ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 59 อำนาจแห่งพระราชลัญจกร!

ตอนที่ 59 อำนาจแห่งพระราชลัญจกร! (รีไรท์)

หึ ๆ!

ที่ระดับความสูงสามพันจั้ง ปราณกระบี่มหาศาลทะลักออกราวกับเขื่อนแตก ก่อนจะปกคลุมไปทั้งตัวนักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิต ซึ่งกำลังร่างกายสั่นสะท้าน คิ้วขมวดแน่น และเส้นผมตั้งลุกซู่

“เจ้า!”

ในเวลานี้เอง นักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตพลันตระหนักได้ว่าข้อมูลที่ได้รับมานั้นไม่ถูกต้อง และมันคงต้องตายตกภายในวันนี้เป็นแน่ เพียงแค่หนิงฝานนึกคิด ปราณกระบี่ทั้งหมดก็สามารถพุ่งแทงทะลุร่างกายของมันไม่เหลือแม้กระดูกไว้ให้ดูต่างหน้า!

อย่างไรแล้วในฐานะนักฆ่า โดยเฉพาะนักฆ่าที่ได้รับการสืบทอดจากรุ่นสู่รุ่น เขาสังหารผู้คนไปแล้วมากมาย แน่นอนว่าย่อมมีการเตรียมใจสำหรับความตายอยู่เสมอ

เวลานี้จึงเผยใบหน้าที่เกรี้ยวกราดออกมาเท่านั้น “ผลลัพธ์ของเราทั้งสองชัดเจนแล้ว ลงมือเสีย ข้ายอมรับความพ่ายแพ้!”

หลังกล่าวจบ เขาก็หลับตาลงอย่างสิ้นหวัง

“ฆ่าเจ้า? ฮ่า ๆ ไม่หรอก ข้ามีวิธีที่ดีกว่านั้น!”

หนิงฝานส่ายศีรษะอย่างไม่เห็นด้วย

เมื่อเห็นเช่นนี้ ใบหน้าของนักฆ่าจากหอคอยเมฆาโลหิตยิ่งหดหู่ อีกฝ่ายไม่ต้องการสังหารเขา หรือว่าต้องการจะทรมานเขากันแน่?

ดังที่ทราบ หนิงฝานไม่ต้องการสังหารเขาและไม่ได้ต้องการทรมานเขา เพราะเขาไม่ได้นิสัยชมชอบการกระทำเช่นนั้น

ทว่าเขาเพียงต้องการทดลองของเล่นที่เพิ่งได้รับมา!

พรึ่บ!

พระราชลัญจกรปรากฏขึ้นในความคิด มันควบแน่นในร่างกายหนิงฝานก่อนจะปรากฏขึ้นบนฝ่ามือของเขา

พระราชลัญจกรมีเพียงหนึ่งเดียว และมันมีพลังที่สามารถควบคุมผู้คนได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด แต่ถึงอย่างนั้นก็ขึ้นอยู่กับขอบเขตวิทยายุทธ์ของผู้ใช้ด้วย

ไป!

หลังจากนั้นเพียงชายหนุ่มสะบัดนิ้ว พระราชลัญจกรก็กลายเป็นลำแสงพุ่งทะยานเข้าหาร่างของนักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตทันที

“มันคืออะไร?!”

เมื่อเห็นลำแสงหนึ่งทะยานเข้าสู่ร่างกาย นักฆ่าก็เผยสีหน้าเป็นกังวลทันที จิตใต้สำนึกบอกกล่าวว่า ต่อจากนี้เขาอาจจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างไม่รู้จบ

แต่ว่า…

กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดต่อจากนั้น

ขณะที่นักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตกำลังสับสน หนิงฝานพลันรอยยิ้มจาง ๆ ออกมา ก่อนจะกระตุ้นพระราชลัญจกรในทันที

หึ!

