แดนนิรมิตเทพ บทที่ 989
นักเรียนและอาจารย์มหาวิทยาลัยหัวหนาน ที่มาร่วงงามแต่งพากันโกรธเคือง ขณะเดียวกันก็แอบคิดว่าโชคดี ต้องขอบใจที่เฉินโม่กลับมาทันเวลา ไม่งั้นคงไม่มีใครรู้แผนการร้ายของไช่เหวินยู่ เมื่อกี้ทุกคนเพิ่งชมอาจารย์เจียงกับไช่เหวินยู่ว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก!
สีหน้าคนตระกูลไช่ไม่สู้ดี ตระกูลตัวเองมีข่าวเสื่อมเสียขนาดนี้ แม้ไม่ใช่ครอบครัวตัวเอง พวกเขาก็รู้สึกสีหน้าหม่นหมอง
พ่อของไช่เหวินยู่สีหน้าโกรธเคือง ก้าวเข้ามาพูดกับเฉินโม่ด้วยความโมโหว่า “เจ้าหนุ่ม ฉันไม่รู้ว่านายเอาภาพปลอมพวกนี้มาใส่ร้ายเหวินยู่ทำไม แต่ถ้านายอยากยั่วโมโหตระกูลไช่แห่งก่างวาน นายไม่มีทางรับผลที่ตามมาได้แน่นอน!”
ผู้ใหญ่สูงอายุสามารถแก้ปัญหาต่างๆ!
คำพูดเหล่านี้ของพ่อไช่เหวินยู่ ไม่เพียงแต่พูดให้หลักฐานของเฉินโม่เป็นการใส่ร้าย ยังเบี่ยงเบนความคิดของทุกคนไปทางอื่น อีกทั้งยังเอาตระกูลยิ่งใหญ่อย่างตระกูลไช่แห่งก่างวาน มาข่มขู่เฉินโม่อีก
ไช่เหวินยู่ฉลาดมาก รีบตวาดใส่เฉินโม่อย่างโมโหว่า “ไอ้หนุ่ม พูดมาสิ ใครส่งนายมาใส่ร้ายตระกูลไช่ของเรา!”
ถ้าเป็นคนทั่วไป อาจโดนสองพ่อลูกตระกูลไช่บิดเบือนข้อเท็จจริงก็ได้ แต่ยังดีที่เฉินโม่ไม่ใช่คนทั่วไป
“ใส่ร้ายพวกนายเหรอ พวกนายคู่ควรเหรอ อย่าคิดว่าตัวเองสูงส่งนักเลย” น้ำเสียงเฉินโม่เฉยชา แฝงด้วยความดูหมิ่นเล็กน้อย
การที่เขามาครั้งนี้ แค่อยากช่วยอาจารย์เจียงออกจากสภาพเลวร้าย สำหรับคนตระกูลไช่ เขาไม่อยากสนใจสักนิด
“อวดดี! ตระกูลไช่แห่งก่างวานของฉัน ถึงเป็นหกตระกูลมหาอำนาจแห่งยานจิง ก็ยังต้องไว้หน้า นายเป็นใครไม่ทราบ กล้าดูถูกตระกูลไช่ของฉัน!” ไช่เหวินยู่แผดเสียงอย่างโมโห ด้วยใบหน้าแดงก่ำ
“หกตระกูลมหาอำนาจเหรอ หึ ก็แค่มด!” เฉินโม่ยิ้มเยาะ
พูดจบ เฉินโม่ไม่สนใจไช่เหวินยู่กับพ่อของเขา หันมามองเจียงอี่ว์เวย แล้วพูดเสียงอบอุ่นว่า “อาจารย์เจียง คุณเครียดไหม”
แขกที่มาแสดงความยินดีกับตระกูลไช่ แอบตกใจ “ไอ้หมอนี่อวดดีจริงๆ! คิดไม่ถึงเลยว่าจะไม่เห็นหกตระกูลมหาอำนาจแห่งยานจิงอยู่ในสายตา!”
“หึ ไม่เคยเห็นถึงอำนาจจึงกล้าทำขนาดนี้ เขารู้ความน่ากลัวของหกตระกูลมหาอำนาจแห่งยานจิงที่ไหนกันล่ะ!” มีคนพูดอย่างดูหมิ่น
พ่อของไช่เหวินยู่มองเฉินโม่ ใบหน้าอึมครึม เดิมทีจะใช้ตระกูลไช่แห่งก่างวานขู่เฉินโม่ หวังว่าเฉินโม่จะกลัว คิดไม่ถึงว่าหกตระกูลมหาอำนาจแห่งยานจิง เฉินโม่ก็ไม่เห็นอยู่ในสายตา ทำให้แผนการของพ่อไช่เหวินยู่วุ่นวายไปหมด
เหมือนเจียงอี่ว์เวยยังไม่หลุดออกจากความตกตะลึง ผ่านไปครู่หนึ่ง จึงค่อยๆ หันมามองเฉินโม่ด้วยสายตาเหม่อลอย
“ขอบใจนายมากเฉินโม่!” เจียงอี่ว์เวยสีหน้าซีดเผือด ไม่มีชีวิตชีวา เหมือนโดนเอาพลังทั้งตัวไปจนหมด
เฉินโม่ไม่รู้จะปลอบเจียงอี่ว์เวยยังไง เขารู้ว่าการแต่งงานสำคัญกับผู้หญิงขนาดไหน โดยเฉพาะก่อนที่ตัวเองจะมา เจียงอี่ว์เวยยังดื่มด่ำอยู่กับความสุขมากมายอยู่เลย
แต่ต่อมา กลับโดนเฉินโม่ลากจากสวรรค์ลงมายังนรก
“อาจารย์เจียง คุณไม่ควรเสียใจให้คนกากเดนแบบนั้น ดูแลตัวเองให้ดี” การปลอบของเฉินโม่ดูแข็งทื่อ แต่ออกมาจากใจจริง
“ฉันไม่เป็นไรจริงๆ ขอบใจนายมากนะเฉินโม่!” เจียงอี่ว์เวยพยายามฝืนยิ้มให้เฉินโม่ เพื่อยืนยันว่าตัวเองไม่เป็นไรจริงๆ
แต่รอยยิ้มนั่นดูว่างเปล่ามาก ยิ่งทำให้เฉินโม่ไม่วางใจ
จู่ๆ ตัวของเจียงอี่ว์เวยโงนเงนอยู่ที่เดิม ภาพตรงหน้ามืดลง จากนั้นก็ล้มหงายหลัง
“อาจารย์เจียง!” นักเรียนและอาจารย์มหาวิทยาลัยหัวหนานด้านล่าง ส่วนใหญ่พากันลุกขึ้นทันที ส่งเสียงออกมาอย่างตกใจ
เฉินโม่มือไม้ว่องไว ก้าวออกมาอยู่ด้านหลังเจียงอี่ว์เวยอย่างรวดเร็ว ประคองเธอเอาไว้ได้
ปล่อยพลังทิพย์ออกมา ฟื้นฟูร่างกายที่เสียหายของเจียงอี่ว์เวย
