สวีโต้วคิดแล้วก็รู้สึกว่าตนเองสมองเลอะเลือนโดยแท้ เห็นอยู่ว่ามีของเช่นนี้อยู่ ถึงกับยอมกล้ำกลืนฝืนทนมาหลายปี
ในห้อง คนบ้านตระกูลซูสีหน้าแปรเปลี่ยน แม้แต่ซูต้าไห่เองก็อึ้งไป ตอนนั้นเขาให้คนเขียนเอกสารนั้นไว้เพื่อแสดงความจริงใจที่จะแต่งงานกับสวีโต้ว เขาประทับนิ้วมือด้วยตนเอง ยังประทับต่อหน้าผู้อื่นอีกด้วย
ดังนั้นเงินทองที่บ้านตระกูลซูเขาหาได้มา ตามหลักก็เป็นของสวีโต้วแล้วจริงๆ
คนบ้านตระกูลซูเห็นท่าทางซูต้าไห่ก็เข้าใจแล้วว่าที่สวีโต้วว่ามาล้วนเป็นความจริง สีหน้าสองผู้เฒ่าตระกูลซูต่างแปรเปลี่ยน ด่าทอซูต้าไห่เสียงดังว่า โง่
“เจ้าโง่ ทำไมสมองเลอะเลือนเช่นนั้นได้ ถึงกับมอบของบ้านตระกูลซูเราให้หญิงผู้นี้ นางถือสิทธิ์อะไรได้ของบ้านตระกูลซูเราไป นี่คือของบ้านตระกูลซูเรา”
“ใช่ ต้าไห่ เจ้าเลอะเลือนจริงๆ ของบ้านตระกูลซูเราจะมอบให้คนนอกไปง่ายๆ ได้อย่างไร”
ในห้อง ใบหน้าลู่เจียวราวกับมีแสงสีดำพาดผ่าน มองสองผู้เฒ่าบ้านตระกูลซู ของพวกนี้เห็นชัดว่าซูต้าไห่หามา กลายเป็นของบ้านตระกูลซูไปตอนไหนกัน
ลู่เจียวครุ่นคิดแล้วก็มองไปยังซูต้าไห่ ความจริงเขาคิดรั้งใจสวีเหนียงจื่อไว้ ยังคงมีความหวังเล็กๆ ว่า ขอเพียงเขาออกหน้าขับลูกในท้องอนุทิ้ง ขับไล่อนุออกไป ส่งท่านพ่อท่านแม่น้องชายและน้องสะใภ้กลับบ้านนอกไป จากนั้นก็ยอมรับผิดกับสวีเหนียงจื่อ แสดงท่าทีว่าวันหน้าจะไม่ทำผิดเช่นนี้อีก ไม่แน่ว่าสวีเหนียงจื่ออาจเห็นแก่บุตรชายบุตรสาวยอมอยู่กับเขาต่อ
แต่ตอนนี้เห็นชัดว่า ยามนี้ที่ซูต้าไห่คิดไม่ใช่จะรั้งสวีเหนียงจื่อไว้อย่างไร แต่เป็นห่วงสมบัติตนเอง
เขามองสวีเหนียงจื่ออย่างเคร่งเครียด เอ่ยอย่างยากลำบากว่า “สวีโต้ว นี่คือสมบัติบ้านตระกูลซูข้า”
สวีโต้วพยักหน้าเต็มแรง นางไม่ได้อยากได้ของตระกูลซู แต่เพื่อให้ซูต้าไห่เขียนหนังสือหย่าให้นาง
“ใช่ นี่คือของบ้านตระกูลซูเจ้า หากเจ้ามอบหนังสือหย่าให้ข้า ข้าสวีโต้วก็จะนำแค่ซิ่วเอ๋อร์ไป ไม่เอาเงินบ้านตระกูลซูเจ้าแม้แต่แดงเดียว”
สวีเหนียงจื่อกล่าวจบก็มองไปยังบุตรสาว “ซิ่วเอ๋อร์ เจ้ายอมไปกับแม่ไหม”
ซูจิ่นซิ่วติดตามข้างกายมารดาทั้งวัน รู้ว่ามารดาทุกข์ทรมานใจไม่น้อย และนางไม่ชอบคนบ้านนี้
“ข้ายินยอม”
สวีเหนียงจื่อหัวเราะ หันไปมองซูต้าไห่ “ตอนนี้เจ้ามีสองทางเลือก เขียนหนังสือหย่าให้ข้า ระบุในหนังสือหย่าว่า ให้บุตรสาวซูจิ่นซิ่วติดตามข้า วันหน้าไม่เกี่ยวข้องอันใดกับตระกูลซูเจ้าอีก เจ้าไม่เขียนหนังสือหย่าให้ข้าก่อนฟ้าสาง ข้าก็จะขับตระกูลซูทั้งครอบครัวเจ้าออกไป รวมทั้งหลิวเซียง”
พอสวีเหนียงจื่อกล่าว คนบ้านตระกูลซูพากันด่าทอ หลิวเซียงร้องไห้เสียงดังกอดแขนซูต้าไห่ไว้แน่น “พี่ไห่ ข้าไม่ไป ข้ากับลูกในท้องตัดใจจากพี่ไม่ได้ ขอร้องพี่อย่าไล่ข้าไปเลย”
