บทที่ 577 วิญญาณจงมา!
“ที่เจ้าพูดทำให้คนเข้าใจผิดได้นะรู้ไหม” ขณะที่ตู้กูหลินกำลังพุ่งเข้ามา หวังเป่าเล่อก็หัวเราะขึ้น เลือดที่ไหลอยู่มุมปากทำให้รอยยิ้มของเขาดูชั่วร้ายยิ่งนัก ชายหนุ่มยกมือขวาชี้ไปทางเหรียญทองแดงที่ถูกด้ายตรึงเอาไว้!
ขณะที่เขาชี้นิ้วไป เหรียญทองแดงก็สั่นไหว อักขระเวทมากมายพวยพุ่งออกมาราวกับน้ำพุ พลังมหาศาลปะทุออกมาทลายด้ายที่ตรึงอยู่และพุ่งตรงไปทางตู้กูหลิน!
พลังขั้นจุติวิญญาณแผ่พุ่งออกมาจากอักขระเวทมากมายที่ทะลักออกมาจากเหรียญทองแดง เกิดเป็นพลังกดดันถาโถมเข้าใส่ตู้กูหลิน!
มองไกลๆ จะเห็นว่าอักขระมากมายได้ทับซ้อนกันเป็นรูปเหรียญทองแดงขนาดมหึมากลางอากาศ ทุกคนตื่นตะลึงไปเมื่อได้เห็น ผู้ชมด้านนอกอึ้งไป เมี่ยเลี่ยจื่อถึงกับเบิกตากว้าง
“ขุนพลอักขระเวทโบราณ!”
ขณะที่ทุกคนกำลังตื่นตกใจ ดวงตาของหวังเป่าเล่อก็ฉายแสงวาบก่อนเขาจะร้องคำรามขึ้น!
“วิญญาณแห่งขุนเขา เทพเจ้าแห่งสายฟ้า จงสังหารผีสางวิญญาณเหล่านี้ให้คุกเข่ายอมจำนน ทำลายปีศาจร้ายและปัดเป่าทมิฬมารให้สิ้นซาก ปกป้องเทพไท้อันศักดิ์สิทธิ์ ผู้มีชีวิตนิรันดร์!”
สิ้นคำ เหรียญทองแดงขนาดมหึมาที่เกิดจากอักขระเวทประกอบรวมกันก็ปล่อยสายฟ้าฟาดออกมาใส่ตู้กูหลิน ชายหนุ่มตื่นตะลึงไป แต่ก็ยกมือขึ้นกวาดพร้อมกับต่อยสายฟ้าฟาดมากมายที่กระหน่ำเข้าใส่ เหรียญทองแดงอักขระเวทเริ่มเคลื่อนตัวลงมาขังตู้กูหลินไว้ภายใน!
ยังไม่จบแค่นั้น หวังเป่าเล่อตั้งผนึกมือชี้ไปทางเหรียญทองแดงก่อนจะร้องคำรามขึ้นอีกครั้ง
“สายอัสนีเบื้องหน้า ผังแปดทิศเบื้องหลัง จงผนึก!”
ทันใดที่พูดจบ แผนผังแปดทิศก็ปรากฏขึ้นเบื้องหลังเหรียญทองแดง เสียงดังสนั่นหวั่นไหวตามมาทันใดที่มันร่วงทับตู้กูหลิน พลังกดดันทวีคูณแรงขึ้น เส้นสายฟ้ามากมายฟาดฝ่าใส่ไม่หยุดยั้ง ตู้กูหลินเกือบจะพ่ายให้พลังดังกล่าว!
ทันใดนั้น ดวงตาของตู้กูหลินก็ฉายแสงวาบ เขามองลึกเข้าไปในตาหวังเป่าเล่อก่อนจะยกมือขึ้น เผยให้เห็นดอกไม้ดอกหนึ่ง!
เป็นดอกไม้ห้ากลีบห้าสี!
