บทที่ 787 เปลี่ยนเงื่อนไข
เดี๋ยวก็ห้องครัวไฟไหม้ เดี๋ยวก็กระเบื้องหลังคาบ้านหายไป อีกทั้งระยะนี้คนในบ้านก็โชคไม่ดีเอาเสียเลย
ตัวอย่างเช่นนายหญิงชรา นานๆ ทีจะได้ออกมาสูดอากาศข้างนอก ก็ถูกอีกาที่ผ่านมาโฉบปิ่นบนศีรษะไป
ลูกอนุภรรยาผู้หนึ่งในตระกูลซ่งให้อาหารปลาอยู่ริมสระน้ำ ก็ถูกงูขาวขนาดใหญ่ตัวหนึ่งตวัดรัดเกือบจะตกลงไปในสระ จึงเอะอะโวยวายต้องการขุดลอกสระน้ำเพื่อจับงูขนาดใหญ่ตัวนั้นออกมาให้ได้
จริงอยู่ที่ขุดลอกสระน้ำนั่น แต่ก็ไม่เห็นว่าจะมีอะไรในนั้น
ถึงขั้นว่า…แม้กระทั่งปลาหางแดงหลายตัวที่ท่านโหวซ่งเลี้ยงเอาไว้เมื่อนานมาแล้วก็ไม่เห็น
ปลาหางแดงที่ว่านี้ปัจจุบันอยู่ในช่องว่างระหว่างมิติของซ่งอิงเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
ยามที่อยู่ในช่องว่างระหว่างมิติ ทักษะนางค่อนข้างล้ำเลิศ จึงขุดสระน้ำขนาดใหญ่ขึ้นมาแห่งหนึ่งเสียเลย จากนั้นชักน้ำจากแม่น้ำข้างนอกเข้าไปใส่ ทั้งยังเอาน้ำผ่านจิตใส่ไปด้วยส่วนหนึ่ง ก่อนจะโยกย้ายสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กในสระน้ำของจวนโหว แล้วค่อยนำปลาหางแดงใส่เข้าไป
มีงูขาวช่วยเสาะหาและรวบรวมแทนนาง ไม่เหลือปลาหางแดงที่อยู่ในนั้นไว้เลยแม้แต่ตัวเดียว
ปลาชนิดนี้ราคาค่อนข้างแพง เพียงตัวเดียวก็เป็นเงินกว่าร้อยตำลึงเงิน
ในสระมีปลาที่ว่านี้ประมาณยี่สิบตัว ล้วนเป็นสิ่งที่ท่านโหวซ่งเลี้ยงมาหลายปีแล้ว เมื่อคนจากแต่ละตระกูลมาเยี่ยมเยียน ล้วนเป็นต้องมาชื่นชมปลาหางแดงงดงามกันตรงนี้
วันนี้ กลับไม่มีเสียแล้ว
ไม่เพียงแต่ไม่มีปลาแล้ว ที่ร้ายแรงไปกว่านั้นคือด้านห้องเก็บของก็เกิดเพลิงไหม้ครั้งหนึ่งเป็นผลให้สิ่งของล้ำค่าเลื่องชื่อ อักษรภาพวาด ตลอดจนของเล่นโบราณล้วนเสียหายไปเป็นจำนวนมาก
ท้ายที่สุดสองสามีภรรยาเหลืออด
หากป้องกันได้ พวกเขาสาบานให้ตายก็จะไม่ยอมก้มหัวให้ซ่งอิง แต่ตอนนี้…
ผิดปกติเกินไปแล้ว!
ด้วยความจนใจ ทำได้เพียงไปเชิญซ่งอิง
“เปลี่ยนเงื่อนไขกันหน่อย เจ้าต้องการเงินเท่าไร” ท่านโหวซ่งเอ่ยถาม
ให้เขายอมรับเรื่องอดีตเหล่านั้น แน่นอนว่าเป็นไปไม่ได้เด็ดขาด
“เห็นทีว่าท่านโหวซ่งยังมีทรัพย์สินอีกมากทีเดียว ดูท่าเพลิงยังไหม้ไม่มากพอสินะเจ้าคะ” ซ่งอิงยิ้มกริ่มยามเอ่ย
ท่านโหวซ่งรูม่านตาหดตัว “ที่แท้ฝีมือเจ้าหรือ!”