ชั่วพริบตา ร่างของนักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตแข็งค้าง ภายใต้พลังที่ควบคุมของพระราชลัญจกร ร่างกายของทั้งสองกลายเป็นเชื่อมโยงกันโดยสมบูรณ์

ในเวลานี้ เขาพลันรู้สึกว่าหนิงฝานตรงหน้าช่างเป็นบุรุษที่สง่างามและสูงส่งเกินเอื้อมจนเขามิอาจดูหมิ่นอีกฝ่ายได้ แล้วความโกรธกับจิตสังหารที่เคยแผ่ขยายก่อนหน้าก็จางลงจนสูญสลายไป

หนิงฝานควบคุมร่างกายนี้ได้โดยสมบูรณ์!

ไม่ว่าจะจิตสำนึก อิสรภาพ ชีวิต และความตาย ทุกสิ่งล้วนแต่อยู่ในเงื้อมมือของหนิงฝาน!

“ตอนนี้เจ้าอยากสังหารข้าอยู่หรือไม่?”

เมื่อเห็นว่าพระราชลัญจกรแสดงอำนาจแล้ว หนิงฝานจึงปัดเป่าปราณกระบี่ที่ล้อมรอบออกไป

“มิกล้า!”

ภายใต้อำนาจแห่งพระราชลัญจกร ความคิดของนักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตแปรเปลี่ยนไปในทันที เขาคุกเข่าลงกลางอากาศ ก่อนจะเปิดเผยความสัตย์ซื่อและความรู้สึกหวาดกลัวออกมาในเวลาเดียวกัน

“พระราชลัญจกรนี่นับว่ามีประโยชน์แล้ว แต่มันน่าจะทำอะไรได้มากกว่านี้นะ!”

หนิงฝานไตร่ตรองก่อนจะพยักหน้าพึงพอใจ จากนั้นจึงกระตุ้นพระราชลัญจกรอีกครั้ง

พรึ่บ!

บังเกิดเสียงประหลาดดังขึ้นในจิตสำนึก จากนั้นร่างของนักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตก็ตัวแข็งทื่อทันที ก่อนที่เขาจะพูดออกมา โดยคำที่กล่าวนั้นมาจากความคิดของหนิงฝาน “โอ้! ผ่านพระราชลัญจกรนี้ จิตสำนึกข้าสามารถย้ายมาสู่ร่างกายนี้ได้ด้วย ความรู้สึกนี้นับว่าไม่แตกต่างจากครั้งที่ข้ามกาลเวลามาคราวนั้นเลยสักนิด”

ฮ่า ๆ!

และทันทีที่ชายหนุ่มเคลื่อนย้ายจิต ปราณกระบี่ก็แทงทะลุร่างกายของนักฆ่าผู้นี้ไปอย่างง่ายดาย ราวกับมันคือร่างของหนิงฝาน

“ร่างนี้สามารถแสดงความแข็งแกร่งของร่างกายข้าได้ด้วย นี่มันแข็งแกร่งยิ่งกว่าร่างจำแลงเสียอีก!”

หนิงฝานในตอนนี้มีความสุขมาก

ร่างจำแลงสามารถเปิดเผยความแข็งแกร่งของร่างกายได้เพียงเจ็ดในสิบ แต่ร่างกายที่ถูกควบคุมโดยพระราชลัญจกรนี้สามารถปลดปล่อยความแข็งแกร่งได้เต็มที่ โดยไม่ส่งผลข้างเคียงใดต่อร่างหลัก

“ฮ่า ๆ! วิเศษแล้ว!”

หนิงฝานพยักหน้าอย่างพึงพอใจ ก่อนจะเล่นต่ออีกนิดหน่อยแล้วจึงกลับคืนร่างหลัก

เมื่อจิตสำนึกของนักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตกลับคืนสู่ร่างกาย เขาก็คุกเข่าลงต่อหน้าหนิงฝาน ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงหวาดกลัว “ท่าน… นายท่าน!”

“นายท่าน?”

