กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 546
ทุกๆคนต่างอดหัวเราะไม่ได้ หญิงผู้นี้เสียสติไปแล้วกระมัง
มีคนซื่อบื้อผู้หนึ่งยอมซื้อยาอายุวัฒนะเป็นหม้อของนาง นางควรที่จะแอบสุขใจอยู่แต่ก็ยังปฏิเสธไป
มีเรื่องแปลกปนะหลาดเกิดขึ้นทุกปี ในปีนี้ช่างมากมายเป็นพิเศษ
พวกเขาคิดว่าด้วยนิสัยอันเย่อหยิ่งของฮวาฉี่หลัวก็คงจะสู้กับกู้ชูหน่วนขึันมาเป็นแน่
คิดไม่ถึงว่าฮวาฉี่หลัวจะตระหนักขึ้นได้และกล่าวเห็นด้วย “ใช่สินะ ดูสมองของข้าสิข้าลืมไปได้อย่างไรว่ายาอายุวัฒนะของท่านพี่กู้ขายเป็นเม็ดก็สามารถแย่งกันจนหัวแตกได้ ผู้ใดจะมีปัญญาซื้อยาทั้งหมดในหม้อของท่าน”
คำพูดนี้กล่าวซะ……
ราวกับว่ากู้ชูหน่วนเป็นยอดฝีมือกลั่นยาเช่นนั้นแหละ
หากว่านางเป็นยอดฝีมือกลั่นยางั้นพวกเขาก็เป็นอัจฉริยะกลั่นยากันทั้งสิ้นแล้ว
นักกลั่นยาคนอื่นๆก็ดูถูกเหยียดหยามด้วยเช่นเดียวกัน
แน่นอนว่าอายุยังน้อยประสบการณ์เบาบาง สักครู่จะให้พวกเขาได้เห็นว่าสิ่งใดที่เรียกว่าว่าการกลั่นยา
น่าหลานหลิงลั่วกล่าวว่า “ยาอายุวัฒนะของอาหน่วนขายเป็นจำนวนเม็ด ยังมีที่จะซื้อยาอายุวัฒนะเป็นเม็ดของอาหน่วนหรือไม่?”
ผู้ที่มีกำลังน้อยและกลางดูถูกดูแคลนโดยที่ในดวงตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม
ผู้อาวุโสเจ็ดด้านหนึ่งดื่มสุราชั้นเลิศอยู่บนโต๊ะอันเตี้ยและอีกด้านหนึ่งส่ายศีรษะกลั้นหัวเราะไม่อยู่
น่าหลานหลิงลั่วผู้นี้ไม่คู่ควรกับอาหน่วน
ด้วยนิสัยของอาหน่วนยาอายุวัฒนะยังไม่ออกมาในท้ายที่สุด นางจะขายออกไปอย่างเลอะเลือนได้อย่างไร?
ยังขายเป็นเม็ดเสียด้วย……
หากว่าบังเอิญอาหน่วนกลั่นยาระดับสี่ขึ้นไปออกมาได้แล้วจะขายเป็นเม็ดได้อย่างไร?
เป็นเรื่องไร้สาระจริงๆ
สีชิ่นยิ้มอย่างสง่างามและมีเสน่ห์ นางเก็บคันฉ่องในมือพร้อมบังเกิดรอยยิ้มบางๆที่มุมปากขึ้น
ยาอายุวัฒนะของเถ้าแก่เนี้ยของพวกนางต้องการขายเป็นเม็ด ไม่มีเงินทุนใดๆจะซื้อไหวหรือ?
