ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 15 แผนการของสำนักอสูร อาวุโสสูงสุด!

ตอนที่ 15 แผนการของสำนักอสูร อาวุโสสูงสุด!

วันถัดมา ศพของเฒ่าผู้พิทักษ์ทั้งหมดถูกค้นพบ ด้วยเหตุนี้ข่าวที่สำนักอสูรลอบเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามในภูเขาด้านหลัง จึงแพร่กระจายออกไปทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทันที

ศิษย์ทั้งหมดแตกตื่น และอาวุโสมากมายเริ่มหวาดกลัวต่ออนาคต!

ภายในหอคอยปราบอสูรมีปีศาจจำนวนมากถูกขังเอาไว้ ซ้ำยังมีจักรพรรดิปีศาจไร้เทียมทานซึ่งเคยสร้างหายนะแก่โลกใบนี้เมื่อหลายร้อยปีก่อน

หากหอคอยปราบอสูรถูกปลดผนึก แน่นอนว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจะต้องพบเจอกับหายนะแน่นอน!

ทันทีที่ข่าวนี้มาถึงหูของหลัวชิงเซียน จิตใจของนางพลันเย็นชาวูบไหว

เวลานี้การต่อสู้ระหว่างฝ่ายชอบธรรมกับสำนักปีศาจกำลังเดือดพล่าน หากเกิดอะไรขึ้นกับหอคอยปราบอสูร นางจะต้องตกที่นั่งลำบากแน่นอน

“อาวุโสลี่ ท่านกลับไปประจำตำแหน่งในเมือง หอคอยปราบอสูรจะต้องไม่ถูกปลดผนึกเด็ดขาด!”

ท้ายที่สุดหลัวชิงเซียนก็สั่งการให้อาวุโสสูงสุดลี่ฉิงเทียนกลับมา

อย่างไรแล้ว การมีผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์นั่งอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ สถานการณ์ย่อมปลอดภัยกว่า

วันนี้ลี่ฉิงเทียนกลับมาจากสมรภูมิแห่งสำนักฝ่ายธรรมและสำนักอสูรทั้งเก้า

เมื่อผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์กลับมานั่งบัญชาการ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนก็ผ่อนคลายลง

“อาวุโสสูงสุดกลับมาแล้ว ดังนั้นไม่จำเป็นต้องเฝ้าระวังหอคอยปราบอสูรตลอดเวลา!”

การกลับมาของลี่ฉิงเทียนทำให้หนิงฝานถอนสัมผัสเทวะของเขาออกจากสถานที่ และกลับสู่การฝึกฝนอีกครั้ง

…

ฝ่ายมหาอสูร สำนักอสูรกลืนกิน

ณ ที่หลบซ่อนของสำนักอสูรกลืนกินภายในเทือกเขาเร้นลับ มีประชากรน้อยมากในหุบเขาแห่งนี้ นั่นเป็นเหตุผลที่ว่าทำไมสำนักฝ่ายธรรมจึงไม่เคยค้นพบพวกเขา

พรึ่บ! พรึ่บ!

วันนี้ ปรากฏลำแสงทะยานผ่านท้องฟ้า สองร่างพุ่งตรงมาที่สำนักกลืนกินอสูร ร่างหนึ่งสวมชุดคลุมโลหิต อีกร่างสวมชุดคลุมสีดำ ออร่าจากทั้งสองร่างเผยความน่าเกรงขามแห่งขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์อันน่าสะพรึงกลัว นั่นคือเจ้าแห่งสำนักอสูรหลอมโลหิต จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียน และจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้แห่งสำนักอสูรพันปรารถนา

“เฉาเทียนสยง เราสองคนกำลังต่อสู้กับสาวน้อยหลัวชิงเซียน เหตุใดเจ้าจึงใช้คาถาเก้าอัญเชิญเรียกหาพวกเรา?”

“ใช่! หากเราได้ต่อสู้อีกสักหน่อย เราอาจทำให้สาวน้อยผู้นั้นล้มลงได้ ข้าน่ะปรารถนาในร่างกายของสตรีผู้นั้นยิ่งนัก”

ทันทีที่จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้มาถึง พวกเขาก็พร่ำบ่นทันที

“พี่ชายเสวี่ยเหลียน พี่ชายเชียงอวี้ ไม่ต้องกังวลหรอก ข้าเพียงเชิญพวกท่านมาพูดกล่าวเรื่องสำคัญ!”

เมื่อได้ยินคำตำหนิจากจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้และจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนแล้ว ใบหน้าของเฉาเทียนสยงเผยความขุ่นเคืองเล็กน้อย แต่เนื่องจากความแข็งแกร่งของจักรพรรดิทั้งสอง เขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากเผยรอยยิ้มต้อนรับและกล่าวอย่างใจเย็น

“มีสิ่งใดรีบพูด มีลมรีบผาย!”

จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนนั่งลงบนบัลลังก์ที่เคยเป็นตำแหน่งของเฉาเทียนสยง ส่วนจักรพรรดิเชียงอวี้หันไปคว้าร่างกายของศิษย์สตรีแห่งสำนักกลืนกินอสูรและเริ่มลูบคลำร่างกายอย่างละโมบ

เมื่อเห็นการกระทำของทั้งสอง เฉาเทียนสยงไม่กล้ากล่าวทักท้วง เขาฝืนยิ้มพร้อมกล่าวว่า “พี่ชายเสวี่ยเหลียน พี่ชายเชียงอวี้ เวลานี้เหล่าปรมาจารย์อื่นในหกสำนักอสูรของเรายังคงฝึกฝนเพื่อก้าวขึ้นสู่ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ที่แท่นปีศาจศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นข้าจึงต้องหารือเรื่องนี้กับพวกท่านเท่านั้น”

“เวลานี้ข้านึกแผนการบางอย่างออก ก่อนที่ปรมาจารย์ของหกสำนักอสูรจะเข้าสู่ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ พวกเขาจะมีโอกาสทำลายดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนในพริบตา ตราบใดที่เรายังเชื่องช้าเช่นนี้…”

เฉาเทียนสยงกล่าวช้า ๆ เปิดเผยแผนการของเขาทั้งหมด

“ทันทีที่เจ้าสำนักคนก่อนของสำนักอสูรกลืนกินถูกปลดปล่อย ข้าจะเข้าร่วมกองกำลังกับเบี้ยตัวนั้นเพื่อสังหารจักรพรรดิยุทธ์ที่หลบซ่อนอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน จากนั้นท่านทั้งสองจึงสามารถพาหลัวชิงเซียนกลับสู่สำนักของตนได้!”

“พวกท่านคิดอย่างไรกับแผนของข้า?”

หลังจากกล่าวจบ เฉาเทียนสยงมองจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้อย่างคาดหวัง

“ฮ่าฮ่า ดินแดนศักดิ์สิทธิ์นี่ช่างน่าประทับใจเสียจริง ข้าไม่ได้คาดหวังเลยว่าจะมีจักรพรรดิยุทธ์ซุกซ่อนอยู่ภายใน!”

“อย่างไรก็ตาม แผนการของเจ้านับว่ายอดเยี่ยมแล้ว ตราบใดที่แผนสำเร็จและสามารถกวาดล้างผู้มีอำนาจขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนได้ก็ย่อมไม่เลว”

ดวงตาของจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้เปล่งประกาย

“หากเป็นเช่นนั้น ข้าจะสั่งการเบี้ยหมากตัวน้อยนั่น!”

ในที่สุดเฉาเทียนสยงก็กล่าวคำ

“ย่อมได้!”

“พวกข้าจะรอฟังข่าวดีจากเจ้า!”

จักรพรรดิปีศาจทั้งสองพยักหน้าเห็นด้วย จากนั้นออกจากสำนักกลืนกินอสูรพร้อมกัน แต่ก่อนที่จะจากไป ทั้งสองกวาดสายตามองศิษย์สตรีงดงามด้วยแววตาละโมบ

“ท่านอาจารย์ สองคนนี้น่ารังเกียจอย่างแท้จริง พวกเขาไม่ได้ให้เกียรติท่านเลย!”

ในเวลานี้ ผู้อยู่ใกล้เคียงทั้งหมดรู้สึกเจ็บปวดใจ เขาทราบดีว่าศิษย์สตรีหลายคนนั้นเป็นคนโปรดของเจ้าสำนัก

“ไอ้พวกโฉดชั่ว! หากไม่ใช่เพราะสำนักอสูรกลืนกินค้นพบแท่นปีศาจศักดิ์สิทธิ์โดยบังเอิญในดินแดนบรรพบุรุษแห่งมหาอสูรทั้งเก้า สองคนนั้นจะเข้าสู่ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ได้อย่างไร? พวกเขาเลวร้ายกว่าใครทั้งหมด อีกทั้งยังประกาศต่อผู้อื่นว่าสำนักกลืนกินอสูรอ่อนแอ และคิดฉวยโอกาสขึ้นครองตำแหน่งจักรพรรดิปีศาจของสำนักเรา!”

เสียงของเฉาเทียนสยงยิ่งเย็นชา ความโกรธฉายชัดในแววตา

“เลวร้ายเกินกว่าจะยอมรับ!”

แม้พวกพ้องของเขายังขุ่นเคือง

“ไม่เป็นไร! เมื่อเราช่วยเหลือเจ้าสำนักคนก่อนได้ สำนักอสูรกลืนกินของเราจะฟื้นฟูความรุ่งเรืองขึ้นเช่นในอดีตแน่นอน ก่อนจะกลายเป็นมหาอสูรแห่งสำนักปีศาจทั้งเก้าอีกครั้ง!”

