กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 595
กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าจะลงมือรักษาอย่างไรดี บาดแผลถี่ยิบเช่นนี้ ช่างน่ากลัวจริง ๆ
“ที่นี่ไม่มียาชา การรักษาบาดแผลจึงยากที่จะหลีกเลี่ยงความเจ็บปวด เจ้ากินยาเม็ดนี้ลงไป อาจพอจะบรรเทาได้บ้าง”
ชายหนุ่มชุดดำไม่รับยาของยา และจ้องมองนางอย่างเงียบ ๆ
กู้ชูหน่วนเอายาไปใกล้กับลำคอของตนเอง และบอกใบ้ให้เขากินยาลงไป
ชายหนุ่มชุดดำยังคงนิ่งไม่ขยับ กู้ชูหน่วนคว้าคอของเขาและบังคับให้ป้อนยาเข้าไป
ชายหนุ่มชุดดำดิ้นรนอยู่หลายครั้ง แต่ร่างกายของเขาอ่อนแรงมาก จึงถูกบังคับให้กินยาเม็ดนั้นลงไป
“ไม่ต้องกังวล มันเป็นยาแก้ปวด ไม่ทำให้ตายหรอก ผ้าผืนนี้ให้เจ้า หากเจ้ารู้สึกเจ็บปวดมากก็กัดมันไว้”
ชายหนุ่มชุดดำหันหน้าไปด้านข้าง และปฏิเสธคำขอของกู้ชูหน่วน
กู้ชูหน่วนไม่บีบบังคับและเริ่มทำแผลให้เขา ทุกครั้งที่นางลงมือ นางจะถามเขาว่าเจ็บหรือไม่
แต่ชายชุดดำก็ไม่แสดงสีหน้าท่าทางใด ๆ และเมื่อรู้สึกเจ็บปวดมาก เขาก็จะฟันแน่น และไม่แม้แต่จะส่งเสียงใด ๆ
“ก่อนหน้านี้ข้ามีเพื่อนคนหนึ่ง ร่างกายของเขามีบาดเจ็บที่สาหัสพอ ๆ กับเจ้า เป็นแผลเน่าเปื่อยและมีหนองไหลทั่วทั้งร่างกาย ตอนที่ข้าทำแผลให้เขา เขาอดทนมากและไม่ยอมส่งเสียงร้องออกมาแม้แต่น้อย”
“หลายครั้งที่ข้าเห็นเขาอยู่ลำพัง และซ่อนตัวอยู่ในมุมหนึ่ง เพื่อเลียบาดแผลของตนเอง”
“ในตอนนั้นข้ารู้สึกประหลาดใจมาก ต้องผ่านอะไรมาบ้าง ถึงจะทำให้คนคนหนึ่งอดทนได้มากขนาดนี้”
“ต่อมาข้าก็รู้ว่าแท้จริงแล้วเขาถูกกักขังและถูกทารุณตั้งแต่เด็ก เพียงแค่เขาร้องขอความเมตตาหรือร้องไห้เพียงเล็กน้อย สิ่งที่ได้รับก็จะเป็นการทรมานที่โหดร้ายทารุณมากยิ่งขึ้น”
ชายหนุ่มชุดดำไม่เข้าใจว่านางต้องการจะพูดอะไร
“เขาไม่มีเพื่อน จนกระทั่งเขาได้รู้จักกับข้าและเซี่ยวอวี่เซวียน เขาจึงมีเพื่อนสองคน”
“หลังจากที่ได้อยู่ร่วมกัน เขาก็ตระหนักได้ว่าในยามที่เขาทุกข์ยาก การได้ร้องไห้และซบไหล่ของเพื่อนช่วยให้บรรเทาเขาได้มาก”
“การมีเพื่อนเป็นการมีแขนที่แข็งแรงที่สุด”
“เจ้าจะถือว่าข้าเป็นเพื่อนกับเจ้าก็ได้ เพียงแค่เจ้าต้องการก็สามารถมาหาข้าได้ทุกเมื่อ แน่นอนว่าหากเจ้าทนต่อความเจ็บปวดไม่ไหวจริง ๆ เจ้าก็สามารถร้องออกมาดัง ๆ ได้”
ในที่สุดชายหนุ่มชุดดำก็เข้าใจสิ่งที่นางต้องการจะพูด
เขาเบือนหน้าหนีอย่างเยือกเย็น ราวกับว่าไม่เห็นด้วยกับคำพูดของนาง
“เอาล่ะ ทำแผลใกล้เสร็จแล้ว แต่ช่วงนี้เจ้าห้ามโดนน้ำ และไม่สามารถใช้กำลังได้ ไม่เช่นนั้นแผลของเจ้าก็อาจจะเ่าเปื่อยไ้ทุกเมื่อ และหากเกิดการอักเสบก็จะปัญหาใหญ่”
