ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 27 สำนักอสูรออกมาแล้ว ใต้หล้าสั่นสะเทือน!

ตอนที่ 27 สำนักอสูรออกมาแล้ว ใต้หล้าสั่นสะเทือน! (รีไรท์)

ด้านนอกซากปรักหักพังของสำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ ห่างออกไปไม่ไกลเป็นพงไพร

ผู้คนนับสิบกลุ่มหนึ่งพุ่งทะยานผ่านหุบเขาแมกไม้

ผู้นำกลุ่มเป็นผู้อาวุโสจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ซึ่งมีฐานรากการฝึกอยู่ในขอบเขตจ้าวยุทธ์ ส่วนคนที่เหลือเป็นผู้ฝึกยุทธ์จากสำนักใหญ่ทั้งสิบ

ในระยะเวลาสามปีตั้งแต่ศึกต่อสู้ ณ สุสานปราชญ์ เพื่อที่จะกวาดล้างเศษเดนของสำนักอสูรที่เหลืออยู่ให้สิ้นซาก ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนร่วมมือกับสำนักใหญ่ทั้งสิบตั้งกลุ่มกำจัดอสูร เพื่อถอนรากถอนโคนอสูรให้หมดสิ้นจากโลก

นี่คือหนึ่งในกลุ่มปราบอสูรจำนวนมาก

“ผู้อาวุโสซุน ข่าวที่ท่านได้รับมาเชื่อได้หรือไม่?”

ขณะที่รีบเดินทางไปอย่างรวดเร็ว ผู้นำที่เป็นผู้อาวุโสของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนพลันถามขึ้น

ผู้อาวุโสของสำนักหนึ่งด้านหลังเขาตอบกลับมาว่า “ผู้อาวุโสอู๋ วางใจเถิด ข่าวนี้ย่อมเชื่อได้อย่างแน่นอน มีคนสัมผัสได้ถึงปราณปีศาจที่อยู่ข้างหน้าด้วยตนเอง ด้านหน้าจะต้องเป็นเศษเดนของสำนักอสูรแน่นอน!”

“ดี! ดีมาก! ครั้นเรากวาดล้างเศษเดนของสำนักอสูรตรงหน้าแล้ว ย่อมแบ่งผลงานกันอย่างเท่าเทียม ต่อจากนั้นในนามของข้า ข้าขอเชิญพวกท่านไปดื่มสุราวิเศษสักมื้อ!” ผู้อาวุโสอู๋พยักหน้าแล้วสะบัดมืออย่างองอาจ

“ขอบคุณผู้อาวุโสอู๋!”

ทุกคนรื่นเริงเปี่ยมล้นไปด้วยพลัง แล้วความเร็วของฝีเท้าพวกเขาก็เพิ่มขึ้นอย่างมาก

ในไม่ช้า

ทุกคนก็มาถึงซากปรักหักพังของสำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์

“ผู้อาวุโสอู๋ เป็นที่นี่!”

ผู้อาวุโสสำนักหนึ่งพลันชี้ไปยังซากปรักหักพังของสำนักอสูรศักดิ์สิทธิ์ด้านหน้า

“เป็นดังคาด มีปราณปีศาจอยู่!”

ผู้อาวุโสอู๋ขมวดคิ้วมุ่น เขาสัมผัสได้ถึงปราณปีศาจที่คั่งค้างอยู่ในบรรยากาศที่นี่

ทว่าก่อนที่พวกเขาจะได้เข้าไปในซากปรักหักพัง สีหน้าของผู้อาวุโสก็แปรเปลี่ยนในทันใด!

“ถอย!”

“รีบถอย!”

เขาตะโกนขึ้น

ทว่ามิปล่อยให้พวกเขาได้ถอยกลับ

ในเวลาต่อมา ปราณปีศาจจำนวนมหาศาลพวยพุ่งออกจากซากปรักหักพังนั้น ภายใต้สายตาหวาดผวาของผู้อาวุโสอู๋และคนอื่น ๆ พลังจักรพรรดิปีศาจทั้งเก้าถูกปลดปล่อยออกมา!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

เก้าจักรพรรดิปีศาจเหาะออกมาพร้อมกับพลังที่สั่นสะเทือนท้องนภา มวลพลังที่ถาโถมออกมาราวกับจะฉีกกระชากท้องฟ้าและผืนดินให้แยกจากกัน!

