ตอนที่ 903 อย่าได้ปั้นเรื่องมั่วซั่ว
กู้หมิงชูพูดมาถึงตรงนี้ ซ่งอิงก็เกิดไฟเดือดดาลขึ้นมาในใจเป็นที่เรียบร้อย
บ้าบอสิ้นดี ปีศาจจิ้งจอกตนนั้นของนางไปหลบซ่อนอยู่ในหมู่บ้านสวนชานเมืองตั้งนานแล้ว เป็นไปไม่ได้ที่จะออกมาพบเจอผู้คน หากปีศาจจิ้งจอกตนนั้นไม่รู้ความหนีออกมา ก็ย่อมมีปีศาจที่อยู่หมู่บ้านสวนแห่งนั้นมารายงานให้นางทราบในทันทีเช่นกัน!
อีกอย่าง ฮั่วเจ้ายวนเลี้ยงปีศาจหรือไม่ มีหรือนางจะไม่รู้ชัดเจน!
“ปีศาจจิ้งจอกตัวนั้นมีกี่หางหรือ” ซ่งอิงเอ่ยถาม
“แน่นอนว่าหางเดียว” กู้หมิงชูกล่าวทันควัน
“ตอนแรกตัวที่อยู่ทางด้านเมืองยงแห่งนั้นเป็นปีศาจจิ้งจอกที่มีสามหาง” ซ่งอิงกล่าว
กู้หมิงเป่ามองนางอย่างประหลาดใจ ต่อจากนั้นกล่าวขึ้นมาอีกครั้ง “ไม่ว่ามีกี่หาง เรื่องนี้ท่านอ๋องฮั่วคิดจะพาตัวเองให้รอดพ้นไม่ใช่เรื่องง่ายแล้ว อย่างไรเสียใต้หล้านี้เดิมทีก็ไม่ได้มีเรื่องอย่างการปรากฏปีศาจออกมาให้เห็นมากนัก มิหนำซ้ำปีศาจตนนั้นยังยืนกรานว่ามีความเกี่ยวข้องกับท่านอ๋องฮั่ว เมื่อเป็นเช่นนี้ ต่อให้ท่านอ๋องมีสิบปากก็ยากจะแก้ต่าง”
ซ่งอิงขมวดคิ้วครุ่นคิด
หลังผ่านไปครู่หนึ่ง นางกล่าวกับกู้หมิงชู “องค์ชายใหญ่ผู้นี้เป็นมาอย่างไรหรือ มีความแค้นกับท่านอ๋องฮั่วก่อนหน้านี้หรือไม่”
“องค์ชายใหญ่อายุไล่เลี่ยกับท่านอ๋องฮั่ว ที่ผ่านมาก็ไม่ได้คบหาสมาคมกันมาก่อน ต่อมาภายหลังเมื่อฮั่วเจ้ายวนกลับสู่เมืองหลวง พวกเขาเคยเจอหน้าค่าตากันบ้าง ยามที่เจอหน้ากันก็ดูไม่ค่อยพอใจกันอย่างยิ่งจริงๆ แต่ด้วยสาเหตุอันใดข้าก็ไม่รู้เช่นกัน” กู้หมิงชูกล่าวทันควัน
“อำนาจ เงินตรา หญิงงาม…บุรุษมีความขัดแย้งกัน จะเป็นอื่นใดไปได้นอกจากสามสาเหตุนี้ ในฐานะองค์ชาย ยังไม่ทันได้เป็นฮ่องเต้ก็หยิ่งผยองหาเรื่องบรรดาขุนนางใหญ่เช่นนี้มีให้เห็นน้อยคนมาก ฮั่วเจ้ายวนก็รู้ตัวดีว่ามีความขัดแย้งกับราชวงศ์อยู่บ้าง ดังนั้นจึงไม่เผยสีหน้าเป็นมิตรให้องค์ชายโดยง่ายเช่นกัน” ซ่งอิงกล่าว
กู้หมิงชูรู้สึกหมดคำจะพูดเล็กน้อย บางส่วนก็จำเป็นต้องยอมรับว่าที่พระชายาอ๋องพูดเป็นความจริง
