อีอูยอนจับไหล่ของอินซอบไว้ และถอดเสื้อยืดที่อีกฝ่ายสวมอยู่ออก อินซอบดิ้นไปมาพร้อมกับพยายามหนีออกไปจากมือของอีกฝ่าย แต่เขากลับถูกตะครุบให้กลับมานอนลงบนเตียงอยู่เสียทุกครั้ง
อีอูยอนใช้เข่ากดแขนของอินซอบไว้ และแกะกระดุมก่อนจะถอดเสื้อเชิ้ตออกและโยนทิ้งไป เขาก้มลงมองอินซอบด้วยสายตาที่น่ากลัว อินซอบอ่านความต้องการของชายหนุ่มที่ผุดขึ้นมาในสายตาคู่นั้นได้ และดิ้นไปมา
“ผม ไม่ ไม่ทำครับ เพราะฉะนั้น…”
“ผมบอกว่าอยากทำไงครับ”
“ผมไม่…”
“แต่ผมอยากทำครับ ตอนนี้”
เขาเคยคิดว่าตนจะแข็งได้หรือในเมื่ออีกฝ่ายเป็นผู้ชาย แต่ความคิดแบบนั้นเป็นการกังวลไปก่อนล่วงหน้า พอเห็นท่าทางที่อินซอบนอนสะอื้นอยู่ใต้ร่างของตนแล้ว เลือดก็ไหลลงไปรวมที่ท่อนล่างโดยที่เขาไม่ต้องตั้งใจทำให้ไอ้นั่นของเขาตั้งด้วยซ้ำ
“คุณอินซอบบอกว่าชอบผมนี่ครับ ใช่ไหมครับ”
“…”
นี่เป็นสถานการณ์ที่ข้างหลังเป็นหน้าผา และข้างหน้าเป็นเสือที่กำลังหิวโหย ชเวอินซอบไม่สามารถส่ายหน้าได้ และทำได้แค่กัดปากเอาไว้ด้วยความรู้สึกลำบากใจ
“อะไรทำให้คุณไม่อยากทำกับคนที่ชอบขนาดนั้นล่ะครับ”
อีอูยอนค่อยๆ ยื่นมือมาที่กระดุมกางเกงของอินซอบพลางกระซิบ
“ตอนนั้นคุณก็กินไอ้นั่นของผมเหมือนมันอร่อยขนาดนั้นแท้ๆ มาตอนนี้ก็อย่าแกล้งทำเป็นไม่เอาสิครับ”
“เรื่องนั้น…!”
อีอูยอนดึงมือของอินซอบมาที่หว่างขาของตัวเอง
“ชักให้หน่อยครับ”
“…มะ…”
“อย่าพูดว่าไม่อยากนะครับ เพราะผมจะฉีกปากคุณทิ้ง”
เมื่อเห็นอินซอบหวาดกลัวและสูดลมหายใจเข้าไปลึก อีอูยอนก็หัวเราะ
“ล้อเล่นครับ แต่อย่าพูดคำว่าไม่อยากขึ้นมาจริงๆ เชียวนะครับ เพราะผมไม่มีรสนิยมในการบังคับขืนใจที่อีกฝ่ายเป็นผู้ชายอยู่แล้ว”
อีอูยอนถอดกางเกงออก และโยนไปที่ข้างล่างเตียง ปลายท่อนเนื้อร้อนของเขาที่แสดงให้เห็นถึงความใหญ่โตได้เปียกขึ้นมาบนกางเกงชั้นในเรียบร้อยแล้ว
“คุณน่าจะทำได้เก่งขึ้นนะครับ เพราะก่อนหน้านี้คุณได้ลองทำไปครั้งหนึ่งแล้ว”
แม้อินซอบจะพยายามชักมือกลับไป แต่อีอูยอนเร็วกว่า เขาประสานมือกับอินซอบ และเอามือของอีกฝ่ายยัดใส่เข้าไปในกางเกงชั้นใน
“ชักสิครับ”
“…”
อินซอบทำหน้าเหมือนมีสิ่งที่น่าขยะแขยงมาโดนมือ อีอูยอนหัวเราะเสียงต่ำก่อนจะหักข้อมือของอินซอบลงไป
“โอ๊ย…!”