“สวรรค์! เก้า…เก้าจักรพรรดิปีศาจ!”

“นั่นมันจักรพรรดิปีศาจเสวี่ยเหลียน จักรพรรดิปีศาจเชียงอวี้ จักรพรรดิปีศาจชีซา จักรพรรดิปีศาจซือกุย…เป็นไปได้อย่างไร! มิใช่ว่าพวกเขาระเบิดตนเองตายไปในศึกสุสานปราชญ์แล้วหรือ!”

“แย่แล้ว! กลิ่นอายของพวกเขาช่างเหมือนกับกลิ่นอายของจักรพรรดินีจริง ๆ ล้วนเป็นจักรพรรดิขั้นสมบูรณ์แบบ!”

“เร็ว! รีบแจ้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!”

“…”

กลุ่มสังหารอสูรนำโดยผู้อาวุโสอู๋ล้วนหวาดกลัวตื่นตระหนก

เพียงพวกเขาส่งข่าวออกไปจากที่นั่น จักรพรรดิปีศาจทั้งเก้าก็ค้นพบพวกเขา

“หืม? พวกคนจากฝ่ายธรรม!”

ปัง! ปัง! ปัง!

จักรพรรดิปีศาจผู้หนึ่งเคลื่อนไหวอย่างเร็วพลัน ตบลงไปในทันใด คนนับสิบระเบิดกระจุยกลายเป็นเลือดกองหนึ่งในทันที โลหิตแตกฉานซ่านเซ็นย้อมทั่วทั้งผืนป่า

ด้วยหนึ่งมือสะบัดเพียงครั้งเดียว ยันต์ส่งสารแผ่นหนึ่งก็ปลิวไปอยู่ตรงหน้าคนทั้งเก้า ภาพการปรากฏตัวของคนทั้งเก้าหายวับไปอย่างรวดเร็ว

“อ๊ะ? ไม่ดีแล้ว ข่าวเรื่องการปรากฏตัวของพวกเราได้แพร่ออกไปแล้ว!”

จักรพรรดิปีศาจบางตนขมวดคิ้ว

“ไม่เป็นไร!”

แล้วจักรพรรดิปีศาจทั้งหมดก็ฉีกยิ้มเย็นเยียบ มีผู้หนึ่งเอ่ยขึ้นมาว่า “แม้ข่าวการปรากฏตัวของพวกเราจะแพร่ออกไปจริง แต่แล้วอย่างไรเล่า มองดูใต้หล้าในตอนนี้สิ ผู้ใดริอ่านขัดขวางเราได้?”

“ฮ่า ๆๆ! มิผิด!”

ทุกคนหัวร่ออย่างบ้าคลั่ง หลังจากหัวเราะอย่างป่าเถื่อนแล้ว ผู้หนึ่งเอ่ยขึ้น “ทุกคน กลับไปรวบรวมเหล่าศิษย์ของพวกเจ้า แล้วเราจะเริ่มทำการชโลมเลือดล้างใต้หล้าเสีย!

“ดี!”

เหล่าจักรพรรดิปีศาจฉีกยิ้มเหี้ยมเกรียมออกมา สุดท้ายก็กลายเป็นลำแสงทั้งเก้าแยกย้ายกันไป

ในขณะเดียวกัน

ข่าวเมื่อครู่นี้ได้แพร่กระจายไปยังกลุ่มสังหารปีศาจที่มีสมาชิกทั้งสิ้นเกือบร้อยคนที่อยู่ใกล้เคียง

“เก้าจักรพรรดิปีศาจ? สวรรค์! ข้าจะรีบไปแจ้งเบื้องบน!