หนิงฝานตกตะลึงกับผลลัพธ์ของพระราชลัญจกร แต่อย่างไรแล้ว ผู้ที่ตกอยู่ภายใต้อำนาจของพระราชลัญจกรก็เปรียบดั่งขุนนางของฮ่องเต้ ทว่าในฐานะคนเดินดินเช่นเขา การถูกเรียกขานว่านายท่านทำให้รู้สึกกระอักกระอ่วนไม่น้อย

แต่หนิงฝานไม่ได้เอ่ยสิ่งใดอีก เพียงกล่าวถามอีกฝ่ายว่า “เจ้ามีนามว่าอะไร มาจากที่ใด และผู้ใดส่งเจ้ามา?”

“รายงานนายท่าน ข้านามว่า นักฆ่าหมายเลขสิบสาม เป็นนักฆ่าจากกลุ่มนักฆ่าอันดับหนึ่งของโลก หอคอยเมฆาโลหิต การแทรกซึมเข้าสู่ตำหนักเทพขนนกมิใช่รับคำสั่งจากผู้ใด แต่ข้าต้องการรางวัลจากภารกิจบนกระดานมืดที่ออกหมายจับให้ลอบสังหารผู้คนในราชวงศ์เทพขนนกเท่านั้น!”

“ในภารกิจคราวนี้ นอกจากข้าแล้วยังมีค้างคาวสวรรค์เหล่าหมัว เซวี่ยเซียวจื่อ และกระบี่ภูตผีชางหมิง ขณะที่แผนของพวกเราคือให้ทั้งสามคนล่อขันทีเว่ย และปราชญ์ยุทธ์คนอื่น ๆ ออกจากวิหารทองคำ แล้วจากนั้นข้าจึงค่อยปรากฏตัวสังหารคนของราชวงศ์เทพขนนก หลังเสร็จสิ้นแล้วเราสี่คนจึงจะแบ่งรางวัลอย่างเท่าเทียม แต่ข้าไม่คาดคิดว่าจะได้พบเจอกับปรมาจารย์…”

นักฆ่าแห่งหอคอยเมฆาโลหิตอ้างตัวว่าเป็นนักฆ่าหมายเลขสิบสามบอกเล่าเรื่องราวทั้งหมดอย่างง่ายดาย

“อืม เข้าใจแล้ว!”

หนิงฝานพยักหน้า ก่อนจะกล่าวถามอีกครั้งว่า “แล้วเจ้าทราบหรือไม่ว่าผู้ใดเป็นคนมอบรางวัลนี้?”

นักฆ่าหมายเลขสิบสามส่ายศีรษะ “กระดานมืดนั้นไม่ได้เปิดเผยตัวตนของผู้ว่าจ้าง แต่หากนายท่านต้องการทราบ ข้าสามารถตรวจสอบได้!”

“อืม หลังจากเรากลับไปก็ค่อยค้นหาผู้ที่ตั้งค่าหัว!”

“แต่ว่าพวกเจ้ามาที่นี่สี่คน เป็นเจ้าเท่านั้นที่จะได้กลับไปแต่เพียงผู้เดียว!”

แววตาเย็นชาของหนิงฝานจับจ้องอีกฝ่าย เขาสั่งให้นักฆ่าหมายเลขสิบสามไปพบอีกสามคนในสถานที่นัดหมาย

…

ณ ด้านนอกเมืองเทพ ซึ่งห่างออกไปกว่าหนึ่งร้อยลี้ และอยู่บนภูเขาในพงไพรมืดทึบ

พรึ่บ! พรึ่บ! พรึ่บ!

ลำแสงสามเส้นพุ่งทะยานลงมา นั่นคือค้างคาวสวรรค์เหล่าหมัว เซวี่ยเซียวจื่อ และกระบี่ภูตผีชางหมิงที่กำลังหลบหนีเข้าป่า

“ขันทีเว่ยกับคนอื่น ๆ ไม่ได้ติดตามมาใช่หรือไม่?”