ซ่งอิงถูกกักขังอยู่ในเรือนตลอด ไม่มีคนมองเห็นพวกนางออกมาแต่อย่างใด แล้วรู้เรื่องไฟไหม้ได้อย่างไร!
“ท่านโหวซ่งอย่าได้ใส่ร้ายข้าสิเจ้าคะ” ซ่งอิงคลี่ยิ้มกว้าง อย่างไรก็ตาม แสงประกายในดวงตานั่นก็ทำให้เขาอดหวาดผวาเล็กน้อยไม่ได้
“ซ่งอิง เจ้าต้องการเห็นทั้งจวนข้ายุ่งเหยิงเละเทะกลายเป็นโจ๊กหม้อเดียวเจ้าจึงจะพอใจใช่หรือไม่! เจ้าอย่าลืมไปสิว่า ที่ไหลเวียนในกายเจ้าคือเลือดข้า! ข้าเป็นคนทำให้เจ้ามีชีวิตอยู่บนโลกนี้! เจ้าทำเช่นนี้ไม่กลัวสวรรค์ฟาดสายฟ้าลงมาผ่าเจ้าหรือไร!” ท่านโหวซ่งยอมรับว่ารู้สึกขลาดกลัวอยู่บ้างแล้วจริงๆ
หากต่อกรกันอย่างโจ่งแจ้งก็ยังมีความเป็นไปได้บ้างว่าจะต่อสู้ได้
แต่สาวน้อยผู้นี้ต้องมีคนสอดแนมอยู่ในจวนนี้อีกด้วยเป็นแน่!
ปล่อยคนสอดแนมที่ว่านี้เข้ามาเมื่อใด และมีจำนวนเท่าไร เขาไม่รู้ชัดเจนสักนิด!
เขารู้เพียงแค่จะต้องเป็นจำนวนคนไม่น้อยแน่ มิเช่นนั้นคงทำให้ในบ้านวุ่นวายมากมายเพียงนี้ไม่ได้!
“เช่นนั้นท่านก็ลองตะโกนดูสักหน่อย ให้สวรรค์ฟาดสายฟ้าฟาดข้าสักครั้งสิ” ซ่งอิงหัวเราะเยาะ “ข้าเคยพูดไว้แล้วว่า ทำให้ความจริงประจักษ์เสีย ขอเพียงภายนอกมีข่าวลือเกี่ยวกับจวนโหวที่ทำให้ข้าพอใจ ข้าก็จะไปทันที”
“พักอยู่ในจวนโหวพวกท่านก็มิใช่ว่าสุขสบายมากมาย ที่นี่ไม่มีอะไรสักอย่าง เทียบกับเรือนหลังโตที่ข้าซื้อไว้ด้วยตัวเองได้ที่ไหนกัน ท่านคิดว่าข้าอยากจะอยู่นักหรือ!” ซ่งอิงกล่าวอีกครั้ง
ท่านโหวซ่งกำหมัดแน่น
หากเขาบอกเล่าสู่ภายนอก ชื่อเสียงเกียรติยศในตระกูลที่สั่งสมมาหลายปีก็เสียหายกันพอดี
หากเขาไม่พูด…
ปล่อยให้เป็นเช่นนี้ต่อไป เกรงว่ามารดาเขาจะมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานกันพอดี นี่ถูกเล่นงานยุ่งเหยิงต่อเนื่องหลายครั้ง ตอนนี้นางถึงกับไม่มีชีวิตชีวาแล้ว แล้วยังมีบุตรชายเขาผู้นั้นอีกคน หลังจากฟื้นตื่นขึ้นมาก็กล่าวว่าก่อนจะถูกพิษได้กินขนมและโจ๊กเข้าไป ซื่อของสองอย่างนั้นเดิมทีเป็นของที่อยู่ทางด้านซ่งอิง!
จะยังไม่เข้าใจได้อย่างไรอีก!
ซ่งอิงผู้นี้รู้ตั้งนานแล้วว่าเขาวางยา ดังนั้นจึงให้คนนำของส่งไปถึงมือลูกชายเขา!
ความสามารถอย่างมหัศจรรย์อันยิ่งใหญ่เช่นนี้ ขืนเอาคนประเภทนี้ไว้ในจวน กลางคืนเขาเป็นอันไม่ได้หลับไม่ได้นอนกันพอดี!
