคยได้ใช้ แกโชคดีเพราะเป็นคนแรกที่ได้เห็นมัน”
เฉินโม่กล่าวเยาะเย้ย “หมายความว่าฉันต้องรู้สึกเป็นเกียรติใช่ไหม?”
“แกสามารถคิดแบบนั้นได้ แต่แกก็ยังสามารถคิดว่าตนเองเป็นหนูทดลองของฉัน!” เซี่ยงชงเยาะเย้ยด้วยความลำพองใจ
“เอาล่ะ งั้นก็ทำให้ฉันเห็นว่ากระบวนท่านี้ของแกนั้นทรงพลังแค่ไหน?” เฉินโม่กล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบ
“งั้นแกก็ดูให้ดี เพราะต่อไปแกจะไม่มีโอกาสอีกแล้ว” เซี่ยงชงกล่าวเยาะเย้ย เห็นเพียงแค่ประกายแสงสีทอง แล้วร่างของเซี่ยงชงก็หายไปทันที
“เร็วมาก!” ทุกคนอุทานออกมาพร้อมกันด้วยความตกใจ
แม้แต่เฉินโม่ก็ยังตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง เดิมทีเซี่ยงชงก็เร็วอยู่แล้ว แต่หลังจากใช้เคล็ดวิชาบู๊แปลกประหลาดนี้แล้ว ความเร็วของเซี่ยงชงเพิ่มขึ้นอีกหลายเท่า
“ที่แท้เคล็ดวิชาบู๊นี้สามารถเพิ่มความเร็วได้ แต่ไม่รู้ว่ามันจะแข็งแกร่งแค่ไหน? ถ้าสามารถเพิ่มความแข็งแกร่งได้ สามารถกล่าวได้ว่าเคล็ดวิชาบู๊ที่เซี่ยงชงสร้างขึ้นมาเป็นเคล็ดวิชาบู๊ระดับสูง!”
“อีกสักครู่พวกเราก็จะได้เห็นว่ามันแข็งแกร่งเพียงใดแล้ว”
ทุกคนต่างตั้งตารอชมความแข็งแกร่งกระบวนท่านี้ของเซี่ยงชง แม้แต่เฉินโม่เองก็อยากรู้เช่นกัน
ถึงแม้เซี่ยงชงจะเร็วมาก แต่เขาสามารถสร้างความสับสนให้นักบู๊ธรรมดาได้เท่านั้น แต่สำหรับเฉินโม่แล้ว เขาสามารถรับรู้ทุกอย่างได้อย่างชัดเจน
เฉินโม่ปล่อยพลังหมัดไปด้านหลังโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า แสงสีทองส่องประกาย แล้วร่างของเซี่ยงชงก็ปรากฏตัวออกมา
ปัง!
หมัดของพวกเขาสองคนปะทะกัน และเซี่ยงชงร้องอุทานด้วยความตกใจ “เจ้าหนู แกสามารถหาตำแหน่งของฉันได้จริง ๆ แกใช้กลอุบายอะไร?”
เฉินโม่ไม่ตอบ แต่แอบประหลาดใจเล็กน้อย เพราะเขารู้สึกว่าเซี่ยงชงแข็งแกร่งกว่าเมื่อสักครู่มาก
“เคล็ดวิชาบู๊นี้สามารถเพิ่มความแข็งแกร่งและความเร็วได้! บุคคลนี้เป็นอัจฉริยะอย่างแท้จริง การที่เขามีชื่อเสียงมานานหลายสิบปีนั้นมันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ” เฉินโม่คิดอยู่ในใจ
“ถ้าไม่พูด ฉันก็จะโจมตีแก!” เซี่ยงชงกล่าวอย่างเย็นชา แล้วเขาก็หายตัวไปอีกครั้ง
“จองหอง!” เฉินโม่พ่นลมออกมาอย่างเย็นชา แล้วสะบัดมือไปข้างหน้า “ปรากฏตัวออกมา!”
ร่างของเซี่ยงชงก็ปรากฏออกมาอีกครั้ง สีหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ ถ้าบอกว่าครั้งแรกเป็นเรื่องบังเอิญ ครั้งที่สองไม่ใช่เรื่องบังเอิญอย่างแน่นอน
เซี่ยงชงเชื่อว่าเมื่ออยู่ต่อหน้าเฉินไต้ซือที่อายุน้อยคนนี้แล้ว ความเร็วของตนเองนั้นไม่ได้เปรียบมากนัก
“ในเมื่อเป็นเช่นนี้ ฉันก็จะเอาชนะแกด้วยการโจมตีต่อหน้า!”
เซี่ยงชงตะโกนด้วยความโกรธ กระโดดขึ้น พนมมือทั้งสองข้างอยู่กลางอากาศ แล้วพุ่งเข้าไปหาเฉินโม่ทันที
“หมัดปีศาจวอก!”
