กู้ชูหน่วนสตรีอัปลักษณ์ บทที่ 600
ทันใดนั้นร่างของเยี่ยจิ่งหานก็ถูกดึงออกไป
ดูเหมือนว่าทั้งสองคนจะเข้าใจกันโดยปริยาย และในขณะเดียวกันก็ซัดฝ่ามือออกไป จนทำให้ถ้ำน้ำแข็งถล่ม และปิดกั้นทางออกทั้งหมด ทิ้งให้ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยอยู่กับเหล่าสัตว์ร้ายในนั้นตามลำพัง
เยี่ยจิ่งหานพูดไม่ออกบอกไม่ถูก
“ผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยเฉลียวฉลาดมาก คิดไม่ถึงเลยว่าท้ายที่สุดแล้วต้องมาตายด้วยน้ำมือของเจ้า”
“เขาคร่าชีวิตผู้คนมากมาย เขาน่าจะตายตั้งนานแล้ว มีชีวิตอยู่ต่อไปก็เปลืองอากาศ”
“สัตว์ร้ายมากมายขนาดนั้น เจ้าไปล่อมาได้อย่างไร” เมื่อนึกถึงเมื่อครู่ที่สัตว์ร้ายคำราม เยี่ยจิ่งหาน
ความแข็งแกร่งของสัตว์ร้ายเหล่านั้นอย่างน้อยก็ต้องระดับสามขึ้นไป
ต่อให้เป็นยอดฝีมือระดับเจ็ด เมื่อต้องเผชิญหน้ากับสัตว์ร้ายมากมายขนาดนั้น ก็คงต้องถูกกัดตาย
แต่นางมีวยุทธเพียงแค่ระดับสอง แต่กลับกล้ายั่วยุสัตว์ร้ายมากมายขนาดนั้น
“เป็นความโชคดี ตอนที่ข้าเข้ามาข้าทำเครื่องหมายไว้บนผนังน้ำแข็ง เพราะกลัวว่าจะหาทางออกไม่เจอ และข้าบังเอิญเห็นเครื่องหมายที่ข้าทิ้งไว้ จึงนึกขึ้นได้ว่าที่นี่มีสัตว์ร้ายหลับใหลอยู่ จึงล่อพวกมันออกมาได้ไม่ยาก”
“ไม่ยาก？” เยี่ยจิ่งหานขึ้นเสียง
กู้ชูหน่วนจับแขนของเขาและยิ้ม “ไปกันเถอะ ๆ ที่นี่มีทั้งผู้อาวุโสผู้อาวุโสสูงสุดเสวี่ยเยี่ยและมังกรน้ำแข็งระดับเจ็ด อยู่ที่นี่อันตรายมาก พวกเรารีบไปจากขั้วโลกเหนือกันเถอะ”
“ไม่ไปช่วยเหวินเส่าอี๋หรือ？”
เยี่ยจิ่งหานจ้องมองไปที่สีหน้าของนาง เขาอยากดูว่ากู้ชูหน่วนยังมีความรักต่อเหวินเส่าอี๋หรือไม่
กู้ชูหน่วนหยุดชะงัก ใบหน้าของนางดูไม่มีอะไรและกล่าวเบา ๆ “เผ่าหยกต้องการไข่มุกมังกรโดยเร็วที่สุด เขามีมือมีเท้า หากไม่อยากตาย ย่อมหาทางออกมาเองได้”
“แต่รองหัวหน้าเผ่าซือคงต้องการชีวิตของเขา”
“เขาจะอยู่หรือตายเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย”
กู้ชูหน่วนยอมรับว่านางไม่ได้พูดจากใจจริง
ทุกครั้งที่นางนึกถึงคำสาปโลหิตของผู้คนเผ่าหยก แม้จะรู้ว่าเหวินเส่าอี้เป็นผู้บริสุทธิ์ แต่นางก็ไม่สามารถยอมรับได้
ถึงอย่างไรเหวินเส่าอี๋ก็เป็นนายน้อยของเผ่าเพลิงฟ้า ไม่ฆ่าคนของเผ่าหยกไปไม่น้อย
“งั้นหรือ เช่นนั้นเจ้าก็จำคำพูดในวันนี้ไว้ ไม่ใช่เพียงแค่เห็นว่าเขาหน้าตา แล้วนึกถึงแต่ความงดงามของเขา”
“หากพูดถึงความงาม ทำไมท่านถึงต้องสวมหน้ากากผี？ไม่ใช่เพราะท่านน่าเกลียด หรือว่าหน้ากากนี้มีอะไรซ่อนอยู่”
เยี่ยจิ่งหานและกู้ชูหน่วนยิ้มและพุดคุยกันไปตลอดทางที่ออกจากถ้ำน้ำแข็ง
ที่มุมของทางแยก นัยน์ตาของเหวินเส่าอี๋เศร้าหมอง สีหน้าของเขาไม่ค่อยดีนักและกำหมัดแน่น
คำพูดที่ไร้ความปรานีของกู้ชูหน่วนดังก้องอยู่ในหูของเขา
