แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1032
“ดูเหมือนฉันไม่รู้จักคุณนะ? คุณแน่ใจหรือว่าไม่ได้หาผิดคน?” เฉินเข่อเออร์ เบิกตาโต จ้องมองฉู่เหวินสงด้วยความอยากรู้อยากเห็น
ฉู่เหวินสงรู้สึกเสียใจเล็กน้อย ถ้ารู้แบบนี้เขาไม่น่ามาถึงก่อนเลย หากผิดคนขึ้นมาจริงๆคงจะขายหน้าแน่
แต่ว่าฉู่เหวินสงมีความทรงจำที่ดี เขาเคยได้ยินเฉินซงจื่อพูดถึงชื่อของคุณหนูรอง
“ขอโทษครับ เรียนถามคุณคือเฉินเข่อเออร์ของตระกูลเฉินแห่งหนานซูใช่ไหม?” ฉู่เหวินสงถามอย่างระมัดระวัง เกรงว่าเฉินเข่อเออร์จะตอบคำว่าไม่ใช่
หากชื่อเฉินเข่อเออร์ ถ้าอยู่ในหัวเซี่ยจะต้องมีเป็นพันคนหมื่นคน แต่ถ้าเป็นเฉินเข่อเออร์ของตระกูลเฉินแห่งหนานซู มีเพียงหนึ่งเดียวเท่านั้น ต้องไม่มีคนที่สองอย่างแน่นอน
ในเมื่อชื่อเฉินเข่อเออร์ชื่อนี้ อยู่ในตระกูลเฉินที่หนานซู เป็นเพียงตัวตลก ไม่มีใครคิดสวมรอยแน่
“ใช่ฉันเอง” เฉินเข่อเออร์พยักหน้ายอมรับ
ในที่สุดฉู่เหวินสงก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก “เยี่ยมมาก คุณหนูรองโปรดรับของขวัญจากฉัน เดี๋ยวยังมีคนอีกมากมาย จะมาถึงในไม่ช้า”
“จริงสิคุณหนูรอง หากวันหน้าได้พบกับคุณเฉิน โปรดจำไว้ช่วยพูดเรื่องดีๆของฉันบ้างนะ บอกว่าฉันฉู่เหวินสงเป็นคนที่มาถึงคนแรก! หึหึ!”
เฉินเข่อเออร์ขมวดคิ้ว ถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณเฉินที่คุณพูดถึงคือใคร? ดูเหมือนฉันไม่ได้รู้จักเขานะ?”
ฉู่เหวินสงเปิดปาก ราวกับคิดอะไรบางอย่างได้ แต่ก็เปลี่ยนคำพูด เหอๆ คุณวางใจเถอะ คุณเฉินท่านนี้คุณรู้จักแน่นอน ต่อไปเมื่อคุณได้พบเขาเพียงแค่บอกคำพูดที่ผมเพิ่งบอกคุณเมื่อกี้กับเขาก็พอแล้ว ”
“ตกลง!” เมื่อเห็นว่าฉู่เหวินสงจงใจที่จะปกปิด เฉินเข่อเออร์ก็เข้าใจและไม่ได้ถามต่ออีก แต่ว่าในใจเฉินเข่อเออร์เริ่มเกิดความสงสัยแล้ว
เฉินกั๋วต้งขมวดคิ้วและมองไปที่ฉู่เหวินสง แล้วถามว่า “ตงหวา นายคิดอย่างไรกับผู้รับผิดชอบสูงสุดของน้ำชีวิตคนนี้ เป็นตัวจริงไหม?”
เฉินตงหวาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เขาไม่จำเป็นต้องโกหก อีกอย่างต่อหน้าตระกูลเฉินหลอกลวงรุ่นของตระกูลเฉิน มีความจำเป็นด้วยเหรอ? อีกอย่างดูจากของขวัญที่เขามอบให้เข่อเออร์สิ แม้ว่าจะถูกห่อด้วยกล่อง แต่ดูจากกล่องภายนอกก็รู้ได้ว่าเป็นของล้ำค่ามาก คนธรรมดาทั่วไม่มีปัญญาเอามาได้หรอก!”
เฉินกั๋วต้งพยักหน้า “นายวิเคราะห์ได้ถูกต้อง พวกเราก็คอยเฝ้ามองความเปลี่ยนแปลงอย่างสงบแล้วกัน!”
เฉินกั๋วจงจ้องมองเฉินกั๋วเหลียงและถามว่า น้องรองนายรู้จักผู้รับผิดชอบสูงสุดของน้ำชีวิตคนนี้ไหม?”
เฉินกั๋วเหลียงส่ายหัวด้วยสีหน้าแปลกๆ “ผมไม่รู้จัก ตอนแรกเพื่อที่จะสามารถเป็นตัวแทนของน้ำชีวิตได้ ผมยังตั้งใจไปที่อู่โจวเพื่อหาผู้รับผิดชอบสูงสุดท่านนี้ เพียงแต่ว่าแม้แต่หน้าของเขาก็ไม่ได้เห็น คิดไม่ถึงว่าเขาถึงกับมาที่นี่ด้วยตนเองเพื่อฉลองวันเกิดให้กับทายาทรุ่นที่สามของตระกูลเฉินของเรา!”
เฉินกั๋วเหลียงรู้สึกว่าเรื่องนี้แปลกเกินไป
ในเวลานี้ มีอีกเสียงหนึ่งดังมาจากนอกประตู
“เจี่ยจิ้งอานจากอู่โจว รับคำสั่งของคุณเฉินเพื่ออวยพรวันเกิดให้คุณหนูรอง!”
จากนั้น เจี่ยจิ้งอานที่ท้องป่อง ก็เดินโยกเยกเข้ามาอย่างช้าๆ
ดวงตาเล็กๆของเจี่ยจิ้งอานกวาดมองไปรอบๆ แต่ไม่ได้บุ่มบ่ามเหมือนฉู่เหวินสง หลังจากเห็นตำแหน่งของฉู่เหวินสง ถึงจะเดินเข้าไป
“คุณหนูรอง ผมเจี่ยจิ้งอานกราบสวัสดีครับ! ถึงของขวัญจะเล็กน้อย แต่เต็มไปด้วยความเคารพ!”
พูดจบ เจี่ยจิ้งอานก็ยื่นกล่องไม้ธรรมดาให้ เฉินเข่อเออร์
คราวนี้ เฉินเข่อเออร์รับของขวัญจากเจี่ยจิ้งอาน และพูดด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณคุณอาเจี่ย หนูอยากจะถามหน่อย คุณเฉินเขาจะมาไหม?”
เจี่ยจิ้งอานหัวเราะเหอๆ และพูดว่า “คุณเฉินติดธุระ เกรงว่าจะมาไม่ทันแล้ว ดังนั้นเขาจึงตั้งใจเป็นพิเศษเพื่อส่งพวกเรามาอวยพรวันเกิดของคุณหนูรองแทนเขา!”
เฉินเข่อเออร์ทำปากจู๋ด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่า หญิงสาวเดาออกแล้วว่าคุณเฉินเป็นใคร
เมื่อกี้คนที่สงสัยสถานะของฉู่เหวินสงคนนั้นกระซิบบอกคนรอบข้างว่า “ดูสิ เปิดเผยแล้ว ชายอ้วนคนนี้ดูแล้วรวยมาก แต่สุดท้ายให้กล่องไม้เก่าๆเป็นของขวัญ ข้างในคงจะเป็นของที่ห่วยแตกมากแน่ๆ”