เมื่อสมาชิกนับร้อยในกลุ่มสังหารอสูรทราบข่าว พวกเขาหน้าเผือดสีด้วยความหวาดกลัว และรีบเร่งส่งต่อข่าวสารอีกครั้ง

ด้วยวิธีการนี้ ข่าวถูกส่งต่อไปเป็นทอด ๆ ในไม่ช้าก็ไปถึงสิบสำนักใหญ่และไปถึงดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!

ถึงตอนนี้ ผู้คนนับไม่ถ้วนต่างหน้าถอดสีตกสู่ความโกลาหลทันใด!

ไม่มีใครคาดคิดว่าเก้าจักรพรรดิปีศาจที่อยู่ในขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสมบูรณ์แบบ จะโผล่ขึ้นมาอย่างกะทันหันในฝ่ายอสูร ทั้งยังมีจักรพรรดิอสูรทั้งหกที่สมควรตายไปแล้วด้วย!

“เร็วเข้า! รีบแจ้งให้ผู้ฝึกยุทธ์ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนที่กำลังสังหารอสูรอยู่ด้านนอก ให้กลับมายังดินแดนศักดิ์สิทธิ์!”

ณ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน หลัวชิงเซียนที่ได้รับแจ้งข่าวรีบออกคำสั่งท่ามกลางความตกตะลึงทันที

และในขณะเดียวกัน

สำนักหมื่นกระบี่ สำนักจันทร์กระจ่าง สำนักทองคำ และสำนักอื่น ๆ ของสำนักใหญ่ทั้งสิบตัดสินใจทันทีที่ได้รับข่าว

“ศิษย์ทั้งหมดและผู้อาวุโสของสำนักหมื่นกระบี่ไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนเพื่อลี้ภัยได้!”

“ศิษย์ทั้งหมดและผู้อาวุโสของสำนักจันทร์กระจ่าง…”

“ศิษย์ทั้งหมดและผู้อาวุโสของสำนักทองคำ…”

“…”

ชั่วขณะนั้น สำนักใหญ่ทั้งสิบภายใต้การนำของเจ้าสำนักของตน ล้วนยกโขยงลี้ภัยไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!

เป็นเพราะพวกเขารู้ว่าทันทีที่จักรพรรดิปีศาจผู้ยิ่งใหญ่ทั้งเก้าปรากฏตัว สำนักใหญ่ทั้งสิบย่อมต้องแบกรับการถล่มราบเป็นหน้ากลอง หากถูกถล่มลงไปทีละหนึ่ง ย่อมดีกว่าหากจะไปเข้าร่วมกับดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนแล้วสู้กันจนตายตกไปข้าง!

ผลที่ตามมาจากการตอบสนองของสิบสำนักใหญ่ ทั่วทั้งใต้หล้าล้วนตกอยู่ในความวุ่นวายโกลาหล

“หือ? เกิดอันใดขึ้น เหตุใดสำนักใหญ่ทั้งสิบถึงได้มุ่งหน้าไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน?”

“เฮ้อ! ทำไมข้าเกิดความรู้สึกถึงลางไม่ดี!”

“มีข่าวร้ายเรื่องใหญ่แล้ว! ญาติของข้าที่เป็นศิษย์ซ่อมบำรุงในสำนักหมื่นกระบี่บอกข้าว่ามีเก้าจักรพรรดิปีศาจในฝ่ายอสูร สำนักใหญ่ทั้งสิบจึงไปที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนเพื่อลี้ภัย!”

“หา! นี่เป็นเรื่องจริงหรือเท็จ?”

“เท็จกระมัง! เก้าจักรพรรดิปีศาจอันใด จะเป็นไปได้อย่างไร!”

“นั่นสิ! ไม่ใช่ว่าวิถีอสูรแทบจะถูกกวาดล้างไปหมดแล้วหรือ!”

“…”

เมื่อข่าวนี้แพร่สะพัดไป ผู้คนมากมายล้วนคลางแคลงใจ

กระทั่งอีกสองสามวันต่อมา!

