ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 22 สี่จักรพรรดิปีศาจ หนิงฝานปรากฏตัว

ตอนที่ 22 สี่จักรพรรดิปีศาจ หนิงฝานปรากฏตัว! (รีไรท์)

ตู้ม!

ปราณปีศาจที่ปกคลุมไปทั้งผืนฟ้าและดวงอาทิตย์แผ่ขยายขึ้นเรื่อย ๆ ผู้ฝึกยุทธ์สำนักอสูรจำนวนนับไม่ถ้วนดาหน้าเข้ามาราวกระแสน้ำเชี่ยวกราก

ด้านหน้าเป็นบุรุษวัยกลางคนในเสื้อคลุมสีโลหิตและบุรุษวัยกลางคนในเสื้อคลุมสีดำสนิท ทั้งสองแผ่พลังขั้นจักรพรรดิออกมา

เป็นจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้!

“เตรียมตั้งรับศัตรู!” เห็นเช่นนี้แล้ว หลัวชิงเซียนสั่งการเสียงนุ่ม ผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายธรรมลุกขึ้นต่อสู้ทันที

“ฮ่า ๆๆ!”

“แม่นางหลัวคนรั้น เราพบกันอีกแล้ว!”

ตามมาด้วยเสียงหัวเราะอันป่าเถื่อนจากทั้งสอง จักรพรรดิปีศาจทั้งสองนำผู้ฝึกยุทธ์ของสำนักอสูรมาฆ่าพวกเขา

ทันใดนั้น เทือกเขาแห่งนี้พลันปกคลุมไปด้วยปราณปีศาจและจิตสังหารที่บ้าคลั่ง

บรรยากาศที่ปกคลุมด้วยจิตสังหารอันน่าหวาดหวั่น ทำให้ผู้ฝึกยุทธ์ทั่วไปหวาดกลัวจนร่นถอยแล้วถอยอีก ด้วยเกรงว่าพวกเขาจะได้รับอันตรายจนพินาศย่อยยับ!

หลัวชิงเซียนแสยะยิ้มเหยียดหยัน “เหอะ พวกเจ้าสองคนอีกแล้ว โชคดีเสียจริงที่ข้าไม่ได้ตีพวกเจ้าจนตายครั้งที่แล้ว!”

เมื่อได้ยินวาจานี้ รอยยิ้มของสองจักรพรรดิปีศาจหุบลงในบัดดล แทนที่ด้วยสีหน้าบิดเบี้ยวอัปลักษณ์ยิ่ง!

ครั้งที่แล้วพวกเขาทำตามแผนของเฉาเทียนสยง เจ้าสำนักอสูรกลืนกิน พวกเขาทั้งสองรับผิดชอบถ่วงเวลาหลัวชิงเซียนไม่ให้กลับไปช่วย ทว่าสุดท้ายกลับยั่วโมโหหลัวชิงเซียนจนต้องใช้เคล็ดต้องห้าม ทั้งสองจึงบาดเจ็บสาหัสในทันที

หากพวกเขาไม่ถูกคนในสำนักส่งไปสระอสูรศักดิ์สิทธิ์ของดินแดนบรรพบุรุษ เพื่อรับการฟื้นฟูได้ทันท่วงที ต่อให้พวกเขาไม่ตายตกแต่ก็ไม่แคล้วพิการแน่นอน

ด้วยถ้อยคำของหลัวชิงเซียน ทั้งสองแผ่จิตสังหารออกมาทันที “แม่นางหลัวคนรั้น เราจะต้องสะสางความแค้นกันในวันนี้!”

“อาศัยขยะอย่างพวกเจ้าทั้งสองคงมิพอหรอกกระมัง ไยจึงต้องหลบซ่อนอยู่ จักรพรรดิปีศาจทั้งสองออกมาเสีย!” หลัวชิงเซียนตะโกนอย่างเย็นชา นัยน์ตางดงามของนางกวาดไปทิศทางหนึ่ง

ยังมีสองขุมพลังของจักรพรรดิปีศาจหลบซ่อนอยู่ที่นั่น!

“ฮ่า ๆๆ!”