“คุณจะต้องทำให้สมกับราคาที่ผมทำให้ผู้หญิงที่ยอมอ้าขาให้ผมรอเก้อสิครับ จริงไหม”
“จะ เจ็บ…”
“เพราะงั้นก็ทำให้ดีสิครับ”
อีอูยอนปล่อยมืออินซอบ ความเจ็บปวดที่ข้อมือถูกบิดทำให้อินซอบก้มหน้าลงพลางกลั้นเสียงครวญครางเอาไว้
“ตอนนี้ผมไม่มีอารมณ์จะมาเล่นนะครับ ผมอยากจะกระแทกเข้าไปตอนนี้เลย แต่เพราะมันเป็นครั้งแรกของคุณอินซอบ ผมก็จะรอให้คุณผ่อนคลายลงก่อน”
อีอูยอนลูบผมอินซอบ เขาก้มตัวลงไปประทับจูบที่ใบหูของอีกฝ่าย อินซอบใช้มือปิดบริเวณที่ริมฝีปากของอีอูยอนสัมผัสด้วยความตกใจ ใบหน้าของเขาแดงซ่านจนอูยอนอยากจะถามว่ายังหายใจเป็นปกติอยู่ใช่ไหม
“ทำไมครับ คุณอินซอบชอบแบบนี้เหรอครับ”
“เปล่าครับ ผม…”
อีอูยอนเอามือของอินซอบออก และกดริมฝีปากลงไปตรงบริเวณที่เขาจูบไปเมื่อสักครู่นี้ แม้อินซอบจะดิ้นไปดิ้นมาเพื่อที่จะหนี แต่อีอูยอนกลับจูบตรงบริเวณใบหูของเขาอย่างอ่อนโยนต่ออีกสองถึงสามครั้ง
อินซอบน้ำตาไหล เราปฏิเสธอย่างหนักแน่นว่าไม่เอา ไม่ทำ แต่พอโดนจูบที่หูไม่กี่ครั้ง ทั้งตัวของเราก็แดงแบบนี้น่ะเหรอ อีอูยอนจะคิดว่าเราน่าหัวเราะขนาดไหนนะ
“ทำไมถึงร้องไห้อีกแล้วล่ะครับ”
“…เพราะผมมันน่าสมเพชครับ”
“ฮ่าๆๆๆ”
อีอูยอนหัวเราะพร้อมกับใช้นิ้วกดบริเวณดวงตาของอินซอบ
“น่าสมเพชกว่าผมที่ทิ้งผู้หญิงที่บอกว่าจะนอนกับผม และเตรียมตัวตั้งแต่หัวจรดเท้ารอที่รถอีกเหรอครับ”
“…”
“งั้นพวกคนน่าสมเพชอย่างเราก็มาทำให้ดีกันเถอะครับ”
อีอูยอนเอาปากมาจ่อที่ใบหูของอินซอบก่อนจะกระซิบ เพราะท่าทางของอินซอบที่ทำตัวไม่ถูกทุกครั้งที่ริมฝีปากของเขาเฉียดผ่านนั้นน่ารัก อีอูยอนจึงจูบลงบนบริเวณนั้นต่ออีกสองสามครั้ง
นี่ก็ไม่เลวนี่นา
อีอูยอนยิ้มพลางถอดกางเกงของอินซอบ แม้อินซอบจะขัดขืนเบาๆ แต่ทุกครั้งที่เจ้าตัวทำแบบนั้น อีอูยอนก็จะจูบที่หูของอินซอบ
ร่างกายของคนทั้งคู่สัมผัสกันโดยมีกางเกงชั้นในตัวเดียวกั้น
อีอูยอนใช้มือไล้ลงมาตามแผ่นหลังของอินซอบ ปลายนิ้วของเขาสัมผัสกระดูกสันหลังทีละข้อๆ อีกฝ่ายผอมมาก เขาไม่ได้มีรสนิยมชอบร่างกายที่ผอมแบบนี้ เขาชอบรูปร่างสวยงามที่ให้ความสัมผัสนุ่มนวลทุกครั้งที่กอด แต่ถึงอย่างนั้นผิวของอีกฝ่ายก็ยังนุ่ม และทิ้งสัมผัสไว้ที่มือพอสมควร
