บทที่ 576 แสงเงาทับซ้อน!
ช่างน่าตื่นตะลึงจนลืมหายใจ!
ผู้เข้าร่วมทดสอบที่ยืนอยู่รอบๆ ยอดเขาแฝดต่างคิดเช่นนั้น ยอดเขาเบื้องหน้าที่แปรเปลี่ยนไปเพราะพลังของหวังเป่าเล่อและตู้กูหลินทำให้ในหัวของพวกเขามีแต่ความตื่นตะลึง!
พลันเสียงดังสนั่นก็ดังขึ้นเมื่อหวังเป่าเล่อกับตู้กูหลินพุ่งเข้าปะทะ ปล่อยหมัดมังกรทั้งเก้าและระเบิดกำเนิดดาราใส่กันและกัน!
มังกรเก้าเศียรแหลกสลาย ระเบิดกำเนิดดวงดาราทลายไป การปลดปล่อยพลังทั้งหมดของชายทั้งสองได้สร้างสิ่งที่คล้ายกับหลุมดำระเบิดออกทั่วทิศ ส่งพลังรุนแรงแผ่พุ่งออกไปรอบๆ!
คลื่นพลังที่แผ่ออกมากล้าแกร่งเหลือหลาย หากผู้ฝึกตนขั้นกำเนิดแก่นในอยู่ใกล้แถวนั้นอาจจะตายทันที!
แม้คลื่นพลังจะน่าพรั่นพรึงเพียงใดก็ไม่สามารถโค่นหวังเป่าเล่อที่มีแก่นในหัวใจลงได้ ตู้กูหลินเองก็เช่นกัน แม้เขาจะไม่ได้มีแก่นในหัวใจ แต่กายาละอองจักรวาลก็ช่วยป้องกันแทนได้ ขณะเสียงระเบิดดังกึกก้องไปทั่ว ชายทั้งสองกลับไม่ไหวติงเลยแม้แต่น้อย แตกต่างกับที่คิดไว้!
ผู้ที่ล่าถอยจะสูญเสียการควบคุมการต่อสู้ไปซึ่งถือเป็นสิ่งจำเป็นมาก โดยเฉพาะกับศึกระหว่างคู่ต่อสู้ที่มีความสามารถเทียบเท่ากัน!
ทั้งสองนั้นเปิดฉากโจมตีอย่างหนักหน่วงตั้งแต่เริ่ม ไม่เปิดช่องว่างให้อีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย!
ตู้กูหลินหัวเราะขึ้นเสียงดังด้วยความตื่นเต้น รู้สึกมุ่งมั่นกับการต่อสู้มากกว่าตอนประมือกับสวีหมิงและลู่หยุน เขาหันมาเอ่ยเสียงดัง
“หวังเป่าเล่อ เจ้ามีคุณสมบัติเหมาะสม!” พูดจบ ชายหนุ่มก็ยกมือขวาขึ้นพร้อมกับพุ่งทะยานไปหาหวังเป่าเล่อ ทันใดนั้นทะเลโลหิตก็ปั่นป่วน ก่อนปลาคุนนกเผิงจะคลายผนึกออกมา!
ทันใดที่สิ่งมีชีวิตตนนั้นปรากฏกายออกมา ทั้งคนที่อยู่รอบๆ และฝูงชนด้านนอกต่างตื่นตะลึงจนพูดอะไรไม่ออกที่ผู้ฝึกตนขั้นกำเนิดแก่นในสามารถสร้างอะไรกล้าแกร่งเช่นนี้ขึ้นมาได้ หลายๆ คน คิดว่ามีเพียงผู้ฝึกตนขั้นจุติวิญญาณเท่านั้นที่จะสามารถทำอะไรเช่นนี้ได้!
แต่ผู้สรรค์สร้างสิ่งกล้าแกร่งนี้ขึ้นมากลับเป็นตู้กูหลิน เพียงแค่ร่างยาวหลายหมื่นเมตรของมันก็น่าตื่นตะลึงแล้ว มันร้องคำรามทันใดที่ปรากฏ มันไม่ได้พุ่งไปหาหวังเป่าเล่อ แต่หันหลังยกหางขึ้นเหวี่ยงใส่แทน!
เหมือนดังมีพัดขนาดใหญ่สร้างลมปั่นป่วนขยี้ทุกสิ่งที่ขวางทาง ปลาคุนนกเผิงเคลื่อนตัวแหวกอากาศ ทะเลโลหิตสาดกระเซ็นไปทั่ว แต้มพื้นที่เป็นสีแดง!
อสูรร้ายรวดเร็วกว่าตู้กูหลินเสียอีก พริบตาเดียว หางของมันก็ไปปรากฏเบื้องหน้าหวังเป่าเล่อ!
ชายหนุ่มพลันสัมผัสได้ถึงภัยอันตรายที่ไม่ได้มาจากเบื้องหน้า แต่เป็นด้านหลัง!