ไป๋จิ่นก็ยิ่งหัวเราะอย่างหยั่งรู้ได้ยาก
หากว่ากู้ชูหน่วนเป็นธิดาศักดิ์สิทธิ์ของพวกนางจริงๆงั้นยาอายุวัฒนะที่นางกลั่นออกมาจะต้องสั้นคลอนไปทั่วทั้งใต้หล้าเป็นแน่
ขายเป็นเม็ด หึ……
ถือว่ายาอายุวัฒนะที่กลั่นจากธิดาศักดิ์สิทธิ์ของพวกนางเป็นดังผักกาดขาวสินะ
นักฆ่าโลหิตมองดูจอมมารที่ยังคงต่อสู้อย่างดุเดือดในระยะไกลอย่างเป็นห่วงโดยที่ในใจนั้นสับสนวุ่นวาย
แม้ว่าปกตินายท่านจะสับสนไปบ้างแต่ก็ไม่ถึงกับเห็นเข้าก็ต่อสู้ แต่เขาสังเกตว่าช่วงนี้นายท่านแค่เพียงเห็นเยี่ยจิ่งหานเข้าไม่ว่าจะเป็นที่ใด ทั้งสองคนก็จะต่อสู้กันเสียก่อน
ที่น่าหดหู่ใจที่สุดคือทุกครั้งทั้งสองคนจะสูสีแบ่งลำดับกันไม่ออก
ตอนนี้นายท่านไม่อยู่เขาไม่รู้ว่าจะต้องเสียเงินซื้อยาอายุวัฒนะของแม่นางกู้ก่อนหรือไม่
เหวินเส่าอี๋แต่งกายด้วยชุดสีขาวดูดีไม่ธรรมดา ไร้ตัวตนและสง่างาม ยิ้มอย่างอบอุ่นและสุภาพนุ่มนวลดังเดิมไม่เปลี่ยน ดวงตาอันเฉียบคมคู่นั้นจ้องมายังร่างของกู้ชูหน่วนเป็นครั้งคราว
เดิมทีเขาสงสัยว่ากู้ชูหน่วนรู้เรื่องการกลั่นยาหรือไม่ แต่ตอนนี้เมื่อฟังน้ำเสียงของฮวาฉี่หลัวเกรงว่ากู้ชูหน่วนจะเป็นยอดฝีมือกลั่นยาผู้หนึ่ง
โดยเฉพาะอย่างยิ่งทักษะการควบคุมไฟของนางและทักษะการผสมยาอย่างคุ้นเคย ไม่ใช่สิ่งที่ผู้ที่ไม่รู้เรื่องกลั่นยาเลยจะสามารถทำได้
การกระทำของกู้ชูหน่วนมักจะเกินจินตนาการของทุกๆคน ครั้งนี้นางอาจจะทำให้ประหลาดใจกันอีกก็เป็นได้
“ออกเตาแล้ว ออกเตาแล้ว”
เสียงตื่นเต้นเสียงหนึ่ง ทุกๆคนเงยหน้าขึ้นมองไปแต่กลับเห็นเตายาเปิดออกและนำกล่องเล็กๆออกจากถาด กล่องเล็กๆนั้นว่างเปล่ามีเพียงสีดำสนิทเต็มไปหมด
“เฮ้อ……ละลายไปหมดแล้ว หม้อใบนี้ไม่มียาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างเลยแม้แต่เม็ดเดียว”
“จบกันจบกัน หม้อทั้งใบไม่เหลือเลยแม้แต่ชนิดเดียว ข้าเสียเงินไปมากมายเช่นนั้นก็สูญเปล่าหมดแล้ว ข้าจะกลับไปอธิบายต่อเจ้าสำนักอย่างไรหล่ะ”
“อาจารย์อาพวกเราทำสองหม้อ ยังมีอีกหนึ่งหม้อ บางทีหม้อนั้นอาจจะผลิตยาชั้นดีจำนวนมากก็ได้”
“ฝาเตาถูกเปิดออกคนรับใช้ทั้งหลายก็หยิบกล่องเล็กๆออกมาอย่างกังวลใจ ด้านในไม่ก็ว่างเปล่าไม่ก็ดำสนิทไปหมดไร้ซึ่งที่เป็นรูปเป็นร่างแม้แต่เม็ดเดียว”
