ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 19 เซียนกระบี่อาวุโส บุคคลที่จักรพรรดินีห่วงใย!

ตอนที่ 19 เซียนกระบี่อาวุโส บุคคลที่จักรพรรดินีห่วงใย! (รีไรท์)

หลังจากสังหารผู้คนแล้ว หนิงฝานเดินทางกลับไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนอย่างสบาย ๆ

“เซียนกระบี่อาวุโสแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์”

“อาวุโสผู้นั้นสมควรเป็นเซียนกระบี่!”

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนมีเซียนกระบี่ปรากฏตัว สามารถสังหารจักรพรรดิยุทธ์ถึงสองคนด้วยกระบวนท่าเดียว!”

ในเวลานี้ ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ศิษยานุศิษย์กับอาวุโสนับไม่ถ้วนคุกเข่าลงบนพื้นก่อนจะเอาศีรษะโขกพื้นอย่างจริงใจ และตะโกนกู่ก้องพร้อมกันว่า “เซียนกระบี่!”

เซียนกระบี่คือจุดสูงสุดแห่งวิถีกระบี่ ในจิตใจของพวกเขาแล้วการสังหารจักรพรรดิยุทธ์สองคนด้วยกระบวนท่าเดียวย่อมมีเพียงเซียนกระบี่ในตำนานเท่านั้น

“เซียนกระบี่?”

เมื่อเห็นฉากนี้ หนิงฝานส่ายศีรษะเบาไม่ทราบจะกล่าวคำใด

เพียงแค่ตัดศีรษะของปีศาจสองตัว จะกลายเป็นเซียนกระบี่ได้อย่างไร

“โอ้!”

ทันใดนั้น พลันมีเสียงดุด่าหนิงฝานจากด้านข้าง ศิษย์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์คนหนึ่งตะโกนออกอย่างไม่พอใจ “เจ้าหมายความว่าอย่างไร ส่ายศีรษะได้อย่างไรกัน? หากเซียนกระบี่ไม่ลงมือ วันนี้เจ้าจะมายืนลอยหน้าเช่นนี้ได้อย่างไร!”

“เฮ้อ เซียนกระบี่อะไรกัน เป็นอาวุโสที่ไม่อาจกล่าวถึงได้หรือ? อ้อ ไม่ต้องกล่าวถึง!”

หนิงฝานยกยิ้มจาง

หากกล่าวไปจะมีแต่เสียใจเปล่า!

สำหรับเขาประโยคเหล่านี้ไม่ใช่ปัญหา แต่ประเด็นสำคัญคือคนอื่นไม่ทราบว่าเขาคือเซียนกระบี่ผู้นั้น

อ่า ก็เป็นเช่นนั้นจริง ๆ นี่

ทันทีที่เขากล่าวคำเหล่านี้ รังแตนทั้งหมดคล้ายแตกออก ศิษย์และอาวุโสทั้งหมดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เข้าห้อมล้อมเขาทันที

“ไอ้สารเลว! เซียนกระบี่อาวุโสช่วยเหลือดินแดนศักดิ์สิทธิ์เอาไว้ แต่เจ้ากลับบอกว่าไม่คู่ควรที่จะกล่าวถึง?”

“บัดซบ! มีคนเช่นเจ้าอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนของเราได้อย่างไร!”

“เจ้าเป็นคนประเภทใด? หากกล้าดูหมิ่นเซียนกระบี่อาวุโสอีก เจ้าจะถูกขับไล่ออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ทันที!”

ศิษย์และอาวุโสทุกคนเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

ในเวลานี้มีคนหนึ่งกล่าวขึ้น

“หนิงฝาน! เขาคือหนิงฝาน! สามีไร้ประโยชน์แห่งจักรพรรดินี!”

ทันทีที่คำพูดเหล่านี้ดังขึ้น ทุกคนตกตะลึงไปชั่วขณะก่อนจะยิ่งเผยความเดือดดาลออก

“เป็นขยะเช่นเจ้า!”

“บุรุษที่ทราบแต่วิธีรับประทานอาหารทั้งวันจะมีหน้ากล่าวคำเช่นนี้ต่อเซียนกระบี่ได้อย่างไร”

“บัดซบ! หากไม่ใช่เพราะจักรพรรดินี ขยะไร้ประโยชน์เช่นเจ้าคงต้องออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว”

“หนิงฝาน เจ้าจงมาประลองกับข้าเฉกเช่นบุรุษควรกระทำ!”

“…”

ในขณะที่เกิดเสียงดังเย้ยหยันไม่สิ้นสุด

หนิงฝานถึงกับพูดไม่ออก แม้อยากจะโกรธเพียงใดก็ไม่อาจทำได้

กล่าวตามตรงแล้ว คนเหล่านี้ตำหนิเขาก็เพื่อปกป้องเขา

โดยธรรมชาติแล้วเขาไม่คิดจะเปิดเผยตัวตนเพียงเพราะถูกเหยียดหยามเล็กน้อย

ท้ายที่สุด ในสายตาของผู้อื่นเขาคิดว่าตนเองเป็นเพียงราชาไร้ประโยชน์ที่ได้ลิ้มรสหวานของจักรพรรดินีเท่านั้น

“……”

ทันทีที่หยิบตราจักรพรรดินีออกมา เสียงรอบข้างหยุดลงในทันที

การได้พบเจอกับจักรพรรดิหนิง ไม่ต่างจากการได้พบจักรพรรดินีหลัว!