อีอูยอนใช้มือลูบไล้ด้านหน้าของอินซอบ ลูบคลำหน้าอกที่แบนราบและไม่มีอะไรนูนออกมาเลยและหยุดอยู่ที่รอยแผลเป็นจากการผ่าตัดที่เป็นทางยาวลงมาตรงหน้าอกด้านซ้าย พออินซอบรู้สึกถึงสัมผัสนั้น เขาก็ใช้ผ้าห่มปิดหน้าอกของตัวเองไว้ด้วยความตื่นตระหนก
“เจ็บไหมครับ”
“…”
“ตอนที่ผ่านตัดเจ็บไหมครับ”
“…ไม่รู้เหมือนกันครับ เพราะผมถูกวางยาสลบ”
เมื่อคำตอบที่คาดไม่ถึงถูกตอบกลับมา อีอูยอนก็หัวเราะออกมา แต่อินซอบก็ยังคงกำผ้าห่มไว้ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยความหวาดกลัวเท่านั้น
“คุณอินซอบครับ ผมพยายามที่จะทำดีกับคุณอยู่นะครับ เพราะฉะนั้นคุณอินซอบเองก็ต้องพยายามด้วย”
“ผม…”
พอเงยหน้าขึ้นมาสบตากัน อินซอบก็รู้สึกเสียใจที่เงยหน้าขึ้นมาเป็นอย่างมาก นี่เป็นใบหน้าที่งดงามมากๆ เป็นใบหน้าที่งดงามอย่างน่าเศร้าถึงขนาดที่เขาหายใจไม่ออก แม้จะแค่สบตากันก็ตาม
อีอูยอนยิ้มกว้างทันทีที่อินซอบเงยหน้าขึ้นมามองตนเองอย่างเหม่อลอย ก่อนจะเอ่ยถาม
“ชอบขนาดนั้นเลยเหรอครับ”
“…!”
“ชอบถึงขนาดที่มองอย่างใจลอยเลยสินะครับ งั้นก็คงจะชอบเรื่องที่จะทำกับผมเหมือนกัน”
อีอูยอนดึงมือของอินซอบมาหยุดที่หว่างขาของตนอีกครั้ง
“ชักสิครับ เหมือนคราวก่อนโน้นน่ะ รู้ใช่ไหมครับ”
“ทำเหมือนกับคราวก่อนโน้น…ก็พอเหรอครับ”
“แน่นอนสิครับ ถ้าทำดีเหมือนคราวก่อน ผมก็จะหยุดแค่นั้น”
“เข้าใจแล้วครับ”
อินซอบค่อยๆ กลืนน้ำลายเหนียวๆ ลงไป ไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ถ้าเขาทำเหมือนคราวก่อน มันก็จะจบลงได้ เขาขยับนิ้ว และกำท่อนเนื้อของอีอูยอนเอาไว้ก่อนจะสาว
“ไม่ใช่แบบนั้นครับ คิดว่าค่อยๆ จับผิวอยู่สิครับ ครับ แบบนั้นแหละครับ”
อีอูยอนช่วยแก้ไขลักษณะมือและการขยับมือของอินซอบ อินซอบกำของของอีอูยอนเอาไว้ และขยับมือในสภาพที่นอนอยู่ใต้ร่างของอีกฝ่าย และหันหน้าไปด้านข้างอย่างสุดชีวิตเพื่อที่จะได้ไม่ต้องสบตากับคนด้านบน ฝ่ามือของเขาเหนียวเหนอะไปด้วยน้ำหล่อลื่นสีขุ่นทันที เขาไม่สามารถกำท่อนเนื้อที่เริ่มจะขยายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ได้ด้วยมือเดียว อินซอบจึงทำของของอีอูยอนหลุดมืออยู่หลายครั้ง
