ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 16 หอคอยปราบอสูรแตกออก ปีศาจถูกปลดปล่อย!

ตอนที่ 16 หอคอยปราบอสูรแตกออก ปีศาจถูกปลดปล่อย! (รีไรท์)

มันเป็นใคร?

ผู้ใดคือจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งที่หลบซ่อนอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน?

ลี่ฉิงเทียนไม่อาจเข้าใจ เขาอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ตั้งแต่ยังเยาว์ และเขาก็เป็นจักรพรรดิยุทธ์ผู้แข็งแกร่งด้วยเช่นกัน เขาควรจะต้องทราบเรื่องนี้

แต่ในหลายปีผ่าน นอกจากออร่าของหลัวชิงเซียนแล้ว เขาไม่เคยสัมผัสถึงออร่าของจักรพรรดิยุทธ์จากผู้อื่นได้เลย

“ไม่สำคัญว่ามันจะเป็นใคร สิ่งสำคัญคือภายในสามวันนี้ เจ้าจะต้องปลดปล่อยเจ้าสำนักคนก่อนของสำนักอสูรกลืนกินออกจากหอคอยปราบอสูร สำหรับจักรพรรดิยุทธ์ที่หลบซ่อนอยู่ เจ้าสามารถสังหารมันได้ทันทีหากสามารถ หรือหากไร้ความสามารถก็ปล่อยให้เจ้าสำนักคนก่อนจัดการเสีย”

“หากทำสำเร็จ เจ้าจะกลายเป็นวีรบุรุษแห่งสำนักอสูรกลืนกิน และยังสามารถเลื่อนตำแหน่งของตนได้ แต่หากเจ้าทำไม่สำเร็จ คงจะทราบถึงผลลัพธ์ที่จะตามมา!”

อสุรกายตนนั้นกล่าวเตือน

“เข้าใจแล้ว!”

ลี่ฉิงเทียนเงียบงัน

แม้เขาจะรู้สึกอยู่เสมอว่าการเป็นอาวุโสสูงสุดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนนั้น สะดวกสบายกว่าการเป็นสายลับของสำนักอสูร แต่ชีวิตของเขาอยู่ในมือของผู้อื่น เขาจึงมีทางเลือกเพียงแค่เชื่อฟัง

“ไปได้แล้ว!”

เมื่ออสุรกายตนนั้นโบกมือ สติของลี่ฉิงเทียนกลับคืนสู่ร่างหลักทันที

ทุกสิ่งรอบตัวคือสภาพแวดล้อมที่คุ้นเคย ลี่ฉิงเทียนทราบดีว่าหลังจากนี้อีกสามวัน สถานที่แห่งนี้จะไม่ใช่ของเขาอีกต่อไป

“ในเมื่อเจ้าอยากจะเล่น ก็จงเล่นให้มากกว่านี้ จะเป็นอย่างไรหลังจากข้าปล่อยจักรพรรดิปีศาจออกมา!”

“อยากทราบเหลือเกินว่าผู้ใดคือจักรพรรดิยุทธ์ที่หลบซ่อนอยู่! ฮ่า ๆๆ!”

แววตาของลี่ฉิงเทียนสั่นไหวอย่างบ้าคลั่ง

…

สามวันต่อมา ลี่ฉิงเทียนเดินออกจากตำหนักไท่ซั่ง และมุ่งตรงสู่หอคอยปราบอสูร

“เคารพอาวุโสสูงสุด!”

“เคารพอาวุโสสูงสุด!”

“เคารพอาวุโสสูงสุด!”

ระหว่างทาง เหล่าศิษย์และอาวุโสอื่น ๆ ล้วนแต่ทำความเคารพเขา

ลี่ฉิงเทียนเพียงพยักหน้าราวกับอาวุโสผู้อ่อนโยนเช่นเคย

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็มาถึงภูเขาด้านหลัง

เหล่าอาวุโสผู้พิทักษ์ที่หลบซ่อนอยู่ในความมืดปรากฏตัวขึ้นเพื่อทำความเคารพเขา

“เมื่อเร็ว ๆ นี้คนจากสำนักอสูรออกอาละวาด ข้าจะอยู่ที่นี่เพื่อตรวจสอบว่ามีสิ่งผิดปกติใดในหอคอยปราบอสูรหรือไม่ พวกเจ้ากลับไปซะ!”

