หลิ่วไหลตี้หวาดกลัวอย่างเห็นได้ชัด ตอนพูดจาก็วกวนเรียงลำดับไม่ถูกอยู่บ้าง
ลู่เจียวรีบปลอบใจนาง พวกนางต้องพยายามใช้เวลานี้ถามเรื่องราวที่เกี่ยวข้องให้มากที่สุด ไม่เช่นนั้นจะไม่มีทางช่วยหลิ่วไหลตี้ได้ ประเด็นสำคัญที่สุดก็คือนางคิดถามหลิ่วไหลตี้ให้กระจ่างว่า แท้จริงใครฆ่าหลัวซินซื่อ
“เจ้าใจเย็นก่อน ข้ามาที่นี่เยี่ยมเจ้าก็เพื่อช่วยเจ้า ดังนั้นตอนนี้เจ้าฟังนะ ทำตามข้าบอก ไม่เช่นนั้นพวกเราช่วยเจ้าไม่ได้ สุดท้ายเจ้าอาจต้องชดใช้ชีวิตให้หลัวซินซื่อ”
ลู่เจียวกล่าวจบก็มองไปยังหลิ่วไหลตี้ กล่าวน้ำเสียงหนักแน่น “มา ทำใจสบายๆ ผ่อนลมหายใจผ่อนคลายอารมณ์ตนเอง”
หลิ่วไหลตี้ตอนนี้มองลู่เจียวเป็นดังขอนไม้ช่วยชีวิต พอลู่เจียวพูด นางก็ทำตาม
อารมณ์หลิ่วไหลตี้นิ่งสงบลงอย่างรวดเร็ว ลู่เจียวมองตานาง ถามว่า “หลิ่วไหลตี้ ตอนนี้ข้าถามเจ้า เจ้าต้องตอบตามจริง เจ้าฆ่าหลัวซินซื่อจริงหรือไม่”
หลิ่วไหลตี้รีบส่ายหน้า “ข้าไม่ได้ฆ่าเขา ข้ายอมรับว่ามีหลายครั้งที่ข้าคิดฆ่าเขา แต่สุดท้ายก็กลัว จึงได้เลิกล้มความคิด ค่ำวานนี้ เหมือนอยู่ๆ เขาก็มีเงินทองซื้อกับข้าวกลับมาหลายอย่าง ยังซื้อสุรากลับมาด้วย ใช่แล้ว เขายังให้ข้าสองตำลึงไว้ใช้จ่ายด้วย”
“เขาดื่มสุราไปแล้วก็หลับไปอย่างมีความสุขมาก ข้าเก็บอาหารเย็นที่กินเสร็จแล้วก็เข้านอน พอฟ้าสาง ข้าตื่นมาก็รู้สึกว่ามือกำอะไรอยู่และรู้สึกเหนียวๆ พอข้าลืมตาก้มหน้าลงมองก็เห็นว่าในมือข้ากำมีดเล่มหนึ่งไว้ และมีดเล่มนั้นเปื้อนเลือด ตอนนั้นข้าตกใจหวีดร้องดังขึ้น จากนั้นก็มีคนบุกเข้ามา สุดท้ายมีเจ้าหน้าที่มาที่บ้านข้าและจับตัวข้ามาที่นี่”
หลิ่วไหลตี้กล่าวจบก็กลัวจนร้องไห้ออกมา “ลู่เหนียงจื่อ ข้าไม่ได้ฆ่าเขาจริงๆ เจ้าช่วยข้าด้วยๆ”
ลู่เจียวรีบปลอบใจนาง “ใจเย็น ใจเย็นก่อน ข้าย่อมช่วยเจ้า ข้ามาเพื่อช่วยเจ้า ไม่งั้นข้าก็ย่อมไม่มา”
พอนางกล่าว หลิ่วไหลตี้ก็ใจเย็นลงมาก
ลู่เจียวเริ่มถามรายละเอียด “เมื่อวานเขามีพฤติกรรมอะไรที่ไม่ปกติไหม”
“สองวันนี้เขาอารมณ์ดีมาก ไม่ทุบตีข้าเหมือนปกติ ยังบอกข้าว่าระยะนี้จะได้เงินก้อนโต ถึงตอนนั้นเขาก็จะรวย ยังบอกว่าจะซื้อเสื้อผ้าให้ข้าสองชุดด้วย”
“เมื่อวานตอนค่ำ พอเขากลับมา เหมือนได้เงินมาก้อนหนึ่ง ไม่เพียงแต่ซื้อกับข้าว ยังซื้อสุรา ใช่แล้ว ยังให้เงินข้าไว้ใช้จ่ายในบ้านสองตำลึงด้วย”
หลิ่วไหลตี้กล่าวจบก็ค้นหาเงินในเสื้อผ้าตนเองด้วยสัญชาตญาณ สุดท้ายก็คิดว่าเงินน่าจะตกอยู่ในบ้าน บางทีถูกเจ้าหน้าที่ที่จับตัวนางมาเอาไปแล้ว