ตอนที่ 788 กรรมตามสนองทันตาเห็น
หลังจากใช้ดุลยพินิจเทียบข้อดีและข้อเสีย ท้ายที่สุดท่านโหวซ่งก็พยักหน้าตกลง
“ตกลง ข้ารับปากเจ้า พรุ่งนี้ข้าจะให้คนเล่าข่าวในเมืองหลวง ถึงตอนนั้น…จะได้คืนความเป็นธรรมให้แก่เจ้า” ท้ายที่สุดก็ยังต้องก้มหัวให้อยู่ดี
“อย่าลืมแจ้งผู้อื่นด้วยว่านี่เป็นเรื่องที่ทั้งตระกูลท่านโหวซ่งล้วนยอมรับ ถึงกระทั่งว่า…นับแต่นี้ไป หากมีคนเอ่ยปากซักถาม พวกท่านทั้งครอบครัวห้ามโต้แย้ง มิเช่นนั้น…ครั้งหน้าข้ามาอีก ถึงแม้ข้าไม่พักอยู่ที่นี่ ก็จะทำให้ในบ้านท่านกลายเป็นสภาพเช่นปัจจุบันนี้ได้ ไม่ยากเย็นแม้แต่น้อย” ซ่งอิงยิ้มกริ่มกล่าวขึ้นอีกครั้ง
รอยยิ้มนางครั้งนี้บาดตายิ่งนัก คนที่เห็นถึงกับกลัดกลุ้มและตื่นตระหนกตกใจ
ในใจเขาอยากจะบีบคอซ่งอิงให้ตายๆ ไปเสีย แต่ในความเป็นจริงกลับทำอะไรไม่ได้
ไฉนเรื่องราวจึงกลายเป็นเช่นนี้
เหยียนผิงโหวผู้ยิ่งใหญ่สง่าผ่าเผย ไม่นึกเลยว่าจะจัดการสาวน้อยคนหนึ่งไม่ได้!
“ตกลง ข้าจะทำตามที่เจ้าว่า แต่หากหลังจากข้าตกลงแล้ว เจ้ากลับคำจะทำอย่างไร! ซ่งอิง เหล่าไท่ไท่อายุมากแล้ว…” ซ่งท่านโหวเสียงอ่อนลงเล็กน้อย
“นี่ก็ขึ้นอยู่กับโชคของท่านแล้ว หากข้าอารมณ์ดี ครอบครัวพวกท่านก็จะเต็มไปด้วยบรรยากาศร่มรื่นแจ่มใส หากข้าอารมณ์ไม่ดี ก็เชิญท่านเตรียมต้อนรับพายุฝนกระหน่ำได้เลย คนเราหรอ เดิมทีก็ทีใคร ทีมัน ตอนแรกชีวิตน้อยๆ ของข้าตัดสินโดยท่าน ตอนนี้กลับกัน ก็สมเหตุสมผลแล้วนี่ หากท่านรู้สึกว่าไม่เป็นธรรม จะไม่ยินยอมก็ได้นี่เจ้าคะ” ซ่งอิงยิ้มกล่าว
ท่านโหวซ่งได้ยินดังกล่าว พลันรู้สึกถึงรสขมขื่นในปากขึ้นมาชั่วขณะ!
สาวน้อยผู้นี้ใจดำอำมหิตเหลือเกิน!
ซ่งอิงเห็นเขาสีหน้าไม่สู้ดีจึงเอ่ยว่า “แค่นี้ก็รับไม่ไหวแล้วหรือ เช่นนั้นนึกถึงตอนนั้นท่านสับนิ้วเท้าของซ่งอิง นางเจ็บหรือไม่เล่า”
ซ่งอิงน้ำเสียงมาดร้าย คล้ายกับวิญญาณที่จองเวรเอาชีวิต
ท่านโหวซ่งได้ยินดังนั้นก็ถึงกับเย็นเยียบไปทั้งตัว รีบก้าวถอยหลังสองฝีก้าวในทันที
“เจ้า เจ้าไม่ใช่ลูกสาวข้า?!” ซ่งท่านโหวร้องด้วยความตระหนกตกใจ
มิน่าล่ะ! ในช่วงเวลาอันสั้นเพียงสามปีนี้ คนคนหนึ่งจะเปลี่ยนไปอย่างใหญ่หลวงเช่นนี้ได้อย่างไร!