เขาจะอยู่หรือตายเกี่ยวอะไรกับข้าด้วย？
เหอะ……
จริงสิ เขาจะอยู่หรือตายเกี่ยวอะไรกับนางด้วย？
เดิมทีก็เป็นการแก้แค้นจากรุ่นสู่รุ่น
เหวินเส่าอี๋กุมหัวใจของตนเองไว้แน่น ไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงแน่นอกและหายใจลำบาก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนึกถึงภาพที่กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหานเดินเคียงข้างกัน พูดคุยและยิ้มอย่างมีความสุข
เหวินเส่าอี๋จากไปโดยลำพังและโดดเดี่ยว
หลังจากที่เขาจากไป เยี่ยจิ่งหานหันไปมองข้างหลัง และรอยยิ้มที่สบายอกสบายใจก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
กู้ชูหน่วนกล่าวว่า “เรื่องอะไรทำให้ท่านอ๋องเทพแห่งสงครามเบิกบานใจเช่นนี้？”
“เจอไข่มุกมังกร ไม่ควรจะเบิกบานใจหรือ？”
เยี่ยจิ่งหานหยิบไข่มุกมังกรออกมาแล้วยื่นให้กู้ชูหน่วน
นัยน์ตาของกู้ชูหน่วนเป็นประกาย และกำลังจะยื่นมือออกไปหยิบ ทันใดนั้น ไอสังหารที่น่าสะพรึงกลัวก็โจมตีเยี่ยจิ่งหานและกู้ชูหน่วน
ในเวลาเดียวกัน มือคู่หนึ่งที่มีเหี่ยวย่นก็ต้องการจะคว้าไข่มุกมังกร
นัยน์ตาของเยี่ยจิ่งหานและกู้ชูหน่วนตื่นตะลึง เยี่ยจิ่งหานเก็บไข่มุกมังกร และพลิกฝ่ามือกลับไปโจมตีผู้ที่มา
กู้ชูหน่วนใช้ขาฟาดไปที่ผู้ที่มาอย่างเต็มแรง
นี่เป็นความเข้าใจโดยปริยาย คนหนึ่งโจมตีด้านบน และอีกคนหนึ่งโจมตีด้านล่าง
“ตูม ๆ ๆ ……”
พวกเขาทั้งสามต่อสู้กันในระยะประชิด ด้วยความเร็วที่เท่ากับลม และมองไม่เห็นแม้แต่เงา
พลังอันน่าสะพรึงกลัวยังคงแผ่ออกมาจากถ้ำน้ำแข็ง และลูกหลงจากการต่อสู้ก็ทำให้น้ำแข็งในถ้ำน้ำแข็งละลายกลายเป็นน้ำอย่างรวดเร็ว
มีสัตว์ร้ายสองตัวเข้ามาใกล้เป็นครั้งคราว และพวกมันก็ถูกลูกหลงจนตาย
“ตูม……”
ในที่สุด……
ทั้งสามก็แยกออกจากกัน
หญิงชุดแดงลอยขึ้นไปกลางอากาศ ร่างของเยี่ยจิ่งหานหายวับไป เขาโอบเอวของนาง ไว้ และเผชิญหน้ากับผู้ที่มาแย่งชิงไข่มุกมังกร
กู้ชูหน่วนถูกเตะจนทำให้เจ็บหน้าอก
หากไม่ใช่เพราะเยี่ยจิ่งหานกำจัดพลังที่เตะนั้นออกไป อวัยวะภายในของนางคงจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ
กู้ชูหน่วนยิ้มเยาะ “ข้าก็คิดว่าใคร ที่แท้ก็เป็นตาเฒ่าซือคงของเผ่าเพลิงฟ้า ท่านเป็นรองหัวหน้าผู้สูงส่งไม่ใช่หรือ？ทำไมถึงได้จนตรอกขนาดนี้ จุ๊ ๆ ๆ เผ่าเพลิงฟ้าไม่มีเสื้อผ้าจะให้ท่านสวมแล้วหรือ ดูเสื้อผ้าที่ขาดหลุดลุ่ยของท่านสิ”
สีหน้าของรองหัวหน้าเผ่าซือคงดูแย่มาก
เมื่อครู่ตอนที่สู้กับมังกรน้ำแข็ง เขาได้รับบาดเจ็บ ไม่เพียงแต่เขาจะบาดเจ็บสาหัส แต่เสื้อผ้าของเขายังถูกขาดหลุดลุ่ยอีกด้วย จนตอนนี้แทบจะไม่สามารถปกปิดส่วนสำคัญต่าง ๆ ได้
นี่เป็นช่วงเวลาที่น่าอับอายที่สุดในชีวิตของเขา
กู้ชูหน่วนหยอกล้อด้วยรอยยิ้มที่เยาะเย้ย “หากเผ่าเพลิงฟ้าไม่มีเงินซื้อเสื้อผ้าให้ท่าน ข้าจะซื้อให้ท่านเอง ข้าเป็นคนใจดี ขอเพียงท่านยอมเรียกข้าว่าพี่สาว”
