ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 85 ทหารม้าเหล็กของอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ

ตอนที่ 85 ทหารม้าเหล็กของอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ

ด้านนอกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน

ปราณกระบี่เปล่งประกาย สัตว์ร้ายกรีดร้อง ทหารม้าเหล็กจากอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือเคลื่อนทัพประหนึ่งกระแสน้ำไหลเชี่ยวกราก จิตสังหารปกคลุมไปท้องนภา!

ผู้นำของพวกมันคือชายร่างใหญ่กำยำ สะพายกระบี่ทมิฬไว้บนหลัง นั่งอยู่บนสัตว์ร้ายตัวใหญ่ รอบกายของเขาปลดปล่อยออร่าปราชญ์ยุทธ์สามสวรรค์ขั้นต้น

นามของเขาคือ หมานพั่วเทียน แม่ทัพผู้โด่งดังภายในอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือ!

“ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน อย่ากระทำตัวเช่นเต่าหดหัวอยู่ในกระดอง จงออกมาเผชิญหน้ากับพวกข้าเสีย!”

ตู้ม!

หมานพั่วเทียนเผยความเกรี้ยวกราด มือสับฟันกระบี่ออกไปอย่างรุนแรง ปราณกระบี่พุ่งทะยานจนก่อให้เกิดเป็นระลอกคลื่นในความว่างเปล่า แต่สุดท้ายแล้วปราณกระบี่นั้นกลับถูกบางสิ่งปิดกั้นเอาไว้!

เวลานี้ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนถูกคุ้มครองโดยค่ายอาคมอมตะขนาดใหญ่ที่หนิงฝานเคยทิ้งไว้ให้

ค่ายอาคมขนาดใหญ่ปกคลุมดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนได้อย่างมั่นคง ภายในดินแดนคับคั่งไปด้วยผู้คนที่มาลี้ภัยมากมายนับไม่ถ้วน จึงเกิดความแออัดภายในดินแดนเล็กน้อย

ณ ลานหยกขาว ผู้อาวุโสทั้งหมดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนยืนเคียงข้างกัน โดยมีมหาอำนาจขอบเขตจักรพรรดิยุทธิ์ทั้งสิบเอ็ดคนยืนอยู่ด้านหน้า

ส่วนผู้นำของพวกเขาคือหลี่ฝูเฟิง เจ้านิกายคนปัจจุบันของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน

นอกจากหลี่ฝูเฟิงแล้ว ยังมีผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์อีกสิบคน ในคนเหล่านี้คือ ลู่เสวียนจือ เจี้ยนชือ เฟิงหลิ่งเหยา ทั้งหมดคือผู้ที่มีพรสวรรค์สูงสุดภายในหอคอยสวรรค์ทะนง

เดิมที ความสามารถของพวกเขาไม่เพียงพอที่จะเข้าสู่ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์รวดเร็วเช่นนี้ แต่เมื่อคราวที่หนิงฝานและหลัวชิงเซียนจากไป พวกเขาได้รับเม็ดยาจากหลินชิงอวี่ อาศัยเม็ดยาจักรพรรดินี้ พวกเขาจึงบรรลุสู่ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ได้อย่างรวดเร็ว

แม้ว่าตอนนี้ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจะมีผู้ฝึกยุทธ์ขอบเขตจักรพรรดิยุทธ์ถึงสิบเอ็ดคน แต่ความแข็งแกร่งนี้เพียงเหนือกว่าเก้าสำนักมหาอสูรเดิมเท่านั้น

และพอต้องเผชิญหน้ากับกองทัพทหารม้าเหล็กอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือภายนอก พวกเขาก็เผยสีหน้าหดหู่ออกมา

“เฮ้อ! เป็นเวลากว่าสิบปีแล้วที่ดินแดนรกร้างทางเหนือรอดพ้นจากหายนะมาได้ แต่สิบปีถัดมา พวกเรากลับถูกอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือรุกรานอีกครั้ง!”