บรรดาองค์ชายในปัจจุบัน องค์ชายรองเป็นผู้ที่เกิดจากภรรยาเอก ดังนั้นถูกแต่งตั้งเป็นรัชทายาท เพียงแต่รัชทายาทผู้นี้ร่างกายไม่แข็งแรงเป็นพิเศษ ดังนั้นองค์ชายใหญ่จึงมีอำนาจค่อนข้างใหญ่โต
ส่วนองค์ชายที่เหลือต่างก็ปฏิบัติกับข้าราชบริพารในราชสำนักด้วยไมตรีจิตจริงๆ ถึงแม้ไม่ได้อยู่ข้างเดียวกันก็ไม่ฉีกหน้ากันอย่างโจ่งแจ้ง
อย่างไรเสีย เรื่องอย่างการฝักฝ่ายน่ะ วันนี้อยู่ข้างเจ้า พรุ่งนี้อาจจะอยู่ข้างข้าก็เป็นได้ ซึ่งบรรดาองค์ชายส่วนใหญ่ก็มีความนึกคิดลักษณะนี้เช่นกัน
“ดังนั้น…พระชายาอ๋องหมายความว่า พวกเขากำลังแย่งสาวงามกันหรือ” กู้หมิงชูกล่าวอย่างไม่รู้จะสรรหาคำใดมาพูด
“ใช่สิ เจ้าก็พูดเองว่าพวกเขาทั้งสองอายุไล่เลี่ยกัน ชายที่อยู่ในวัยเดียวกันมารวมตัวอยู่ด้วยกัน มีความเป็นไปได้มากที่สุดแล้วว่าจะก่อปัญหาวุ่นวายเพราะสตรี” ซ่งอิงพยักหน้ายอมรับ
“…” กู้หมิงชูไม่รู้จะพูดอะไรแล้ว
“มีอนุภรรยาในจวนองค์ชายใหญ่ที่มีความเกี่ยวพันกับฮั่วเจ้ายวนบ้างหรือไม่” ซ่งอิงเอ่ยถามอีกครั้ง
กู้หมิงชูเบิกตาโตชั่ววูบ “ข้ามิบังอาจพูดเรื่องนี้…”
สตรีของตระกูลราชวงศ์มีความเกี่ยวพันกับขุนนางหรือ นี่หากแพร่งพรายออกไปมีหวังเรื่องราวได้ใหญ่โตยิ่งขึ้นกันพอดี
กู้หมิงเป่าฟังจนเหม่อลอย จากนั้นยกมือน้อยๆ ขึ้นอย่างเชื่องช้า “ข้า ข้ารู้”
“น้องพี่!” กู้หมิงชูตระหนกตกใจ “อย่าได้ปั้นเรื่องมั่วซั่วเชียวนะ”
“ข้าไม่ได้ปั้นเรื่อง ข้ามิใช่พี่ซ่งเสียหน่อย” กู้หมิงเป่าแล่บลิ้น “ก่อนหน้านี้ยามที่ข้าออกไปร่วมงานเลี้ยงระดับสูง เคยเห็นองค์ชายใหญ่ครั้งหนึ่ง และตอนนั้นบังเอิญได้ยินคนอื่นพูดถึงเขาพอดี”
“ข้าได้ยินมีคนกล่าวว่าในจวนองค์ชายใหญ่นอกจากพระชายาเอกและพระชายารอง อนุภรรยาคนอื่นๆ รูปลักษณ์หน้าตาล้วนคล้ายคลึง…ชิงลั่ว…เสี้ยนจู่อยู่เล็กน้อย” กู้หมิงเป่ากล่าวเสียงแผ่วเบา
ครั้นถ้อยคำนี้หลุดออกมา ซ่งอิงเลิกคิ้วในทันที
หากเป็นอย่างที่ว่า เช่นนั้นองค์ชายใหญ่ก็มีแรงจูงใจในการลงมือแล้ว
เสิ่นชิงลั่วผู้นี้ถูกตาต้องใจฮั่วเจ้ายวน อยากครอบครองเขามาโดยตลอด ช่วงเวลาก่อนหน้านี้ยังแสดงพฤติกรรมต่ำทรามออกมาเพราะฮั่วเจ้ายวนอีกด้วย หากองค์ชายใหญ่ผู้นี้แอบรักนางมาโดยตลอด บัดนี้อยากจะระบายความแค้นแทนนางก็เป็นเรื่องปกติเช่นกัน