ด้วยวิธีเช่นนี้ จึงไม่มีใครกล้ากล่าวหยาบคายต่อเขาอีก

“ฮ่า ๆ ข้าชอบใจนักที่พวกเจ้าไม่ชื่นชอบข้า แต่ก็ไม่อาจทำสิ่งใดข้าได้!”

“อีกอย่างข้าเกิดมาท้องไส้ไม่ค่อยดีนัก จึงไม่อาจทานอาหารรสจัดได้ ชอบรับประทานเพียงอาหารอ่อน ๆ เท่านั้น!”

“ข้าขอตัว ต้องกลับไปที่พระราชวังเพื่ออุ่นเตียงรอภรรยาข้า!”

ในที่สุด หนิงฝานก็เดินออกจากสถานที่แห่งนี้ด้วยสีหน้าผ่อนคลาย

…

ไม่นานหลังจากหนิงฝานกลับสู่พระราชวังจักรพรรดินี

ตู้ม!

ก็มีออร่าอันน่าสะพรึงแห่งขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์กลับมาจากด้านนอกของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ เป็นจักรพรรดินีหลัวชิงเซียนที่กลับมาพร้อมกับอาวุโสผู้มีอำนาจในดินแดนศักดิ์สิทธิ์

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์เป็นเช่นไรบ้าง?”

“แล้วลี่ฉิงเทียนล่ะ เขาคือสายลับจากสำนักอสูร!”

“เกิดเรื่องกับหอคอยปราบอสูรหรือไม่?”

กลุ่มอาวุโสระดับสูงแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์กลับมาแล้ว พวกเขาแทบจะรอไม่ไหวที่จะพ่นคำถามต่าง ๆ

โดยเฉพาะจักรพรรดินีหลัวชิงเซียน นางไม่สนใจอาการบาดเจ็บของตนเอง พร้อมปลดปล่อยสัมผัสเทวะเพื่อตรวจสอบดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนทั้งหมด

แต่เพียงชั่วพริบตา ใบหน้าของทุกคนก็เผยความประหลาดใจออกมา

เพราะดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไม่ได้มีสภาพเช่นถูกปีศาจทำลายล้าง

“เกิดสิ่งใดขึ้น?”

ทุกคนเผยความประหลาดใจ ในเวลานี้เหล่าผู้คนจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ออกมาต้อนรับพวกเขา

หลัวชิงเซียนกล่าวถามทันที “เกิดอะไรขึ้นกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์หรือไม่ ข้าได้รับข่าวว่าอาวุโสสูงสุดลี่ฉิงเทียนเป็นคนจากสำนักอสูร และเขาต้องการทำลายหอคอยปราบอสูรในวันนี้…”

“เจ้านิกาย เซียนกระบี่ที่ซ่อนเร้นเป็นผู้กอบกู้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์”

อาวุโสจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก้าวไปด้านหน้าพร้อมอธิบายเรื่องราวโดยละเอียด

“อะไรกัน? สังหารลี่ฉิงเทียน และจักรพรรดิปีศาจทวนซื่อด้วยกระบวนท่าเดียว!”

“จะเป็นไปได้เช่นไร!”

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ของพวกเรามีอาวุโสพลังซ่อนเร้นเช่นนี้ด้วยหรือ?”

หลังจากรับฟัง เหล่าอาวุโสทั้งหมดตกตะลึง

แม้แต่ดวงตาคู่สวยของหลัวชิงเซียนยังเปล่งประกายวูบไหว

มหาอำนาจที่ซ่อนเร้น?

ในฐานะเจ้านิกายแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน เหตุใดนางจึงไม่ทราบว่ามีมหาอำนาจเช่นนี้ซุกซ่อนอยู่

‘เป็นสวรรค์ทะนงนิรนามผู้นั้นหรือ?’

หลัวชิงเซียนพยายามคาดเดา

หากเป็นเขาจริง ๆ ก็น่าอัศจรรย์นัก เพราะผ่านไปเพียงเจ็ดปีหลังจากเผยชื่อออกมาบนชั้นสิบของหอคอยสวรรค์ทะนงมหาลึกล้ำ

แต่หลัวชิงเซียนไม่แน่ใจว่าเป็นเขาจริงหรือไม่

ท้ายที่สุดจึงทำได้เพียงคาดเดาไปเรื่อย ๆ เท่านั้น

“ไม่ว่าอย่างไร ดินแดนศักดิ์สิทธิ์รอดพ้นจากภัยพิบัติโดยไม่ได้รับอันตราบใด นอกจากนี้ยังรอดพ้นจากอันตรายที่ลอบหลบซ่อนจากลี่ฉิงเทียนและจักรพรรดิปีศาจทวนซื่อด้วย”

“ทุกคนคงทำงานหนักมาก เช่นนั้นแยกย้ายกลับไปพักผ่อนเถิด”

ท้ายที่สุดหลัวชิงเซียนออกคำสั่งก่อนจะกลับสู่พระราชวังจักรพรรดินี

นางร้อนรนเล็กน้อย

เพราะมีบุคคลที่ห่วงใยอยู่ในนั้น

พรึ่บ!

หลังจากเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว หลัวชิงเซียนก็มาหยุดยืนอยู่ในพระราชวังจักรพรรดินี

ทันทีที่นางเข้ามาภายใน นางพบกับร่างหนึ่งนอนอย่างเกียจคร้านอยู่บนเก้าอี้หวายในลานอย่างผ่อนคลาย

นางลอบถอนหายใจอย่างโล่งอก

“ภรรยาข้า เจ้ากลับมาแล้ว!”

เมื่อเห็นหลัวชิงเซียน หนิงฝานทักทายนางด้วยความประหลาดใจ

แต่เมื่อเข้าใกล้หลัวชิงเซียน หนิงฝานกลับขมวดคิ้วแน่น

เสื้อผ้าสีขาวของหลัวชิงเซียนเปรอะเปื้อนด้วยโลหิต ลมปราณในร่างกายผันผวนไร้ระเบียบ เห็นได้ชัดว่านางบาดเจ็บสาหัส

“ภรรยาข้า เจ้าบาดเจ็บสาหัส นั่งลงก่อนเถิด!”

หนิงฝานยิ่งลำบากใจ ก่อนจะพยุงกายหลัวชิงเซียนนั่งลงบนเก้าอี้หวาย

“ไม่เป็นไร ข้าได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยจากการต่อสู้กับสำนักอสูร”

หลัวชิงเซียนส่ายศีรษะ จากนั้นนางมองหนิงฝานพร้อมถามอย่างกังวล “เป็นเจ้ามากกว่า เจ้าถูกปีศาจเหล่านั้นรุกรานหรือไม่?”

ในความคิดของนาง หนิงฝานเป็นเพียงผู้ฝึกยุทธ์ตัวน้อย และแน่นอนว่าเขาไม่อาจต่อต้านพลังแห่งจักรพรรดิปีศาจได้เลย

“ไม่เลย ข้าไม่ได้ออกจากพระราชวังด้วยซ้ำ และปราณปีศาจก็สูญสลายหมดสิ้น ข้าไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น!” หนิงฝานแสร้งทำสับสน

“โชคดีแล้ว อาวุโสศักดิ์สิทธิ์ที่หลบซ่อนในดินแดนของเราได้ช่วยเหลือเอาไว้”

“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ข้าไม่แน่ใจว่าเป็นอาวุโสศักดิ์สิทธิ์ หรือบุคคลนิรนามแห่งหอคอยมหาสวรรค์ทะนงที่ก่อเกิดความภาคภูมิสวรรค์เมื่อเจ็ดปีก่อนกันแน่”

หลัวชิงเซียนคล้ายจมอยู่ในความคิด ในที่สุดนางจับจ้องหนิงฝาน “หนิงฝาน บอกกล่าวกับข้าว่าเป็นผู้ใดแน่?”

“…”

หนิงฝานยิ่งรู้สึกละอายใจนัก

เขาอยากจะกล่าวว่าบุคคลผู้นั้นอยู่ใกล้เพียงเอื้อม!

“ภรรยาข้า เจ้าไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับบุคคลผู้นั้น ไม่ว่าคนผู้นั้นจะเป็นใคร เขาล้วนแต่เป็นคนของฝ่ายดินแดนศักดิ์สิทธิ์แน่นอน!”

หนิงฝานกล่าวคำหนักแน่น

“ที่เจ้ากล่าวก็ถูกต้อง ข้าไม่ควรกังวลเกี่ยวกับตัวตนของบุคคลนั้น เพียงแค่ปฏิบัติต่อเขาในฐานะอาวุโสนิรนามแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็เพียงพอ!”

หลัวชิงเซียนพยักหน้าก่อนจะถอนหายใจอีกครั้ง “อย่างไรก็ตาม ตอนนี้อาวุโสสูงสุดลี่ฉิงเทียนลอบหักหลังพวกเราและถูกสังหารสิ้น ข้าเป็นผู้มีพลังขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์เพียงคนเดียวที่เหลือในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน เกรงว่าการจัดการกับสำนักอสูรมันจะยากเย็นยิ่งขึ้น… แค่หวังว่าหากในอนาคตดินแดนศักดิ์สิทธิ์พบเจอปัญหา เขาจะยอมเคลื่อนไหวเช่นวันนี้!”

“อย่ากังวลเลย! หากดินแดนศักดิ์สิทธิ์พบเจอปัญหา เขาย่อมเคลื่อนไหวแน่!” หนิงฝานยิ้ม

“ข้าก็หวังเช่นนั้น!”

หลัวชิงเซียนยิ้มออกมา และในชั่วพริบตาที่บุปผาเบ่งบานเต็มที่ รอยยิ้มนี้งดงามยิ่งกว่าสตรีใดในโลกหล้า!