“อืม……พิษแมงมุมของเจ้าใกล้จะออกหมดแล้ว เจ้าลองดูว่าพละกำลังของเจ้าฟื้นตัวแล้วหรือไม่？”
ชายหนุ่มชุดดำพยายามจะลุกขึ้นยืน
พละกำลังของเขาฟื้นตัวขึ้นมากแล้วจริง ๆ และกำลังภายในก็ฟื้นตัวขึ้นมากเช่นกัน
ชายหนุ่มชุดดำขยับมือซ้าย เขาถือดาบโค้งไว้ในมือ และชักดาบออกจากฝัก แสงสะท้อนจากคมดาบเย็นยะเยือก
กู้ชูหน่วนถอยหลังไปสองสามก้าวและกล่าวว่า “เฮ้ ข้าช่วยเจ้าไว้หลายครั้งหลายครา แม้ว่าเจ้าจะเป็นมือสังหาร เจ้าก็ควรจะรู้จักผิดชอบชั่วดี เจ้าดูสิ ข้าต้องเสียเวลาอยู่ที่นี่ เพื่อรักษาบาดแผลให้เจ้า อีกทั้งต้องใช้ความพยายามอย่างมาก”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ชายหนุ่มชุดดำก็ค่อย ๆ เก็บดาบโค้งที่อยู่ในมือซ้ายกลับเข้าไปในฝัก
และพูดออกมาประโยคหนึ่ง “หากพบกันคราวหน้า ข้าจะเอาชีวิตของเจ้า”
“เจ้าไม่ได้เป็นใบ้？”
โอ้โห
ชายผู้นี้หวงแหนคำพูดเกินไปหรือไม่
เงามืดปรากฏขึ้นมาแวบหนึ่ง และมือสังหารชุดดำก็หายเข้าไปจากถ้ำน้ำแข็ง เหลือเพียงกองเลือดสีแดงสดบนพื้น
กู้ชูหน่วนถอนหายใจ นางจ้องมองเงามืดที่หายไปอยู่นาน และหวังว่าชะตาชีวิตของเขาจะดีกว่าเยี่ยเฟิง
กู้ชูหน่วนคลำหาในถ้ำน้ำแข็ง และหวังว่าจะได้พบไข่มุกมังกรเม็ดที่หกโดยเร็ว
ที่นี่มีหมาป่าหิมะ และมีแมงมุมพิษที่มีความยาวหลายเมตร กู้ชูหน่วนกลัวว่าจะต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายที่น่ากลัวอื่น ๆ ดังนั้นนางจึงระมัดระวังเป็นอย่างมากตลอดทาง
หลังจากเดินผ่านทางแยกไปหลายทาง สายตาที่แหลมคมของกู้ชูหน่วนก็พบว่ามีแมงมุมพิษสิบกว่าตัวอยู่ข้างหน้า และแมงมุมแต่ละตัวก็ตัวใหญ่กว่าพวกเขาทั้งสองคน
แมงมุมพิษโจมตีอย่างดุเดือดและพิษก็ร้ายแรง แม้แต่มือสังหารชุดดำและเหวินเส่าอี๋ก็ยังได้รับบาดเจ็บสาหัส หากพวกมันตกใจตื่น ต่อให้นางมีสิบชีวิตก็ไม่เพียงพอที่จะให้พวกมันฆ่า
กู้ชูหน่วนเดินกลับไปอย่างเบา ๆ
กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าต้องเดินไปเดินมาในถ้ำน้ำแข็งอีกนานแค่ไหน จนทำให้ตัวเองเวียนหัวไปหมดแล้ว
จนถึงตอนนี้ไข่มุกมังกรก็ยังไม่ปรากฏออกมา ที่นี่เป็นเหมือนเขาวงกตขนาดใหญ่ ไม่ว่าจะเดินอย่างไรก็เดินไม่รู้จบ
กู้ชูหน่วนจึงนั่งลงและนึกถึงเส้นทางที่เพิ่งเดินผ่านมาอย่างละเอียดรอบคอบ
ทางแยกที่คดเคี้ยวยังคงตราตรึงอยู่ในหัวของนาง กู้ชูหน่วนเงยหน้าขึ้นด้วยรอยยิ้มที่ดีใจ
เข็มทิศ……
ทางแยกเหล่านี้เป็นเหมือนเส้นที่ถี่ยิบบนเข็มทิศ
กู้ชูหน่วนนำเข็มทิศออกมา นอกเหนือจากดูแผนที่แล้ว นางยังดูเส้นที่ถี่ยิบบนเข็มทิศอย่างละเอียดรอบคอบด้วย
นางเอานิ้วชี้ผ่านเส้นหนึ่งไปอีกเส้นหนึ่ง และในที่สุดก็หยุดที่ตรงกลางเข็มทิศ
กู้ชูหน่วนหรี่ตาลงและเลือกทางแยก จากนั้นก็เดินหน้าต่อไปอย่างรวดเร็ว