ขณะที่หางปลาคุนนกเผิงเหวี่ยงเข้าใส่เต็มกำลัง ขวางทางเบื้องหน้าไว้หมด ตู้กูหลินก็ปรากฏตัวขึ้นด้านหลัง!
เขาปรากฏตัวขึ้นที่ด้านหลังหวังเป่าเล่อได้เช่นไรก็ไม่รู้ รู้เพียงว่ารูปลักษณ์ดูแปลกประหลาดไป รอบกายชายหนุ่มมีขนขึ้นปกคลุม ก่อนจะพลันแปลงกายเป็นวานรบ้าคลั่งสูงหลายร้อยเมตร!
ดวงตาของวานรแดงก่ำ สัมผัสได้ถึงความกระหายอยากต่อสู้อันมากล้น มันเหวี่ยงแขนขึ้นด้วยความคึกคะนอง กำปั้นทั้งสองเป็นดั่งถังน้ำขนาดมหึมาทุ่มเข้าใส่หวังเป่าเล่อพร้อมกับเสียงหัวเราะ!
ปลาคุนนกเผิงอยู่ด้านหน้า วานรยักษ์อยู่เบื้องหลัง เป็นสถานการณ์สุดคับขันที่ไม่เปิดโอกาสให้หวังเป่าเล่อได้ตอบโต้อะไร หากเป็นผู้อื่นคงจะสับสนไม่รู้จะทำเช่นไร ตู้กูหลินนั้นมากล้นไปด้วยประสบการณ์ การโจมตีทุกครั้งไม่เคยเสียเปล่า!
แต่หวังเป่าเล่อก็เคยผ่านสถานการณ์เสี่ยงตายเช่นนี้มามากมาย ขณะที่วิกฤตอันตรายกำลังพุ่งเข้ามา ชายหนุ่มกลับสงบนิ่ง พยายามข่มใจไม่ให้ใช้กระบวนเวทเกราะจักรพรรดิ ไม่ใช่ว่าไม่ควรใช้ แต่เขาคิดว่าหากเก็บไว้ใช้เป็นไพ่ตายลับคงจะรู้สึกยอดเยี่ยมยิ่งกว่า!
แสงสว่างฉายวาบในดวงตาชายหนุ่มขณะตั้งผนึกมือขึ้นโดยไม่ลังเลใจ ทันใดแถบผ้าก็ปรากฏ หมุนวนพันรอบพื้นที่ กระบี่บินสามสีส่องแสงเป็นประกายขณะพุ่งตรงไปหาปลาคุนนกเผิง หวังเป่าเล่อหันหลังกลับไปมอบกำปั้นให้วานรยักษ์ที่ตู้กูหลินจำแลงกายมาเป็นการต้อนรับ!
ทุกสิ่งเกิดขึ้นในช่วงเวลาสั้นๆ ตั้งแต่อันตรายบังเกิดจนถึงโจมตีสวนกลับ เสียงดังสนั่นระเบิดก้องกังวาล แถบผ้าที่มีอิทธิฤทธิ์เทียบเท่ากับอาวุธเวทระดับแปดมีพลังป้องกันเฉพาะตัว กระบินสามสีที่เป็นอาวุธเวทระดับเก้าก็แกร่งกล้าไม่แพ้กัน อาวุธเวททั้งสองชิ้นเสริมพลังให้แก่กัน ช่วยต้านหางของปลาคุนนกเผิงที่พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วจนเด้งถอยกลับไป
หมัดของหวังเป่าเล่อทะยานตรงออกไปโดยปราศจากความลังเลใดๆ พุ่งเข้าปะทะวานรยักษ์เข้าอย่างจังด้วยแรงประสานจากพลังกายและพลังปราณ
เกิดเสียงระเบิดดังกึกก้อง ปราณเลือดในกายหวังเป่าเล่อปั่นป่วน เขารู้ดีว่าตนเสียเปรียบอยู่เล็กน้อยในศึกครั้งนี้ จึงตั้งใจจะใช้แรงปะทะถอยหนีไปตั้งหลักก่อนจะเข้าโจมตีใหม่อีกครั้ง แต่ตู้กูหลินก็หัวเราะขึ้นเสียงดัง ไม่เปิดโอกาสให้เขาได้ทำตามที่หวัง
“เหมือนว่าทั้งหมดจะยังไม่พอให้เจ้าดึงไพ่ตายออกมาใช้อย่างนั้นหรือ ถ้าเช่นนั้นข้าก็จะเพิ่มความกดดันขึ้นไปอีก!” ตู้กูหลินอ้าปากพ่นลูกประคำออกมาสามลูก!
ลูกประคำสีเขียวทั้งสามมีร่างเรือนรางผนึกไว้ด้านใน เป็นตัวตนที่แปลกประหลาด สร้างแรงกดดันมหาศาลจนใจหวังเป่าเล่อสั่นไหว ยังไม่ทันจะมองได้ทันว่ามีอะไรอยู่ด้านใน ตู้กูหลินก็ตะโกนขึ้น
“แตกออก!”
