ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 43 ลงชื่อเข้าใช้เมืองเทพ คัมภีร์เซียนเทพขนนก!

ตอนที่ 43 ลงชื่อเข้าใช้เมืองเทพ คัมภีร์เซียนเทพขนนก! (รีไรท์)

หลินชิงอวี่และคนอื่น ๆ ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้นในรถม้า พวกเขาเพียงขับเคลื่อนรถม้าไปตลอดทางมุ่งหน้ากลับสู่เมืองเทพ

ระหว่างทางนั้นทุลักทุเลยิ่ง มากด้วยฝุ่นตลบอบอวลทั้งรถและอาชาล้วนเหนื่อยล้าแทบขาดใจ

สิบวันผ่านไป

ตะวันคล้อยจะร่วงหล่นลงจากฟากฟ้า

“องค์หญิง เรากำลังจะเข้าสู่เมืองหลวงอีกในไม่ช้า!” เสียงของหลินชิงอวี่ดังขึ้นอย่างนอบน้อมจากภายนอกรถม้า

“หือ มาถึงแล้วงั้นหรือ?”

เมื่อได้ยินเสียงของหลินชิงอวี่ หนิงฝานจึงปลดปราการป้องกันออก ก่อนจะโผล่ศีรษะออกมาจากรถม้าทอดสายตาออกไปไกล

เส้นสีดำปรากฏสู่สายตาจากระยะไกล เมื่อเข้าใกล้มันก็ค่อย ๆ ขยายขึ้น ใหญ่ขึ้นจนกระทั่งเผยโครงสร้างเมืองหลวงขนาดใหญ่

“โอ้! เมืองหลวงของเมืองเทพยิ่งใหญ่ถึงเพียงนี้เชียว!”

เมื่อทุกคนเข้าใกล้ ผังเมืองหลวงก็ปรากฏชัดสู่สายตา มันยิ่งใหญ่และสง่างามราวกับสัตว์ประหลาดในยุคโบราณหมอบต่ำอยู่ตรงหน้า ซ้ำยังมีจิตสังหารรุนแรงเผยออกจากสิ่งนี้

หลินชิงอวี่ที่อยู่นอกรถม้ากล่าวคำอย่างภาคภูมิ “แน่อยู่แล้ว ราชวงศ์เทพปกครองสามพันดินแดน และเมืองหลวงแห่งเทพนี้คือศูนย์กลางอำนาจราชวงศ์เทพแห่งดินแดนรกร้างทั้งหมด!”

“ยิ่งใหญ่ถึงเพียงนั้น!”

หนิงฝานรู้สึกตกตะลึง ไม่ว่าจะในอดีตหรือปัจจุบันของชีวิตเขา เมืองเทพแห่งนี้เป็นสถานที่ก่อสร้างที่ยิ่งใหญ่ที่สุดที่เขาเคยพบเจอ

รถม้ายังคงทะยานต่อไป และหลังจากนั้นไม่นานมันก็มาถึงจุดหมาย

ในเวลานี้ หนิงฝานยังคงจ้องมองอย่างระมัดระวัง เขาตระหนักได้ว่าเมืองเทพแห่งนี้ยิ่งใหญ่ราวกับท้องฟ้า และเพียงแค่กำแพงเมืองอย่างเดียวก็สูงกว่าร้อยเมตรแล้ว!

ประตูเมืองใหญ่โต พวกเขาใช้หินวิญญาณปูพื้นถนนงดงามราวกับหยก ด้วยเหตุนี้มันจึงสามารถรองรับรถม้าหลายสิบคันได้อย่างง่ายดาย

ประตูเมืองสลักด้วยตะขอเหล็กสีเงินสี่มุม เผยอักขระโบราณทรงพลัง… เมืองหลวงเทพขนนก!

‘โอ้… เมืองหลวงช่างยิ่งใหญ่และสง่างามถึงเพียงนี้ มันจะต้องเป็นดินแดนที่มากด้วยวิถีอุบัติแน่นอน!’

หนิงฝานลอบยินดี

‘เป็นเวลากว่าครึ่งปีแล้วที่วิถีอุบัติหมดสิ้น และในที่สุดข้าก็จะสามารถลงชื่อเข้าใช้ได้อีกครั้ง’

ตอนนี้เองอาชาสีแดงเพลิงลากรถม้าคันใหญ่เข้าไป ภายใต้การคุ้มครองขององครักษ์หลินชิงอวี่ พวกเขาจึงมาถึงประตูเมืองในที่สุด

ที่ประตูเมืองเทพนั้นมีผู้คนสัญจรไปมาคับคั่ง

ทันทีที่หนิงฝานและคนอื่น ๆ มาถึง พวกเขาก็ดึงดูดความสนใจจากผู้คนจำนวนมากนี้ในทันที

“หืม! รถม้าเพลิงลากเกวียนมาถึงแล้ว ช่างสง่างามนัก!”

“โอ้! นั่นไม่ใช่หลินชิงอวี่ แม่ทัพผู้เกรียงไกรแห่งผู้พิทักษ์เทพหรอกหรือ!”