หลังจากลี่ฉิงเทียนกล่าวคำ อาวุโสผู้พิทักษ์อื่น ๆ จึงกลับออกไป

ลี่ฉิงเทียนเดินตรงไปยังด้านล่างของหอคอยปราบอสูร

หอคอยปราบอสูรมีความสูงกว่าพันชั้น แต่ละชั้นมีปีศาจถูกคุมขัง และจักรพรรดิปีศาจแห่งสำนักอสูรกลืนกินถูกคุมขังไว้บนสุด

“จากวันนี้ไป ในโลกใบนี้จะไม่มีดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน เหลือเพียงจักรพรรดิปีศาจฉิงเทียนเท่านั้น!”

ลี่ฉิงเทียนเงยหน้าขึ้นบนท้องฟ้าพร้อมคำรามลั่น ดวงตาของเขาเปล่งประกายเย็นชา

ตู้ม!

ทันทีที่กล่าวจบ ลี่ฉิงเทียนปลดปล่อยพลังงานขนาดใหญ่ขึ้นบนฝ่ามือ บังเกิดลมกระโชกแรง ท้องฟ้าร้องคำราม แล้วเขาก็ทุบมันลงที่หอคอยปราบอสูรตรงหน้า

“หอคอยปราบอสูร เปิดออก!”

ตู้ม!

ด้วยเสียงดังสนั่นหวั่นไหว พลังการทำลายล้างของลี่ฉิงเทียนทำลายหอคอยปราบอสูรแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ ในทันที

ครืน!

ปราณปีศาจพวยพุ่งออกปกคลุมทั่วภูเขาด้านหลังในพริบตา

“ฮ่า ๆ! หลังจากผ่านไปหลายสิบปี ในที่สุดข้าก็เป็นอิสระ!”

“ฮ่า ๆๆ! ข้าถูกคุมขังกว่าร้อยปี และข้าจะสังหารทุกคนที่อยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!”

“เพ้ย! ข้า จักรพรรดิปีศาจฉิงเทียนยืนอยู่ตรงนี้ นอกจากจักรพรรดิปีศาจแล้ว ผู้ใดกล้าหาญคิดต่อต้านข้า!”

“โฮ่โฮ่โฮ่ ข้า นักบวชเต๋ามังกรอสูรได้เห็นเดือนเห็นตะวันอีกคราแล้ว!”

“…”

หลังจากหอคอยปราบอสูรพังทลายลง พลังที่ถูกผนึกเอาไว้พลันหายไปหมดสิ้น ปีศาจจำนวนมากในขอบเขตราชันยุทธ์ถูกปลดปล่อยออกในทันที

โฮก!

ในเวลานี้จักรพรรดิปีศาจแห่งสำนักอสูรกลืนกินที่อยู่ชั้นบนสุดสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในหอคอยปราบอสูร มันส่งเสียงร้องสนั่นหวั่นไหวจนโลกาสั่นสะเทือนคล้ายจะพินาศ

การเปลี่ยนแปลงภายในภูเขาด้านหลังสั่นสะเทือนทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน และมันดึงดูดความสนใจของผู้คนทั้งหมดทันที

โดยเฉพาะเหล่าอาวุโสผู้พิทักษ์ตรงทางเข้าของภูเขาด้านหลัง พวกเขาพุ่งไปหยุดยืนหน้าหอคอยทันทีเมื่อเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่

“อ๊ะ! เรื่องนี้…”

“อาวุโสสูงสุด ท่านทำสิ่งใดลงไป!”

“เหตุใดท่านจึงต้องทำลายหอคอยปราบอสูร ท่านคิดปลดปล่อยปีศาจทั้งหมดงั้นหรือ!”

