ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 5 บุกเข้าสู่หอคอยสวรรค์ทะนง เสียงระฆังสะเทือนทั่วแดนศักดิ์สิทธิ์!

ตอนที่ 5 บุกเข้าสู่หอคอยสวรรค์ทะนง เสียงระฆังสะเทือนทั่วแดนศักดิ์สิทธิ์! (รีไรท์)

เวลากลางดึก ภายในลานหยกขาว

ฝูงชนที่เคยส่งเสียงดังต่างแยกย้ายกันไปแล้ว

ยามนี้ หอคอยสวรรค์ทะนงยังคงตั้งตระหง่านอยู่กลางลานหยกขาว และไม่มีผู้คุ้มกันโดยรอบ

พรึ่บ!

ค่ำคืนนี้บังเกิดลมกระโชกแรง แต่หนิงฝานก็ได้มาถึงหอคอยสวรรค์ทะนงแล้ว

เขาเงยหน้าขึ้นมอง ชั่วอึดใจ ชายหนุ่มตรงเข้าไปด้านในทันที

ฟุ่บ!

เขารู้สึกวิงเวียนไม่น้อย เมื่อลืมตาขึ้นอีกครั้งจึงเห็นว่าตนเข้าสู่หอคอยแล้ว บรรยากาศโดยรอบล้อมไปด้วยสีขาวโพลน กว้างใหญ่ และไม่มีสิ่งใดน่ารับชม

“ยินดีต้อนรับสู่หอคอยสวรรค์ทะนง!”

“สวัสดีผู้สัญจร โปรดบอกกล่าวนามของท่าน?”

ทันทีที่เขาเข้าสู่หอคอยสวรรค์ทะนง มีเสียงดังทักทายเขา

“ไม่มี!”

หนิงฝานไม่คิดจะทิ้งนามที่แท้จริงของตนเอาไว้ที่นี่

“ผู้สัญจรนิรนาม จึงขอตรวจสอบความแข็งแกร่ง… ระดับการฝึกฝนต่ำกว่าขอบเขตผู้ฝึกยุทธ์ ดังนั้นจึงไม่อนุญาตให้เข้าไปด้านใน!”

เสียงนั้นดังขึ้นอีกครั้ง

“อ๊ะ!”

หนิงฝานตกตะลึง เขาไม่คาดคิดว่าเสื้อคลุมเร้นลับนี้จะปิดกั้นได้แม้กระทั่งหอคอยสวรรค์ทะนง

เขารีบถอดเสื้อคลุมเร้นลับออกอย่างรวดเร็ว

เสียงจึงดังขึ้นอีกครั้ง

“ผู้สัญจรนิรนาม… ขอบเขตราชันยุทธ์ครึ่งขั้น!”

“ความยากในการทะลวงระดับชั้นกำลังถูกสร้าง… สร้างเสร็จสิ้นแล้ว ผู้สัญจรนิรนามจะต้องสังหารสัตว์ประหลาดราชันยุทธ์ทั้งหมดให้เสร็จสิ้นภายในสิบห้านาที!”

“เริ่มการท้าทาย!”

โฮก!

สิ้นเสียง โดยแทบจะทันทีสัตว์ร้ายร้องคำรามลั่น แล้วสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ก็ปรากฏตัวขึ้นมาในอากาศ

มันคือพยัคฆ์มหึมาลายจุด เศียรเป็นเสือน่าเกลียดและยังดุร้าย ลำตัวยาวกว่าสามเมตร กรงเล็บคมปลาบส่องประกายวูบไหว เพียงแค่สะกิดก็สามารถทำลายก้อนหินใหญ่ได้ในทันที ท่วงท่าของมันมิใช่จะสามารถประมาทได้เลย

“ขอบเขตของพยัคฆ์หลากสีตัวนี้แข็งแกร่งกว่าเหล่าผู้ฝึกตนก่อนหน้านี้มาก ไม่แปลกใจเลยที่เหล่าศิษย์ทั้งหลายจะไม่สามารถทะลวงผ่านในชั้นแรกได้!”

เมื่อได้มองพยัคฆ์มหึมาลายจุดตรงหน้า หนิงฝานจึงตระหนักได้ถึงความจริง

โฮก!

