กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ – บทที่ 48

กู้ชูหน่วนยิ้มเยาะ จากนั้นจึงบอกเซี่ยวอวี่เซวียนและอีกสองคนว่า “มัวนิ่งทำไมกัน ทำงานได้แล้ว”

“ทำงาน?”

เซี่ยวอวี่เซวียนและอีกสองคนนิ่งงัน

ทำงานอะไร?

“ไปเดิมพันกันได้แล้ว”

เซี่ยวอวี่เซวียนและคนอื่นๆ ตาเป็นประกาย “คราวนี้เราจะพนันข้างใครรึ”

“แน่นอนสิว่าต้องเป็น… ข้า”

พั่บ

เซี่ยวอวี่เซวียนซวนเซ ในขณะที่หลิ่วเย่ว์และอวี๋ฮุยล้มลงไปกองกับพื้น

ทุกคนมองกู้ชูหน่วนอย่างคนโง่เขลา แม้แต่หลิ่วเย่ว์ก็ยังทำหน้าเหมือนคนสมองทึบ

“พี่ใหญ่ หมายถึงพนันว่าท่านจะแพ้น่ะรึ”

ป้าบ

กู้ชูหน่วนให้รางวัลเป็นเกาลัดหนึ่งลูกบนหัว “พูดอะไรของเจ้า ต้องเดิมพันว่าข้าชนะสิ”

“พนันว่าท่านชนะ?”

เซี่ยวอวี่เซวียนและทุกคนหมดหวังในทันที เดิมทีพวกเขาหวังว่าจะได้พึ่งพานางเพื่อหาเงินจำนวนมาก

ที่เมื่อวานชนะได้เงินมามากมายดูเหมือนจะเป็นเพราะความโชคดีล้วนๆ

“แม่สาวอัปลักษณ์ เจ้ารู้หรือไม่ว่าการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศมันยากขนาดไหน คู่ต่อสู้ของเจ้าไม่ได้มีแต่ผู้มีความสามารถจากรัฐเยี่ยเท่านั้น แต่ยังมีปรมาจารย์หมากรุก เซียนกวีและผู้มีฝีมือจากรัฐอื่นอีกมาก เจ้าอย่าละเมอไปหน่อยน่า”

“เสี่ยวเซวียนเซวียน เจ้าไม่เชื่อในตัวข้างั้นรึ”

ไร้สาระ

จะเอาอะไรมาเชื่อ

ให้พนันว่าเขาชนะซะยังจะดีกว่า

“ข้ารู้สึกว่า… วันนี้ข้าจะชนะเป็นที่หนึ่ง กลายเป็นสตรีผู้มีความสามารถยอดเยี่ยมอันดับหนึ่งของโลก”

“จินตนาการล้ำเลิศ” กู้ชูหลานหัวเราะเยาะ

กู้ชูหน่วนยกยิ้มมุมปากจนเผยให้เห็นลักยิ้มเล็กๆ ทั้งสองข้าง

“น้องห้า เจ้าไม่เชื่อว่าข้าจะเป็นที่หนึ่งงั้นหรือ เช่นนั้นเรามาพนันกันไหมล่ะ ถ้าข้าเป็นที่หนึ่งไม่ได้ ข้าจะคืนเงินสองแสนตำลึงให้กับเจ้า แล้วจะให้เจ้าเพิ่มอีกสองแสนตำลึงด้วย จะยอมให้เจ้าลงโทษอย่างไรก็ได้ ว่าไงล่ะ

กู้ชูหลานตาเป็นประกาย

พระเจ้ารู้ดีว่านางเจ็บปวดเพียงใดหลังจากเสียเงินสองแสนตำลึงนั่นไป

นางไม่จำเป็นต้องคิดและเห็นด้วยในทันที นอกจากนี้นางยังไม่เชื่อว่ากู้ชูหน่วนจะชนะที่หนึ่งได้ อันที่จริงทุกคนในที่แห่งนี้ไม่มีใครเชื่อเลยสักคนว่านางจะได้ที่หนึ่ง

“ตกลง ข้าตอบรับเจ้า”

“นี่คือเดิมพันของข้า แล้วเดิมพันของเจ้าล่ะ”

“ถ้าเจ้าชนะเป็นที่หนึ่งได้ ข้าจะให้เงินเจ้าสามแสนตำลึง” กู้ชูหลานแอบกำมือแน่นในแขนเสื้อ

เงินสามแสนตำลึงคือไพ่ตายใบสุดท้ายของนาง อีกทั้งยังเป็นทรัพย์สมบัติของคุณตานางด้วย

ถ้าเป็นเวลาปกตินางคงจะเอาออกมาทั้งหมดไม่ได้

แต่คราวนี้ให้ตายอย่างไรนางก็ไม่เชื่อว่ากู้ชูหน่วนเอาจะชนะเซียนกวี ปรมาจารย์หมากรุกและผู้มีฝีมือคนอื่นๆ

ทุกคนตะลึงตาค้าง

กู้ชูหลานเป็นเพียงแค่ลูกของอนุภรรยาจริงหรือ

เมื่อวานนางเสียเงินไปสองแสนตำลึง วันนี้ยังกล้าเดิมพันอีกสามแสนตำลึง นางไปเอาเงินมาจากไหนมากมายขนาดนั้น

กู้ชูหน่วนส่ายหัวอย่างรังเกียจ “สี่แสนตำลึง ที่เจ้าเดิมพันสามแสนตำลึงดูเหมือนว่าข้าจะเสียเปรียบ แต่ดูแล้วเจ้าก็เป็นแค่ลูกของอนุภรรยา ข้าเองก็ไม่กล้ารังแกเจ้า สามแสนตำลึงก็สามแสนตำลึง”

กู้ชูหลานโกรธจนใบหน้าเล็กๆ ที่งดงามบิดเบี้ยวไปหมด

นางเป็นบุตรีของฮูหยินใหญ่ที่ดีเด่นักรึ ถึงกับต้องย้ำเตือนตลอดว่านางเป็นลูกของอนุภรรยา

เซี่ยวอวี่เซวียนมีเส้นเลือดดำปูดขึ้นบนหัว “แม่สาวอัปลักษณ์ เจ้าคงจะไม่ได้เอาจริงหรอกนะ”

สี่แสนตำลึงไม่ใช่เงินน้อยๆ การจะเป็นคนมีฝีมืออันดับหนึ่งไม่ใช่เรื่องง่าย นางบ้าไปแล้วหรือ

ยิ่งไปกว่านั้นการเดิมพันสี่แสนตำลึงกับสามแสนตำลึงซึ่งดูเป็นการเดิมพันที่เสียเปรียบนี่ ดูอย่างไรก็ไม่ใช่นิสัยของนางเลยสักนิด