“จิ๊”
อีอูยอนทำหน้าตาไม่พอใจเพียงแวบเดียวก่อนจะดันเอวขึ้น
“จงใจทำแบบนั้น เพราะอยากทำด้วยปากหรือเปล่าครับ”
“เปล่า ไม่ใช่แบบนั้นนะครับ เพราะมันใหญ่มาก ก็เลยหลุดมืออยู่เรื่อย…”
“คุณกำลังอ้อนให้ผมเอาใส่ปากด้วยวิธีการแบบนั้นอยู่สินะ”
อีอูยอนขยับตัวก่อนจะเอาหว่างขาของตัวเองมาจ่อบนหัวของอินซอบ
“อมดูสิครับ”
“…”
“ตอนนี้คุณยั่วยวนผม เพราะอยากอมนี่ครับ ผมก็ทำให้คุณได้อมแล้วนี่ไง อมให้เต็มที่เลยนะครับ”
หลังจากที่อีอูยอนส่งมือเข้าปากของอินซอบไปและทำให้อ้าปากแล้ว เขาก็ทำให้อีกฝ่ายงับส่วนปลายแท่งเนื้อที่เริ่มจะขยับขึ้นลง
“เม้มปากครับ อ้า…ใช่ครับ”
พอดันแก่นกายเข้าไปในปากที่เปียกชื้นแล้ว อีอูยอนก็ครางออกมาด้วยเสียงต่ำๆ แม้อินซอบจะพยายามอ้าปากให้ได้มากที่สุด แต่ก็ยังไม่พอที่จะเอาท่อนเนื้อร้อนที่แข็งตัวเข้าไปในปากให้หมดได้
พออินซอบสำลักอยู่บ่อยๆ และเริ่มหายใจหอบ อีอูยอนก็ถอนเอวไปข้างหลัง
“ลองยันตัวขึ้นมาสิครับ ถ้านอนคว่ำหน้าแล้วอม มันจะดีกว่านิดหน่อยนะครับ”
เขาทำให้อินซอบนอนคว่ำหน้า และลากขึ้นมาเหมือนกับกำผมของอีกฝ่ายเอาไว้ พอเห็นว่าใบหน้าเล็กๆ ของอินซอบขยับอย่างระมัดระวังอยู่ตรงหว่างขา อีอูยอนก็ใช้ลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผาก
“กินอย่างอร่อยมากเลยนะครับ …ทำดีแล้วครับคุณอินซอบ”
แม้อินซอบอยากจะพักสักครู่ เพราะท่อนเนื้อใหญ่โตที่กระแทกเข้ามาในปาก แต่อีอูยอนกลับไม่ปล่อยให้เขาได้ทำแบบนั้น
“ห้ามพักนะครับ ใช้ลิ้นเลียสิครับ นี่เป็นไอ้นั่นที่คุณอยากกินเชียวนะ”
อินซอบเหนื่อยมาก ด้านในปากของเขาเจ็บแสบจนน้ำตาไหลลงมา พอเห็นภาพที่ชเวอินซอบน้ำตาไหล และขยับโดยอมของของตนไว้ในปาก อีอูยอนก็สบถเบาๆ
“…ฮา เหี้ยเอ๊ย ให้ตายเถอะ”
อีอูยอนจับอินซอบให้ลุกขึ้น อินซอบคิดว่าตัวเองทำอะไรผิดอีกแล้วหรือเปล่า เขาใช้หลังมือเช็ดปากก่อนจะมองอีอูยอนอย่างเหม่อยลอย
“ทำไม่ได้แล้วครับ”
“อะไร…”
“ผมบอกว่าจะให้คุณผ่อนคลายก่อน แต่เรามายัดเข้าไปก่อนแล้วค่อยผ่อนคลายเถอะครับ”
“อะไร…!”