“สวรรค์ ม้าเกล็ดเพลิงทั้งเก้านั้นกำลังลากราชรถ พร้อมทั้งมีกองกำลังอารักขาจากราชสำนักคอยคุ้มกัน ใครคือผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่ภายในนั้น?”

“อีกสามเดือนข้างหน้า จะมีงานเลี้ยงเทพขนนกในรอบร้อยปีแห่งราชวงศ์เทพ เป็นไปได้หรือไม่ว่าบุคคลผู้นี้คือคนสำคัญที่จะมาร่วมงานเลี้ยงล่วงหน้า?”

“…”

ในขณะนี้ สายตาของผู้คนที่ประตูเมืองนับไม่ถ้วนล้วนจับจ้องมายังรถม้า

“เคารพแม่ทัพหลิน!”

“เชิญด้านใน!”

เมืองเทพแห่งนี้ได้รับการคุ้มกันแน่นหนา และพวกเขาจำเป็นต้องตรวจสอบเมื่อมีการเข้าออกเมือง แต่หลินชิงอวี่ แม่ทัพผู้เกรียงไกรแห่งผู้พิทักษ์เทพนั้นมากด้วยชื่อเสียง เหล่าผู้คุ้มกันประตูไม่กล้าสำรวจสิ่งใด จึงปล่อยให้พวกเขาเข้าไปในทันที

กึก กึก กึก

รถม้าพุ่งเข้าสู่เมืองหลวงทันทีเมื่อถูกปล่อยตัว

พรึ่บ

ทันทีที่เข้าสู่เมืองหลวง พลังวิญญาณฟ้าดินรุนแรงก็ปะทะเข้ากับใบหน้าของเขา รูขุมขนทั้งหมดขยายกว้างและบรรยากาศในร่างกายเปี่ยมด้วยความสุขราวกับนี่คือสวรรค์บนดิน

‘สมแล้วที่ได้นามว่าเมืองเทพ พลังวิญญาณฟ้าดินแข็งแกร่งยิ่งกว่าแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนเป็นร้อยเท่า!’

หนิงฝานลอบยินดี

ในขณะเดียวกัน เขาก็เข้าใจว่าทำไมหลินชิงอวี่จึงเหยียดหยามดินแดนรกร้างทางเหนือเสมอ เมื่อเทียบกับเมืองเทพแห่งนี้แล้ว การจะพูดกล่าวว่าดินแดนรกร้างทางเหนือเป็นถิ่นทุรกันดารนั้นไม่เกินจริงเลย

[ติ๊ง! ค้นพบวิถีอุบัติแล้ว ท่านต้องการลงชื่อเข้าใช้เมืองแห่งเทพขนนกหรือไม่?]

เวลานี้เอง ในที่สุดหนิงฝานก็ได้ยินเสียงของระบบที่เงียบหายไปกว่าครึ่งปี

‘แน่นอน! ลงชื่อเข้าใช้ทันที!’

เขารู้สึกยินดีจึงรีบตอบกลับในทันที

[ติ๊ง! เมืองแห่งเทพขนนกลงชื่อเข้าใช้สำเร็จ ได้รับคัมภีร์เซียนเทพขนนก!]

พรึ่บ!

ปรากฏแสงวูบวาบขึ้นมาในบัดดล มีคัมภีร์โบราณปลดปล่อยออร่าเซียนสูงสุดอยู่ภายในมิติเก็บของ

‘เฮ้อ!’

‘ไม่ได้คาดหวังว่าหลังจากลงชื่อเข้าใช้แล้ว ข้าจะได้รับคัมภีร์เซียนตั้งแต่คราวแรก!’

หนิงฝานยิ่งตื่นเต้น

คัมภีร์เซียนและร่างแห่งเซียนกระบี่บรรพกาลนั้น เปรียบได้กับสมบัติล้ำค่าแห่งมหาทวีปเซียนอู่อย่างแน่นอน!

หากฝึกฝนจนวิทยายุทธ์แกร่งกล้า ย่อมกลายเป็นอมตะได้อย่างแน่นอน!

“หนิงฝาน ข้าจะพาเจ้าไปที่ตำหนักองค์หญิงของข้าเพื่อพักผ่อนเสียก่อน หลังจากอยู่ที่นั่น ข้าค่อยออกค้นหาวิธีแก้คำสาปให้เจ้า”

หลัวชิงเซียนกล่าวคำ

“ทราบแล้ว”

หนิงฝานพยักหน้าและศึกษาแผนผังของเมืองแห่งเทพขนนกจากปากของหลัวชิงเซียน สถานที่แห่งนี้แบ่งออกเป็นเมืองชั้นนอก ชั้นใน และวังแห่งจักรพรรดิ ส่วนตำหนักองค์หญิงตั้งอยู่ภายในพระราชวังแห่งจักรพรรดิ

รถม้าวิ่งไปบนถนน ทั้งสองฝั่งของทางมีตึกสูงและอาคารมากมายเรียงเป็นทิวแถว

ผู้คนมากมายในเมืองกำลังจับจ่ายใช้สอย บ้างก็ดื่มชา ร่ำสุรา มากด้วยควันไฟจากการค้าขาย

ข้อแตกต่างเพียงอย่างเดียวคือ ผู้คนที่อาศัยอยู่ภายในเมืองหลวงของเมืองเทพนี้ล้วนแต่เป็นผู้ฝึกยุทธ์ มีราชันยุทธ์และจักรพรรดิยุทธ์มากมายในสถานที่แห่งนี้

‘ขอบเขตวิทยายุทธ์ของผู้คนในเมืองหลวงนี้เทียบได้กับอาวุโสระดับสูงแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!’