“ไม่ผิดหวังกับชื่อเสียงเรียงนามของจักรพรรดินีไท่เสวียน นางค้นพบพวกเราได้อย่างง่ายดาย!”

มีเสียงระเบิดหัวเราะเสียงหนึ่งขึ้นมา ขุมพลังของสองจักรพรรดิปีศาจพวยพุ่งขึ้นอีกครั้ง จากนั้นพลัน ปรากฏสองชายชราออกมาพร้อมสีหน้ามืดครึ้ม หนึ่งสวมใส่ชุดคลุมสีแดงตัวยาว อีกหนึ่งใส่ชุดคลุมหนังสัตว์!

ปราณปีศาจเชี่ยวกรากพลุ่งพล่านแผ่กำจายออกจากทั้งสอง ปรากฏร่างสั่นไหวก่อร่างขึ้นจากปราณปีศาจ ผู้หนึ่งติดตามมาด้วยขบวนซากศพและทะเลโลหิต ผู้หนึ่งปรากฏพร้อมสัตว์ดุร้ายนับหมื่น!

เจ้าสำนักอสูรเจ็ดสังหาร จักรพรรดิปีศาจชีซา!

เจ้าสำนักอสูรหมื่นสรรพสัตว์ จักรพรรดิปีศาจว่านโซ่ว!

เมื่อรวมการมาถึงของสองจักรพรรดิปีศาจผู้ยิ่งใหญ่อีกครั้ง จักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ยืนเคียงข้างกัน ความเกรียงไกรของจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งเทือกเขา ทำให้ผู้คนนับไม่ถ้วนหน้าถอดสี!

ในใต้หล้านี้ที่ปราชญ์ยุทธ์มีตัวตนดำรงอยู่ จักรพรรดิยุทธ์เป็นผู้ฝึกยุทธ์ระดับสูงสุด ด้วยชื่อและนามเรียกขานที่สามารถนับได้ด้วยมือเดียว

อย่างไรก็ตามแต่

บัดนี้มีจักรพรรดิปีศาจถึงสี่ตนปรากฏขึ้นในสำนักอสูร!

นี่ช่างน่าตกตะลึงยิ่ง!

ถึงตอนนี้ จักรพรรดิปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่ตระหง่านอยู่กลางอากาศ จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้เย้ยหยันอีกครั้ง “แม่นางหลัวคนรั้น ครั้งนี้ข้าอยากจะเห็นนักว่าเจ้าจะจัดการพวกเราจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ได้เช่นไร!”

“สี่จักรพรรดิปีศาจแล้วอย่างไร ข้าจักรพรรดิผู้นี้จะเข่นฆ่าให้หมดสิ้นอยู่ดี!

แม้นางจะไม่รู้ว่าผู้อาวุโสไร้นาม ผู้เร้นกายอยู่ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์มาถึงแล้วหรือไม่ หลัวชิงเซียนทราบว่ากลิ่นอายพลังของตนไม่ควรอ่อนแอ มิเช่นนั้นย่อมกระทบต่อความแข็งแกร่งของผู้ที่ติดตามทั้งกลุ่ม

พูดอีกอย่างคือ มันได้กระทบเรียบร้อยแล้ว!

การปรากฏตัวของจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ได้ทอดเงาลึกภายในจิตใจของผู้ฝึกยุทธ์ฝ่ายธรรมทั้งหมด

จิตใจเริ่มโอนเอนสั่นไหว

จักรพรรดินีเพียงผู้เดียวจะสามารถต้านทานจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ได้หรือ?

“ฮึ่ม! เจ้าช่างไม่ละอายที่จะเอ่ยเสียนี่กระไร!”

“ได้ เสวี่ยเหลียน เชียงอวี้ อย่าได้พูดจาไร้สาระกับนางอีกต่อไป ก่อนอื่นเราจับมือกันฆ่านางเสียดีกว่า จากนั้นค่อยช่วงชิงเอาสุสานนักบุญมา!”

