บทที่ 48 ผู้ทรงอำนาจมานัดบอด
ตู้ม!
ท้องฟ้าเหนือราชวังนั้นไม่สงบอย่างยิ่ง และหลังจากแสงของเต๋าแห่งสวรรค์ลงมา กฎของเต๋าแห่งสวรรค์ก็เพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง พุ่งลงมายังทุกคนที่สาบานกับเต๋าแห่งสวรรค์
จักรพรรดิเซี่ยกับเซี่ยเหยียนหันมองหน้ากันแล้วยิ้มออกมา
ทุกคนในลานได้สัตย์ปฏิญาณต่อสวรรค์แล้ว ในที่สุดพวกเขาก็วางใจได้
อย่างน้อยตัวตนของผู้อาวุโสผู้ทรงพลังจะไม่รั่วไหลจากฝั่งของพวกเขา
“ไปยังแดนต้องห้ามนวปรภพ!”
หนิงเจี้ยคำรามต่ำในใจ ครานี้เขาต้องการไปยังแดนต้องห้ามนวปรภพด้วยตัวเอง โดยไม่ต้องให้วิญญาณนักบุญกระตุ้นเขา
มันน่าอัปยศอดสูเกินไป เขาสาบานว่าเรื่องทั้งหมดนี้จะไม่จบลง เขาต้องการแก้แค้นและต้องการคืนความอัปยศทั้งหมดที่เขาได้รับในวันนี้กลับไป!
ตงจู่จากไป และจักรพรรดิหนิงก็พาคนของอาณาจักรหนิงออกไปเช่นกัน
“ท่านพ่อ ข้าจะกลับแล้ว”
เซี่ยเหยียนอำลาจักรพรรดิเซี่ย และเดินทางไปยังสำนักไท่หัว
อาณาจักรเซี่ยไม่มีวงเวทเคลื่อนย้าย หากนางต้องการไปยังสำนักไท่หัว จำต้องใช้เวลาอย่างน้อยก็หลายวัน
ขณะเดียวกัน ในเมืองชิงซาน ปรากฏนิมิตมงคลพุ่งออกมาจากบ้านหลังหนึ่ง มันเป็นปรากฏการณ์ศักดิ์สิทธิ์และหาผู้ใดเทียบมิได้
“สำเร็จ…สำเร็จแล้ว!”
ดรุณีที่ดวงตาหม่นหมองในตอนแรก จากนั้นจึงแสดงสีหน้าตื่นเต้นอย่างมากพร้อมเอ่ย “ในที่สุด ข้าก็ตัดวงจรของสังสารวัฏได้สำเร็จแล้ว!”
นางตื่นเต้นเป็นอย่างมาก เมื่อก้มมองร่างกาย นัยน์ตายังคงมีร่องรอยของความเหลือเชื่อปนความยินดีอยู่
“สำเร็จแล้วจริง ๆ สวรรค์ตั้งใจให้ข้าเป็นจักรพรรดิหรือนี่!?”
วงจรสังสารวัฏนั้นเก่าแก่และลึกลับยิ่ง ร่ำลือกันว่าหากผ่านวงจรสังสารวัฏได้ ก็จะสามารถไปเกิดใหม่และมีชีวิตใหม่ได้ ทว่าจนถึงตอนนี้กลับยังไม่เคยมีใครทำได้สำเร็จ อย่างน้อยที่สุดก็ไม่มีในบันทึกต่าง ๆ
นางนับว่าโชคยิ่งที่สามารถทำได้ถึงเพียงนี้ น่าเสียดายที่ขอบเขตจักรพรรดิยากจะบรรลุถึง นางในตอนนี้ยังไม่สามารถก้าวข้ามขอบเขตของจักรพรรดิและกลายเป็นจักรพรรดิได้
เมื่อเวลาใกล้เข้ามา นางเลือกที่จะตัดผ่านวงจรสังสารวัฏในตำนานแทน
วงจรสังสารวัฏนั้นถือเป็นนิรันดร์ ไม่มีผู้ใดรู้ว่ามันก่อตัวขึ้นได้อย่างไร และไม่มีผู้ใดรู้ว่าวงจรสังสารวัฏนั้นสามารถเกิดใหม่ได้จริงหรือไม่
ด้วยเหตุนี้ ผู้แข็งแกร่งนับไม่ถ้วนจึงเลือกจะใช้โอกาสในวงจรสังสารวัฏยามเวลานั้นใกล้เข้ามาแทน
มีข่าวลือว่าหลังจากผ่านวงจรสังสารวัฏแล้ว พวกเขาจะได้รับชีวิต เกิดใหม่ และมีชีวิตใหม่!
