“เหอะๆ ตอนนั้น ฉันรู้สึกว่านายอวดดีมากเกินไป แต่เมื่อได้รู้ว่านายคือเฉินไต้ซือ ฉันก็เข้าใจแล้ว ว่าที่แท้พวกเรามันเป็นคนต่างโลกกัน”
อานเข่อเยว่เหมือนกำลังนึกถึงเรื่องในอดีต เรื่องพวกนี้เดิมทีที่ควรจะทำให้เธอรู้สึกโมโหอย่างที่สุด แต่ตอนนี้เหมือนว่าทำได้เพียงแค่ให้เธอรู้สึกเสียใจเล็กน้อย
หากบอกว่าเธอกำลังเล่าเรื่อง ให้บอกว่าเธอกำลังคิดถึงดีกว่า แต่ว่าเธอกำลังคิดถึงอะไรกันแน่ แม้แต่เฉินโม่เองก็ไม่รู้
หรือว่า อานเข่อเยว่อาจจะกำลังรู้สึกเสียใจ รู้สึกไม่พอใจมากกว่า เหมือนว่ามองดูตัวเองนำเอาสิ่งล้ำค่ามอบให้กับคนอื่นด้วยมือตัวเอง
เฉินโม่รู้สึกรำคาญ เขาไม่ได้มาเพื่อฟังอานเข่อเยว่ย้อนความทรงจำเก่า แต่มาเพื่อวาดเส้นชีวิตชาติที่แล้วกับชีวิตชาตินี้ให้จบสิ้น
“พอแล้ว เรื่องในอดีตพวกนี้ไม่จำเป็นต้องพูดถึงอีกแล้ว ตอนนี้ทุกคนต่างก็มีชีวิตใหม่กันหมดแล้ว เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันผ่านไปซะ！”
“หากว่าเธอไม่มีเรื่องอะไรอีก งั้นฉันกลับละ” เฉินโม่พูดแล้วก็กำลังจะลุกขึ้น เมื่อเผชิญหน้ากับดาวมหาวิทยาลัยชิงหัวที่ทำให้ผู้ชายมากมายคลั่งไคล้ แต่เฉินโม่กลับหลบเลี่ยงอย่างกับเชื้อโรค
“เฉินโม่ ระหว่างเรา ไม่สามารถแม้แต่จะนั่งคุยกันได้แล้วงั้นหรอ?” เสียงของอานเข่อเยว่ดังขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงมีความโมโห แต่มีความอ้อนวอนมากยิ่งกว่า
เฉินโม่ไม่ได้ลุกขึ้นยืน นั่งเงียบมองอานเข่อเยว่ เขารู้ว่าอานเข่อเยว่ไม่ได้แสดง มีส่วนมากที่เป็นความรู้สึกภายในใจจริงๆของอานเข่อเยว่
แต่ว่า สิ่งนี้ยิ่งทำให้เฉินโม่รู้สึกไม่ชอบใจมากยิ่งกว่า เมื่อนึกถึงสิ่งที่แม่ลูกอานเข่อเยว่ทำกับเขาในชาติที่แล้ว เหมือนดั่งอานเข่อเยว่ในชาตินี้
ในตอนที่เขาไม่มีอะไรเลย อานเข่อเยว่รีบร้อนทิ้งเขาไปอย่างไม่ไยดี แต่เมื่อรับรู้ว่าเขาคือเฉินไต้ซือ อานเข่อเยว่ก็ทิ้งเจิ้งหยวนฮ่าว รวมทั้งแฟนใหม่คนนั้นด้วย เพื่อคิดอยากจะกลับมาคืนดีกับเฉินโม่
เพื่อให้บรรลุเป้าหมายนี้ อานเข่อเยว่ยินดีใช้รูปลักษณ์ภายนอกของตัวเอง เพื่อที่จะทำให้เฉินโม่กลับใจมา แผนการนี้ ถูกใช้โดยเด็กสาวอายุสิบแปดปี ทำให้เฉินโม่รู้สึกไม่ชอบใจอย่างมาก
“มีบางเรื่อง หากทำมันไปแล้ว ก็ไม่สามารถจะให้มันกลับเป็นเหมือนเดิมได้อีก ระหว่างเรา แยกย้ายไปคนละเส้นทางดีกว่า” เฉินโม่พูดอย่างเย็นชา แล้วลุกขึ้น เตรียมจะเดินจากไป
อานเข่อเยว่รีบลุกขึ้นขวางเฉินโม่ไว้ รีบร้อนพูดว่า “เฉินโม่ ฉันรู้ว่าเรื่องเมื่อก่อนฉันเป็นคนผิด แต่ตอนนี้ฉันกำลังขอโทษนายอย่างจริงใจอยู่ ทำไมนายถึงไม่สามารถให้อภัยฉันได้ละ?”
เฉินโม่สีหน้านิ่งเฉย หากว่าอานเข่อเยว่ขอโทษด้วยใจจริง เมื่อเห็นแก่เกียรติของลุงอาน เขาก็สามารถให้อภัยอานเข่อเยว่ได้
แต่ว่า อานเข่อเยว่ไม่ได้ขอโทษด้วยใจจริง และยังคิดวางแผนใส่เฉินโม่ เธอต้องการเพียงแค่สิ่งของพวกนั้นที่เธอไม่สามารถได้ไป เธอสามารถทิ้งเจิ้งหยวนฮ่าวได้อย่างไร้ใยดี และเมื่อเธอมีตัวเลือกที่ดีกว่า เธอก็สามารถทิ้งเฉินโม่ได้อย่างไร้เยื่อใยเช่นกัน
นี่คือสันดานของอานเข่อเยว่ ตอนนี้เธอขอโทษ สำนึกผิด ที่จริงแล้วก็เพราะเธอคิดว่าเฉินโม่ยิ่งใหญ่อย่างมาก หากว่าเฉินโม่ยังเป็นลูกผู้ดีไร้อำนาจอย่างเคย แม้เฉินโม่จะร้องห่มร้องไห้อ้อนวอนเธอก็คงไม่เหลียวแลเฉินโม่แม้แต่น้อย
“หลีกไปเถอะ！ภายในใจของเธอไม่เคยรู้สึกผิด การขอโทษเช่นนี้มีเพียงทำให้ผู้อื่นรู้สึกสะอิดสะเอียนเท่านั้น” เฉินโม่ก้าวเดินไปข้างหน้า อานเข่อเยว่คิดอยากจะขวาง แต่มีพลังงานบางอย่างขวางเธอไว้ เธอจึงทำได้เพียงแค่มองเฉินโม่เดินจากไป
“เฉินโม่ นายคิดว่านายเก่งมากงั้นหรอ? ฉันจะบอกนายไว้ว่าที่ฉันนัดนายมาในวันนี้ ก็แค่เพราะไม่พอใจเท่านั้น! คำขอโทษล้วนเป็นแค่คำหลอกลวง! ฉันทำเพื่อในอนาคตจะให้นายได้ลิ้มรสของการถูกหมางเมินบ้างก็เท่านั้น!”
อานเข่อเยว่พูดเสียงแข็ง ใบหน้าที่สวยงามดูชั่วร้ายอย่างมาก
