กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 448
“ไข่มุกมังกร……” สีหน้าของอี้เฉินเฟยถอดสี และต้องการจะคว้ามันไว้ แต่ร่างกายของเขาไร้เรี่ยวแรงจนไม่สามารถควบคุมได้
ผู้นำกองธงกล้วยไม้ต้องการจะแย่งไข่มุกมังกร แต่มือขวาที่ยื่นออกไปของเขาถูกสายคาดเอวของกู้ชูหน่วนรั้งไว้
นัยน์ตาของเยี่ยเฟิงเยือกเย็น และพร้อมที่จะต่อสู้ด้วยชีวิต เขายกดาบขึ้นมา และฟันลงไปที่มือขวาของผู้นำกองธงกล้วยไม้อย่างโหดเหี้ยม
“อ้า……”
ผู้นำกองธงกล้วยไม้กรีดร้องด้วยความเจ็บปวด และเลือดก็ไหลรินออกมา
เจ็บปวด……
ผู้นำกองธงกล้วยไม้ทำหน้าตาถมึงทึงด้วยความเจ็บปวด
มือขวาของเขาถูกเยี่ยเฟิงฟันจนขาด
กู้ชูหน่วนไม่สนใจผู้นำกองธงกล้วยไม้ และกระโดดลงไปจากหน้าผา
“อาหน่วน……”
อี้เฉินเฟยมองอย่างตระหนกตกใจ
เดิมทีเยี่ยเฟิงต้องการจะฆ่าผู้นำกองธงกล้วยไม้ในคราวเดียว รู้ทั้งรู้ว่ามีหน้าผาทะเลโลหิตอยู่ข้างหน้า แต่กู้ชูหน่วนก็ยังกระโดดลงไปอย่างไม่ลังเล เขาละทิ้งผู้นำกองธงกล้วยไม้ และกระโดดตามลงไป
ไข่มุกมังกรกลิ้งตกจากหน้าผา ในขณะที่กู้ชูหน่วนกระโดดตามลงไป นางก็ใช้สายคาดเอวของตัวเองพันรอบไข่มุกมังกร
“บตูม……”
สายคาดเอวสั้นเกินไป นางใช้มือข้างหนึ่งยันขอบหน้าผา และกระโดดลงไปในทะเลโลหิต และมืออีกข้างก็จับสายคาดเอวที่พันรอบไข่มุกมังกรไว้
ท่าทางของนางอันตรายเกินไป คนทั้งคนห้อยอยู่ที่ขอบหน้าผาทะเลโลหิต นางใช้มือขวาเพียงข้างเดียวพยุงร่างกายไว้ หากไม่ระวังก็อาจจะตกลงไปในทะเลโลหิต
หากตกลงไป แม้แต่กระดูกก็ไม่เหลือ
เยี่ยเฟิงจับมือขวาของนางและต้องการจะดึงนางขึ้นมา กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างเฉียบขาด “อย่าขยับ สายคาดเอวไม่ได้พันรอบไข่มุกมังกรไว้แน่นนัก ข้ากลัวว่าหากขยับแล้วจะทำให้ไข่มุกมังกรตกลงไป”
“ไข่มุกมังกรสำคัญ แล้วชีวิตไม่สำคัญหรือ？ท่านทำเช่นนี้อาจจะตกลงไปได้ทุกเมื่อ” เยี่ยเฟิงจับมือนางไว้แน่นและไม่ยอมปล่อย
เมื่อมองลงไปด้านล่างที่เป็นทะเลโลหิต อุณหภูมิสูงมากจนน่ากลัว อย่าว่าแต่คนเลย แม้แต่สิ่งของใด ๆ ในโลกนี้ หากตกลงไปก็ต้องละลายในทันที
กู้ชูหน่วนกล่าวอย่างหนักแน่น “แน่นอนว่าสำคัญ แต่มันสำคัญมากกว่าชีวิตของข้า พี่ใหญ่เฉินเฟยต้องการไข่มุกมังกร”
กู้ชูหน่วนหันมือซ้ายอย่างระมัดระวัง และตั้งใจจะพันไข่มุกมังกรไว้ให้ดี แต่ไข่มุกมังกรอยู่ที่ขอบสายคาดเอวและมีลักษณะเป็นลูกกลม ๆ หากไม่มีความสมดุลก็อาจตะกลิ้งตกลงไปได้ทุกเมื่อ กู้ชูหน่วนเหงื่อแตกพลั่ก
“ท่านรีบขึ้นมา”
“เจ้าปล่อยมือเถอะ ที่นี่มันอันตรายเกินไป”