ถึงตอนนี้ จักรพรรดิปีศาจชีซาและจักรพรรดิปีศาจว่านโซ่วส่งเสียงอันเย็นยะเยือก ลงมือในทันที

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ตามมาด้วย จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้เริ่มลงมือเช่นกัน ทันใดนั้น จักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ทะยานขึ้นอย่างโหดเหี้ยมโดยพร้อมเพรียงกัน ปราณปีศาจของจักรพรรดิปีศาจอันน่าหวาดหวั่นกวาดราบทุกสิ่งทุกอย่าง กลายเป็นสี่เงาที่โหมกระพือเข้าจู่โจมหลัวชิงเซียนอย่างฉกาจฉกรรจ์จากสี่ทิศทาง

“ฆ่า!”

หลัวชิงเซียนตะโกนขึ้นเสียงเย็น เป็นฝ่ายเริ่มโจมตีจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่

ตู้ม!

แม้หลัวชิงเซียนเป็นสตรีรูปร่างเล็ก การจู่โจมของนางกลับดุจสายฟ้าฟาด สายลมกรรโชกและสายฟ้าห้อมล้อมรอบตัวนาง พลังจิตวิญญาณที่แผ่ออกจากร่างนางสั่นสะเทือนพื้นที่รอบกายอย่างไม่หยุดหย่อน

ตู้ม!

ในทันใดนั้น หลัวชิงเซียนปะทะกับจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ พลันเกิดเสียงสายฟ้ากึกก้องสะเทือนทั้งแผ่นฟ้า แผ่ประกายเจิดจ้าเปล่งรัศมี พลังถูกปลดปล่อยและโหมกระหน่ำออกอย่างต่อเนื่อง สะเทือนเลือนลั่นท้องนภา

“ฝ่ามือเมฆาวายุเก้าสวรรค์!”

หลัวชิงเซียนฟาดฝ่ามือลงไป ฝ่ามือหยกมหึมาควบแน่น สัมผัสผิวนิ้วทั้งหน้าสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน ก่อกวนสถานการณ์แห่งสวรรค์ทั้งเก้า ครอบคลุมจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่กลางอากาศ

“กฎศักดิ์สิทธิ์!”

ประจันหน้ากับฝ่ามือนั้น ม่านตาของจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่หดลงด้วยความผวา!

กฎศักดิ์สิทธิ์เป็นกฎของปราชญ์ยุทธ์ ที่ข้ามผ่านขอบเขตของวิทยายุทธ์ ทั้งยังทรงพลานุภาพเป็นอย่างที่สุด

เผชิญกับฝ่ามือนี้ แม้แต่จักรพรรดิปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ยังมิกล้าหละหลวม กระแสปราณสี่สายพวยพุ่งขึ้น รวมถึงปราณโลหิตอนันต์และหยินยางมัวเมา แสงสังหารผุดขึ้น หมื่นสัตว์ร้ายปรากฏกาย

ทั้งสี่ซัดพลังออกไปพร้อมกัน ข่มฝ่ามือเมฆาวายุพังทลายลงทันใด!

ในขณะเดียวกัน ปราณปีศาจทั้งสี่สายพุ่งเข้าใส่หลัวชิงเซียน

“แสงแห่งเซียน!”

หลัวชิงเซียนตะโกนอย่างเกรี้ยวกราดขึ้นอีกครั้ง ประกายนุ่มนวลแผ่ซ่านจากกายนาง

ขณะที่แสงสว่างลุกโชติช่วง ปราณปีศาจที่สาดซัดเข้าด้านหน้าสลายไปในทันใด แม้แต่พลังที่กราดเกรี้ยวยังมิอาจกล้ำกราย

“ทุกท่าน ข้าประจักษ์แจ้งกลเม็ดของแม่นางน้อยนี่หลายครั้งหลายครา อย่าได้ยั้งมืออีกต่อไป รีบจัดการโค่นนางลงเร็วเข้า!”