เฉาเทียนสยงเผยรอยยิ้มเย็นชา เขาคิดใช้งานเบี้ยหมากที่เลี้ยงดูมานาน

…

ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนกลางดึก

ภูเขาสูงตระหง่านซึ่งเป็นที่ตั้งของพระราชวังสูงใหญ่

เนื่องจากเป็นสถานที่ที่อาวุโสลี่ฉิงเทียนอาศัยอยู่ มันจึงถูกเรียกว่ายอดเขาไท่ซั่ง ตำหนักไท่ซั่ง

ในเวลานี้ในพระราชวังสูงสุด ลี่ฉิงเทียนกำลังเข้าสู่สมาธิเพื่อปรับลมหายใจของตน

หืม?!

ทันใดนั้นบังเกิดเสียงประหลาดในจิตใจของเขา ชั่วพริบตาต่อมา สติของเขากลายเป็นดวงดาวเคลื่อนย้าย และมาหยุดยืนในสถานที่มืดมิดภายในพริบตา

“อะไร?!”

ลี่ฉิงเทียนตกตะลึง

พรึ่บ!

ในเวลานี้ อสูรกายสีดำขลับปรากฏขึ้น และอสูรกายตนนั้นก็มองลี่ฉิงเทียนอย่างเย้ยหยัน “ประหลาดใจงั้นหรือ?”

“ข้ายังทำไม่สำเร็จ!”

ลี่ฉิงเทียนกล่าวเสียงทุ้ม

“เจ้าคิดว่าตนเองจะสามารถทำสำเร็จหรือไม่?” อสูรกายตนนั้นกล่าวคำ

ลี่ฉิงเทียนเงียบ

ย้อนกลับไปสู่จุดเริ่มต้น

เวลานั้นเขายังเด็กมาก ยืนอยู่คนเดียวและเตร็ดเตร่ไปตามถนน

ในเวลานี้มีกลุ่มชายชุดดำเข้ามาบอกเขาว่า ตราบใดที่เด็กน้อยผู้นี้ทำสิ่งหนึ่งให้พวกเขาสำเร็จ เด็กน้อยจะร่ำรวยและมั่งคั่งยิ่ง

เขาจึงตอบรับ!

ในที่สุด หลังจากที่กลุ่มชายชุดดำร่ายมนตร์ควบคุมชีวิตและความตายให้เขาเสร็จสิ้น เขาจึงถูกส่งมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน

จากนั้นเป็นต้นมา เป้าหมายของเขาคือการขึ้นครองบัลลังก์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน

เดิมทีเมื่อสิบปีที่แล้ว หลังจากที่ผู้นำแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนรุ่นก่อนตายตก เขามีสิทธิ์ได้นั่งครองบัลลังก์มากที่สุด แต่ก่อนที่อีกฝ่ายจะตายตกไป ผู้นำรุ่นก่อนได้ส่งต่อตำแหน่งนั้นให้กับหลัวชิงเซียนซึ่งไม่ทราบว่ามาจากที่ใด แต่ที่สำคัญที่สุดในเวลานั้นหลัวชิงเซียนแข็งแกร่งกว่าเขามาก

นับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา เขาจึงสูญเสียโอกาสสุดท้ายไป

“เจ้าไม่จำเป็นต้องทำสิ่งนั้นแล้ว เวลานี้เจ้าเพียงต้องร่วมมือกับเรา และดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจะตกเป็นของพวกเรา!” อสูรกายตนนั้นกล่าวคำ

“เจ้าเป็นผู้ใดมาจากไหน?”

“เราไม่จำเป็นต้องทราบ สิ่งที่เจ้าต้องทำคือปลดผนึกหอคอยปราบอสูรภายในสามวัน!”

“เจ้าเป็นสมาชิกของสำนักอสูรกลืนกิน และเจ้าเป็นคนลอบเข้าสู่พื้นที่ต้องห้ามในภูเขาด้านหลังเมื่อสองวันก่อน ดูเหมือนเจ้าจะต้องการปลดปล่อยจักรพรรดิปีศาจกลืนกินเมื่อสามร้อยปีที่แล้ว!” ลี่ฉิงเทียนกล่าวเสียงแผ่ว

“ฮ่าฮ่า นับว่าฉลาดแล้ว!” อสูรกายเผยรอยยิ้มเย็นชา

ลี่ฉิงเทียนถามอีกครั้ง “แต่ข้าอยากทราบว่าเหตุใดพวกเจ้าจึงทำไม่สำเร็จ?”

“เจ้าไม่รู้งั้นหรือ?” อสูรกายอุทาน

“ข้าต้องรู้?” ลี่ฉิงเทียนสับสน

“ฮ่าฮ่า ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเจ้าจึงทำสิ่งใดก็ไม่สำเร็จเสียที เจ้าไม่ทราบด้วยซ้ำว่าในดินแดนของเจ้ามีจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งหลบซ่อนอยู่” อสูรกายกล่าวเย้ย

“หืม? มีจักรพรรดิยุทธ์หลบซ่อนอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน?!”

ลี่ฉิงเทียนตกตะลึง ข่าวใหม่นี้ทำเขาประหลาดใจอย่างแท้จริงแล้ว