ความร้อนของหินหนืดยังคงพุ่งขึ้นอย่างต่อเนื่อง เยี่ยเฟิงไม่มีอะไรพอที่จะหยิบจับได้ ขืนยังอยู่ที่นี่ก็คงจะถูกนางถ่วงจนอ่อนล้า
“หากท่านไม่ขึ้นไป ข้าก็จะไม่ปล่อยมือ”
ผู้นำกองธงกล้วยไม้กำมือขวาที่ถูกตัดไว้แน่น เขามีพลังปีศาจที่สามารถฟื้นฟูร่างกายได้อย่างรวดเร็ว แต่เขาไม่สามารถฟื้นฟูมือขวาที่ถูกตัดได้
เมื่อมองดูชายหญิงคู่หนึ่งที่ขอบหน้าผา ความโกรธของผู้นำกองธงกล้วยไม้ก็พลุ่งพล่าน
เดิมทีเขาต้องการไข่มุกมังกร แต่ในเวลานี้เขาไม่สนใจมันแล้ว
เขาเปล่งคำออกมาจากระหว่างฟัน “ช่างเป็นคู่รักที่ดียิ่งนัก ในเมื่อพวกเจ้าอยากตายมาก ข้าก็จะช่วยสงเคราะห์พวกเจ้า”
ในขณะที่พูด เขาก็สร้างลูกไฟหลายสิบลูกขึ้นมาในมือ และซัดลูกไฟใส่เยี่ยเฟิงและกู้ชูหน่วน
พลังของลูกไฟนั้นรุนแรงมาก และระยะการโจมตีก็กว้าง เมื่อถูกโจมตี พวกเขาจะต้องตายอย่างแน่นอน
กู้ชูหน่วนตะโกน “รีบปล่อยข้า”
“ข้าไม่ปล่อย”
เมื่อเห็นว่าลูกไฟกำลังใกล้เข้ามา ทันใดนั้นเสียงขลุ่ยก็ดังขึ้น ลูกไฟทั้งหมดที่อยู่กลางอากาศไม่สามารถขยับได้
ผู้ที่เป่าขลุ่ยเพื่อยับยั้งลูกไฟไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นอี้เฉินเฟยที่ได้รับบาดเจ็บสาหัส
อี้เฉินเฟยยืนอยู่ที่ขอบหน้าผา บนเสื้อผ้าสีขาวของเขาเต็มไปด้วยเลือด
เขายืนตัวตรงและสง่างามผ่าเผย แม้ว่าเขาจะได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่สันหลังของเขาไม่เคยงอ ตั้งตรงเหมือนต้นไผ่
ที่ริมหน้าผามีลมพัดผ่าน ทำให้เสื้อผ้าของเขาสะบัด และผมหงอกของเขาก็พลิ้วไหว ราวกับว่าจะทะยานขึ้นได้ทุกเมื่อ
ผู้นำกองธงกล้วยไม้โกรธมากยิ่งขึ้น
“อี้เฉินเฟย ในเมื่อเจ้าอยากตายมากนัก ข้าจะส่งเจ้าไปลงนรกก่อน”
“ฟึ่บ……”
ร่างของผู้นำกองธงกล้วยไม้หมุนเป็นเกลียวคลื่น
เดิมทีเป็นเพียงลูกไฟเล็ก ๆ และขยายใหญ่ขึ้นอย่างรวดเร็วในชั่วพริบตาเดียว จากนั้นก็เปล่งแสงสีแดงแวววาว แล้วพุ่งเข้าไปหาอี้เฉินเฟย
เสียงขลุ่ยของอี้เฉินเฟยดังขึ้นและเร็วขึ้น แม้ว่าเขาจะยังยืนอยู่ที่ริมหน้าผาอย่างสง่าผ่าเผย แต่ก็มีเลือดหยดลงมาจากมุมปากของเขา พื้นที่ใต้ฝ่าเท้าของเขาก็แตกออก และไม่เคยเห็นเขาอยู่ภายใต้แรงกดดันที่มากขนาดนี้มาก่อน
กู้ชูหน่วนข่มตัวเองให้สงบลง และหมุนไข่มุกมังกรไปที่ตรงกลางสายคาดเอว
เมื่อเห็นว่าสามารถที่จะโยนไข่มุกมังกรขึ้นไปได้ และอี้เฉินเฟยก็ไม่สามารถรับมือได้อีกต่อไป เสียงขลุ่ยของเขาเงียบไป หมอกเลือดสีแดงปะทุออกจากร่างกายของเขา อี้เฉินเฟยขอบตาแดงก่ำ เขามองไปที่กู้ชูหน่วน และรอยยิ้มอันเยือกเย็นก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
“ปัก……”