ลู่เจียวได้ฟังหลิ่วไหลตี้ก็แน่ใจในขั้นต้นว่าหลัวซินซื่อน่าจะกุมความลับยิ่งใหญ่เอาไว้ จากนั้นก็เอาไปแลกเงินมา คนเบื้องหลังต่อหน้าเขาไม่แสดงท่าทีอะไร แต่แอบลงมือลับหลัง จากนั้นก็ถือโอกาสโยนความผิดให้หลิ่วไหลตี้
ตอนนี้เรื่องที่สำคัญที่สุดก็คือลบล้างความน่าสงสัยให้หลิ่วไหลตี้ ลู่เจียวครุ่นคิดพลางมองไปยังหลิ่วไหลตี้ กล่าวว่า
“เมื่อคืนตอนนอน เจ้าได้ยินเสียงเคลื่อนไหวอะไรหรือไม่ ทำไมหลับราวกับตายได้เช่นนั้น”
หลิ่วไหลตี้ส่ายหน้า “ข้าไม่รู้ แต่เหมือนว่าข้านอนหลับลึกกว่าปกติ นอนรวดเดียวถึงเช้า พอตื่นมาก็เห็นหลัวซินซื่อถูกฆ่าตายแล้ว ในมือข้ายังกำมีดไว้เล่มหนึ่งด้วย”
ลู่เจียวเดาว่าเป็นไปได้มากว่าสองสามีภรรยาคู่นี้จะโดนวางยาสลบอะไรพวกนี้ จากนั้นคนร้ายก็เข้ามาในห้องฆ่าหลัวซินซื่อโยนความผิดให้หลิ่วไหลตี้
หลิ่วไหลตี้ถูกหลัวซินซื่อทุบตีมานานก็สมควรอยู่ นางถูกสามีทรมาน โมโหขึ้นมาย่อมฆ่าสามีตนเอง นับประสาอันใดกับในมือหลิ่วไหลตี้ยังถือมีดที่ใช้ฆ่าคนอยู่
นี่นับว่าว่าพยานบุคคลและหลักฐานพร้อม
แต่จากจุดนี้ไม่ยากที่จะมองเห็นว่าคนอยู่เบื้องหลังวางแผนได้แยบยล แผนนี้เหมือนไม่มีช่องโหว่
ลู่เจียวถามหลิ่วไหลตี้อีกสองสามคำถาม แต่ก็เหมือนไม่มีประโยชน์อะไรอีก ดูท่านางต้องหาทางพิสูจน์ศพเอง ดูว่าจะหาหลักฐานอื่นมาพิสูจน์ว่าหลิ่วไหลตี้ไม่ได้ฆ่าคนได้ไหม
ลู่เจียวลุกขึ้นคิดจะออกไป หลิ่วไหลตี้ด้านหลังก็คว้ากระโปรงลู่เจียวไว้ มองนางด้วยความหวาดกลัว “ลู่เหนียงจื่อ เจ้าต้องช่วยข้านะ เจ้าจะต้องช่วยข้านะ ข้ากลัว ข้ากลัวจริงๆ”
นางพูดไปก็ร้องไห้ฟูมฟายขึ้นมา ลู่เจียวปลอบใจนาง “เจ้าวางใจ ข้าออกไปหาหลักฐานให้เจ้า จะต้องทุ่มเทเพื่อช่วยเจ้าออกไปให้ได้แน่นอน”
“ขอบคุณเจ้ามาก”
หลิ่วไหลตี้ปล่อยมือลู่เจียว ลู่เจียวกำลังจะเดินออกไป
เซี่ยอวิ๋นจิ่นยืนอยู่ในมุมมืดหน้าประตูห้องขังก็พลันเอ่ยขึ้นว่า “เมื่อคืนเจ้านอนด้านในเตียงหรือด้านนอกเตียง”
ในห้องขัง หลิ่วไหลตี้รับคำด้วยสัญชาตญาณว่า “เมื่อคืนวานข้านอนด้านในเตียง เขานอนด้านนอก”
ปกติล้วนเป็นหลิ่วไหลตี้นอนด้านนอกของเตียง เพราะจะได้สะดวกให้นางตื่นมาเทน้ำให้หลัวซินซื่อดื่มตอนดึก
แต่เมื่อวานหลัวซินซื่อดื่มไปมาก ตกค่ำก่อนเข้านอนก็ลุกมาเข้าห้องน้ำไปสองสามรอบ จากนั้นเขาก็รำคาญ ก็เลยนอนฝั่งด้านนอกของเตียง
เซี่ยอวิ๋นจิ่นหน้าประตูห้องขังถามจบก็เงยหน้ามองลู่เจียว รีบถามนางว่า “นางนอนด้านใน หากนางฆ่าคน คมมีดน่าจะอยู่แทงเอียงจากด้านใน และน้ำหนักคมมีดก็น่าจะมาจากด้านใน แต่หากคนร้ายยืนแทงจากบนเตียง แรงกดของเขาก็น่าจะเอียงออกด้านนอก”