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครประสบความสำเร็จ ผู้ทรงอำนาจเหล่านั้นที่ท่องไปในวังวนแห่งสังสารวัฏล้วนหายไปโดยไร้ซึ่งข่าวคราว
เส้นทางสู่การเกิดใหม่จึงกลายเป็นถูกเรียกว่า…เส้นทางสู่ความตาย
นางไม่ได้คาดหวังว่าตนเองจะประสบความสำเร็จ แต่เมื่อได้เห็นร่างกายและทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า นางพลันรู้ได้ว่านางทำสำเร็จแล้วจริง ๆ ความพยายามดิ้นรนที่จะออกจากวงจรสังสารวัฏ เพื่อให้ได้เกิดใหม่และมีชีวิตใหม่!
“อินเอ๋อร์ พร้อมหรือยัง อย่าเสียเวลาเลย เราต้องไปดูตัวกับคุณชายหลี่นะ!”
มีเสียงดังมาจากข้างนอก
“ดูตัวหรือ!”
หญิงสาวตกตะลึง จากนั้นความทรงจำหนึ่งก็ถาโถมเข้ามา
‘หลี่จิ่วเต้า’
นางจำได้ทุกอย่าง
ก่อนที่นางจะฟื้นความทรงจำทั้งหมดในชีวิตที่แล้วได้ ร่างของนางในปัจจุบันนี้เป็นเพียงเด็กสาวมนุษย์ธรรมดา ป้าหวังซึ่งมีความสัมพันธ์อันดีกับแม่ของนาง ตกลงกับแม่ของนางว่าจะลองให้นางไปพบกับหลี่จิ่วเต้าดู
“หลี่จิ่วเต้าผู้นี้เป็นคนดี เขาได้รับความเคารพนับถืออย่างมากในเมืองชิงซาน แต่…ถ้าข้าไปดูตัวกับมนุษย์ แล้วคนอื่นรู้เข้า ข้าจะต้องโดนผู้อื่นหัวเราะเป็นแน่!”
นางตัดสินใจว่าจะไม่ไป ตั้งใจแน่วแน่แล้วด้วยว่ายังไงก็จะไม่ไป ทว่าสุดท้ายก็เป็นไปไม่ได้ เพราะนางถูกมารดาลากออกมาอยู่ดี
“ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าควรจะทำเช่นไรต่อ ให้ตายสิ มีเด็กสาวคนไหนบ้างที่ไม่อยากแต่งงานกับคุณชายหลี่ แต่เจ้าไม่อยากไปเนี่ยนะ! รู้บ้างหรือไม่ว่าป้าหวังของเจ้าตื๊อคุณชายหลี่มาหลายวันนัก ก่อนคุณชายหลี่เขาจะยอมมาดูตัวด้วยน่ะ…”
มารดาว่าเช่นนั้น นางก็ทำอะไรไม่ถูก
แม้ว่าตอนนี้จะฟื้นความทรงจำทั้งหมดกลับมาได้แล้ว แต่นางก็ยังเป็นเพียงมนุษย์ธรรมดาที่ไม่มีความแข็งแกร่งในร่างกาย เพราะนางยังไม่ได้เริ่มฝึกฝนเลยอย่างไรเล่า
นอกจากนี้ แม้ว่าจะมีพลัง แต่นางก็ไม่อาจทำอะไรแม่ของตัวเองได้
อย่างไรเสีย แม่ของนางก็เป็นแม่ของร่างกายนี้ และมันไม่ง่ายเลยที่จะอบรมสั่งสอนนาง นางไม่ใช่คนอกตัญญู นับประสาอะไรกับคนไร้มโนธรรม
หากไม่ใช่เพราะมารดาเป็นให้กำเนิด แม้ว่านางจะประสบความสำเร็จในการกลับชาติมาเกิด มันก็ไร้ประโยชน์ และนางก็จะไม่มีวันอยู่ได้โดยปราศจากนาง
“หลังพบคุณชายหลี่ก็พูดออกมาตรง ๆ เสีย อย่าได้ล้อเล่น นี่เป็นงานแต่งงานที่ดีเลย เจ้าห้ามทำมันพังเล่า!”
“ข้ารู้แล้วน่าท่านแม่!”
เด็กสาวว่าเสียงแข็งแต่ก็นึกอ่อนใจ
ในสมัยโบราณ แม้ว่านางจะเป็นผู้ทรงอำนาจ แต่พ่อแม่ของนางก็เสียชีวิตไปไวนัก และนางไม่เคยได้รับความรักจากพ่อแม่ของนางเลย
แม่ที่อยู่ตรงหน้านี้ทำให้นางรู้สึกรักและหวงแหนเป็นอย่างมาก ถึงกับสาบานในใจว่านางจะไม่ปล่อยให้แม่คนนี้ประสบอุบัติเหตุ
“อินเอ๋อร์ พ่อของเจ้าเสียชีวิตไปไวนัก และพวกเราก็พึ่งพากันเองมาทั้งชีวิต แม่หวังเหลือเกินว่าเจ้าจะมีครอบครัวที่ดี เพื่อที่ต่อให้แม่ตายไป แม่ก็จะได้ตายตาหลับ”
มารดามองลูกสาวอย่างเอ็นดูและเอ่ยเบา ๆ
“แม่ แม่พูดอะไรไร้สาระก็ไม่รู้ แม่ไม่ตายหรอก แล้วแม่ก็จะมีชีวิตอยู่ได้อีกหลายพันปีด้วย!”