ทันใดที่ดอกไม้ปรากฏ พลังเทียบเท่าอาวุธเวทระดับเก้าก็พวยพุ่งออกมา หวังเป่าเล่อตื่นตะลึงไปเมื่อสัมผัสได้ถึงพลังของดอกไม้ ก่อนเสียงตู้กูหลินจะดังก้องขึ้น
“เจ้าทำให้ข้าต้องใช้สมบัติชิ้นนี้ หวังเป่าเล่อ ถ้าเจ้าไม่มีการโจมตีรูปแบบอื่นแล้ว ก็จงแพ้ลงตรงนี้!” ตู้กูหลินฉีกกลีบสีน้ำเงินของดอกไม้ห้าสีโดยไม่ได้สนใจผังแปดทิศที่ล้อมรอบ เหรียญทองแดงด้านบนหัว หรือแสงสายฟ้ารอบกายเลยแม้แต่น้อย กลีบดอกไม้สีฟ้าปลิวไสวไปตามลมเมื่อเขาปล่อยมือ
ทุกอย่างหยุดนิ่งไปขณะกลีบดอกไม้ปลิวตามลม ก่อนฟองอากาศสีฟ้ามากมายจะปรากฏขึ้นบนผังแปดทิศ เหรียญทองแดงอักขระเวทขนาดมหึมาบนฟ้าเองก็โดนฟองอากาศสีฟ้าเข้าห้อมล้อม
สายฟ้ารอบๆ เองก็กลายเป็นฟองอากาศไป ขณะที่ทุกสิ่งรอบตัวตู้กูหลินแปรสภาพเป็นฟองอากาศ ชายหนุ่มก็กระแอมไอ ฟองอากาศพลันระเบิดออกพร้อมกัน ทำลายทุกสิ่ง ทิ้งเหรียญทองแดงที่เหมือนโดนกัดกร่อนร่วงลงพื้น
หวังเป่าเล่อจ้องดอกไม้ที่เหลือเพียงสี่กลีบในมือตู้กูหลิน เขาสนใจกลีบสีดำเป็นพิเศษ แม้จะรู้สึกได้ถึงภัยอันตรายร้ายแรงจากดอกไม้ แต่ก็ยังยับยั้งใจไว้ไม่ปล่อยเกราะจักรพรรดิออกมา ชายหนุ่มกำลังจะเคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ ทันใดแสงเย็นชาก็ปรากฏในดวงตาตู้กูหลิน เขาฉีกกลีบดอกไม้สีแดงข้นราวกับเลือดออก
“ดูดเลือด!” ตู้กูหลินเอ่ยขึ้น หวังเป่าเล่อผงะไป ดวงใจสั่นเทิ้มเมื่อเห็นกลีบดอกไม้หลุดออกจากมือ เขารู้สึกว่ากลีบดอกไม้ได้สร้างความเชื่อมโยงบางอย่างกับตนเอง
การเชื่อมโยงนี้เกิดขึ้นทันทีที่กลีบดอกไม้ถูกฉีกออก ไม่สามารถควบคุมอะไรได้ ตู้กูหลินเปิดปาก พลันกลีบดอกไม้ก็กลายเป็นมือโลหิตเข้าจับอีกฝ่าย ร่างของหวังเป่าเล่อสั่นเทิ้ม ใบหน้าเริ่มซีดเผือด หมอกโลหิตผุดออกมาจากรูขุมขนของเขา!
หมอกโลหิตพวยพุ่งออกมาจากหู จมูก ปาก ชายหนุ่มไม่สามารถควบคุมเลือดที่โดนดึงออกไปด้วยพลังประหลาดที่ไม่สามารถอธิบายได้!
หวังเป่าเล่อได้สัมผัสพลังประหลาดจากสมบัติเวท เขาหายใจถี่รัว ตู้กูหลินผู้มากประสบการณ์ไม่ปล่อยให้เวลาเสียเปล่า เขาฉีกกลีบที่สามออกในทันที!
กลีบที่สามมีสีขาว!
“หักกระดูก!”
ทันใดที่กลีบร่วงหล่น แสงสีขาวก็สว่างวาบขึ้นก่อนจะกลายเป็นโครงกระดูกสีขาวฉีกยิ้มให้หวังเป่าเล่อ เลือดในกายชายหนุ่มโดนดูดออกไปเป็นจำนวนมาก กระดูกโดนพลังไม่ทราบแหล่งที่มาเข้าโจมตี เกิดรอยแตกมากมายขึ้นบนกระดูกราวกับจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ!
หากเป็นผู้อื่นคงจะสิ้นลมไปแล้วเมื่อโดนการโจมตีเหล่านี้ แต่หวังเป่าเล่อมีแก่นในหัวใจในครอบครองจึงมีร่างกายอันแข็งแกร่ง ดอกบัวสีเขียวในกายสั่นไหว ปล่อยพลังชีวิตเพื่อฟื้นฟูเลือดที่เสียไปและกระดูกที่แตกร้าว!
แต่ก็ทำได้แค่เพียงให้ร่างกายสมดุลอีกครั้ง หากการโจมตีของตู้กูหลินจบเพียงแค่นี้ก็คงจะไม่เป็นไร แต่ถ้าเขาลงมือต่อ ร่างของเขาจะเสียสมดุลทำให้ตัวสั่นเทิ้ม เลือดเหือดหาย กระดูกป่นปี้เป็นผุยผง!