ตอนที่ 904 อนุมาน
กู้หมิงชูถูกแม่นางน้อยทั้งสองคนนี้พูดนั่นนี่จนเริ่มงุนงงสับสนเล็กน้อย เกิดเชื่อขึ้นมาบ้างแล้วว่าเรื่องนี้เป็นเพราะเสิ่นชิงลั่ว
“พระชายาอ๋อง บัดนี้…คิดว่าต่อให้เข้าใจสิ่งเหล่านี้แล้วก็เปล่าประโยชน์ ปีศาจจิ้งจอกตนนั้นกล่าวต่อหน้าทุกคนว่าฮั่วเจ้ายวนเป็นผู้สั่งการ แล้วยังมีนักบวชสมณศักดิ์สูงอยู่ในเหตุการณ์ด้วย ท่านอ๋องฮั่วเพียงแค่ไปเข้าร่วมประชุมเช้าที่ราชสำนักก็ถูกกุมตัวไว้แล้ว บัดนี้คนเขายังถูกกังขังในคุกใหญ่อยู่เลย” กู้หมิงชูกล่าวอีกครั้ง
“อ้อ ไม่เป็นไร” ซ่งอิงพยักหน้า
หากตาย เขาก็ได้กลายเป็นเซียนอยู่ดี
การตายโดยถูกใส่ร้ายเช่นนี้แน่นอนว่ามันน่าโมโหไปหน่อย ทางที่ดีที่สุดไม่เอาแบบนี้ดีกว่า
นางต้องคิดหาวิธี
กู้หมิงชูได้ยินคำพูดของซ่งอิงถึงกับสีหน้าเปลี่ยน เขาคิดว่าซ่งอิงเป็นสตรีแล้งน้ำใจที่จิตใจเย็นชา จึงเผยสีหน้าไม่ค่อยดีขึ้นมาทันใด “พระชายาอ๋อง แม้ว่าท่านอ๋องฮั่วคนผู้นี้หน้าตาเย็นชาไปหน่อย แต่อย่างไรก็ควรคำนึงถึงความเป็นสามีภรรยาบ้าง พระชายาอ๋องพูดเช่นี้ ดูเหมือนจะ…ไม่ค่อยดีสักเท่าไร”
“ข้าเข้าใจ” ซ่งอิงพยักหน้า “คุณชายกู้ เรื่องนี้ยังต้องขอบคุณเจ้ามากที่แวะมาบอกกล่าว เพียงแต่ยังมีเรื่องที่ต้องรบกวนคุณชายอีกหน่อยด้วย”
“เชิญว่ามาได้เลย” แม้ว่ากู้หมิงชูไม่ค่อยพอใจ แต่คำนึงถึงน้องสาวตนเองจึงตอบรับ
“บัดนี้พี่ชายข้าน่าจะร้อนใจมาก แต่ก็ไม่กล้าพูดความจริงกับข้า ท่านช่วยไปบอกกล่าวเขาทีว่าให้เขาอย่าได้กังวลใจในเรื่องนี้” ซ่งอิงกล่าวอีกครั้ง
กู้หมิงชูพยักหน้า
“น้องพี่ เจ้าอย่ามัวรบกวนพระชายาอ๋องเลย กลับไปกับข้าเถอะ ท่านปู่กำลังคอยเจ้าอยู่ที่บ้าน” กู้หมิงชูกล่าวอีกครั้ง
กู้หมิงเป่าเบะปาก แต่คิดถึงว่าตอนนี้เกรงว่าซ่งอิงจะหงุดหงิดรำคาญใจเล็กน้อย จึงกล่าวว่า “พี่ซ่ง ท่านไม่ต้องกังวลเกินไป หลังจากกลับไปข้าจะพูดคุยกับท่านปู่ข้าให้เขาช่วยไปในวังเพื่อสืบถามสถานการณ์สักหน่อยแน่นอนเจ้าค่ะ”
กู้หมิงชูอยากถามน้องสาวของตนผู้นี้มากว่ามองจากตรงไหนหรือจึงได้เห็นว่าซ่งอิงกังวลใจอยู่
พระชายาอ๋องฮั่วท่านนี้เห็นๆ อยู่ว่าไม่ได้เป็นเดือดเป็นร้อนอันใดนัก
