แดนนิรมิตเทพ บทที่ 907
ในเวลานั้นเขายังคงสงสัย กับคะแนนของเฉินโม่ มหาวิทยาลัยใหญ่ๆดังพากันแย่งชิง แล้วทำไมถึงมาที่มหาวิทยาลัยหัวหนาน
แต่เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับความเป็นส่วนตัวของนักศึกษา ถึงแม้เขาจะเป็นผู้อำนวยการ ก็ไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย นานไป ผู้อำนวยการก็เลยลืมเรื่องนี้ไปเลย
ตอนนี้เมื่อเฉินโม่พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ผู้อำนวยการก็จำได้ทันที
จากนั้น ผู้อำนวยการก็เงียบ
ไม่น่าแปลกใจที่ศาสตราจารย์เสิ่นเจาะจงชื่อนี้โดยเฉพาะ ต้องการให้เฉินโม่เข้าร่วมให้ได้ และถ้าเฉินโม่ไม่ไป เขาก็จะไม่ไปเช่นกัน
เป็นไปได้ไหมว่าศาสตราจารย์เสิ่นมีสายตาที่แหลมคม และรู้ว่าเฉินโม่ได้แชมป์เอ็นทรานซ์ระดับประเทศ?
ไม่น่าเป็นไปได้ จากนิสัยของศาสตราจารย์เสิ่น เขาจะไม่ไปสนใจสิ่งเหล่านี้ ตรงจุดนี้ผู้อำนวยการค่อนข้างรู้จักเขาดี
ความเป็นไปได้อีกอย่างคือการแสดงของเฉินโม่ในบางแง่มุม ทำให้ศาสตราจารย์เสิ่นประทับใจมาก
เป็นครั้งแรก ที่ผู้อำนวยการเผชิญหน้ากับนักศึกษาคนหนึ่ง ไม่มีความมั่นใจ และมีความรู้สึกว่าไม่รู้ควรจะทำอย่างไร
“เฉินโม่ ตอนนี้นายเป็นนักศึกษาของหัวหนาน ไม่ว่าในอดีตนายจะเก่งแค่ไหน ตอนนี้ต้องคำนึงถึงปัญหาและมีจุดยืนเดียวกับมหาวิทยาลัยหัวหนาน” น้ำเสียงของผู้อำนวยการอบอุ่นและจริงใจมากขึ้น
“งานประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้ มันไม่ง่ายกว่ามหาวิทยาลัยหัวหนานจะคว้าโอกาสนี้มาได้ และเป็นโอกาสที่มหาวิทยาลัยหัวหนานของเราจะสร้างชื่อเสียงให้กับตัวเอง ฉันหวังว่านายจะช่วยคว้าโอกาสในครั้งนี้ให้กับมหาวิทยาลัยหัวหนาน ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่นใด เพื่อตัวนายเองที่ตอนนี้ยังเป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยหัวหนาน!”
การแสดงออกของผู้อำนวยการรู้สึกเคร่งขรึม และเสียงของเขาก็ดังและทรงพลัง เหมือนกับนายพลที่ต้องสู้สุดชีวิตเพื่อปกป้องประเทศของตัวเอง
เฉินโม่มองไปที่ผู้อำนวยการ เลยหยุดแสดงใบหน้าเหลาะแหละ และเริ่มเคร่งขรึม
นี่ไม่ใช่ปัญหาส่วนตัวของเขาอีกต่อไป ผู้อำนวยการได้ยกประเด็นนี้ขึ้นสู่ระดับเกียรติยศสูงสุดของมหาวิทยาลัยหัวหนาน แม้ว่ามันจะเป็นการบังคับอย่างขาดศีลธรรมเล็กน้อย แต่คำพูดนั้นของผู้อำนวยการ เฉินโม่ก็เป็นส่วนหนึ่งของมหาวิทยาลัยหัวหนานเช่นกัน
ครูที่ปรึกษาที่อยู่ด้านข้างก็ได้รับอิทธิพลจากคำพูดของผู้อำนวยการเช่นกัน และเกลี้ยกล่อมอย่างจริงใจ “เฉินโม่ ไม่ใช่ว่าฉันจงใจประจบผู้อำนวยการ แต่ฉันเหล่าจางไม่ใช่คนที่ชอบประจบประแจง แต่ฉันก็ขอร้องให้นายตอบตกลงผู้อำนวยการ นายรู้ไหมว่าโอกาสนี้ท่านผู้อำนวยการต้องหน้าด้านตามตื้อขนาดไหนกว่าจะไขว่คว้ามาให้มหาวิทยาลัยหัวหนาน”
“ไม่ใช่เพื่อใครอื่น เพียงเพื่อให้หัวหนานของพวกเรามีโอกาสได้แสดงตัวต่อหน้ามหาวิทยาชั้นนำเหล่านั้น ด้วยวิธีนี้ชื่อเสียงของหัวหนานของเราถึงจะโด่งดังขึ้น และประวัติย่อของนักศึกษาหลังจากสำเร็จการศึกษาแล้วจะมีค่ามากขึ้น!”
“ผู้อำนวยการ ทุ่มเทมาก!” อาจารย์จางพูดอย่างจริงใจ และเห็นได้ว่าคำพูดของเขามาจากก้นบึ้งของหัวใจ
อาจารย์คนอื่นๆที่อยู่ในสำนักงาน ก็เริ่มเกลี้ยกล่อมเฉินโม่ โดยหวังว่าเขาจะตอบตกลง
เฉินโม่มองไปที่ผู้อำนวยการ ในชาติที่แล้ว เขาไม่ได้มีการติดต่อกับผู้อำนวยการคนนี้ ดังนั้นเขาจึงไม่รู้เรื่องนิสัยใจคอของผู้อำนวยการมากนัก
อย่างไรก็ตาม ในชาตินี้เขาพบว่าผู้อำนวยการท่านนี้ เป็นคนที่น่านับถือท่านหนึ่ง
หากใช้ประโยคเดียวให้เฉินโม่อธิบายตัวตนของผู้อำนวยการ เฉินโม่ต้องการพูดเพียงสี่คำ เป็นแบบอย่างของครู!
บางทีอาจเป็นเพราะมีผู้อำนวยการเช่นนี้ มหาวิทยาลัยหัวหนานถึงสามารถดึงดูดผู้มีความสามารถระดับสูงในสาขาวิทยาศาสตร์ชีวภาพอย่างศาสตราจารย์เสิ่นมาได้
เฉินโม่ไม่ลังเล พยักหน้าและพูดว่า “โปรดบอกศาสตราจารย์เสิ่น ผมยินดีที่จะไปกับเขา”
“เยี่ยมมาก!” ผู้อำนวยการทุบโต๊ะอย่างตื่นเต้น มองไปที่เฉินโม่แล้วหัวเราะ “เด็กดี ฉันรู้อยู่แล้ว แชมป์เอ็นทรานซ์ระดับประเทศ จะไม่ใช่คนประเภทที่เพิกเฉยต่อสถานการณ์ส่วนรวมอย่างแน่นอน”
“ไม่ว่าผลลัพธ์ของงานประชุมแลกเปลี่ยนครั้งนี้จะเป็นอย่างไร ก่อนอื่นฉันจะต้องกล่าวขอบคุณนายก่อน!”
ขณะที่พูด ผู้อำนวยการก็ยืนขึ้น และโค้งคำนับให้เฉินโม่ด้วยตนเอง
