หลังออกมาจากหอประมูลเฟิงเซียง เยี่ยจิ่งหานก็ทำสีหน้าเย็นชา
ระหว่างทางกลับ พวกเขานั่งรถม้าราชวงศ์ของเยี่ยจิ่งหาน กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่ารถม้าทำมาจากวัสดุอะไร ดูจากภายนอกแล้ว รถม้าก็ดูธรรมดา แต่พื้นที่ภายในนั้นกว้างขวาง สามารถดื่มชา เล่นหมากรุก และสามารถนอนพักผ่อนได้ อีกทั้งธนูอาบยาพิษและอาวุธใด ๆ ก็ไม่สามารถเข้ามาได้ และเมื่อกระแทกรถม้าก็จะมีเสียงโลหะที่ถูกกระทบดังออกมา
ระหว่างทางมีเสียงการต่อสู้ดังขึ้นเรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงร้องโหยหวนอันเจ็บปวด
พื้นสั่นสะเทือนเป็นครั้งคราว ไม่รู้ว่าการต่อสู้ข้างนอกดุเดือดมากแค่ไหน
กู้ชูหน่วนรู้ดีว่าคนส่วนใหญ่เหล่านี้กำลังพยายามจะแย่งชิงแผนที่ไข่มุกสีครามของเยี่ยจิ่งหาน
เมื่อมองไปที่เยี่ยจิ่งหานอีกครั้ง เขาก็กำลังนั่งจิบชาและอ่านหนังสืออยู่ที่ริมหน้าต่างของรถม้าอย่างสง่างาม ราวกับว่าเขาไม่รู้ว่ามีการต่อสู้อยู่ข้างนอก
กู้ชูหน่วนเปิดม่านบนรถม้าและเห็นว่ามีเลือดสาดอยู่ข้างนอก มือสังหารชุดดำที่ไม่รู้จักกำลังฆ่าพวกเขาทีละคน การต่อสู้เป็นไปอย่างดุเดือด และล้มลงเป็นศพทีละคน
ในป่ามีซากศพกองเป็นภูเขา เลือดไหลนองเป็นแม่น้ำ และมีแขนขาขาดกระเด็นไปทั่วทุกที่
ข้างในรถและข้างนอกรถ เป็นสองฉากที่แตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง
กู้ชูหน่วนมองดูไปรอบ ๆ แต่ก็ไม่พบร่างของอี้เฉินเฟย หัวใจที่บีบรัดจนแน่นของนางค่อย ๆ ผ่อนคลายลง
หลังจากที่ปล่อยม่านบนรถม้าลง กู้ชูหน่วนก็เข้าไปใกล้เยี่ยจิ่งหาน นางรินน้ำชาร้อน ๆ ให้เขาด้วยตนเองและพูดเสียงหวาน “ท่านพี่ ท่านมอบม้วนแผนที่หนังแกะโบราณที่ไม่รู้จักนั่นให้แก่ข้าได้หรือไม่”
“ไม่ได้”
“เช่นนั้นให้ข้าดูหน่อยได้หรือไม่？”
“ไม่ได้”
“เแล้วท่านประมูลแผนที่นี้มาทำไม？”
“เอามาทำเป็นหมอน”
“……”
“จะปรึกษาหารือเสียหน่อยก็ไม่มี？”
เยี่ยจิ่งหานเงยหน้าขึ้นในทันที และกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์เล็กน้อย “บอกข้ามา เจ้ากับอี้เฉินเฟยมีความสัมพันธ์กันอย่างไร หากคำตอบเป็นไปอย่างที่ข้าต้องการ บางทีข้าอาจจะพิจารณาให้เจ้าดูแผนที่นี้”
“จะเป็นความสัมพันธ์ใดได้ แน่นอนว่าเป็นความสัมพันธ์แบบพี่ชายกับน้องสาว”
“พี่ชายกับน้องสาว？”
“ข้าเห็นเขาเป็นพี่ชายแท้ ๆ และเขาก็เห็นข้าเป็นน้องสาวแท้ ๆ เช่นกัน เป็นเพียงความสัมพันธ์แบบพี่น้องเท่านั้นเจ้าค่ะ”
“เจ้ารู้จักกับเขาครั้งแรกเมื่อไหร่？”
“การชุมนุมแข่งขันวิชาการ”
เยี่ยจิ่งหานเงียบไม่พูดไม่จา แต่การแสดงออกบนใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ
กู้ชูหน่วนถามความต้องการของเขาอีกครั้ง แต่เยี่ยจิ่งหานไม่สนใจคำพูดของเขา และไม่สนใจนางเลยแม้แต่น้อย
กู้ชูหน่วนรู้สึกว่าเบื่อหน่าย นางจึงหยิบตำรากลั่นยาอายุวัฒนะขึ้นมาและอ่านเนื้อหาอย่างละเอียดรอบคอบ
ว่ากันว่าตำรากลั่นยาอายุวัฒนะนั้นไม่สมบูรณ์ เพราะทุกหน้าถูกฉีกขาด จนกระทั่งตำรากลั่นยาอายุวัฒนะเหลือเพียงครึ่งเดียว
เมื่อดูจากตัวอักษรข้างในแล้ว เป็นอักษรโบราณเสี่ยวจ้วนของราชวงศ์ฉิน ที่มีการปรับให้เขียนได้ง่ายขึ้นเมื่อ
โอ้โห
นางรู้สึกเหมือนตกหลุมพราง
เดิมทีคนในยุคนี้ไม่เข้าใจตัวอักษรในช่วงก่อนราชวงศ์ฉินและฮั่น
ต่อให้ผู้อื่นจะประมูลตำรากลั่นยาอายุวัฒนะเล่มนี้ไป ก็จะเป็นเพียงของไร้ค่า และไม่สามารถที่จะเรียนรู้อะไรได้เลย
โชคดีที่หนังสือเล่มก่อน ๆ ของนางไม่ได้ประมูล นางจึงพอรู้อักษรโบราณอยู่บ้าง
ยาที่ทำให้เลือดแข็งตัว หญ้าจื่อเยียน ซานเย่ชิง น้ำค้าง และลิ่วชิงเถิง อย่างละสามตำลึง แล้วนำไปใส่ในเตา……เอ๊ะ……
นี่เป็นวิธีเดียวกับในชาติก่อนของนาง？
ยาที่ทำให้เลือดแข็งตัว？
เป็นยาชั้นรอง？
ในโลกนี้ ยาชั้นรอง ดูเหมือนจะหาได้ยาก
