ตอนที่ 129 ทำสัญญาเรียบร้อย
เหตุที่ลู่เจียวอยู่ๆ ก็เปิดเผยของมากมายออกมาเช่นนี้ ประการแรก เพื่อทำให้จ้าวหลิงเฟิงตกตะลึง ประการที่สอง นางคิดอาศัยการทำน้ำแข็งกับหีบน้ำมันสองกรรมวิธีนี้ดูว่าจ้าวหลิงเฟิงคบหาได้หรือไม่ หากคบหาได้ นางก็วางใจกล้าร่วมมือกับเขาเปิดโรงผลิตยาต่อ
นางเปิดโรงผลิตยานอกจากหาเงิน มากไปกว่านั้นก็คือคิดใช้ประโยชน์จากน้ำพุจิตวิญญาณที่นางมีไว้ช่วยเหลือผู้อื่น
จ้าวหลิงเฟิงกับฉีเหล่ยได้ฟังก็เอ่ยอย่างตกใจว่า “ที่เจ้าว่ามานั้นจริงหรือเท็จ?”
ลู่เจียวยิ้มกล่าวว่า “ย่อมจริง ข้าจะหลอกพวกเจ้าทำไม ความจริงข้าเปิดโรงผลิตยานอกจากหาเงินทอง มากไปกว่านั้นก็คือคิดช่วยเหลือผู้อื่น แคว้นต้าโจวมียาสำเร็จรูปน้อยมาก คนป่วยหลายคนไม่อาจมาหาหมอ ลมเย็นนิดหน่อยก็ทำให้พวกเขาป่วยได้ แต่หากได้ยาสำเร็จรูปที่ข้าผลิต พวกเขาก็แค่มาซื้อที่ร้านยาก็ได้แล้ว”
ก็เหมือนเป็นหวัด ขอเพียงกินยาแก้หวัดก็พอ ไม่ใช่เรื่องใหญ่โตอะไร
จ้าวหลิงเฟิงกับฉีเหล่ยได้ฟังคำพูดนาง เลือดในกายก็ร้อนพลุ่งพล่านอย่างประหลาด ทั้งหาเงินและทำเพื่อราษฎรแคว้นต้าโจว พวกเขาเองก็ยินดี
จ้าวหลิงเฟิงในที่สุดก็เอ่ยว่า “เช่นนั้นพวกเราร่วมมือกันเถอะ เจ้าว่ามาเจ้าคิดร่วมมือแบบไหน”
ลู่เจียวมองเห็นว่าจ้าวหลิงเฟิงว่าอยากร่วมมือกับนางด้วยใจจริง
นางพยักหน้าพอใจ มองจ้าวหลิงเฟิงกล่าวว่า “ข้าให้เคล็ดตำรับยา เจ้าให้สถานที่และเงินทุน พวกเราข้าสาม ฉีเหล่ยหนึ่ง ที่เหลือหกส่วน เจ้าจัดการเอง ข้ารู้ว่าเจ้าย่อมต้องเอาส่วนหนึ่งไปซื้อเส้นสายเปิดทาง”
ลู่เจียวกล่าวจบ ฉีเหล่ยก็อึ้งไปก่อน อาจารย์ยังออกหน้าให้เขาถึงหนึ่งส่วน
ฉีเหล่ยรีบส่ายหน้า “ส่วนหนึ่งของข้าให้อาจารย์เถอะ ข้าไม่เอา”
ลู่เจียวหันไปค้อนขวับใส่เขาทันที “มีเงินไม่เอา เจ้าโง่เง่าหรือต้องมีเงินก่อนแล้วค่อยคิดหาทางช่วยเหลือผู้อื่น”
ฉีเหล่ยพูดไม่ออก จ้าวหลิงเฟิงกลับนึกแปลกใจ คิดไม่ถึงว่าลู่เจียวถึงกับต้องการแค่สามส่วน แม้ว่ากำไรสามส่วนนี้ก็มากอยู่ แต่เขาคิดไม่ถึงจริงๆ ว่าสตรีผู้นี้ต้องการแค่สามส่วน ควรรู้ว่าเคล็ดตำรับยาเป็นเรื่องสำคัญอย่างมาก
จ้าวหลิงเฟิงไม่ทันได้พูดอะไร ลู่เจียวก็กล่าวว่า “ข้าไม่ได้โลภมากคิดจะเอาเปรียบพวกเจ้าแม้แต่น้อย เบื้องหลังโรงผลิตยาย่อมต้องใช้เคล็ดตำรับที่ข้าปรุงออกมาเอง ประสิทธิภาพยาจึงจะดีกว่าที่อื่น โรงเวชสำอางก็ต้องใช้เคล็ดตำรับของข้า ประสิทธิภาพจึงจะดี”
จ้าวหลิงเฟิงกับฉีเหล่ยสองคนไม่ค่อยเข้าใจว่าโรงเวชสำอางว่าคืออะไร จึงถามว่า “โรงเวชสำอางคืออะไร?”