หลังจากเห็นคนเถื่อนตะเบ็งเสียงดังอยู่ด้านนอก หลี่ฝูเฟิงพลันถอนหายใจเฮือกใหญ่ออกมา สีหน้าหม่นหมองถึงที่สุด

“บัดซบ! หากเซียนกระบี่หนิงและจักรพรรดินียังอยู่ พวกอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือคงไม่กล้ากำเริบเสิบสานเช่นนี้!”

“ใช่แล้ว หากเซียนกระบี่หนิงยังอยู่ เขาย่อมต้องขับไล่คนเถื่อนพวกนี้ออกไปโดยง่ายดายเป็นแน่!”

“เพ่ย! พวกเจ้าลืมเลือนไปแล้วหรือว่าเซียนกระบี่หนิงต้องคำสาปอมตะ นี่คือเหตุผลที่เขาออกจากดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนไม่ใช่หรือไร?”

“ถูกต้องแล้ว! โชคดียิ่งนักที่เซียนกระบี่หนิงทิ้งค่ายอาคมอมตะเอาไว้ก่อนจะจากไป มิฉะนั้น มันคงถึงเวลาที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนจักต้องล่มสลายแล้ว!”

“แม้มีค่ายอาคมอมตะคอยปกป้อง แต่มันไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาระยะยาว!”

“แล้วพวกเราจะทำอย่างไรดีเล่า? แม่ทัพของอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือไม่ด้อยไปกว่าบรรพบุรุษอสูรศักดิ์สิทธิ์เลย การออกไปเผชิญหน้ากับพวกมันไม่ได้ต่างอันใดจากการรนหาที่ตายเลย!”

“…”

ผู้อาวุโสระดับสูงทั้งหมดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนโต้เถียงกันไม่หยุด และใบหน้าของพวกเขาก็เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง

เวลานี้หมานพั่วเทียนยังคงตะเบ็งเสียงกู่ก้องอย่างเย็นชาอยู่ภายนอกดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน “ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน หากพวกเจ้ายังมีศักดิ์ศรี จงเปิดค่ายกลนี้แล้วยอมจำนนซะ ข้าจะยอมไว้ชีวิตพวกเจ้า แต่หากรอจนคำทำนายจักรพรรดิหมานมาถึง เวลานั้นข้าคงไม่มีทางเลือกนอกจากสังหารพวกเจ้าทั้งหมดเสีย! เพียงแค่ค่ายกลเล็กน้อยนี้ มันมิอาจขวางกั้นกองทัพทหารม้าเหล็กแห่งอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือได้!”

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

“ฆ่า!”

สิ้นเสียงคำรามของหมานพั่วเทียน กองทัพทหารม้าเหล็กก็โห่ร้องคำราม จิตสังหารรุนแรงปกคลุมไปทั่วฟ้าเผยพลังอันน่าสะพรึงกลัวยิ่งออกมา

ทว่าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ยังคงเพิกเฉยต่อการยั่วยุของอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนืออยู่ดี

คนเถื่อนแดนเหนือมีเพียงความโหดเหี้ยม เมื่อพวกเขายกทัพขนาดใหญ่มาเยือน แน่นอนว่าเป้าหมายคือสังหารให้สิ้นซาก และจะไม่มีผู้ใดในดินแดนศักดิ์สิทธิ์รอดชีวิตไปได้ จึงเป็นไปมิได้ที่ดินแดนศักดิ์สิทธิ์จะโง่เขลาเปิดค่ายอาคมออก

ไม่นานหลังจากนั้น…

“คำทำนายจักรพรรดิหมานมาถึงแล้ว!”

เสียงตะโกนดังกึกก้อง ทูตจากอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือวิ่งปรี่เข้ามาอย่างรวดเร็ว ถือคัมภีร์ศักดิ์สิทธิ์ไว้ในมือสองข้างและยกมันสูงเหนือศีรษะ เหนือคำภีร์ศักดิ์สิทธิ์ มีพลังยิ่งใหญ่ของปราชญ์ยุทธ์สวรรค์ขั้นที่สองเปล่งประกายออกมา!