“ท่านปู่เจ้าไม่เหมาะที่จะเข้าไปพัวพันเรื่องนี้ อย่าเลยจะดีกว่า” ซ่งอิงปฏิเสธตามตรง
หากฮั่วเจ้ายวนถูกใส่ร้ายด้วยสาเหตุอื่น อย่างเช่นยึดครองดินแดนอันอุดมสมบูรณ์ บังคับแย่งชิงสตรีสามัญชนอะไรทำนองนี้ จงกั๋วกงยังพอช่วยพูดให้ได้บ้างสองสามประโยค แต่หากเป็นกรณีเลี้ยงปีศาจหมายก่อกบฏ เช่นนั้นก็คงไม่ได้
มิเช่นนั้นคงแบกรับคำว่า ‘จง’ อันหมายถึงผู้จงรักภักดีนี้ไว้ไม่ได้แล้วเช่นกัน
กู้หมิงเป่าถอนหายใจอย่างน้อยเนื้อต่ำใจ
ผ่านไปอีกสักพัก สองพี่น้องคู่นี้จึงได้พากันกลับไป
ซ่งอิงขมวดคิ้วนิ่วหน้า จากนั้นเข้าไปในช่องว่างระหว่างมิติ
นางกวาดสายตามองพวกเซียนหลิงเฟิง หน้าตาเคร่งขรึม ครั้นเซียนสองตนนี้เห็นดังนี้ก็เกิดความกระวนกระวายในใจ เริ่มขบคิดว่าข้างนอกตอนนี้เกิดปัญหาอันใดแล้วหรือไม่
“ว่ากันตามอนุมานในกระดานชะตาชีวิต ฮั่วเจ้ายวนและกู้หมิงเป่าในปัจจุบันต้องเกิดเรื่องราวอันใดหรือ” ซ่งอิงเอ่ยถาม
หลิงเฟิงใจเต้นแรง ปรากฏว่าข้างนอกนั้นเกิดปัญหาขึ้นแล้วจริงๆ ด้วย
“บนกระดานชะตาชีวิต คุณหนูกู้หมั้นหมายกับฮั่วเจ้ายวน ช่วงเวลาดังกล่าวน่าจะเกิดเรื่องราวมากมาย โดยสรุปคือพวกเขาจะไม่ได้อยู่ด้วยกัน…” หลิงเฟิงกล่าว
“พูดโดยละเอียดหน่อย” ซ่งอิงกล่าว
“คุณหนูกู้ถูกลักพาตัวไป ชื่อเสียงเสื่อมเสีย ฮั่วเจ้ายวนไม่รังเกียจนาง แต่เกิดความรู้สึกเห็นใจนางมากขึ้น เรื่องนี้…เรื่องนี้นำมาซึ่งความไม่พอใจขององค์หญิง องค์หญิงลอบสร้างปัญหาให้คุณหนูกู้หลายต่อหลายครั้ง คุณหนูกู้อยู่ในวังจึงเผชิญความทุกข์ยาก…”
ซ่งอิงครุ่นคิด ระยะนี้กู้หมิงเป่าอยู่ที่นี่ตลอด ย่อมไม่เกิดปัญหาที่ว่านี้แล้ว อีกทั้งเสิ่นชิงลั่วก็ถูกขับออกจากวังเพราะนาง ย่อมไม่มีรากฐานมั่นคงแล้วเช่นกัน
“ฮั่วเจ้ายวนสงสารว่าที่ภรรยาจึงทวงความเป็นธรรมให้ เสิ่นชิงลั่วถูกลดชนชั้นตำแหน่ง องค์ชายใหญ่เห็นใจคนที่ตนแอบรัก จึงลอบทำร้ายฮั่วเจ้ายวน” เซียนหลิงเฟิงกล่าวอีกครั้ง
เมื่อพูดจบ เขาเอ่ยปากด้วยความร้อนใจ “ทั้งหมดนี้ล้วนเป็นเพียงอนุมานในกระดานดวงชะตาชีวิตทั้งสิ้น เมื่อเส้นทางสวรรค์มีการเปลี่ยนแปลง และหากหลากหลายเรื่องราวมีการผิดไปจากเดิมแม้เพียงเหตุการณ์เดียว ก็เป็นไปได้ว่าสถานการณ์ทั้งหมดจะแตกต่างไป…”