ลู่เจียวกล่าวว่า “สบู่ที่มีผลทางการรักษา ขจัดรอยดำ หน้าขาวใส ลดน้ำหนัก ยังมีน้ำหอมที่ทำให้นอนหลับสนิท นี่ก็คือสิ่งที่เรียกว่าเวชสำอาง”
จ้าวหลิงเฟิงกับฉีเหล่ยต่างไม่ใช่คนโง่ ย่อมฟังออกว่าโรงเวชสำอางคืออะไร ได้ยินดังนี้ ทั้งสองคนก็ยิ่งตื่นเต้น ของพวกนี้หากนำออกมา พวกเขาไม่ทำกำไรแทบโกยกันเลยหรือ และยังได้ช่วยเหลือผู้อื่นอีกด้วย
จ้าวหลิงเฟิงนั่งไม่ติด ลุกขึ้นเดินไปเดินมาในห้องโถง “ร่วมมือ รีบร่างแผนร่วมมือ”
ลู่เจียวพยักหน้า กล่าวอีกว่า “ลำดับแรกพวกเราทำน้ำแข็งขายก่อน ขายน้ำแข็งหมดก็มีเงินทุนแล้ว”
นี่แม้แต่เงินทุนก็คิดประหยัดแทนจ้าวหลิงเฟิงแล้ว จ้าวหลิงเฟิงมองลู่เจียวในห้องโถงพลันรู้สึกว่าสตรีบ้านนอกผู้นี้ สะดุดตาเสียยิ่งกว่าสตรีสูงศักดิ์ในเมืองพวกนั้นเสียอีก
“ข้ารีบไปทำหนังสือสัญญา”
ลู่เจียวพยักหน้า “ได้ ไว้เซ็นสัญญาเสร็จ ข้าก็จะบอกวิธีการทำน้ำแข็งพวกเจ้า ส่วนเรื่องร่วมมืออื่นๆ เร่งร้อนไปก็ไม่มีประโยชน์ ค่อยเป็นค่อยไป ไว้ข้าร่างแผนฉบับหนึ่งให้ท่านอ่านดู”
“ตกลง”
สามคนตกลงกันเสร็จ ลู่เจียวก็ลุกขึ้นออกไปซื้อของ
ของกินของใช้ซื้อหามากองพะเนิน นางใกล้จะมีเงินแล้ว ไม่จำเป็นต้องประหยัดเงิน
ข้าว แป้ง น้ำมัน เกลือ ซีอิ๊ว ซอสเปรี้ยว นางล้วนซื้อราคาส่ง แต่ละอย่างที่ซื้อก็จะเดินไปหาตรอกที่ไร้ผู้คนส่งเข้าห้วงอากาศ ก่อนจะกลับไปซื้อใหม่ สุดท้ายเหลือเล็กน้อยใส่กระบุงหลัง
นอกจากน้ำมัน เกลือ ซีอิ๊ว ซอสเปรี้ยว ยังซื้อเนื้อหมู กระดูกหมู ไก่ เป็ด ปลา แค่ปลาก็มีหลายตัวแล้ว ยังซื้อขนมลูกกวาดอีกหลายอย่าง ส่วนผลไม้ในห้วงอากาศนางก็มี
ลู่เจียวซื้อของกินแล้ว ก็อดบังคับเท้าให้หยุดเดินไปยังร้านค้าซื้อเสื้อผ้าให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ได้ ซื้อเสื้อผ้าชุดในและนอกชุดใหม่สองชุด ครั้งนี้ที่ซื้อไปเป็นเสื้อผ้าฝ้ายตัวยาวชั้นดี เสื้อผ้าสำเร็จรูปทำจากผ้าแพรในเมืองแทบไม่มี แต่เสื้อผ้าผ้าฝ้ายสวมใส่แล้วสบาย ลู่เจียวก็ไม่ได้คิดมาก ซื้อเสื้อผ้าชุดในและนอกชุดใหม่สองชุดให้เซี่ยอวิ๋นจิ่น