ขลุ่ยหยกครามหล่นลงบนพื้น และกลิ้งไปตามพื้นก่อนที่จะค่อย ๆ หยุดลง
ร่างที่ยืนหยัดอย่างสง่าผ่าเผยของอี้เฉินเฟยล้มลงในทันที
“ตึง……”
เลือดค่อย ๆ ไหลออกมาจากมุมปากของเขา และพลังชีวิตของเขาก็ค่อย ๆ หายไป
แม้ว่าจะไม่เต็มใจและอยากจะช่วยรับมือแทนนางอีกสักพัก แต่อี้เฉินเฟยไร้เรี่ยวแรงและไม่สามารถอีกรับมือได้อีกต่อไป
เดิมทีร่างกายได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ยังสามารถรับมือได้มาจนถึงตอนนี้ ถือว่าเกินขีดจำกัดของเขามากแล้ว
ตอนนี้……
แม้แต่จะหายใจก็ยังยากลำบาก
“พี่เฉินเฟย……”
กู้ชูหน่วนหรี่ตาลงและตะโกนเสียงดัง นางยกมือซ้ายขึ้นและโยนไข่มุกมังกรขึ้นไป จากนั้นก็กระโดดขึ้นไปที่ริมหน้าผา
ทันทีที่อี้เฉินเฟยล้มลง พลังของลูกไฟก็พุ่งเข้ามา
พวกเขาต้องการจะโต้ตอบ แต่ก็สายเกินไปเสียแล้ว
ไข่มุกมังกรที่ถูกโยนขึ้นมาเมื่อครู่ ถูกลูกไฟจนหล่นลงมาอีกครั้ง
กู้ชูหน่วนจะเข้าไปรับ แต่ก็ไม่ทัน จึงทำได้เพียงปล่อยมือ และพยายามจะคว้าไข่มุกมังกร
เยี่ยเฟิงปวดตา เขาออกแรงโยนกู้ชูหน่วนขึ้นไป และตัวเองก็กระโดดลงไปในทะเลโลหิต เขาพยายามที่จะคว้าไข่มุกมังกรอย่างสุดกำลัง แล้วโยนไข่มุกมังกรขึ้นไปบนริมหน้าผา
หลังจากทำสิ่งต่าง ๆ เรียบร้อยแล้ว ร่างของเยี่ยเฟิงก็ตกลงไปในทะเลโลหิต
“ไม่นะ……”
กู้ชูหน่วนเหวี่ยงสายคาดเอวไปพันรอบเอวของเยี่ยเฟิง ราวกับงูที่บินได้
ความกลัดกลุ้มใจของผู้นำกองธงกล้วยไม้ ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
สวรรค์รู้ว่าตอนที่เขาเห็นเยี่ยเฟิงตกลงไปในทะเลโลหิต เขากังวลและหวาดกลัวมากแค่ไหน
กู้ชูหน่วนต้องการจะดึงเยี่ยเฟิงขึ้นมา แต่ก็ได้ยินเสียงฉีกขาดของสายคาดเอว
ในที่สุดทุกคนที่ผ่อนคลายจิตใจและฮึดสู้ขึ้นอีกครั้ง
กู้ชูหน่วนกัดฟันและดึงเยี่ยเฟิงขึ้นมา “ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าตาย ข้าจะไม่ปล่อยให้เจ้าตาย”
เยี่ยเฟิงยิ้มและน้ำตาก็ไหลออกมา
“ไม่มีประโยชน์ สายคาดเอวกำลังจะขาด มันคุ้มค่าที่จะใช้ชีวิตที่ต่ำต้อยของข้า แลกกับไข่มุกมังกร เพื่อเอาไปช่วยอี้เฉินเฟย”
“คุ้มค่าอะไรกัน หากเจ้าตาย ข้าจะไม่ให้อภัยเจ้า ผู้นำกองธงกล้วยไม้ ท่านมั่วยืนงงอะไรอยู่ ช่วยดึงเขาขึ้นมาสิ”
“เขาฟันมือของข้า”
ผู้นำกองธงกล้วยไม้ตะโกน มือซ้ายของเขาสั่น และอยากจะไปดึงเยี่ยเฟิงขึ้นมา
แต่มือขวาของเขาที่ถูกฟันและยังคงเจ็บปวด
อีกอย่าง……
เยี่ยเฟิงก็ไม่ได้ขอร้องเขา
หากเยี่ยเฟิงขอร้องเขา บางทีเขาอาจไตร่ตรองที่จะช่วย
เยี่ยเฟิงหัวเราะเยาะ นัยน์ตาที่อ่อนโยนของเขาถูกแทนที่ด้วยความเยือกเย็น
“ให้ข้าขอร้องเขา ข้าขอตายเสียดีกว่า”
