ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 95 สองทางเลือก ลอบลงมือ!

ตอนที่ 95 สองทางเลือก ลอบลงมือ!

“เดี๋ยว!”

ทันทีที่ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์กำลังจะพุ่งเข้าโจมตี ปราชญ์ทั้งหกของราชวงศ์นำโดยขันทีเว่ยก็พุ่งเข้ามาปกป้องหนิงฝานและหลัวชิงเซียนทันที

ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์หันมองใบหน้าเคร่งขรึมของปราชญ์ยุทธ์ทั้งหก

ขันทีเว่ยกล่าวเสียงต่ำ “ท่านทั้งสอง นี่คือสถานที่สำคัญที่สุดในเมืองเทพขนนก หวังว่าพวกท่านจะยอมหยุดมือ”

“หยุด?”

ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์กล่าวเย็นชา “องค์ชายใหญ่แห่งราชวงศ์ผานอู่มาเยือนราชวงศ์เทพขนนกของเจ้า แต่เวลานี้เขากลับถูกหักข้อมือโดยเจ้าบ้าน นี่คือวิธีการที่พวกเจ้าปฏิบัติต่อแขกผู้มาเยือนงั้นหรือ!”

เมื่อหันมองหยางจิงที่ถูกหักข้อมือ ขันทีเว่ยและคนอื่น ๆ พลันคาดเดาได้ว่าเกิดสิ่งใดขึ้น มันเป็นเพราะหยางจิงแตะต้องหลัวชิงเซียน ด้วยเหตุนี้จึงทำให้หนิงฝานขุ่นเคือง

เวลานี้ขันทีเว่ยยังคงกล่าวต่อ “ท่านทั้งสอง โปรดใจเย็นลงก่อนเถิด นี่อาจจะเป็นเรื่องเข้าใจผิด!”

“เข้าใจผิด? องค์ชายใหญ่ของข้าถูกราชบุตรเขยของพวกเจ้าหักข้อมือแล้ว แต่กลับบอกว่าเข้าใจผิด? พวกเจ้าคิดกลั่นแกล้งราชวงศ์ผานอู่งั้นหรือ?”

ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์กล่าวเย็นชาพร้อมเผยจิตสังหารรุนแรง

เวลานี้หลัวชิงเซียนพลันเอ่ยขึ้นมาด้วยความเย็นชา “เช่นนั้นไยจึงไม่ลองถามสามีข้าดูว่าเหตุใดเขาถึงต้องหักข้อมือขององค์ชายใหญ่หยางจิง… องค์ชายใหญ่ผู้นี้เดินทางหลายหมื่นลี้เพื่อมาแตะต้องตัวข้า การกระทำของเขาหาใช่สิ่งที่เชื้อพระวงศ์ทำกัน แต่เป็นการกระทำที่มิต่างอันใดจากคนพาล! ข้ารู้สึกว่าเมื่อท่านพ่อปิดด่านฝึกตน องค์ชายใหญ่แห่งราชวงศ์ผานอู่ผู้นี้คงคิดว่าตนสามารถทำทุกสิ่งอย่างได้ตามใจชอบ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

แน่นอนว่าพวกเขารู้นิสัยขององค์ชายดี แต่เวลานี้เมื่อหยางจิงถูกหักข้อมือแล้ว ทั้งสองก็ไม่อาจอยู่เฉยได้

ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันหันกลับมา “องค์หญิง ไม่ว่าท่านจะกล่าวคำใดในวันนี้ มันจะไม่เปลี่ยนความจริงที่ข้อมือขององค์ชายหยางจิงหัก สุดท้ายแล้วเป็นท่านต้องชดใช้!”

สิ้นเสียง ออร่าปราชญ์ยุทธ์สวรรค์ขั้นที่เจ็ดพลันถูกปลดปล่อยออกมาโดยสมบูรณ์ แรงกดดันมหาศาลนี้ทำให้ทุกคนที่ยืนอยู่ ณ จุดนั้นเผยสีหน้าตื่นตระหนก

แม้จะมีเพียงปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์ แต่มันก็เพียงพอแล้วที่จะกวาดล้างราชวงศ์เทพขนนก!