ส่วนเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ ยังคงซื้อผ้าอย่างเดิม นางกะจะตัดเสื้อผ้าตัวน้อยให้เจ้าหนูน้อยทั้งสี่คนละสองชุด จากนั้นก็ตัดชุดนอนให้อีกชุด
ส่วนนางก็รอไปก่อนแล้วกัน รอให้ผอมค่อยซื้อ
ลู่เจียวซื้อของพวกนี้เสร็จก็เริ่มสายแล้ว รีบแบกกระบุงเดินตรงไปยังหอยาเป่าเหอ
ในหอยาเป่าเหอ จ้าวหลิงเฟิงทำสัญญาเสร็จแล้ว สามคนลงนามพร้อมกัน ไว้ค่อยเอาไปให้ทางการประทับตรา สัญญาพวกเขาก็นับว่าสมบูรณ์แล้ว
แต่เรื่องพวกนี้ก็มอบให้จ้าวหลิงเฟิงไปจัดการก็พอ ลู่เจียวบอกวิธีการทำน้ำแข็ง ใช้อ่างหินเซียวสือ ใหญ่ซ้อนเล็กทำน้ำแข็ง
จ้าวหลิงเฟิงกับฉีเหล่ยมองลู่เจียวอย่างคาดไม่ถึง กล่าวว่า “ง่ายเพียงนี้”
ลู่เจียวพยักหน้า “ใช่สิ ก็ง่ายเพียงนี้แหละ ทำน้ำแข็งเดิมก็ง่ายอย่างนี้ เอาล่ะ พวกเจ้าไปทำงานเถอะ ฉีเหล่ย เจ้าเอาหม้อกับแพะมาให้ข้า ข้าจะกลับไปทำอาหารแล้ว ที่บ้านยังมีคนป่วยและเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ที่ไม่มีคนดูแล”
จ้าวหลิงเฟิงกับฉีเหล่ยรู้สึกว่าใช้หินเซียวสือทำน้ำแข็งออกมาไม่ได้ แต่พอเห็นลู่เจียวรีบร้อนจะกลับ ทั้งสองคนก็ไม่ได้รั้งนางไว้
ฉีเหล่ยเอาหม้อสองใบกับแม่แพะหนึ่งตัวมอบให้ลู่เจียว ถามอย่างไม่วางใจอีกว่า “อาจารย์ใช้อ่างใหญ่ใส่น้ำเพิ่มหินเซียวสือ ด้านในก็ให้ใส่อ่างน้ำเล็กอีกใบ น้ำในอ่างเล็กก็จะกลายเป็นน้ำแข็งจริงหรือ”
“จริง เจ้าอย่าได้เป็นห่วง รีบไปทำดู”
ลู่เจียวตัดสินใจใช้เรื่องทำน้ำแข็งมาทดสอบจ้าวหลิงเฟิง ดูว่าคนผู้นี้เชื่อถือได้ไหม
หากเชื่อถือไม่ได้ วันหน้าโรงหีบน้ำมันกับโรงเวชสำอาง โรงผลิตยา นางมีทางกลบเกลื่อนให้ผ่านไป