เวลานี้ พยัคฆ์มหึมาลายจุดปลดปล่อยเสียงคำรามก่อนจะพุ่งเข้าหาหนิงฝาน ลมกรรโชก สายฟ้าคลั่งปรากฏขึ้นระหว่างแขนขาของมัน พลังเหล่านั้นน่าอัศจรรย์ยิ่ง!

ฮ่า!

เมื่อเห็นเช่นนี้ หนิงฝานเพียงเหยียดนิ้วไปด้านหน้าอย่างไม่แยแส

ฮ่า!

ปราณกระบี่ระเบิดทะลวงศีรษะของพยัคฆ์ร้ายหลากสีตรงหน้าตายตกในทันที!

ดัชนีกระบี่!

นี่คือทักษะการต่อสู้ที่หนิงฝานได้รับจากหอหมื่นวิถี

“ผู้สัญจรนิรนาม ทะลวงผ่านชั้นแรกสำเร็จ!”

“ท่านต้องการเข้าสู่ชั้นที่สองหรือไม่?”

“แน่นอน!”

ชั้นแรกนั้นง่ายดายยิ่ง และหนิงฝานคิดจะทะลวงผ่านชั้นที่สองในทันที

พรึ่บ!

ปรากฏลำแสงสีขาวสว่างวาบ และหนิงฝานก็มาถึงชั้นที่สอง

“ผู้สัญจรนิรนาม ท่านจะต้องเอาชนะหุ่นเชิดมนุษย์สองตัวที่อยู่ในขอบเขตราชันยุทธ์ภายในสิบห้านาที หากไม่สามารถทำตามเงื่อนไขได้ จะถือว่าล้มเหลว!”

“เริ่มการท้าทายได้!”

ความยากในการทะลวงผ่านชั้นที่สองเกิดขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ฉากทั้งหมดเปลี่ยนไป และปรากฏหุ่นเชิดมนุษย์ขนาดใหญ่สองตัว ตัวที่หนึ่งทรงพลังและดูแข็งแกร่ง ส่วนอีกตัวนั้นเพรียวบางทั้งยังรวดเร็วนัก!

“ยากเย็นเพียงเท่านี้เชียว!”

หนิงฝานส่ายศีรษะ

เขาโบกมือเบา ๆ หุ่นเชิดมนุษย์ทั้งสองพังทลายลงในพริบตา

ต่อมา

ชั้นที่สาม!

ชั้นที่สี่!

ชั้นที่ห้า!

…

แต่ละชั้นจะแตกต่างกันออกไป บางชั้นจะต้องต่อสู้กับคน บางชั้นจะต้องจัดการกับสิ่งแปลกประหลาด และระดับความยากยิ่งเพิ่มมากขึ้นอย่างต่อเนื่อง

อย่างไรก็ตาม สำหรับศิษย์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์แล้ว แทบจะเป็นไปไม่ได้เลยที่จะเดินเตร็ดเตร่ภายในหอคอยสวรรค์ทะนงได้ แต่ว่าหนิงฝานกลับเดินไปมาอย่างสะดวกสบาย และทำลายมันไปทีละชั้น!

ในไม่ช้า หนิงฝานก็มาถึงชั้นที่แปดของหอคอยสวรรค์ทะนง!

เวลานี้ เขาเข้ามาภายในหอคอยสวรรค์ทะนงยังไม่ถึงสิบห้านาทีเลยด้วยซ้ำ

ภายในระยะเวลาสั้น ๆ เขาสามารถทะลวงผ่านชั้นเจ็ดได้อย่างง่ายดาย!

หากสิ่งนี้เล็ดลอดสู่หูของผู้อื่น เกรงว่าขากรรไกรของผู้คนเหล่านั้นคงจะต้องอ้าค้างไปนานแรมปีเป็นแน่

“ชั้นแปดคงจะยากนิดหน่อยละมั้ง!”

หนิงฝานพึมพำ อย่างไรก็ตาม คนที่สามารถทะลวงผ่านมาถึงชั้นนี้ล้วนแต่เป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน เช่น เฟิงหลิ่งเหยา เจี้ยนชือ ส่วนผู้ที่สามารถผ่านไปได้มีเพียงคนเดียวคือลู่เสวียนจือ

โฮก!