ซูต้าไห่ขอบตาแดงก่ำหันไปมองสวีเหนียงจื่อ “สวีโต้ว เจ้าใจร้ายเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”
สวีเหนียงจื่อแค่นยิ้มเย็นกล่าวว่า “หากข้าใจร้ายก็ไม่ให้ท่านพ่อท่านแม่เจ้า น้องชายน้องสะใภ้เจ้ารังแกมาหลายปี หากข้าใจร้ายก็ไม่ยอมให้เจ้ารับอนุ หากเจ้าวันนี้ยังเป็นคนบ้านนอกตัวเปล่า หลิวเซียงจะติดตามเจ้าหรือ ข้าสวีโต้วออกเงินออกแรง ช่วยเจ้าหาเงิน ให้หญิงอื่นแล่นมาเสวยสุข เช่นนี้ยังกล่าวหาว่าข้าใจร้ายอีกหรือ”
สวีเหนียงจื่อไม่อยากพูดจามากความกับซูต้าไห่อีก น้ำเสียงเย็นเยียบกล่าวว่า “หนังสือหย่าเจ้าจะเขียนไม่เขียน หากไม่เขียน พรุ่งนี้เช้าข้าจะไปที่ว่าการอำเภอแจ้งความ ให้ขับไล่พวกเจ้าทั้งครอบครัวออกไป”
คนบ้านตระกูลซูพากันด่าทออีกครั้ง นางเฒ่าซูรีบให้บุตรชายเขียนหนังสือหย่า ไล่สวีเหนียงจื่อไสหัวออกไป
ซูต้าไห่ลำบากใจอย่างมาก ด้านหนึ่งก็ไม่อยากหย่ากับสวีเหนียงจื่อ ด้านหนึ่งก็ไม่อาจตัดใจจากสมบัติตนเอง สุดท้ายเขากัดฟันมองสวีเหนียงจื่อกล่าวว่า “สวีโต้ว เจ้ารู้ไหมว่าสตรีหย่าแล้วลำบากเพียงใด”
สวีเหนียงจื่อย่อมรู้ แต่ตอนนี้นางสะอิดสะเอียนบ้านตระกูลซูเต็มทนแล้ว แม้ต้องออกไปขอทานก็ไม่อยากอยู่ร่วมกับคนบ้านตระกูลซูต่อ
“แม้ข้าต้องออกไปขอทาน ก็ไม่อยากเห็นคนบ้านตระกูลซูพวกเจ้า ทำข้าสะอิดสะเอียนเกินทน”
ซูต้าไห่ยังจะกล่าวอะไรได้ สองเฒ่าตระกูลซูเร่งให้เขาเขียนหนังสือหย่า
“เจ้าพูดกับนางมากมายทำไม รีบไปเขียนหนังสือหย่า”
แม้ว่าซูต้าไห่ทำการค้า แต่รู้หนังสือไม่มาก ดังนั้นจึงกล่าวว่า “ข้าเขียนหนังสือหย่าไม่เป็น”
มือปราบจ้าวในห้องรีบกล่าวว่า “อวิ๋นจิ่นเป็นซิ่วไฉ ขอให้อวิ๋นจิ่นเขียนหนังสือหย่าให้พวกเจ้าแล้วกัน”
คนในห้องต่างมองไปยังมือปราบจ้าว มือปราบจ้าวสีหน้าดุดันมองซูต้าไห่ เจ้าคนไม่ได้เรื่อง ยังคิดเล็กคิดน้อยกับเงินเล็กน้อย ท่าทางยังไม่รู้ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ สมองผู้ชายเช่นนี้ใช้ไม่ได้ หากสมองดี ต้องรู้ว่าแต่งภรรยาดีมีความสามารถเป็นเรื่องสำคัญเพียงใด
วันหน้าคนผู้นี้ย่อมต้องนึกเสียใจภายหลัง ช้าเร็วสักวันหนึ่งเขาก็จะเข้าใจเอง ทว่ารอให้นึกเสียใจภายหลังก็ไม่ได้การแล้ว
มือปราบจ้าวมองไปยังเซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวว่า “อวิ๋นจิ่น เจ้าช่วยสวีเหนียงจื่อเขียนหนังสือหย่าได้ไหม”
ในฐานะเพื่อนบ้าน เขารู้ว่าสวีเหนียงจื่อลำบากเพียงใด ในเมื่อนางต้องการหย่า มือปราบจ้าวก็อยากให้นางได้สมหวัง
มือปราบจ้าวหันไปมองเซี่ยอวิ๋นจิ่น เซี่ยอวิ๋นจิ่นเห็นด้วย ให้คนเอาเครื่องเขียนออกมา