ผู้ถูกเรียกว่าอาจารย์อาสะดุดจนเกือบล้มคว่ำ ใบหน้าทั้งหน้าไร้ซึ่งสีเลือด
“สักอัน……ไม่มีเลยสักอัน ข้าทุ่มเงินเก็บทั้งหมดของสำนักของเราไปหมดแล้ว ข้าจะมีหน้าอันใดไปพบเจ้าสำนักหล่ะ”
“อาจารย์อาท่านไม่ได้ทำสามหม้อหรอกหรือ ยังมีอีกหนึ่งหม้อสุดท้ายหล่ะ หม้อสุดท้ายต้องมียาอายุวัฒนะที่สำเร็จเป็นแน่”
“ใช่ใช่ใช่ รีบเปิดหม้อสุดท้ายเร็วเข้า เมื่อครู่บนสุดของหม้อสามารถได้ยาล้างไขกระดูกมาห้าเม็ด หม้อนี้จะต้องสามารถได้ยาล้างไขกระดูกมาสองสามเม็ดมาอย่างแน่นอน”
หม้อที่สามเปิดออกไม่ต้องกล่าวถึงยาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างแม้แต่สีดำสนิทก็ไม่มีอยู่เลย
อาจารย์อาผู้นั้นตกใจตจนหมดสติไปตรงนั้น เหล่าลูกศิษย์รีบยกเขากลับไปอย่างวุ่นวาย
อลหม่าน
มีตัวอย่างนี้ความมั่นใจที่ทุกคนได้จุดประกายขึ้นเมื่อครู่นี้ก็ได้หายไปหมด
พวกเขารู้ว่าผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลานจะใจดีเช่นนี้ ได้อย่างไร จู่ๆก็เปลี่ยนกฎของเกมโดยใช้การประมูลแบบสุ่มหรือว่าเขาคิดการณ์เอาไว้แต่แรกแล้วที่จะหลอกเอาเงินของพวกเขา
ไม่เช่นนั้นเป็นไปได้อย่างไรที่หม้อบนสุดจะออกยาล้างไขกระดูกห้าเม็ดในขณะที่ยาทั้งสามด้านหลังไม่มีเลยแม้แต่น้อย
สายตาที่ตั้งคำถามของทุกคนทำให้เขาซึ่งเป็นผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลานรู้สึกทำสิ่งใดไม่ถูก
ลูกศิษย์กลุ่มนี้เก่งกาจนักจริงๆ ศิษย์แต่ละคนมีประสบการณ์มากมายและได้กลั่นยาที่เป็นรูปเป็นร่างออกมามากมาย
เพียงแต่ว่าเขาก็ไม่ได้คาดคิดว่าแม้แต่นักกลั่นยาสามคนก็ไม่สามารถกลั่นยาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างออกมาได้แม้แต่เม็ดเดียว
และก็จเปิดออกอีกสองสามหม้อ ด้านในก็ยังว่างอยู่จนบางคนนั่งนิ่งไม่ได้แล้วและถามขึ้นด้วยน้ำเสียงไม่ดีนัก
“ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลาน หม้อทุกหม้อด้านหลังนี้ไม่ใช่ว่าจะไม่เป็นรูปเป็นร่างหมดเลยนะ”
“เป็นไปได้อย่างไร พวกเขาล้วนเป็นนักกลั่นยารุ่นเยาว์ที่เป็นผลงานเลิศที่สุดของหุบเขาตันหุย”
“หึ……เลิศที่สุด? แม้แต่ยาอายุวัฒนะที่เป็นรูปเป็นร่างเม็ดหนึ่งก็กลั่นออกมาไม่ได้?”