แน่นอนว่าการมาถึงของหนิงฝานปลุกโกเลมยักษ์สูงกว่าสิบฟุตบนชั้นแปด ทั้งหมดแข็งแกร่งเทียบเท่ากับขอบเขตราชันยุทธ์ จิตสังหารที่ปลดปล่อยออกมาล้วนน่าหวาดหวั่น

อย่างไรก็ตาม ก่อนที่โกเลมยักษ์เหล่านั้นจะทันได้เคลื่อนไหว หนิงฝานเหวี่ยงกระบี่ออกไป ปราณกระบี่วูบวาบก่อนจะระเบิดโกเลมยักษ์ให้กลายเป็นฝุ่นผง

“แค่นี้?”

หนิงฝานส่ายศีรษะ ในที่สุดเขาก็มาถึงชั้นเก้า!

เมื่อมาถึงชั้นนี้ หนิงฝานเริ่มรู้สึกสนใจขึ้นมา

ท้ายที่สุดแล้ว ภายในราชวงศ์ที่ผ่านมา มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ผ่านชั้นนี้ไปได้ และในช่วงไม่กี่ร้อยปีที่ผ่านมา มีเพียงภรรยาของเขา จักรพรรดินีที่ทะลวงผ่านชั้นนี้ได้

“ชั้นที่เก้าของหอคอยสวรรค์ทะนง ไม่จำกัดเวลา จัดการกับเศษเสี้ยวจิตวิญญาณของปรมาจารย์ไท่เสวียน!”

พรึ่บ!

สิ้นเสียง ชายชราผมขาว ใบหน้ามีหนวดเครางดงามปรากฏตัวขึ้น นี่คือปรมาจารย์ไท่เสวียนในตำนาน!

“เป็นปรมาจารย์ไท่เสวียน ไม่แปลกใจเลยว่าเหตุใดจึงไม่มีผู้ใดทะลวงผ่านชั้นเก้าได้!”

“ในฐานะศิษย์แห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ หากต้องการอยู่เหนือบรรพบุรุษ คงจะต้องเตรียมใจแล้ว!”

“ดูเหมือนว่าภรรยาข้ายังเหนือกว่าบรรพบุรุษ!”

หนิงฝานถอนหายใจ

ตู้ม!

วิญญาณที่เหลือของผู้เฒ่าไท่เสวียนคล้ายกับกลไกของหอคอยสวรรค์ทะนง เขาไม่คิดเปิดปากกล่าวคำใด ทันทีที่ปรากฏตัว เขาสะบัดเสื้อคลุมพร้อมพุ่งเข้าหาหนิงฝานโดยตรง แรงสั่นสะเทือนแทบจะทำลายโลกใบนี้

ชิ้ง!

หนิงฝานชักกระบี่ออกมา!

หลังจากปะทะกันด้วยกระบี่ ปราณกระบี่อันบ้าคลั่งก็ถูกปลดปล่อยออกไป

ตู้ม! ตู้ม!

พลังรุนแรงของทั้งสองฝ่ายปะทะกัน บรรยากาศโดยรอบหนักอึ้งเป็นหลายเท่า ก่อนจะเกิดเสียงคำรามลั่นและสูญสลายหายไป

ปรมาจารย์ไท่เสวียนยังคงไม่เปลี่ยนแปลงสีหน้า เขาเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง มือข้างหนึ่งเหยียดออกราวกับว่าครอบครองพื้นที่ชั้นเก้าไว้ในฝ่ามือ

“ออกมา!”

หนิงฝานสับฟันกระบี่ออกไป ปราณกระบี่ทะยานขึ้นสู่ท้องฟ้าฉีกผ่านอากาศโดยรอบในทันที

หลังจากนั้น เศษจิตวิญญาณที่เหลืออยู่ของปรมาจารย์ไท่เสวียนเคลื่อนไหวอีกหลายครั้ง ซึ่งหนิงฝานสามารถรับมือกับทุกกระบวนท่าได้ง่ายดาย

“ผู้อาวุโส ถึงคราวข้าแล้ว!”

ในที่สุด หนิงฝานก็เริ่มเร่งเครื่อง

“เคล็ดสวรรค์ห้าสายฟ้าสะเทือน!”