อีอูยอนพลิกตัวอินซอบและทำให้นอนคว่ำลงบนเตียงก่อนที่จะทันได้ถามว่าจะยัดอะไรไปตรงไหนเสียอีก อินซอบตกใจและหดตัวหนี เพราะท่าทางก้นยกขึ้นไปด้านบนที่น่าอาย
“อยู่นิ่งๆ นะครับ เพราะผมจะใส่เข้าไปแล้ว”
“ไม่ เดี๋ยว…เดี๋ยวก่อน…เมื่อกี้คุณบอกว่าจะไม่ทำ…!”
“ผมบอกว่าถ้าคุณอินซอบทำดี ผมก็อาจจะไม่ใส่ แต่ไม่ได้บอกว่าจะไม่ใส่นะครับ”
“เรื่องนั้นน่ะ…อ้า เดี๋ยวก่อนครับ”
แม้อินซอบจะยื่นมือออกไปเพื่อดันหน้าอกของอีอูยอน แต่มือของเขาก็โดนจับเอาไว้ และรวบไว้เหนือหัว
“ถ้าคนที่ชอบบอกว่าจะใส่เข้าไป คุณก็อ้าขาเฉยๆ สิครับ”
“ไม่…!”
อีอูยอนเอาส่วนปลายของแท่งเนื้อที่ฉ่ำวาวด้วยน้ำลายมาแตะตรงร่องก้นของอินซอบก่อนจะดันเอวเข้าไป พออินซอบเด้งตัวขึ้นมาด้วยความตกใจ อีอูยอนก็ใช้มือกดหัวของอินซอบเอาไว้เพื่อที่จะทำให้อินซอบไม่สามารถขยับได้
“บอกให้อยู่เฉยๆ ไง…ผมกำลังเอาเข้าไปอยู่”
“อ๊า…!…อึก…เดี๋ยว…”
เขารู้สึกถึงความร้อนที่พุ่งสูงขึ้นจากร่างกายก่อนที่สมองจะทันได้รับรู้ว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น เสียงกรีดร้องที่ถูกกลั้นไว้เล็ดลอดออกมาจากปากที่เปิดอ้าของอินซอบ อีอูยอนที่กดหัวของอินซอบไว้ และสอดใส่เข้ามาจากทางด้านหลังสบถว่าโธ่เว้ยออกมาเหมือนกับหงุดหงิดใจ
“ผ่อนแรงหน่อยครับ ถ้าทำต่ออีกหน่อยก็จะเข้าไปได้หมดแล้ว”
“จะ…จะ…เจ็บ”
“เข้าไปหมดแล้วครับ นะ ผ่อนแรงนะครับ ค่อยๆ หายใจ…”
อีอูยอนโอบกอดหลังของอินซอบเอาไว้ก่อนจะกระซิบอย่างนุ่มนวล อินซอบหายใจอย่างยากลำบาก ทันทีที่ความตื่นตระหนกในร่างกายลดลง อีอูยอนก็ไม่ปล่อยให้โอกาสนี้หลุดมือ และดันแก่นกายที่ค้างอยู่ตรงช่องทางด้านหลังเข้าไป
“อื้อ…!”
อินซอบกัดริมฝีปากอีกครั้งพลางหดตัวหนี
“ผมสั่งให้ผ่อนแรงไงครับ…ค่อยๆ หายใจ เกือบจะเสร็จแล้ว”
“อ๊ะ…คะ คุณอูยอน ช่วย ช่วยเอาออก…”
“เข้าใจแล้วครับ ผมจะเอาออกนะครับ เดี๋ยวผมจะเอาออกให้ คุณก็ลองคลายความตึงเครียดที่ร่างกายลงหน่อยนะครับ”
อีอูยอนปลอบอินซอบที่สะอื้นพร้อมกับลูบหลังอีกฝ่าย ถ้าความเจ็บปวดรุนแรงที่แทรกเข้ามาระหว่างขาหายไปอย่างกะทันหัน ไม่ว่าอะไรอินซอบก็สามารถทำได้ทั้งนั้น เขาค่อยๆ หายใจออกตามที่อีอูยอนสั่งก่อนจะพยายามลดความตึงเครียดที่ร่างกายลง
“อ๊า…!…อื้อ…!”