ซูจิ่นซิ่วลุกขึ้นออกไปอย่างรวดเร็ว หยิบเครื่องเขียนและกระดาษเข้ามาทันที
เซี่ยอวิ๋นจิ่นช่วยสวีเหนียงจื่อเขียนหนังสือหย่า จากนั้นยังเขียนระบุไว้ชัดเจนว่าซูจิ่นซิ่วตัดขาดจากบ้านตระกูลซู ติดตามแซ่เดียวกับมารดา
ในห้อง ซูต้าไห่สมองมึนงงไปหมด ยามนี้เขาไม่คิดว่าตนเองทำผิด รู้สึกเพียงแค่ภรรยาตนใจร้ายมาก แค่ต้องการหย่า ถึงกับบีบเขาเช่นนี้ เขาก็จะให้นางได้สมใจ ให้นางออกไปดูว่าสตรีหย่าแล้วลำบากเพียงใด
แต่ในใจซูต้าไห่แอบตัดสินใจไว้เรื่องหนึ่ง ตำแหน่งสะใภ้ใหญ่บ้านตระกูลซูนี้ยังคงเก็บไว้ให้สวีโต้ว รอให้สวีโต้วได้เผชิญความลำบากมาก่อน วันหน้านางกลับมา เขาก็จะดีกับนาง แต่เขาต้องบอกกับนางให้กระจ่างว่า วันหน้าอย่าเอะอะก็จะหย่าอีก การหย่าเป็นเรื่องง่ายๆ อย่างนั้นหรือ
ซูต้าไห่ตัดสินใจให้สวีโต้วออกไปลำบากดู ดังนั้นตอนประทับลายนิ้วมือจึงไม่ได้ลังเลแม้แต่น้อย
ซูต้าไห่เพิ่งประทับลายนิ้วมือ ท่านพ่อท่านแม่เขาก็ให้นางมอบสิ่งที่ซูต้าไห่เคยเขียนไว้แผ่นนั้นออกมา
สวีโต้วมองคนบ้านตระกูลซูด้วยสายตาเย็นชา ไล่พวกเขาออกไป “ให้ข้าเก็บเสื้อผ้าหน่อย”
คนบ้านตระกูลซูคิดกล่าวต่อ ซูต้าไห่กลับกล่าวเสียงเข้มว่า “ออกไปให้หมด”
สองเฒ่าตระกูลซูเห็นสีหน้าบุตรชายคนโตตนเอง ก็ไม่กล้ากล่าวมากความต่อ หันหลังเดินบ่นงึมงำออกไป
ซูหวากับเฉินเจาตี้ก็ไม่กล้าพูดมาก หันหลังออกไป หลิวเซียงรั้งท้ายสีหน้าดีใจอย่างมาก สีหน้านางตกอยู่ในสายตาของซูต้าไห่ ในใจเขาเกิดความรู้สึกรังเกียจอย่างไร้เหตุผล ล้วนเพราะหลิวเซียง พวกเขาสองสามีภรรยาจึงมีเรื่องกันจนเป็นเช่นนี้
หลิวเซียงไม่รู้ความคิดซูต้าไห่ ยังคงดีใจกับการหย่าของสวีโต้ว ตำแหน่งสะใภ้ใหญ่บ้านตระกูลซูก็เป็นของนางแล้ว
ในห้อง คนอื่นออกไปกันหมด เหลือแต่ลู่เจียว นางมองสวีเหนียงจื่อถามอย่างห่วงใยกล่าวว่า “เจ้าหย่าแล้วจะไปไหน”
สวีเหนียงจื่ออึ้งไปครู่หนึ่ง กล่าวเบาๆ ว่า “ข้าจะกลับบ้านก่อน ท่านพ่อท่านแม่และน้องชายข้าไม่ใช่คนใจแคบ”
ลู่เจียวเตือนนาง “ท่านพ่อ ท่านแม่และน้องชายรับได้ แล้วน้องสะใภ้ล่ะ”
สวีเหนียงจื่ออึ้งไป ลู่เจียวกล่าวว่า “คืนนี้เจ้าไปนอนบ้านข้าก่อน พรุ่งนี้ข้าค่อยหารือกับเจ้าเรื่องเส้นทางวันหน้าของเจ้า”
สวีเหนียงจื่อมีเรื่องจนหย่าขาดจากบ้านตระกูลซู ในการนี้มีลู่เจียวเอี่ยวอยู่ด้วย นับประสาอันใดกับตอนนี้ลู่เจียวกำลังต้องการคน สวีเหนียงจื่อเป็นตัวเลือกที่ไม่เลว
หลังจากสามโรงผลิตเปิดดำเนินการ ลู่เจียวตัดสินใจว่าจะเปิดร้านค้าในเมืองสองร้าน ไว้ขายน้ำมันร้านหนึ่ง อีกร้านไว้เป็นร้านขายยาสำเร็จรูปกับพวกเวชสำอาง
นางหาคนร่วมมือไม่ได้ สวีเหนียงจื่อคือตัวเลือกนางในตอนนี้