ระหว่างทางนางเดินผ่านฝูงหมาป่าหิมะ ฝูงลิงหิมะ และฝูงเสือดาวหิมะ จนในที่สุดก็มาถึงทุ่งกว้างที่มีน้ำตกอย่างปลอดภัย
บนธารน้ำแข็ง มีน้ำตกสูงพันจั้งไหลลงมา กระแสน้ำไหลเชี่ยว ในธารน้ำแข็งแห่งนี้มีอุณหภูมิติดลบหลายสิบองศา ไม่มีการแข็งตัว มีแต่น้ำตกที่ไหลอยู่ตลอดเวลา เป็นภาพที่งดงามมาก
แต่สิ่งทำให้กู้ชูหน่วนตกใจคือไม่ไกลออกไปจากน้ำตก มีไข่มุกมังกรเม็ดหนึ่งห้อยกลับหัวกลับหางอยู่ ไข่มุกมังกรเม็ดนี้เป็นประกายระยิบระยับ
กู้ชูหน่วนดีอกดีใจเป็นอย่างมาก
หลังจากตามหามานาน ในที่สุดก็เจอไข่มุกมังกร
กู้ชูหน่วนก้าวไปข้างหน้าและต้องการจะไปเอาไข่มุกมังกร แต่ไม่รู้ว่านางคิดอะไร และจู่ ๆ ก็หยุดชะงัก
ตั้งแต่สมัยโบราณ ในสถานที่ทางธรรมชาติมักจะมีสัตว์วิญญาณคอยปกปักรักษาอยู่
ไข่มุกมังกรมีค่ามากกว่าสมบัติทางธรรมชาติหลายพันเท่า จะปล่อยให้นางเอาไปง่าย ๆ ได้อย่างไร
พวกเขาก็บอกแล้วว่าที่นี่ยังมีมังกรน้ำแข็งระดับเจ็ด
กู้ชูหน่วนมองซ้ายมองขวา นางไม่เห็นมังกรน้ำแข็ง และไม่มีแม้แต่กลิ่นอายของมังกรน้ำแข็ง
หรือว่า……
มังกรน้ำแข็งจะหลับใหลอยู่ที่ด้านล่างของสระน้ำ？
หากต้องเผชิญหน้ากับมังกรน้ำระดับที่เจ็ด ด้วยวรยุทธของนางแล้ว นางจะต้องตายอย่างแน่นอน
แต่ถึงอย่างไรนางก็ต้องเอาไข่มุกมังกรมาให้ได้
กู้ชูหน่วนไม่มีทางเลือก แม้จะรู้ว่าที่นี่อันตรายมาก นางก็ทำได้เพียงแค่เสี่ยง
นางลูบบาดแผลที่ท้องที่ยังรู้สึกเจ็บอยู่ จากนั้นก็กัดฟันแล้วใช้วิชาตัวเบา นางเขย่งเท้าและต้องการจะไปเอาไข่มุกมังกร
ทันทีที่นางเหาะขึ้นไปกลางอากาศ เท้าขวาของนางก็ถูกดึงกลับไป
เสียงโกรธที่คุ้นเคยดังขึ้น “เจ้าจะบ้าไปแล้วหรือ ไข่มุกมังกรจะได้มาง่าย ๆ ได้อย่างไร”
กู้ชูหน่วนหันหน้าไปมอง และคนที่ตะโกนก็ไม่ใช่ใครอื่น แต่เป็นเยี่ยจิ่งหาน
ใบหน้าของเยี่ยจิ่งหานซีดขาว เห็นได้ชัดว่าอาการบาดเจ็บของเขายังไม่หายดี อีกทั้งยังต้องเหน็ดเหนื่อยจากการเดินทางไกล
“ทำไมท่านถึงมาอยู่ที่นี่？”
“เป็นข้าที่ต้องถามเจ้า”
เมื่อพูดถึงตอนที่อยู่เผ่าเพลิงฟ้า นางตีเขาจนสลบ และให้คนพาเขาออกไป จากนั้นนางก็มาที่นี่ เยี่ยจิ่งหานโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
หากเขามาช้าอีกเพียงก้าวเดียว กู้ชูหน่วนจะต้องตายอย่างแน่นอน
ทำไมหญิงผู้นี้ถึงชอบทำให้เขาเป็นห่วงมากขนาดนั้น？
“ไข่มุกมังกรอยู่ตรงนั้น ข้าต้องไปเอามันให้ได้”
กู้ชูหน่วนไม่รู้ว่าเยี่ยจิ่งหานมาที่ขั้วโลกเหนือในระยะเวลาสั้น ๆ ได้อย่างไร และรู้ได้อย่างไรว่านางอยู่ที่ขั้วโลกเหนือ
สิ่งที่นางต้องการในตอนนี้คือไข่มุกมังกรเม็ดนั้น
“ต้องล่อมังกรน้ำแข็งออกไปก่อน” เยี่ยจิ่งหานบอกใบ้ให้นางไปหาที่หลบไกล ๆ