ลู่เจียวเอาหม้อสองใบจูงแพะเดินไปยังที่ไม่มีคน นางเก็บหม้อไปใบหนึ่ง สองใบสะดุดตาเกินไป
แต่แม้เหลือแค่หม้อหนึ่งแพะหนึ่ง ก็ทำให้พวกจางซื่ออิจฉามาก แต่ก็ไม่ได้ริษยาอะไร หลายคนนั่งอยู่ข้างลู่เจียวถามอย่างห่วงใย
“หม้อใบนี้หมอฉีหอยาเป่าเหอไปเอามาจากจังหวัดหรือ”
ลู่เจียวพยักหน้า “พวกเราที่นี่หาซื้อหม้อเหล็กยาก”
ผู้หญิงหลายคนบนรถเทียมวัวพากันพยักหน้า แม่หม้ายหวังข้างๆ อยู่ๆ ก็เสียงเล็กเสียงน้อยกล่าวขึ้นว่า “นี่คืออะไร”
ทางใต้ไม่ค่อยได้เห็นสัตว์จำพวกแพะ คนในหมู่บ้านไม่เคยเห็น บนเขาที่หมู่บ้านตระกูลเซี่ยก็ไม่มีสัตว์ป่าเช่นแพะ ดังนั้นหลายคนบนรถเทียมวัวจึงไม่รู้จัก
ลู่เจียวอธิบายเล็กน้อย “นี่คือแพะ ข้าขอให้หมอฉีไปหามาจากทางจังหวัด”
พอลู่เจียวพูด พวกจางซื่อก็รู้ แม้ว่าไม่เคยเห็นแพะ แต่กลับเคยได้ยิน ได้ยินว่าทางจังหวัดมีคนไม่น้อยชอบกินเนื้อแพะ แต่ราคาเนื้อแพะสูงมาก พวกนางย่อมไม่เคยได้กิน
จางซื่อถามลู่เจียวอย่างห่วงใย “เจ้าเอาแพะมาทำอะไร?”
ลู่เจียวชี้ไปที่แพะกล่าวว่า “นี่คือแม่แพะ ข้าสั่งซื้อมาโดยเฉพาะ เพื่อบีบนมแพะให้เจ้าหนูน้อยทั้งสี่ดื่ม พวกเขาคลอดก่อนกำหนด สุขภาพไม่แข็งแรง กอปรกับก่อนหน้านี้ยังกินไม่ดี ขาดสารอาหาร ร่างกายไม่สูง ข้ากลัวว่าวันหน้าพวกเขาจะเตี้ย ดังนั้นจึงตั้งใจซื้อแพะกลับมาบีบน้ำนมแพะให้พวกเขาดื่ม”
ลู่เจียวเพิ่งกล่าวจบ แม่หม้ายหวังข้างๆ ก็อุทานตกใจ “คนดื่มนมแพะได้?”
ลู่เจียวมองนาง กล่าวอย่างไม่รีบไม่ร้อนว่า “ได้สิ ไม่เพียงดื่มนมแพะได้ ยังดื่มนมวัวได้ แต่วัวแพงมาก ข้าไม่อาจซื้อนมวัวไหว ได้แต่ให้พวกเขาดื่มนมแพะแล้ว”
ป้ากุ้ยฮวาข้างๆ ค้อนใส่แม่หม้ายหวัง แค่นเสียงฮึกล่าวว่า “เจียวเจียววิชาแพทย์สูงส่งขนาดนั้น นางรู้มากกว่าเจ้าอีก นางว่าดื่มนมแพะดี ย่อมต้องดี”