“หลายพันปี? อินเอ๋อร์ เจ้ากำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ผู้ฝึกตนและเซียนเหล่านั้นต่างก็หวาดกลัวว่าจะอยู่ได้ไม่นานหลายพันปีเชียวนะ!”
แม่ของนางยิ้ม
‘ท่านแม่ ใช่แล้ว ครอบครัวของท่าน อินเอ๋อร์ผู้นี้เป็นตัวตนทรงอำนาจในสมัยโบราณเชียวนะ ท่านจะต้อง
มีอายุยืนยาวและอินเอ๋อร์ก็จะเป็นจักรพรรดิให้ได้ ตราบใดที่อินเอ๋อร์ไม่ตาย ท่านก็จะไม่ตาย ข้าอยากให้ท่านแม่อยู่ข้างอินเอ๋อร์ตลอดไป!’
เด็กสาวเอ่ยอย่างหนักแน่นในใจ
นางอยากจะบอกความจริงกับแม่ของนาง แต่ก็ทำไม่ได้
ในฐานะผู้กลับชาติมาเกิด โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อนางยังไร้ซึ่งพลัง หากตัวตนของนางรั่วไหลออกไป ไม่รู้เลยว่าผู้ฝึกตนกี่คนจะจ้องมองนางและคิดร้ายกับนาง ในเวลานั้น ทั้งนางและมารดาคงจะไม่ปลอดภัย
ณ โรงน้ำชาหย่าเสียน ชั้นสอง
“คุณชายหลี่ ไม่ต้องกังวล คำแนะนำของป้าหวังเชื่อถือได้ หลิงอินเป็นเด็กสาวที่สวยที่สุดในเมืองชิงซานเรา…”
หญิงวัยกลางในรูปร่างอวบและหน้าตาธรรมดาเอาแต่พูดคุยกับหลี่จิ่วเต้า
“ป้าหวัง ข้าเข้าใจ ท่านควรจิบชานี่ก่อน ท่านน่าจะกระหายหลังจากเอ่ยมายาวนาน”
หลี่จิ่วเต้ากล่าวด้วยน้ำตาคลอเบ้า
ป้าหวังเป็นเจ้าของร้านข้างบ้านเขา ครั้งสุดท้ายที่นางเป็นลมเพราะทำงานหนัก นางเอาแต่พูดว่าต้องการตอบแทนน้ำใจ หลังจากได้รับการช่วยเหลือจากเขา
ไม่สิ ไม่กี่วันก่อน ป้าหวังมาพบเขาและยืนกรานที่จะกล่าวเรื่องการแต่งงาน
‘ข้าอายุแค่สิบแปดเองนะ จำเป็นต้องแต่งงานเร็วขนาดนั้นเลยหรือไง’
หลี่จิ่วเต้าทำอะไรไม่ถูกเป็นอย่างมากในเวลานั้น
ในโลกนี้ผู้คนแต่งงานกันเร็ว อายุสิบแปดเป็นอายุปกติสำหรับการแต่งงาน แต่เขาไม่ได้มาจากโลกนี้ เขามาจากดาวเคราะห์สีฟ้า ในดาวเคราะห์สีฟ้า อายุ 20 ปีขึ้นไปถึงจะเป็นอายุปกติสำหรับการแต่งงาน
ชายหนุ่มรู้สึกว่าสิบแปดยังเด็กเกินไป และเขาต้องการรอดูไปก่อน
แต่ป้าหวังไม่เคยยอมแพ้ เขาทนลูกตื๊อของป้าหวังเป็นเวลาหลายวันไม่ได้จริง ๆ จึงทำได้เพียงตกลงที่จะไปดูตัวกับป้าหวัง
‘นี่เป็นการดูตัวครั้งแรกของข้าซะด้วย ขนาดที่ดาวเคราะห์สีฟ้ายังไม่เคยดูตัวมาก่อน ไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายเป็นยังไง’
หลี่จิ่วเต้ากล่าวในใจด้วยความคาดหวัง
ป้าหวังบอกว่าหลิงอินเป็นคนดีมาก และเขาก็อยากเห็นว่าหลิงอินเป็นคนอย่างไร
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")