“หยุดเขา! เขาบ้าไปแล้ว! หยุดเขาเดี๋ยวนี้!”

“…”

ใบหน้าของอาวุโสเผยความประหลาดใจ และพวกเขาก็ตื่นตระหนกกับพฤติกรรมบ้าคลั่งของลี่ฉิงเทียน!

“หุบปาก!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ลี่ฉิงเทียนหันกลับมาคำรามเย็นชาก่อนจะประทับฝ่ามือรุนแรง พลังอันน่าสะพรึงกลัวบดขยี้เหล่าอาวุโสผู้พิทักษ์ให้กลายเป็นเศษเนื้อโดยตรง พวกเขาตายตกในเสี้ยววินาที

โฮก! โฮก! โฮก!!!

ในเวลานี้ เสียงคำรามของปราณปีศาจที่ชั้นบนสุดของหอคอยปราบอสูรดังขึ้นจนแทบไม่อาจทนไหว

“จักรพรรดิปีศาจทวนซื่อ หากท่านไม่ออกมาในเวลานี้ ท่านจะรอเมื่อไหร่!”

ในเวลานี้ลี่ฉิงเทียนตะโกนอีกครั้ง และออกแรงตบหอคอยด้วยพลังในฝ่ามือ มันเพียงพอที่จะสร้างเสียงดัง และทำลายหอคอยปราบอสูรให้พังทลายลงโดยสมบูรณ์!

ปราณปีศาจไร้สิ้นสุดพวยพุ่งขึ้นสู่ท้องฟ้า ปกคลุมดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนในพริบตา

“โฮ่! ผ่านมากว่าสามร้อยปี! จักรพรรดิปีศาจองค์นี้ถูกปราบปรามมาสามร้อยปี! ในที่สุดข้าก็ได้เป็นอิสระ!”

ท่ามกลางปราณปีศาจที่ปกคลุมทั่วท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ เกิดเสียงคำรามครอบงำ ปราณปีศาจไร้สิ้นสุดรวมตัวกันบนท้องฟ้าเผยให้เห็นใบหน้าขนาดใหญ่น่าสะพรึงกลัว รอยยิ้มนั้นเต็มไปด้วยความสุขสมที่สามารถหลุดพ้นจากพันธนาการได้

ตู้ม!

การเคลื่อนไหวอันน่าสะพรึงดังกล่าวสั่นสะเทือนไปทั่วดินแดนศักดิ์สิทธิ์

“เกิดเรื่องเลวร้าย หอคอยปราบอสูรพังทลาย ปีศาจทั้งหมดได้รับอิสระ!”

“เกิดอะไรขึ้น? หอคอยปราบอสูรพังทลายได้อย่างไร?!”

“อาวุโสสูงสุดเป็นผู้ทำลายหอคอยปราบอสูรและปลดปล่อยปีศาจทั้งหมด!”

“เป็นเช่นนั้นได้อย่างไร อาวุโสสูงสุดเสียสติไปแล้วแน่!”

“…”

ในเวลานี้ อาวุโสจำนวนนับไม่ถ้วนแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนรีบรุดไปที่ภูเขาด้านหลังทันที

ภายในพระราชวังจักรพรรดินี หนิงฝานที่กำลังเข้าสู่การฝึกฝนอย่างสันโดษก็ตื่นตระหนกกับการเคลื่อนไหวที่ภูเขาด้านหลังด้วยเช่นกัน

เมื่อใช้สัมผัสเทวะตรวจสอบ เขาจึงมองเห็นฉากที่ลี่ฉิงเทียนทำลายหอคอยปราบอสูรในทันที

“หืม? เกิดอะไรขึ้น ลี่ฉิงเทียนเป็นบ้าไปแล้วหรือไร!”