กระแสพลังของจักรพรรดิปีศาจอันน่าหวาดหวั่นเก้าสายระเบิดขึ้นพร้อมกันทั่วทุกหนทุกแห่งในใต้หล้า จากนั้นผู้คนของสำนักอสูรจำนวนมากมายเหลือคณานับก็เริ่มออกมา

“หึ ๆ! จากนี้ไป เก้าสำนักมหาอสูรเราจะชะล้างโลกด้วยโลหิตเอง!”

เก้าจักรพรรดิปีศาจทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า เมื่อปรากฏตัวออกมา ปราณปีศาจที่เดือดพล่านก็ปกคลุมทั่วท้องฟ้าและดวงอาทิตย์ อีกทั้งกระแสพลังปีศาจนี้ยังผกผันสั่นสะเทือนทั่วทุกสารทิศด้วย!

“สวรรค์! เป็นเก้าจักรพรรดิปีศาจจริง ๆ!”

“แย่แล้ว! เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร!?”

“จักรพรรดิปีศาจทั้งเก้าโผล่ขึ้นมาในฝ่ายอสูร ฝ่ายธรรมในตอนนี้กลับไร้เซียนกระบี่นิรนาม พวกเราจะต้านทานได้อย่างไร!”

“สิ้นแล้ว! ทั่วทั้งใต้หล้านี้จะกลายเป็นนรกบนดินแล้ว!”

ในวันนี้ ใต้หล้าได้สั่นสะเทือนอย่างสมบูรณ์!

…

ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ณ โถงประชุมใหญ่

จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนนั่งอยู่บนที่นั่งแรก ถัดจากนางเป็นหลี่ฝูเฟิงผู้อาวุโสสูงสุดคนใหม่ของดินแดนศักดิ์สิทธิ์

สถานที่ด้านล่างล้วนคับคั่งไปด้วยผู้คน ฝั่งหนึ่งเป็นผู้อาวุโสแดนศักดิ์สิทธิ์และอีกฝั่งเป็นสิบสำนักใหญ่

ถึงตอนนี้ ในโถงหลักที่เดิมทีควรจะเงียบงันนิ่งขรึมกลับเซ็งแซ่ไปด้วยเสียงวุ่นวายมากหลายราวกับเป็นตลาดสด

“จะทำอย่างไรดี เก้าจักรพรรดิปีศาจออกมาแล้ว ในวันนี้ต้องมีโลหิตหลั่งไหลไปทั่วทุกหนแห่งเป็นแน่!”

“บัดซบ! มิใช่ว่าจักรพรรดิปีศาจทั้งหกตายตกในศึกสุสานปราชญ์แล้วหรือ เหตุใดพวกเขาจึงโผล่มาได้อีก และยังมีสามจักรพรรดิปีศาจเพิ่มขึ้นมาอีก!

“เก้าจักรพรรดิปีศาจมิใช่สิ่งที่น่าเกรงกลัวที่สุด สิ่งที่น่าหวาดผวาที่สุดคือ จักรพรรดิปีศาจทั้งเก้าล้วนอยู่ในขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ขั้นสมบูรณ์แบบ พวกเราจะต้านทานได้อย่างไร!?”

“จบสิ้นแล้ว! คราวนี้ไม่เพียงแต่ผู้คนในใต้หล้าที่ถึงวาระ เกรงว่าแม้แต่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนของข้ายังตกอยู่ในสภาวะเสี่ยงต่อการล่มสลาย!”

“…”

ได้ยินเสียงอื้ออึงดังรอบ ๆ จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนขมวดคิ้วเป็นปม!

“โปรดสงบ!”

“เงียบเสียง!”

นางตบลงบนโต๊ะอย่างแรง สถานที่นี้จึงเงียบสงบลงโดยพลัน

จากนั้นนางผุดลุกขึ้นพลางกวาดตามองทุกคนไปรอบ ๆ แล้วเอ่ยน้ำเสียงอันแน่วแน่เด็ดขาดออกมา

“ทุกท่าน เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ย่อมไม่มีหนทางอื่น นอกเสียจาก…สู้จนตัวตาย!”