“เดิมทีข้าก็ไม่ใช่ลูกสาวท่าน บิดาข้านามว่าซ่งจินซาน เป็นคนดีอย่างยิ่ง” ซ่งอิงคลี่ยิ้มกว้าง
ท่านโหวซ่งกลับวิ่งเผ่นแน่บไปเสียแล้ว
ซ่งอิงมองแผ่นหลังของเขาพลางหัวเราะเยาะ
คนเรานี่หนอ อย่าทำเรื่องก่อให้เกิดบาปทางใจจะดีกว่า ไม่เช่นนั้นจะง่ายต่อการกลัวคนรู้ความผิดที่ตนเองก่อไว้ ไม่แน่ว่าจะกลัวจนฉี่รดกางเองเสียด้วยซ้ำ
เมื่อครู่ซ่งอิงเอ่ยประโยคนั้นด้วยน้ำเสียงเบามาก จึงมีเพียงท่านโหวซ่งผู้เดียวที่ได้ยิน
ตอนนี้เขาเหงื่อออกท่วมตัว
เป็นวิญญาณพยาบาท หรือว่าเป็นปีศาจกันแน่ สรุปแล้วเป็นอะไรกันแน่!
ใบหน้านั้นไม่ผิดเพี้ยน แค่เติบโตขึ้นหน่อย แต่ก็เป็นรูปลักษณ์ของบุตรสาวเขาโดยแท้จริง…
แต่ทว่า…
หลังจากซ่งท่านโหวกลับไปก็กรอกน้ำชาดื่มอึกใหญ่หลายจอก กว่าจะสงบลงได้ไม่ง่ายเลย ต่อจากนั้นทำได้เพียงข่มกลั้นอารมณ์ตระหนกตกใจนี้ ก่อนจะรีบไปให้คนไปจัดการธุระให้
เขาหาคนมาปล่อยข่าวทั่วสารทิศ
เมื่อก่อนก็มิใช่ว่าเขาไม่เคยทำเรื่องประเภทนี้ แต่ผู้ที่ต้องการทำให้เสียหายคือตัวเขาเองเช่นนี้นับว่าเป็นครั้งแรก
พูดถึงก็รู้สึกเศร้าใจยิ่งนัก
เรื่องที่เขาอยากจะทำ ก็ทำออกมาได้อย่างง่ายดาย
ยิ่งไปกว่านั้น ยังมีการลงโทษจากฮ่องเต้ก่อนหน้านี้อีกด้วย ฉะนั้นเกือบจะภายในวันเดียว เรื่องราวที่ตอนนั้นคนตระกูลนี้อยากจะฆ่าทารกทิ้งอย่างไร ทอดทิ้งคนเขาอย่างไร ทั้งยังหลังจากพาตัวกลับมาอีกครั้งแล้วบีบบังคับนางจนเกือบตายอย่างไรก็แพร่งพรายไปทั่วเมืองหลวง ผู้คนหยิบยกมาพูดกันอย่างมีชีวิตชีวา
บุตรสาวของตระกูลจวนเหยียนผิงโหวที่ออกเรือนแล้วถึงกับเร่งกลับมาอย่างรวดเร็ว
อยากให้พวกหลานซื่อรีบไปจัดการข่าวลือเหล่านี้โดยทันที
แต่หลานซื่อในตอนนี้หมดสิ้นแรงกายแรงใจ
เหยียนผิงโหวไม่ไว้หน้าพวกนางเลยด้วยซ้ำ
ในข่าวลือนี้ยังกล่าวไว้ด้วยว่า บรรดาคุณหนูในจวนซ่ง เคยทำร้ายซ่งอิงแทบจะทุกคน
ดังนั้นเมื่อข่าวลือนี้หลุดออกมา พวกนางย่อมกลายเป็นคนเลวร้ายที่ว่านั่น เมื่ออยู่ในตระกูลแม่สามีจึงอับอายเล็กน้อย
ซ่งอิงไม่เห็นใจพวกนางแต่อย่างใด ซึ่งนี่ก็คือกรรมตามสนองทันตาเห็น
เกรงว่าตอนนั้น ยามที่พวกนางหัวเราะเยาะเจ้าของร่างและรังแกเหยียดยามเจ้าของร่าง ถึงกระทั่งกดขี่ข่มเหงอย่างใจร้าย ก็คงไม่คาดคิดเช่นกันว่าจะมีวันนี้กระมัง