หนิงฝานขมวดคิ้วแน่น แต่เขาไม่มีเวลาคิดเรื่องนี้ มือกระชับกระบี่วิญญาณฟ้าไว้แน่น

…

ในช่วงเวลานี้ ณ สถานที่ห่างไกลจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ ภายในสมรภูมิรบของสำนักฝ่ายธรรมและสำนักอสูร

ภายในเทือกเขา ศิษย์จากสำนักฝ่ายธรรมและอสูรกำลังต่อสู้กันอย่างเดือดดาล

บนท้องฟ้า เป็นการต่อสู้ของจักรพรรดิผู้ทรงพลังทั้งสาม จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนกำลังต่อสู้กับจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้โดยไม่เป็นรองแม้แต่น้อย นางสามารถรับมือกับทั้งสองได้อย่างยอดเยี่ยม

“ฮ่า ๆ!”

แต่จักรพรรดิปีศาจทั้งสองกลับไม่ตื่นตระหนกแม้แต่น้อย เวลานี้จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนเงยหน้าขึ้นฟ้าพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะบ้าคลั่ง

“เจ้าหัวเราะสิ่งใด!” เมื่อเห็นจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนหัวเราะ หลัวชิงเซียนถึงกับขมวดคิ้วแน่น ลางสังหรณ์เลวร้ายผุดขึ้นในจิตใจ

“ฮ่า ๆ! แน่นอนว่าข้าหัวเราะเจ้า ข้าไม่เห็นรู้สึกว่าข้ากำลังจะตายเลย!”

จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนเย้ยหยัน

จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ที่หยุดยืนด้านหลังกล่าวคำ “แม่นางหลัว ข้ากำลังจะบอกเจ้าว่าเวลานี้อาวุโสสูงสุดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ลี่ฉิงเทียน ซึ่งเป็นเบี้ยหมากที่เราเลี้ยงดูไว้ตั้งแต่ยังเยาว์ทำภารกิจสำเร็จแล้ว เวลานี้เขาน่าจะทำลายหอคอยปราบอสูร และรวมมือกับจักรพรรดิปีศาจทวนซื่อเพื่อทำสังหารจักรพรรดิยุทธ์ ที่ซุกซ่อนตัวอยู่ภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนของเจ้า!”

“หลังจากสังหารคนผู้นั้นแล้ว พวกเขาจะมาเสริมกำลังที่นี่ เวลานั้นข้าจะจับกุมเจ้าแล้วทำลายดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนซะ ฮ่า ๆ ผู้ใดเล่าจะกล้าต่อต้านเก้าสำนักมหาอสูร!”

“ว่ากระไรนะ!”

“ลี่ฉิงเทียนเป็นคนของสำนักอสูร?”

“จักรพรรดิยุทธ์ที่ซุกซ่อนอยู่?”

ข้อมูลใหม่จากจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ค่อนข้างยิ่งใหญ่ ทำให้หลัวชิงเซียนถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะ

อย่างไรก็ตาม ความภาคภูมิใจบนใบหน้าของจักรพรรดิปีศาจทั้งสองคล้ายจะไม่เสแสร้ง

“ถอย!”

หลัวชิงเซียนเป็นกังวลยิ่ง

นางไม่ทราบอะไรมากนักเกี่ยวกับจักรพรรดิยุทธ์ที่หลบซ่อนอยู่ แต่นางทราบว่าหากลี่ฉิงเทียนผู้ทรยศปลดปล่อยปีศาจทั้งหมดภายในหอคอยปราบอสูร มันย่อมเป็นหายนะแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนอย่างแน่นอน!

“ฮ่า ๆ อยากจะกลับไปช่วยงั้นหรือ? สายไปแล้ว!”

“เจ้าต้องอยู่ที่นี่!”

จักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียนและจักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ไม่คิดจะปล่อยให้หลัวชิงเซียนทำในสิ่งที่ต้องการ ทั้งคู่เข้าโจมตีหลัวชิงเซียนด้วยกำลังทั้งหมดทันทีเพื่อขัดขวางนาง

ในเวลานี้หลัวชิงเซียนไม่อาจหลบหนีหรือล่าถอยได้ ในใจของนางกระวนกระวายยิ่งนัก