ในจังหวะนั้นอีอูยอนก็ดันของของตัวเองเข้ามาจนสุด อีอูยอนหรี่ตาลงพร้อมกับพ่นลมหายใจร้อนผ่าวออกมา เพราะความรู้สึกของท่อนเนื้อที่ถูกยัดเข้าไปในช่องทางที่คับแคบอย่างคับแน่น
“เหี้ย…สุดยอดจริงๆ”
“จะ เจ็บ…ช่วย ช่วยเอาออกไป…ทีครับ”
“บอกให้เอาไอ้นี่ออกไปเหรอครับ”
อีอูยอนใช้มือทั้งสองข้างจับก้นของอินซอบเอาไว้ก่อนจะกระแทกเอวเข้าออกพลางเอ่ยถาม ชเวอินซอบน้ำตาไหลพรากๆ และอ้อนวอนให้อีกฝ่ายเอาออก
“เจ็บครับ อ๊ะ…ได้โปรด อ๊ะ…”
“จะเอาไอ้นี่ออกได้ยังไงล่ะครับคุณอินซอบ”
อีอูยอนกระแทกเอวเข้าออกพร้อมกับพูดออกมาทีละพยางค์ อินซอบส่งเสียงร้องไห้สะอึกสะอื้นออกมาในขณะที่โดนร่างที่แข็งแรงของอีอูยอนกระแทกจนเกิดเสียงดัง ปั้กปั้ก
“รูของคุณอินซอบตอดของของผมแน่นฉิบหายขนาดนี้ ไม่ยอมปล่อยเลยนะครับ”
“อ๊ะ! อื้อ…! อ๊ะ ฮือ…! อั๊ก!”
ตัวของอินซอบขยับไปมาโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้ทุกครั้งที่อีอูยอนขยับเอว หลังจากที่อีอูยอนจับแขนข้างหนึ่งของอินซอบไว้ และยกไหล่ของอีกฝ่ายขึ้นมาประมาณครึ่งหนึ่ง เขาก็ประสานร่างเข้าไปให้ลึกกว่าเดิม หลังจากที่ดันแก่นกายของตัวเองเข้าไปในช่องทางคับแคนนั้นจนลึกสุดโคนแล้ว อีอูยอนก็หายใจออกมาเบาๆ
“คุณอินซอบอร่อยจริงๆ นะครับ”
“…อ๊ะ…อื้อ…อึก อ๊ะ ฮึก อ๊า!”
“รูของคุณอินซอบอร่อยมากเลยล่ะครับ อา…”
อินซอบดิ้นและส่งเสียงกรีดร้องอย่างเสียวซ่านทุกครั้งที่ขยับเอว อีอูยอนพึงพอใจกับสิ่งนั้น และขยับเอวให้เร็วแรงแรงกว่าปกติ เขาคิดว่าจะค่อยๆ ลิ้มรสช่องทางของอินซอบ แต่ความผ่อนคลายแบบนั้นได้หายไปแล้ว
“ยะ…อย่านะ ชะ ช่วยเอาออกไป…อ๊า…ดะ ได้โปรด…”
“อย่าอะไรกันล่ะครับ คุณก็ชอบที่ผมใส่เข้าไปนี่นา”
อินซอบส่ายหน้า ผ้าปูเตียงเปื้อนไปด้วยน้ำตา อีอูยอนยื่นมือออกไปจับหว่างขาของอินซอบ
“บอกว่าเจ็บ แต่ส่วนนั้นของคุณกลับแข็งแล้วนะครับ”
“เปล่า…”
พอเขากำส่วนอ่อนไหวของอินซอบไว้ระหว่างนิ้วและรูดจากด้านบนลงไปด้านล่าง ตัวของอินซอบก็แดงขึ้นมาทันที และเสียงลมหายใจก็ดังขึ้นอย่างเร่าร้อนบนผ้าปูเตียง