แม้จะพบกับสถานการณ์เช่นนี้ หวังเป่าเล่อก็ไม่ยอมปล่อยเกราะจักรพรรคิ เขาร้องคำรามพร้อมกับพุ่งเขาหาตู้กูหลินที่กำลังรู้สึกเหนื่อยหน่าย
“เจ้าคิดว่าจะเข้ามาหาซึ่งๆ หน้าทั้งที่ข้าถือดอกแทนสวรรค์ไว้อย่างนั้นหรือ” เขาส่ายหน้าพร้อมกับฉีกกลีบสีดำที่สี่!
“วิญญาณจงมา!”
สิ้นคำ กลีบดอกไม้สีดำก็สลายหายไป ก่อนหมอกสีดำจะกระจายไปทั่ว ลูกไฟสีดำน่าพรั่นพรึงปะทุขึ้น ด้านในมีเรือเดียวดายขนาดเท่าฝ่ามือปรากฏอยู่ บนเรือมีชายชุดคลุมดำถือไม้พายตะเกียง ชายผู้นั้นยกมือขึ้นชี้หวังเป่าเล่อแต่ก็ต้องตัวสั่นเทิ้มไป!
หวังเป่าเล่อเงยหน้าขึ้นเมื่อเรือสีดำและชายชุดคลุมดำขนาดจิ๋วปรากฏ ดวงตาฉายแสงวายเมื่อเวลาที่เฝ้าคอยมาถึง!
แก่นในแห่งความมืดในร่างตื่นขึ้นทันใด เปลวไฟสีดำปะทุออกมาจากร่าง เรือสีดำและชายบนเรือจากกลีบสีดำกลับหลังหันไปร้องคำรามใส่ตู้กูหลินในทันใด ชายหนุ่มตัวแข็งทื่อด้วยความตื่นตะลึงขณะชายตัวจิ๋วชี้ไม้พายตะเกียงใส่!
ตู้กูหลินตัวสั่นเทิ้ม ในหัวอื้ออึวไปหมด เขาตื่นตกใจ อยากจะถอยหนีแต่ก็ช้าเกินไป หวังเป่าเล่อร้องคำรามลั่นพร้อมกับพุ่งตัวออกไป ร่างของเขาเป็นดั่งดาวตกที่มีอนุภาพทำลายจักรวาล ชายหนุ่มยมือขวาขึ้นกำหมัด ทันใดนั้น เส้นปราณสีโลหิตก็กระจายปกคลุมรอบตัว ไอชั่วร้ายแผ่กระจายออกมา เกราะจักรพรรดิลักอัคคีพลันปรากฏ!
ทันใดที่เกราะจักรพรรดิลักอัคคีปรากฏขึ้น พลังในกายหวังเป่าเล่อก็สูบฉีดเต็มกำลัง เพิ่มพลังทวีคูณขึ้นหลายเท่าจากก่อนหน้า เสริมพลังจากเกราะจักรพรรดิไปอีกสามเท่า!
พลังทั้งหมดสอดประสาน สร้างเป็นพลังทำลายล้ายน่าสะพรึงกลัวตรงเข้าใส่ตู้กูหลิน!
ทุกแห่งที่ผ่านถูกทำลายย่อยยับ ฟ้าดินสั่นไหวรุนแรง!
ตู้กูหลินตื่นตกใจเกินบรรยาย อยากจะปัดป้อง แต่วิญญาณของตนกำลังสั่นไหวเกือบจะหลุดลอยออกไป ร่างอวตารของหวังเป่าเล่อโผล่มาแย่งดอกไม้ที่เหลืออยู่เพียงหนึ่งกลีบไป ก่อนร่างจริงของหวังเป่าเล่อจะปล่อยหมัดผ่านเกราะจักรพรรดิลักอัคคี กลุ่มศิษย์ที่จับตาดูอยู่รอบๆ และเหล่าผู้ฝึกตนสำนักวังเต๋าไพศาลด้านนอกตื่นตะลึงไป!
ชายหนุ่มรวดเร็วและทรงพลังมากราวกับได้หยิบยืบพลังฟ้าดินมา ตู้กูหลินกระอักเลือดกองใหญ่ กระเด็นถอยหลังไป หวังเป่าเล่อพุ่งตามไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับต่อยเข้าอีกครั้ง!
หมัดเมื่อครู่สร้างรอยโหว่ตรงทรวงอกของตู้กูหลิน เผยให้เห็นกระดูกด้านใน แรงปะทะรุนแรงส่งร่างชายหนุ่มกระเด็นไปอีกยอดเขา ร่วงกระแทกพื้นจนเป็นหลุม หวังเป่าเล่อพุ่งตามไปพร้อมกับพลังมากล้น!