ด้วยสองมือ หนิงฝานปลดปล่อยทักษะการต่อสู้ทรงพลังของระบบสลากขั้นเทพออกมา

ตู้ม!

เกิดเสียงระเบิดดังลั่น อสนีบาตคลั่งทั้งห้าควบแน่นก่อเกิดเป็นอัสนีพิโรธ ลำแสงวูบไหวอย่างน่าสะพรึง ฟาดฟันลงมาถล่มปรมาจารย์ไท่เสวียนอย่างเหี้ยมโหด!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เสียงคำรามดังขึ้นต่อเนื่อง และเมื่อท้องฟ้าคำราม ปรมาจารย์ไท่เสวียนก็ถอยหลังไปทีละก้าว ใบหน้าของเขาเริ่มฉายแววอับอาย

ในที่สุดท้องฟ้าก็กลับมาสงบลงอีกครั้ง

“เฉือนสวรรค์!”

หนิงฝานดึงกระบี่ของเขาออกมา ก่อนจะเปิดเผยทักษะการต่อสู้อีกครั้ง ปราณกระบี่ฉีกผ่านอากาศและฟาดฟันไปที่ปรมาจารย์ไท่เสวียนอย่างเดือดพล่าน!

ตู้ม!

เกิดเสียงปะทะดังลั่น ปรมาจารย์ไท่เสวียนถอยหลังไปไกลกว่าสิบฟุต ร่างกายของเขาเต็มไปด้วยโลหิต…

ร่างนั้นยังไม่อาจยืนได้อย่างมั่นคง ปรากฏเสียงหวีดหวิวในสายลม และหนิงฝานก็วูบไหวมาปรากฏอยู่ตรงหน้าราวกับเงาตามติด

กระบี่วิญญาณฟ้าในมือของเขาวางอยู่บนลำคอของปรมาจารย์ไท่เสวียน

“บรรพบุรุษเอ๋ย ลากันเท่านี้!”

พรึ่บ!

ด้วยลำแสงจากกระบี่ ศีรษะของผู้เฒ่าขาดสะบั้น!

“ทะลวงผ่านชั้นเก้าสำเร็จ!”

“เข้าสู่ชั้นสุดท้าย!”

เมื่อเสียงดังขึ้นอีกครั้ง ร่างของหนิงฝานก็หายไปจากชั้นที่เก้า

และเมื่อหนิงฝานถูกย้ายออกไป

เศษวิญญาณของปรมาจารย์ไท่เสวียนที่ถูกตัดศีรษะเมื่อครู่ก็ฟื้นคืนกลับมา

ในเวลานี้แววตาของเขาไม่ได้จับจ้องที่กลไกภายในหอคอยสวรรค์ทะนง แต่มันกลับลึกล้ำและยากคาดเดา

“ข้าไม่คาดคิดมาก่อนว่าศิษย์ในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนของข้า จะแซงหน้าบรรพบุรุษเช่นข้าไปแล้ว น่ายินดีนัก!”

“มันง่ายที่จะเอาชนะข้า แต่การผ่านชั้นสุดท้าย… มันไม่ง่ายอย่างที่เจ้าคิด!”

ปรมาจารย์ไท่เสวียนถอนหายใจ ในฐานะผู้ที่สร้างหอคอยสวรรค์ทะนง เขาทราบดีว่าการทดสอบชั้นที่สิบคือสิ่งใด

การทดสอบนั้นไม่มีผู้ใดสามารถ…

“ขอแสดงความยินดีกับผู้สัญจรนิรนามที่สามารถทะลวงผ่านชั้นที่สิบของหอคอยสวรรค์ทะนงได้สำเร็จ!”

ทันใดนั้น เศษเสี้ยวจิตวิญญาณของปรมาจารย์ไท่เสวียนที่กำลังถอดถอนใจพลันตื่นตระหนก

“บัดซบเอ๊ย!”

ปรมาจารย์ไท่เสวียนกลายเป็นโง่เขลาในทันที!

เรื่องบ้าอะไรกัน!

เหง่งงง!

เหง่งงง!

เหง่งงง!

…

เสียงระฆังแห่งสวรรค์ดังขึ้นจากหอคอยสวรรค์ทะนง ส่งเสียงก้องกังวานไกลภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนทั้งหมด