บัดนี้จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ตะโกนก้องขึ้น พลังหยินหยางในร่างกายเขาระเบิดออกมาอย่างหมดสิ้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียน จักรพรรดิปีศาจชีซา จักรพรรดิปีศาจว่านโซ่วต่างมองหน้ากันและกัน แล้วทุ่มปลดปล่อยพลังทั้งหมดของตนออกไป

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

จักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ระเบิดพลังออกมาอย่างสิ้นเชิง ปราณปีศาจอันเดือดพล่านแผ่ปกคลุมทั่วท้องฟ้า

“ท่าไม่ดีแล้ว!”

ครานี้ หลัวชิงเซียนขมวดคิ้วอย่างหนัก แรงกดทับเพิ่มขึ้นอย่างมหาศาล แสงสว่างราวกับเซียนรอบกายนางถูกกดโดยปราณปีศาจอย่างรุนแรง

ทว่านางมิอาจถอย!

หากสุสานนักบุญถูกส่งให้ฝ่ายอสูร มิช้านานใต้หล้าต้องตกอยู่ในกำมือของฝ่ายอสูร

ฮึ่ม!

เมื่อคิดถึงตรงนี้ ทั่วทั้งร่างของหลัวชิงเซียนเบ่งบานด้วยแสงสวรรค์ ราวกับทั้งร่างกลับกลายเป็นเซียนผู้ถูกขับลงมาจากสวรรค์เก้าชั้นฟ้า

ทุกการเคลื่อนไหวประทับด้วยพลังอันแกร่งกล้า ต่อสู้ต้านจักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ด้วยพละกำลังทั้งหมดที่นางมี

ในขณะเดียวกัน

ในหุบเขา ผู้ฝึกยุทธ์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนและเก้าสำนักใหญ่ต่อสู้ห้ำหั่นอย่างดุเดือดกับชนชั้นสูงจากสำนักอสูรเช่นเดียวกัน

ธรรมปะทะอสูร แดงฉานโชติช่วง!

สองฝ่ายปะทะกันและกัน เสียงตะโกนฆ่าฟันกันกึกก้อง แผดร้องโหยหวนระงม ให้ได้ยินอย่างไม่ว่างเว้น

ผ่านไปสักพักภายในรัศมีสิบลี้นั้น กลิ่นอายเข่นฆ่าสังหารลุกโชน พลังเดือดพล่านกลายมาเป็นศึกต่อสู้ระหว่างธรรมะและอสูร

“เฮ้อ! ตีรันฟันแทงเข่นฆ่ากันมีอันใดดีนัก!”

ในตอนนี้ บนยอดเขาสูง หนิงฝานอดถอนหายใจออกมาเล็กน้อยไม่ได้ขณะที่เขาชมฝ่ายธรรมะและอสูรห้ำหั่นกันอย่างรุนแรง

จากนั้น เขามองไปยังสนามรบระหว่างหลัวชิงเซียนและจักรพรรดิปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ทั้งสี่

สายตาของเขาเยียบเย็นลงทันใด

“กล้ารังแกภรรยาข้า รนหาที่ตาย!”

ชิ้ง!

ถัดจากนั้น เขาพลันหายวับไปจากสถานที่ที่เคยอยู่

กลางอากาศ

“โลหิตชำระนภาปฐพี!”

“พันปรารถนาพัวพัน!”

“หมัดอสูรเจ็ดสังหาร!”

“หมื่นสรรพสัตว์กู่ก้องสวรรค์!”

“…”

จักรพรรดิปีศาจทั้งสี่ร่วมแสดงพลังออกมาพร้อมเพรียงกัน พวกเขาใช้พลังที่แกร่งกล้าที่สุดของตนเพื่อโค่นล้มหลัวชิงเซียนให้ราบในวูบเดียว

เห็นดังนี้ หลัวชิงเซียนสีหน้าเปลี่ยนทันใด!

พวกเขาทั้งสี่ร่วมแรงกัน นางย่อมมิได้ไร้เทียมทานอีกต่อไป

ทว่านางร่นถอยไม่ได้!

กัดฟันอย่างหนัก นางต้องใช้เคล็ดต้องห้าม!

ชิ้ง!

ชั่วพริบตาในห้วงเวลานั้น บังเกิดแสงและเงาพาดผ่าน ร่างในชุดคลุมสีเทาปรากฏกายบังด้านหน้าหลัวชิงเซียน