“ฮ่า ๆ คำทำนายจักรพรรดิหมานมาถึงแล้ว ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน มาดูกันว่าข้าจะทำลายกระดองเต่าของพวกเจ้าอย่างไร!”

เมื่อได้รับสิ่งนี้ หมานพั่วเทียนก็เงยหน้าขึ้นท้องฟ้าพร้อมระเบิดเสียงหัวเราะลั่น

“หืม? คำทำนายจักรพรรดิหมาน!”

“ไม่ดีแล้ว! พลังในคำทำนายจักรพรรดิหมานนั้นน่าสะพรึงกลัวเกินไป!”

“ก่อนที่เซียนกระบี่หนิงจะจากไป เขาบอกว่าค่ายกลอมตะนี้สามารถหยุดยั้งผู้ฝึกตนเทียบเท่าบรรพบุรุษอสูรศักดิ์สิทธิ์ได้ แต่ดูจากพลังของคำทำนายจักรพรรดิหมานนี้แล้ว ข้าคิดว่ามันแข็งแกร่งยิ่งกว่าบรรพบุรุษอสูรศักดิ์สิทธิ์แน่นอน!”

“แย่แล้ว! ค่ายกลอมตะ… จะหยุดยั้งคำทำนายจักรพรรดิหมานได้หรือไม่?”

“…”

เมื่อเห็นฉากตรงหน้า ผู้คนภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ที่เคยเศร้าโศกก่อนหน้านี้พลันเปลี่ยนท่าทีกะทันหัน ทั้งหมดเผยความหวาดกลัวออกมาแทนที่

ตอนนี้เอง หมานพั่วเทียนเดินมาหยุดยืนอยู่หน้าดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน พร้อมกับคำทำนายจักรพรรดิหมานในมือ

ดวงตาเย็นชาจ้องมองผู้คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ก่อนจะหยิบยกคำทำนายจักรพรรดิหมานขึ้นเหนือศีรษะ

“คำทำนายจักรพรรดิหมาน — ทำลายค่ายอาคม!”

พรึ่บ!

ทันทีที่กล่าวจบ คำทำนายจักรพรรดิหมานในมือของหมานพั่วเทียนก็ลอยขึ้น จากนั้นลำแสงศักดิ์สิทธิ์พร่างพราวพลันปรากฏ พลังศักดิ์สิทธิ์อันน่าพรั่นพรึงค่อย ๆ พวยพุ่งออกมา ราวกับว่าปราชญ์ยุทธ์กำลังยืนอยู่ตรงนี้!

ชั่วอึดใจต่อมา ภายใต้สายตาตื่นตระหนกของผู้คนนับไม่ถ้วน ลำแสงศักดิ์สิทธิ์อันน่าสะพรึงพลันระเบิดออกจากคำทำนายจักรพรรดิหมาน มันควบแน่นจนก่อเกิดพลังงานยิ่งใหญ่คล้ายจะสยบโลกใบนี้ จากนั้นจึงพุ่งเข้าหาค่ายกลอมตะอย่างไร้ความปรานี

ตู้ม!

บังเกิดเสียงสั่นสะเทือนโลกาจนแสบแก้วหู ค่ายกลอมตะที่คล้ายจะอยู่ยงคงกระพันกลายเป็นเปิดเผยรอยร้าว รอยแตกแผ่ขยายออกไปราวกับใยแมงมุมไร้ที่สิ้นสุด เสียงคมปลาบดังขึ้นก่อนที่ค่ายกลอมตะจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ แล้วพลังที่เคยปกคลุมน่านฟ้าทั้งหมดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ก็สูญสลายหายไปในทันที!

ค่ายกลอมตะ… แตกสลายแล้ว!

เมื่อเห็นภาพนี้ จิตใจของผู้คนในดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนก็แทบไม่เหลือชิ้นดี!

มันจบสิ้นแล้ว!