ทันใดนั้น ลูกปัดทั้งสามก็แตกออกพร้อมเสียงระเบิด ตัวตนรูปลักษณ์เหมือนตู้กูหลินสามตนพลันปรากฏกาย แต่ละตนแผ่พลังกล้าแกร่ง ทั้งสี่และปลาคุนนกเผิงพุ่งเข้าล้อมหวังเป่าเล่อจากห้าด้านพร้อมกับปล่อยพลังทรงอำนาจ!
สัญญาณอันตรายกว่าครั้งก่อนดังขึ้นในหัว การต่อสู้ครั้งนี้ทำให้ประจักษ์แล้วว่าตู้กูหลินนั้นแข็งแกร่งเพียงใด แม้หวังเป่าเล่อจะเตรียมใจไว้พร้อม แต่ลึกๆ ก็ยังสั่นกลัว หากเปลี่ยนเอาโจวชู่เต๋ามาแทนที่ คงจะพลาดท่าไปนานแล้ว!
ช่างเป็นคนที่ควรค่าแก่การต่อสู้! ชายหนุ่มหรี่ตา สังเกตว่าถ้าลูกปัดไม่ได้แตกออก คงจะสามารถนำมาใช้หใม่ได้หลายครั้ง แต่พลังคงไม่มากล้นเท่ากับตอนนี้ เขาตระหนักว่าตู้กูหลินนั้นแน่วแน่เด็ดเดี่ยว สนเพียงแค่เอาชนะให้ได้โดยไม่สนใจว่าจะเสียอะไรไป!
ดวงตาของหวังเป่าเล่อพลันฉายแววดุดัน เขาไม่มัวคิดเล็กคิดน้อย รีบตั้งผนึกมือชี้ไปทางแถบผ้าพร้อมกับร้องตะโกนขึ้น
“จงระเบิด!”
ทันใดนั้น แถบผ้าก็พลันระเบิด วัตถุชิ้นนี้ไม่ใช่อาวุธเวทระดับแปดแบบใช้ได้ครั้งเดียว แต่เป็นสมบัติของอารยธรรมต่างดาว แถบผ้าระเบิดเป็นพายุหมุนรอบหวังเป่าเล่อ กระบี่บินสามสี่พุ่งแหวกอากาศจนเกิดเสียงตรงไปทางร่างอวตารทั้งสามของตู้กูหลิน
ยังไม่จบเพียงแค่นั้น หวังเป่าเล่อรีบหยิบเอาอาวุธเวทระดับแปดแบบใช้ได้ครั้งเดียวห้าชิ้นออกมาระเบิดเพิ่ม พายุที่หมุนรอบตัวขยายขนาดพุ่งสูงเฉียดฟ้า ปล่อยพลังแกร่งกล้าพัดไปรอบทิศ!
วานรยักษ์สั่นกลัวเมื่อเห็นพายุทรงอำนาจ ตู้กูหลินนึกแปลกใจที่ได้เห็นความแน่วแน่ของหวังเป่าเล่อ เขาสัมผัสได้ว่าแถบผ้าเป็นวัตถุระดับใด หากระเบิดแค่ชิ้นเดียวคงไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่อีกฝ่ายกลับระเบิดเพิ่มอีกห้าชิ้น ความเด็ดเดี่ยวนี้ทำให้ตู้กูหลินต้องตะลึงงันเป็นนครั้งแรก ชายหนุ่มไม่กล้าเข้าไปปะทะกำพลังระเบิดจากอาวุธเวท ได้แต่ล่าถอยกลับไป
ร่างอวตารทั้งสามถอยหนีไปเมื่อเห็นพายุก่อตัวขึ้นและกระบี่บินสามสีที่พุ่งเป้ามา ช่องโหว่จากการโจมตีของตู้กูหลินพลันปรากฏ นั่นก็คือระยะห่างของตู้กูหลินและร่างอวตารทั้งสาม แต่หวังเป่าเล่อก็ไม่ได้เล็งที่จุดนั้น เขาถอยหลังไปปะทะกับหางของปลาคุนนกเผิงจนกระอักเลือดสดออกมา ทิ้งระยะห่างจากตู้กูหลินและร่างอวตารที่เว้นช่องว่างห่างจากกัน!
จากนั้น เขาก็โยนเหรียญไปทางช่องว่างนั่น!
ตู้กูหลินหรี่ตาเล็ก แววตาแฝงไปด้วยความตื่นเต้น เขายกมือขึ้นโบก พลันด้ายที่เกือบจะมองไม่เห็นก็ปรากฏก็ขึ้นตรงช่องว่างระหว่างชายหนุ่มกับร่างอวตาร ก่อนจะเข้าล้อมรอบเหรียญทองแดงไว้อย่างแน่นหนา!
“หวังเป่าเล่อ ข้าชักจะสนใจในตัวเจ้า!” ตู้กูหลินหัวเราะก่อนจะกระโจนเข้าใส่หวังเป่าเล่อ!
