หลี่ลี่เหวินรู้ว่าเหม่ยหวา กรุ๊ปหาเงินเยอะขนาดนี้มาได้อย่างรวดเร็ว ต้องเป็นเพราะเฉินโม่ช่วยแน่นอน
“ไอ้เด็กนี่เก็บซ่อนไว้ลึกจริงๆ ขนาดฉันยังไม่รู้ว่าเขามีเงินเยอะขนาดนี้!”
“เรื่องนี้ต้องรายงานพ่อให้เร็วที่สุด”
“น่าเสียดาย กำลังจะสำเร็จแล้วแท้ๆ ผลสุดท้ายกลับล้มเหลวซะอย่างนั้น”
ในใจหลี่ลี่เหวินเสียดายเป็นอย่างมาก ต่อไปถ้าจะวางแผนเล่นงานเหม่ยหวา กรุ๊ป คงยากขึ้นแน่นอน
ส่วนพวกคนที่อยู่ด้านหลังหลี่ลี่เหวิน ยิ่งพากันตกใจจนอ้าปากค้าง มองหลี่ซู่เฟินด้วยใบหน้าไม่อยากเชื่อ
“เป็นไปได้ยังไง!”
“ใครช่วยเหม่ยหวา กรุ๊ปกันแน่”
“นั่นหนี้หลายหมื่นล้านเลยนะ ใครกันที่โง่ขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะโยนเงินลงมาในหายนะแบบนี้!”
หลี่ซู่เฟินมองทุกคนที่กำลังตกตะลึง จากนั้นหัวเราะอย่างพอใจ
“ขอโทษที่ทำให้พวกนายผิดหวังนะ!”
สีหน้าหลี่ลี่เหวินอึมครึม มองหลี่ซู่เฟินอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นพูดเสียงขรึมว่า “น้องสี่มีวิธีดีจริงๆ!”
หลี่ซู่เฟินแสยะยิ้มเย็นชา แล้วพูดว่า “ที่ไหนกันล่ะ ถ้าเทียบกับนาย ฉันยังห่างชั้นอีกเยอะ!”
หลี่ลี่เหวินหน้านิ่ง พูดกับทุกคนด้านหลังว่า “กลับกันเถอะ!”
พูดจบก็หันหลังเดินออกไป
“ไม่ส่งนะ!” หลี่ซู่เฟินพูดเสียงเย็นชา
ตั้งแต่ต้นจนจบ เฉินโม่ไม่มองหลี่ลี่เหวินสักนิด ผู้ว่าการใหญ่ ลูกชายคนโตของตระกูลมหาอำนาจคนนี้ ในสายตาของเฉินโม่ก็ไม่ต่างจากคนที่เดินผ่านไปผ่านมา
แต่ทว่าจู่ๆ เฉินโม่ลุกขึ้นยืน มองหลี่ลี่เหวินแล้วพูดอย่างราบเรียบว่า “กลับไปบอกผู้นำตระกูลของพวกนาย อย่าลืมสัญญาสามปี!”
หลี่ลี่เหวินชะงักฝีเท้าลงทันที หันมาจ้องเฉินโม่อย่างโมโหแล้วพูดว่า “ไม่ต้องถึงสามปี ตระกูลหลี่จะทำให้นายคุกเข่าอ้อนวอน!”
เฉินโม่หน้านิ่ง น้ำเสียงเรียบเฉย “ฉันจะพูดประโยคนี้กับพวกนายพอดีเลย”
“หึ!” หลี่ลี่เหวินส่งเสียงหึอย่างเย็นชา แล้วเดินจ้ำอ้าวออกไป
ตระกูลหลี่ยังไม่เคยพ่ายแพ้ต่อหน้าใครมาก่อน แต่กลับแพ้คามือเฉินโม่หลายต่อหลายครั้ง นี่เป็นความอัปยศยิ่งใหญ่สำหรับตระกูลหลี่
หลี่ลี่เหวินไม่มีหน้าอยู่ที่นี่ต่อแม้แต่วินาทีเดียว!
“จะกลับแบบนี้งั้นเหรอ” พวกคนที่พึ่งพาตระกูลหลี่ ดูไม่ค่อยยอม เพราะการวางแผนนี้ เสียความพยายามไปไม่น้อย กำลังจะสำเร็จแล้วแท้ๆ จู่ๆ ก็ล้มเหลวซะอย่างนั้น ทำให้คนยากจะรับไหวจริงๆ
“ไปกันเถอะ ตัวหลักไปแล้ว เราจะอยู่ต่อทำไมล่ะ! รอให้คนของเหม่ยหวา กรุ๊ปหัวเราะเยาะเราเหรอ”
ประธานโจวแผดเสียงเย็นชา แล้วเดินจ้ำอ้าวตามออกไป
ทุกคนรีบออกไปจนหมด
หลี่ซู่เฟินนั่งมองห้องทำงานอันว่างเปล่าอยู่บนเก้าอี้ จู่ๆ ใบหน้าเธอดูเหมือนปลง ในแววตาที่มองเฉินโม่เต็มไปด้วยความอ่อนล้า
เธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผลักดันสนับสนุนเหม่ยหวา กรุ๊ปขนาดใหญ่เอาไว้ เหนื่อยมากจริงๆ แต่เพื่อแรงฮึดในหัวใจ หลี่ซู่เฟินจึงกัดฟันทนมาหลายปี
แต่สองสามวันนี้เหม่ยหวา กรุ๊ปเผชิญกับวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน ทำให้หลี่ซู่เฟินเกือบหมดแรง
โชคดีที่เฉินโม่กลับมาทันเวลา ยื่นมือมาช่วยเหม่ยหวา กรุ๊ป
แต่ถึงเป็นเช่นนี้ เจอกับการเล่นงานซ้ำแล้วซ้ำเล่า หลี่ซู่เฟินก็รับไม่ไหว ถ้าไม่ใช่เพราะอาศัยความเชื่อ ยื้อมาด้วยความยากลำบาก เธอคงล้มลงไปตั้งนานแล้ว
ตอนนี้แก้ไขวิกฤตได้แล้ว ความเหนื่อยล้าต่างๆ นานาโถมเข้ามา ทำให้หลี่ซู่เฟินต้องการพักผ่อนอย่างเต็มที่ ถึงขั้นที่อยากออกจากวงการธุรกิจที่เอาแต่ปัดแข้งปัดขากันแบบนี้
เฉินโม่ดูออกว่าหลี่ซู่เฟินเหนื่อยล้า เขาเดินมาเงียบๆ เอามือข้างหนึ่งวางลงบนไหล่หลี่ซู่เฟินเบาๆ พลังทิพย์อบอุ่นเข้ามาในตัวหลี่ซู่เฟิน ช่วยเธอบรรเทาความเหนื่อยล้าของตัวเอง
