แดนนิรมิตเทพ บทที่ 1103
กล้วยไม้หัวใจม่วงเก้าใบค่อยๆ ส่องแสงเก้าแสง รวมตัวกันเป็นแสงสีฟ้ากลางอากาศ
กลิ่นหอมเย็นอ่อนๆ เริ่มแผ่ซ่านไปในหุบเขา ทำให้คนที่ได้กลิ่นจิตใจเบิกบานผ่อนคลาย
“ยาวิเศษโตเต็มที่แล้ว!”
มีนักบู๊อุทานออกมาด้วยความตกใจ
เฉินโม่เหาะขึ้นมาทันที ค่อยๆ ลอยลงไปบนหินสีดำก้อนนั้น
“เร็ว อย่าให้เขาแย่งไปได้!” พวกนักบู๊ไม่ได้เร็วเหมือนเฉินโม่ พากันเด้งตัวขึ้นกลางอากาศ พยายามแย่งยาวิเศษจากเฉินโม่
เฉินโม่สะบัดมือปล่อยพลังทิพย์ออกมา กลายเป็นม่านแสงสีทอง ปกคลุมเขากับหินสีดำอยู่ข้างใน
“คนที่ล้ำเส้นต้องตาย!”
เสียงเฉินโม่เย็นยะเยือก ใบหน้าเผยความอาฆาตออกมาอย่างชัดเจน
“เสแสร้ง!” มีนักบู๊ส่งเสียงหึออกมาอย่างเย็นชา เขาข้ามม่านแสงนั่นทันที ไม่สนใจคำพูดของเฉินโม่แม้แต่น้อย
“รนหาที่ตาย!”
เฉินโม่ไม่เกรงใจ ซัดหมัดออกมาทันที นักบู๊ที่ข้ามม่านแสงเข้ามา โดนหมัดของเฉินโม่ซัดจนเส้นเอ็นและกระดูกหักจนหมด จากนั้นร่วงลงน้ำและตายทันที!
อ๊าก!
พวกนักบู๊ที่เหลือสีหน้าตกใจกลัว นักบู๊ที่โดนเฉินโม่ฆ่าตายด้วยหมัดเดียว เป็นปรมาจารย์แดนชี่แท้เชียวนะ มีชื่อเสียงในบรรดาพวกเขาด้วย
“ฆ่าปรมาจารย์ด้วยหมัดเดียว! เด็กนี่มีพละกำลังระดับไหนกันแน่”
พวกนักบู๊ที่ลอยตัวอยู่กลางอากาศ พากันถอยมาริมฝั่ง มองม่านแสงที่เฉินโม่วางเอาไว้ด้วยสีหน้าจริงจัง
“ฉันไม่เชื่อหรอก!”
ผู้อาวุโสในชุดสีเทา แผดเสียงเย็นชา ออร่าแข็งแกร่งระเบิดขึ้นบนตัว เขาลอยตัวขึ้นกลางอากาศ
“นี่มันปรมาจารย์แดนคุ้มกาย!” นักบู๊ทุกคนมีสีหน้าตกตะลึง
“ไอ้หนุ่ม นายจะเก็บยาวิเศษไว้คนเดียว ถามฉันก่อนสิว่ายอมหรือเปล่า!” พูดจบ ผู้อาวุโสลอยอยู่บนอากาศ ซัดหมัดกระแทกไปทางเฉินโม่
เฉินโม่ยืนเอามือไพล่หลัง สีหน้าเฉยเมย เมื่อผู้อาวุโสคนนั้นผ่านเข้ามาในม่านแสงที่เขาวางไว้ จึงซัดหมัดออกไปทันที
“ท่าที่หนึ่งหมัดเทพเทียนเสวียน สยบภูเขา!”
เฉินโม่ไม่ได้หลงเหลือพลังไว้ เป็นหมัดที่โจมตีด้วยพละกำลัง 100 เปอร์เซ็นต์ เขาอยากลองดูว่าหลังจากพละกำลังทะลุระดับถึงชั้นเจ็ดแดนรวมพลัง พลานุภาพของหมัดเทพเทียนเสวียนจะเพิ่มขึ้นแค่ไหน
เมื่อหมัดของเฉินโม่โจมตีออกมา ทุกที่ที่ผ่านไป มีแสงสีทองแสงหนึ่ง คิดไม่ถึงว่าพลังทิพย์ของหมัดนั้นจะรวมตัวเป็นรูปร่างได้แล้ว
ผู้อาวุโสคนนั้นมองพลังหมัดที่เหมือนกับมังกรยักษ์สีทอง กำลังพุ่งเข้ามาตรงหน้า เขาหน้าเปลี่ยนสีทันที เขาสัมผัสได้ถึงพลังที่แฝงอยู่ในหมัดของเฉินโม่ เป็นสิ่งที่เขาไม่สามารถต้านทานได้
“ย๊าก ฝ่ามือปัญญาสูญสลาย!”
ผู้อาวุโสใช้พละกำลังออกมาทั้งหมด โจมตีเคล็ดวิชาบู๊ที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองออกมา เพ้อฝันว่าจะต้านทานหมัดของเฉินโม่ได้
พลั่ก!
พลังปราณป้องกันกายบนตัวผู้อาวุโสคนนั้น โดนหมัดเดียวของเฉินโม่ระเบิดจนแตกกระจาย ตัวเขาโดนซัดจนร่วงลงน้ำ เหมือนปรมาจารย์คนเมื่อกี้
แต่ผู้อาวุโสคนนี้คือปรมาจารย์แดนคุ้มกาย แม้ร่างกายบาดเจ็บสาหัส แต่ยังดีที่รักษาชีวิตเอาไว้ได้
“ช่วย……ช่วยฉันด้วย!” ผู้อาวุโสยื่นมือไปหานักบู๊ที่อยู่ริมบึง เขาตะเกียกตะกายอยู่ในบึง ตอนนี้ปรมาจารย์แดนคุ้มกายผู้ยิ่งใหญ่ เหมือนคนแก่ที่ตายได้ทุกเมื่อ
นักบู๊พวกนั้นไม่มีใครกล้าเข้าไปช่วยเขา แต่ละคนมองเฉินโม่ ความตกใจบนใบหน้าเพิ่มขึ้นอีก
ปรมาจารย์แดนคุ้มกาย เป็นคนที่มีพละกำลังสูงสุดในบรรดานักบู๊พวกนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่าจะต้านทานหมัดของเฉินโม่ไม่ได้เหมือนเดิม
ทุกคนแอบคาดเดาพละกำลังของเฉินโม่ ว่าอยู่ในระดับไหนกันแน่
แดนเทพเหรอ
แม้ยาวิเศษจะดี แต่ก็ต้องมีชีวิตไปสัมผัสมัน เจอกับคนที่สามารถฆ่าปรมาจารย์แดนคุ้มกายตายด้วยหมัดเดียว ไม่มีใครกล้าบุ่มบ่ามอีกแล้ว
เฉินโม่กวาดตามองทุกคนอีกครั้ง พูดเสียงเย็นยะเยือกว่า “คนที่ล้ำเส้นต้องตาย!”
ครั้งนี้ ไม่มีใครกล้าสงสัยคำพูดของเฉินโม่อีกแล้ว