“ไม่ต้องกังวล แม้เราสามคนจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา แต่ในเรื่องความสามารถการหลบหนี พวกเขาไม่อาจทำเช่นพวกเราได้ และปราชญ์ยุทธ์อีกสองก็เช่นกัน!”

“เคี้ยก เคี้ยก เคี้ยก! ข้าไม่คิดเลยว่าวันหนึ่ง ค้างคาวสวรรค์เหล่าหมัวผู้นี้จะลอบเข้าสู่ตำหนักเทพขนนกแล้วสร้างปัญหาใหญ่โตได้!”

“หึ อย่าได้ชะล่าใจไป! ราชวงศ์เทพขนนกในเวลานี้ แม้เป็นอูฐผอมแห้งก็ยังตัวใหญ่กว่าม้า ถึงไม่มีหลินไท่ซูคอยจัดการ แต่เราก็ไม่อาจประมาทปราชญ์ยุทธ์คนอื่น ๆ ภายในพระราชวังได้!”

“…”

ระหว่างทั้งสามกำลังพูดคุย

ค้างคาวสวรรค์เหล่าหมัวก็มองไปรอบ ๆ ก่อนจะกล่าวว่า “นักฆ่าหมายเลขสิบสามยังไม่มาอีกงั้นหรือ? เป็นไปได้หรือไม่ว่าเขาทำลายตำหนักราชวงศ์เทพสิ้นแล้ว!”

“ข้าว่ามิใช่ ด้วยฐานะนักฆ่าแล้ว หมายเลขสิบสามย่อมควบคุมอารมณ์ได้” เซวี่ยเซี่ยวจื่อกล่าวคำ

กระบี่ภูตผีชางหมิงยังกล่าวเสริมว่า “ใช่ แต่ข้าไม่รู้ว่านักฆ่าหมายเลขสิบสามสังหารคนภายในวิหารทองคำไปเท่าใด ทว่าอย่างน้อยเราน่าจะเก็บเกี่ยวหินวิญญาณได้นับล้าน!”

“ฮ่า ๆ! ข้าไม่รู้จริง ๆ ว่าเป็นผู้ใดเสนอรางวัลบนกระดานมืดพวกนั้น เห็นได้ชัดว่าพวกเขาต้องการทำลายราชวงศ์เทพขนนก!”

“ไม่เห็นต้องสนใจไป เราเพียงแค่ลงมือแล้วก็รับรางวัล!”

“…”

ขณะทั้งสามพูดคุยกัน ในเวลานั้นเอง พลันมีเสียงดังขึ้นจากระยะไกล

เป็นนักฆ่าหมายเลขสิบสามในชุดสีดำ ใบหน้าของเขาเปื้อนเลือดและกำลังเดินตรงเข้ามา

“กลับมาแล้วหรือ!?”

“เป็นอย่างไรบ้าง!?”

“เหตุใดเจ้าจึงมาช้านัก? มิใช่ว่าสังหารองค์ชายกับพวกขุนนางทั้งหมดของราชวงศ์เทพแล้วหรอกนะ!”

“…”

เมื่อเห็นนักฆ่าหมายเลขสิบสามกลับมาแล้ว ค้างคาวสวรรค์เหล่าหมัว เซวี่ยเซียวจื่อ และกระบี่ภูตผีชางหมิงก็รีบกล่าวถามทันที

ทว่าเวลานี้ แววตาของนักฆ่าหมายเลขสิบสามกลับวูบไหวเย็นชา ก่อนจะลงมือสับฟันกระบี่ออกไปยังร่างทั้งสามตรงหน้าอย่างไร้ความปรานี

……………………………….……………………………….……………………………….……………………………….……

สารจากทีมงาน

เพื่อความเหมาะสมและป้องกันไม่ให้ผู้อ่านเกิดความสับสน ต่อจากนี้ไปจะขอเปลี่ยนจากที่พระเอกเคยใช้ ‘ดาบ’ ไปเป็น ‘กระบี่’ แทนทั้งหมด ทางทีมงานต้องขอออภัยในความไม่สะดวกมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะ

ขอบพระคุณค่ะ