“เจ้าเด็กโสโครก ใกล้จะตายแล้ว แล้วยังกล้าพูดจาไร้สาระ”
ความโกรธทั้งหมดผสมผสานเข้าด้วยกัน รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ยั้งมือของเขาอีกต่อไป และลงมืออย่างเหนือชั้น
“โครมคราม……”
ก้อนน้ำแข็งในถ้ำน้ำแข็งกระหน่ำออกมาอย่างไม่สามารถควบคุมได้ และก่อตัวเป็นกระแสน้ำวน จากนั้นก็พุ่งไปที่กู้ชูหน่วนและเยี่ยจิ่งหาน
ขลุ่ยยาวของเยี่ยจิ่งหานเหวี่ยงออกมา และกำลังภายในของก็ควบแน่นอยู่บนขลุ่ยหยกขาว
กระแสน้ำวนกระจายออกเป็นสองส่วน และไม่นานก็ก่อตัวเป็นพายุหมุนเล็ก ๆ พายุหมุนแต่ละลูกมีมีดสังหาร จากนั้นก็ไล่ตามกู้ชูหน่วนและเขา
กระแสน้ำวนรวดเร็วมาก ยังไม่ทันจะเข้ามาใกล้ ไอสังหารก็มาถึงแล้ว กู้ชูหน่วนก้าวขาให้ยาวขึ้น เพื่อหลบเลี่ยงไอสังหารอันน่าสะพรึงกลัวของกระแสน้ำวน
“ตาเฒ่า ท่านได้รับบาดเจ็บสาหัส แต่ยังมีฝีมือเช่นนี้ หรือว่าวรยุทธของท่านจะเป็นขั้นสูงสุดระดับหก？”
ขลุ่ยหยกขาวของเยี่ยจิ่งหานหมุนอย่างสง่างาม และกลายเป็นขลุ่ยหยกขาวหลายสิบอัน จากนั้นก็รวบรวมกำลังภายใน และเปล่งเสียงออกมายับยั้งกระแสน้ำวนเหล่านั้น
การต่อสู้เปลี่ยนไป
เป็นการต่อสู้ระหว่างขลุ่ยหยกขาวกับกระแสน้ำวน และกู้ชูหน่วนกลายเป็นคนอื่น
กระแสน้ำวนหมุนไปทางอื่น และหันไปโจมตีเยี่ยจิ่งหานอย่างดุเดือด
เสียงขลุ่ยของเยี่ยจิ่งหานฮึกเหิม และยับยั้งกระแสน้ำวนไว้ได้
ข้างนอกเห็นว่าทั้งสองพอฟัดพอเหวี่ยง
แต่กู้ชูหน่วนรู้ดีว่าวรยุทธของเยี่ยจิ่งหานลดลง ในตอนนี้เขามีเพียงวรยุทธระดับห้าเท่านั้น อีกทั้งยังมีอาการบาดเจ็บจากพิษในร่างกาย และไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้ที่มีวรยุทธขั้นสูงสุดระดับหก
ตอนนี้พวกเขากำลังเปรียบเทียบกำลังภายใน เมื่อกำลังภายในของเยี่ยจิ่งหานสู้รองหัวหน้าเผ่าซือคงไม่ได้ เช่นนั้นเขาก็คงจะถูกกระแสน้ำวนกลืนกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก
เสียงขลุ่ยของเยี่ยจิ่งหานเบาลงเรื่อย ๆ และดูเหมือนว่าจะไม่สามารถรับมือได้แล้ว กู้ชูหน่วนร้อนใจและต้องการจะช่วยเขา แต่ไม่สามารถหาวิธีที่ดีได้
วรยุทธขั้นสูงสุดระดับหก ไม่ใช่สิ่งที่นางสามารถจัดการได้ในตอนนี้
“ไป……รีบหนีไป……”
เยี่ยจิ่งหานส่งสายตาบอกใบ้ให้นางรีบหนีไป
เขาแทบจะรับมือไม่ไหวแล้ว
กู้ชูหน่วนจะละทิ้งเขาได้อย่างไร
นางรีบหยิบไข่มุกมังกรออกมาแล้วชูขึ้น “ตาเฒ่า ท่านอยากได้ไข่มุกมังกรไม่ใช่หรือ？ข้าจะให้ท่าน แต่ท่านต้องหยุด หากท่านไม่หยุด ข้าจะทำลายไข่มุกมังกร และไม่ว่าใครก็อย่าคิดที่จะได้มันไป”
จากการที่ได้พบกันหลายครั้ง รองหัวหน้าเผ่าซือคงรู้มานานแล้วว่ากู้ชูหน่วนฉลาดหลักแหลม เขาจะตกหลุมพรางของนางได้อย่างไร
“หากไม่อยากให้เขาตาย เจ้าก็โยนไข่มุกมังกรมาก่อน”