หนิงฝานถอนหายใจ เขารับรู้ถึงช่องว่างขนาดใหญ่ระหว่างดินแดนรกร้างทางเหนือกับเมืองหลวงแห่งเทพขนนกนี้เป็นที่เรียบร้อยแล้ว

ขณะที่รถม้ามุ่งหน้าเข้าสู่พระราชวัง หนิงฝานคล้ายกับตาเฒ่าที่ไม่เคยออกมาดูโลกภายนอก สายตาของเขากวาดมองสวนดอกไม้ต่าง ๆ ด้วยความประทับใจ และมักจะตื่นเต้นกับทุกสิ่งที่ได้พบเจอ

ในไม่ช้า ภายใต้การคุ้มกันของหลินชิงอวี่ รถม้าก็แล่นผ่านเมืองชั้นในไปอย่างราบรื่น เข้าสู่พระราชวัง ก่อนจะหยุดลงที่หน้าตำหนักหลังใหญ่

“องค์หญิง พวกเราถึงที่หมายแล้ว!”

ขณะหลินชิงอวี่กล่าวคำ หลัวชิงเซียนก็เดินลงจากรถม้าโดยจับแขนของหนิงฝานเอาไว้

หลัวชิงเซียนมองตำหนักองค์หญิงตรงหน้า ในแววตาเผยความโศกเศร้าเล็กน้อย

“องค์หญิง การเดินทางคราวนี้ยากลำบากนัก ท่านคงจะเหน็ดเหนื่อยไม่น้อยแล้ว โปรดพักผ่อนเถิด ข้าจะกลับไปบอกกล่าวกับองค์จักรพรรดิด้วยตนเอง!”

หลังจากหลินชิงอวี่กล่าวจบ เขาก็ออกจากสถานที่แห่งนี้พร้อมกับองครักษ์ติดตามทั้งหมด

“หนิงฝาน ไปกันเถอะ”

หลัวชิงเซียนบอกกล่าวกับหนิงฝานและเดินเข้าสู่ตำหนักองค์หญิงพร้อมกัน

ตำหนักองค์หญิงนั้นหรูหราและกว้างขวางยิ่ง มีทั้งสวนหย่อม สระน้ำ มันยิ่งใหญ่เสียกว่าวังจักรพรรดินีเสียอีก

“หนิงฝาน เจ้ารออยู่ที่นี่ ข้าต้องไปสถานที่แห่งหนึ่งเพื่อดูว่ามันมีวิธีถอนคำสาปอมตะให้เจ้าหรือไม่”

ทันทีที่นางกลับมาถึงตำหนักองค์หญิง หลัวชิงเซียนไม่คิดแม้แต่จะพักผ่อน นางต้องการออกไปด้านนอกทันที

“เฮ้อ ภรรยาผู้โง่เขลาของข้า!”

ขณะมองหญิงสาวเดินจากไป หนิงฝานก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างขมขื่น

มันไม่มีทาง!

หนิงฝานบอกกล่าวกับหลัวชิงเซียนซ้ำแล้วซ้ำเล่าเกี่ยวกับคำสาปอมตะ

แต่หลัวชิงเซียนไม่เชื่อ เพราะชื่อเสียงของคำสาปอมตะนั้นโหดร้ายยิ่ง

เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้หลัวชิงเซียนหาทางแก้ไขคำสาปต่อไป

“อ่า…”

“ไม่มีผู้ใดรบกวนแล้ว เช่นนั้นก็ฝึกฝนเสียดีกว่า”

หนิงฝานมองไปรอบ ๆ ก่อนจะนั่งลงทันที

‘ระบบ ฝึกฝนคัมภีร์เซียนเทพขนนกให้ข้า!’

หนิงฝานกล่าวในใจ

ท้ายที่สุดหลังจากเข้าสู่ขอบเขตปราชญ์ยุทธ์แล้ว คัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนก็ไม่สามารถตอบสนองความต้องการของหนิงฝานได้อีกต่อไป ในเวลานี้เขาจึงสนใจคัมภีร์เซียนเทพขนนกมากกว่า

ตู้ม!

ทันทีที่กล่าวคำ ข้อมูลมหาศาลพลันทะลักเข้าสู่ความคิดและจิตใจของเขา

“คัมภีร์เซียนเทพขนนก ขัดเกลาพลังวิญญาณฟ้าดิน หลอมรวมแก่นแท้แห่งสุริยันและจันทรา ผู้ที่ฝึกฝนสำเร็จย่อมกลายเป็นอมตะ…”