“ถึงแม้ว่าจะไม่ใช่ยาอายุวัฒนะระดับหนึ่งเป็นเพียงยาอายุวัฒนะธรรมดาก็ได้ สุดท้ายหล่ะแม้แต่ยาอายุวัฒนะธรรมดาๆก็ไม่สามารถเป็นรูปเป็นร่างได้ ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลาน พรสวรรค์ในหุบเขาของท่านก็ช่างไร้ราคายิ่งนักกระมัง”
“ท่านเจ้าสำนักทั้งหลาย ไม่ว่านักกลั่นยาผู้เก่งกาจเพียงใดก็มีเวลาที่ผิดพลาดได้ ทุกท่านไม่รอดูด้านหลังเสียก่อนอาจมีเรื่องน่าตื่นเต้นยินดีอยู่ด้านหลังก็เป็นได้” น่าหลานหลิงลั่วกล่าวด้วยรอยยิ้ม
ทุกคนต่างก็ฟังหูไว้หู
หม้อมากมายเช่นนั้นก็ล้มเหลวหมด ต่อให้ด้านหลังเป็นรูปเป็นร่างได้แล้วจะดีไปได้ถึงที่ใดกัน?
เปิดหม้อออกอีกสองหม้อก็ยังคงไม่มีสิ่งใดอยู่ด้านใน
ทั้งที่นั้นเกิดความวุ่นวายขึ้น สีหน้าของผู้คนมากมายนั้นดูไม่ได้เลยซึ่งหม่นหมองมากมายนัก
บางคนถึงกับตะโกนใส่ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลานอย่างไม่ไว้หน้าว่า “ผู้นำแห่งหุบเขาน่าหลาน เช่นไรหุบเขาตันหุยก็เป็นนิกายใหญ่โต ท่านใช้วิธีการอันน่ารังเกียจเช่นนี้หลอกเงินของพวกเรา วิธีการก็ช่างฉลาดเกินไปหล่ะมั้ง”
ผู้อาวุโสเจี่ยแห่งหุบเชาตันหุยและคนอื่นๆต่างไม่พอใจและต่อว่ากลับไปด้วยความโมโห
“อะไรที่ว่าเอาเงินพวกเจ้าด้วยวิธีที่น่ารังเกียจ? พวกเราหุบเขาตันหุยเป็นผู้ขาดแคลนเงินหรือ?”
“อันนี้ผู้ใดอื่นจะรู้ได้หล่ะ”
ในขณะที่เกิดความขัดแย้งจู่ๆก็มีคนตะโกนขึ้นด้วยตื่นเต้นยินดีว่า “ออกจากเตาแล้ว เป็นรูปเป็นร่างแล้วและก็เป็นยาเสริมลมปราณด้วย”
“สวรรค์ เป็นยาเสริมลมปราณจริงๆ ยาเสริมลมปราณดีกว่ายาล้างไขกระดูกมากมายนัก นี่เป็นของชั้นดีอันดับหนึ่งเชียวนะ
“ก็ไม่ใช่หรอกหรือ และในหม้อหนึ่งได้ออกมาสามเม็ดเต็มๆ นี่……นี่ช่างเหลือเชื่อยิ่งนัก”
“ข้าโมโหนัก โมโหจนปอดของข้าจะระเบิดแล้ว เดิมทีข้าต้องการประมูลหม้อนี้ แต่ไม่รู้ว่าเหตุใดจึงกระทำลงไปโดยไม่รู้ตัว ทำให้ประมูลอีกหม้อหนึ่งซึ่งหม้อนั้นไม่มีเลยแม้แต่ผีตัวเดียว ข้าโมโหยิ่งนัก ข้าโมโหจนจะเป็นลมแล้ว”
“ข้าว่านะผู้แทนเจ้าสำนัก เรื่องก็เกิดขึ้นแล้วท่านโมโหไปก็ไร้ประโยชน์ ก็ลองมาคิดดูดีๆสักครู่จะประมูลยาดีๆบ้างได้อย่างไรเถอะ”
“ออกมาอีกแล้วและยังเป็นรูปเป็นร่างอีกด้วย นี่เป็นยาอันใดกันนะ……”