แววตาลู่เจียวส่องประกาย พยักหน้าเต็มแรงเห็นด้วยทันที “ไม่ผิด เจ้าพูดได้ถูกต้อง”
เพราะลู่เจียวดีใจมาก ดังนั้นตอนเดินออกจากห้องขังก็กอดแขนเซี่ยอวิ๋นจิ่นไว้อย่างตื่นเต้น “ไม่เสียทีที่เป็นสมองของเซี่ยซิ่วไฉ ฉลาดกว่าคนอื่นจริงๆ”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นได้ยินลู่เจียวกล่าวชม ในใจก็ดีใจอย่างบอกไม่ถูก
ลู่เจียวปล่อยแขนเขาแล้วก็หันไปมองหลิ่วไหลตี้ในห้องขัง
“ข้าหาทางช่วยเจ้าพิสูจน์ความบริสุทธิ์ได้แล้ว ดังนั้นเจ้าไม่ต้องกลัว ข้าจะรีบมาช่วยเจ้าออกไป”
“ได้ ขอบคุณ ขอบคุณมาก”
หลิ่วไหลตี้สงบสติอารมณ์ลงได้แล้ว เพราะในใจนางมีความหวัง นางจึงไม่ได้รู้สึกกลัวดังเดิมแล้ว
ลู่เจียวกับเซี่ยอวิ๋นจิ่นหันหลังเดินออกไป มือปราบจ้าวนอกห้องขังกำลังยืนรออยู่กับเจ้าหน้าที่เฝ้าห้องขัง พอเห็นพวกเขาออกมาก็โล่งอก เร่งว่า “มือปราบจ้าว พวกท่านรีบไปเถอะ อย่าให้เบื้องบนรู้ ข้าซวยแน่”
มือปราบจ้าวรับคำพาเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวทั้งสองคนจากไป ทุกคนไม่กล้าออกประตูหน้า แต่ออกประตูเล็กด้านข้าง
พอเดินออกไป มือปราบจ้าวก็ถามเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียว “เป็นเช่นไรบ้าง หญิงผู้นั้นฆ่าสามีหรือไม่”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นส่ายหน้าทันที “หากไม่เหนือความคาดหมาย นางไม่ได้ฆ่าคน คนร้ายน่าจะเป็นอีกคน หลัวซินซื่อน่าจะรู้ความลับของใครสักคน เขาจึงฉวยโอกาสนี้ข่มขู่คนผู้นั้นจนได้เงินก้อนโตมา คนผู้นั้นจึงได้วางแผนเช่นนี้ แล้วโยนความผิดให้หลิ่วไหลตี้”
“ตามหลักการแล้วเจ้าหน้าที่พิสูจน์ศพตอนพิสูจน์ศพน่าจะตรวจรายละเอียดพวกนี้เจอ แต่เห็นได้ชัดว่าเจ้าหน้าที่พิสูจน์ศพตรวจไม่เจอ ในเรื่องนี้มีความเป็นไปได้สองประการ หนึ่ง เจ้าหน้าที่พิสูจน์ศพผู้นี้ถูกคนซื้อตัวไปแล้ว สอง เป็นไปได้ว่าเจ้าหน้าที่พิสูจน์ศพผู้นี้ไร้ความสามารถ จึงตรวจไม่เจอ”
มือปราบจ้าวขมวดคิ้ว กล่าวคำหนึ่งด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “เจ้าหน้าที่ซ่งเป็นเจ้าหน้าที่พิสูจน์ศพที่มีความสามารถ”
นี่แสดงให้เห็นชัดเจนว่าเจ้าหน้าที่ซ่งน่าจะถูกคนซื้อตัวไปแล้ว
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเงยหน้าจ้องมองมือปราบจ้าว “นี่คือช่องโจมตี พวกเราต้องหาคนร้ายตัวจริงที่บงการอยู่เบื้องหลังออกมาให้ได้ บางทีคนร้ายผู้นี้เป็นคนที่พวกเราต้องจัดการ จัดการพวกเขาได้ พวกเราก็จะฉีกภาพลวงจอมปลอมของอำเภอชิงเหอได้”
