“ครับ!” คนระดับสูงของตระกูลไช่คนนั้นพยักหน้าตอบรับอย่างนอบน้อม ไม่กล้าต่อต้านสักนิด
“แต่งานนี้ค่อนข้างหนัก ฉันต้องการคนช่วย”
เฉินโม่พูดว่า “คุณหาคนได้เลย ถ้าทำได้ดี ให้เขาเก็บทรัพย์สินส่วนตัวของเขาเอาไว้ได้”
อะไรนะ!
ทุกคนในตระกูลไช่ตกใจ ทุกคนแอบดีใจ แทบจะเสนอตัวทันที
คนระดับสูงของตระกูลไช่คนนี้ก็ดูคาดไม่ถึง ยังกังวลว่าถ้าตัวเองทำให้เฉินโม่พอใจไม่ได้ จะโดนเฉินโม่ฆ่าทันที คิดไม่ถึงว่าเฉินโม่จะใจกว้างแบบนี้ ให้พวกเขาเก็บทรัพย์สินไว้
ต้องรู้ว่าคนระดับสูงของตระกูลไช่ ทรัพย์สินแค่คนเดียว ก็หลายร้อยล้านแล้ว
มองสายตาคาดหวังเหล่านั้นในห้องโถง คนระดับสูงของตระกูลไช่คนนี้ รู้สึกมีอำนาจเหลือล้น
เลือกคนที่มีความสัมพันธ์ค่อนข้างดีกับตัวเองมาสองสามคน มาช่วยเขานับทรัพย์สินของตระกูลไช่ ส่วนคนที่ไม่ถูกเลือก ต่างมีสีหน้าผิดหวัง
แต่เพราะกลัวอำนาจกดดันของเฉินโม่ จึงไม่มีใครกล้าพูดอะไร
“คุณชื่ออะไร” เฉินโม่มองคนระดับสูงของตระกูลไช่คนนั้น แล้วถามอย่างราบเรียบ
“ฉันชื่อไช่อิงกั๋ว” คนระดับสูงของตระกูลไช่คนนั้นตอบอย่างนอบน้อม
เฉินโม่พูดว่า “หลังจากนับทรัพย์สินของตระกูลไช่เสร็จ คุณช่วยผมดูแลตระกูลไช่ชั่วคราว ถ้ามีคนไม่อยากไปจากตระกูลไช่ เลือกอยู่ช่วยงานต่อได้ ถ้าทำได้ดี ก็เอาทรัพย์สินเดิมคืนไปได้”
“ดีมากเลย!” คนตระกูลไช่ที่กำลังไม่รู้ว่าจะไปไหน ถึงกับโล่งอก
“ไม่ต้องกังวลว่าจะเร่ร่อนตามถนนอีกแล้ว”
ไช่เหวินหย่ามองความยินดีที่ปรากฏขึ้นบนหน้าคนตระกูลไช่ แล้วพูดอย่างโมโหว่า “พวกนายยังจำได้ไหมว่าตัวเองเป็นใคร เขาแค่คืนของที่เป็นของพวกนายให้ พวกนายก็สรรเสริญเยินยอเขาแล้วเหรอ พวกนายยังมีศักดิ์ศรีบ้างไหม”
ไม่มีใครสนใจไช่เหวินหย่า ในเมื่อไม่สามารถต่อต้านได้ รักษาชีวิตเอาไว้ได้ ถือเป็นเรื่องดีที่สุดสำหรับพวกเขาแล้ว
อีกทั้งตอนนี้ยังมีโอกาสเอาทรัพย์สินของตัวเองกลับมาได้ด้วย พวกเขายังไม่พอใจอะไรอีกล่ะ
เฉินโม่มองไช่เหวินหย่าอย่างเย็นชา จากนั้นหันหลังเดินไป พูดทิ้งท้ายไว้ว่า “ถ้ามีคนคิดจะสร้างปัญหา คุณก็จัดการเองเลย ถ้าคุณไม่มีความสามารถ ผมจะเปลี่ยนคนมาดูแลตระกูลไช่แทนผม”
ไช่อิงกั๋วถลึงตาใส่ไช่เหวินหย่าอย่างโมโห แล้วก้มหน้าอย่างหวาดกลัว “เฉินไต้ซือวางใจได้เลยครับ ฉันรู้ว่าควรทำยังไง!”
หลังจากเฉินโม่กลับไป ไช่อิงกั๋วมองไช่เหวินหย่าที่ใบหน้าเต็มไปด้วยความเคียดแค้น รอยยิ้มเย็นชาร้ายกาจผุดขึ้นมาบนหน้า
“นายคิดจะทำอะไร” ไช่เหวินหย่าตกใจ แล้วถามเสียงดัง
“ทำอะไรเหรอ เธอคิดว่าทำอะไรล่ะ! ก็ต้องทำเรื่องที่ทำให้เฉินไต้ซือพอใจน่ะสิ!” ไช่อิงกั๋วยิ้มเยาะแล้วเอ่ยขึ้น
“เหิมเกริม ฉันเป็นคุณหนูใหญ่ตระกูลไช่ นายกล้าไร้มารยาทกับฉันเหรอ!” ไช่เหวินหย่าตวาดอย่างโมโห แต่ดูเหมือนความมั่นใจยังไม่พอ
“ฮ่าๆ!”
ไช่อิงกั๋วหัวเราะเสียงดัง ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความดูหมิ่น “คุณหนูใหญ่ตระกูลไช่เหรอ เหอะๆ ไช่เหวินหย่า เธอคิดว่าตอนนี้ตระกูลไช่เหมือนเมื่อก่อนเหรอ ตอนนี้คำพูดฉันเป็นใหญ่ในตระกูลไช่!”
แม้คนตระกูลไช่ที่เหลือ ไม่ชอบใจกับท่าทีคางคกขึ้นวอของไช่อิงกั๋ว แต่ใครให้เขาเป็นผู้รับผิดชอบที่เฉินไต้ซือเลือกล่ะ ไม่มีใครกล้าล่วงเกิน!
“พวกนายมีใครยอมปรนนิบัติคุณหนูใหญ่ตระกูลไช่ไหม ถ้าปรนนิบัติดี ฉันจะพูดชมคนนั้นต่อหน้าเฉินไต้ซือ ให้คนนั้นเอาทรัพย์สินคืนไป” ไช่อิงกั๋วพูดด้วยใบหน้ายิ้มเยาะได้ใจ
“ลุงรอง ผมเอง!” ชายหนุ่มคนหนึ่งออกมา มองร่างบางของไช่เหวินหย่าอย่างประเมิน ยิ้มร้ายกาจแล้วพูดว่า “ฉันขัดตาคุณหนูใหญ่ตระกูลไช่คนนี้มานานแล้ว ให้ผมปรนนิบัติเธออย่างเต็มที่แล้วกัน!”