ความสิ้นหวังปรากฏขึ้นในแววตาของทุกคน

หากปราศจากค่ายกลอมตะแล้ว ดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนคงไม่พ้นถูกทหารม้าเหล็กของอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือเหยียบย่ำจนดับสิ้น!

“ฮ่า ๆๆ! ค่ายกลถูกทำลายแล้ว ทหารม้าเหล็กแห่งอาณาจักรคนเถื่อนแดนเหนือรับคำสั่ง! จงทำลายดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียนให้สิ้น และห้ามเหลือรอดแม้แต่ผู้เดียว!”

หมานพั่วเทียนเงยหน้าขึ้นฟ้าพร้อมออกคำสั่ง เมื่อสิ้นถ้อยวาจา เขาก็กระชับกระบี่ในมือแล้วพุ่งทะยานไปด้านหน้าทันที

“ฆ่า!”

ทหารม้าเหล็กคนเถื่อนแดนเหนือกว่าหนึ่งแสนโห่ร้องเสียงดังกึกก้องราวกับสัตว์ร้ายคำราม กองทัพม้าเหล็กเคลื่อนทัพออกไปดุจสายนทีที่เชี่ยวกราก และจิตสังหารที่รุนแรงก็ปกคลุมไปทั่วทั้งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน

พลังอันน่าสยดสยองเสียดแทงหัวใจของผู้คนนับไม่ถ้วน!

“ตั้งรับ!”

“เตรียมพร้อมสู้รบ!”

เมื่อเห็นภาพนี้แล้ว ผู้อาวุโสระดับสูงทั้งหมดของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน ซึ่งนำโดยหลี่ฝูเฟิงพลันตะโกนเสียงดัง ใบหน้าของทุกคนโศกเศร้าเมื่อต้องเห็นผู้คนล้มตายลงต่อหน้า!

พวกเขารู้ดีว่าลำพังฝีมือของตนมิอาจหยุดยั้งทหารม้าเหล็กคนเถื่อนแดนเหนือทั้งแสนนายได้

แต่สถานะของพวกเขาคือศิษย์และผู้อาวุโสสูงสุดแห่งดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน!

แม้ตายตกก็ไม่อาจถอยหนีได้!

เสียงคำรามยังคงดังกึกก้องไปทั่ว

ทหารม้าเหล็กคนเถื่อนแดนเหนือกว่าแสนนายพุ่งเข้าใส่ประตูภูเขาของดินแดนศักดิ์สิทธิ์ในชั่วพริบตา!

ผู้คนภายในดินแดนศักดิ์สิทธิ์เผยความหวาดหวั่นออกมา ซ้ำยังรู้สึกโศกเศร้าในวาระสุดท้ายของชีวิต

แต่ในทันใดนั้นเอง

ตู้ม!

จู่ ๆ ปราณกระบี่ทำลายล้างก็ปะทุขึ้นในพริบตา และภายใต้สายตาประหลาดใจของผู้คนนับไม่ถ้วน ในเวลานี้เอง ปราณกระบี่สุดแสนจะเปล่งประกายก็พุ่งทะยานลงมาจากฟากฟ้า แล้วสับฟันไปที่ด้านนอกของประตูภูเขาดินแดนศักดิ์สิทธิ์ไท่เสวียน

ปราณกระบี่ที่ปรากฏขึ้นอย่างกะทันหันนี้ หยุดยั้งการโจมตีของทหารม้าเหล็กคนเถื่อนแดนเหนือทั้งแสนนายไว้ในทันที!

พรึ่บ! พรึ่บ!

ร่างของชายหญิงคู่หนึ่งปรากฏตัวขึ้นในความว่างเปล่า

บุรุษผู้นั้นสวมใส่อาภรณ์เรียบง่าย เขามีใบหน้าหล่อเหลาและรูปร่างสูงโปร่ง

ส่วนสตรีสวมอาภรณ์สีขาวพิสุทธิ์ รูปร่างเพรียวบาง เผยผิวพรรณกระจ่างใสราวหิมะ!