จิตใจของทุกคนดำดิ่งลงทันที มันเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาจะรอดพ้นจากวิกฤตนี้

หลัวชิงเซียนกล่าวเสียงต่ำ “ต้องการให้ข้าชดใช้สิ่งใด?”

ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์เหลือบมองหยางจิง

หยางจิงคำรามอย่างเกรี้ยวกราดและชี้ไปทางหนิงฝาน “สังหารมันเสีย!”

“ไม่ได้!”

หลัวชิงเซียนกล่าวตอบอย่างเด็ดขาด

แม้แต่ปราชญ์ยุทธ์ทั้งหกแห่งราชวงศ์เทพขนนกยังส่ายศีรษะ ถึงข้อมือของหยางจิงจะถูกหนิงฝานทำลาย แต่สุดท้ายแล้วหนิงฝานคือผู้มีบุญคุณต่อราชวงศ์เทพขนนก เขาไม่อาจตายตกได้เพียงเพราะเหตุลผลนี้

เมื่อหยางจิงเห็นว่าหลัวชิงเซียนไม่เห็นด้วย เขาจึงกล่าวต่อ “ในเมื่อเจ้าไม่ต้องการให้เขาตาย เช่นนั้นข้าจึงมีทางเลือกอื่นให้กับเจ้า… แต่งงานกับข้าเสีย!”

“ว่าอันใดนะ?!”

ใบหน้าของหลัวชิงเซียนแปรเปลี่ยนทันที

ทุกคนที่ได้ยินก็ตื่นตระหนกเช่นกัน หยางจิงผู้นี้ช่างเด็ดเดี่ยวยิ่งนัก แม้ในเวลาเช่นนี้เขาก็ยังไม่ลืมที่จะร้องขอความรักจากหลัวชิงเซียน

หยางจิงกล่าวถ้อยคำเย็นชาอีกครั้ง “หลัวชิงเซียน เวลานี้เจ้ามีสองทางเลือก หนึ่งคือยินยอมให้หนิงฝานตายตก และอีกทางคือแต่งงานกับข้า หากเจ้าไม่ต้องการทั้งสองหนทาง ราชวงศ์เทพขนนกก็จงเตรียมรับมือกับความโกรธเกรี้ยวของราชวงศ์ผานอู่ข้า!”

“เรื่องนี้…”

เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว สีหน้าของทุกคนพลันมืดมน พวกเขาหันไปมองหลัวชิงเซียน… ความสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์เทพขนนกกับราชวงศ์ผานอู่จะดีหรือเลวร้าย ทั้งหมดล้วนแต่ขึ้นอยู่กับนางแล้ว

ในเวลานี้เห็นได้ชัดว่าหลัวชิงเซียนตกอยู่ในสภาวะกลืนไม่เข้าคายไม่ออก

แม้นางจะไม่ต้องการเลือก แต่นางก็ทราบดีว่าราชวงศ์เทพขนนกอ่อนแอและกำลังวุ่นวายอย่างยิ่ง หากนางทำให้ราชวงศ์ผานอู่ขุ่นเคืองในเวลานี้ นางจะเป็นผู้ที่ผลักให้ราชวงศ์เทพขนนกล่มสลายทันที!

หญิงสาวหันมองไปที่หนิงฝาน

ท่าทีของหนิงฝานยังสงบและไม่สนใจสิ่งใด ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินคำพูดของหยางจิงด้วยซ้ำ

“ภรรยา…” หนิงฝานกำลังจะกล่าวบางอย่าง แต่ถูกขัดจังหวะโดยหลัวชิงเซียน

“สามี… ข้าขอโทษแล้ว เป็นเพราะข้าไม่อาจทนมองเจ้าตายต่อหน้าได้ แต่ในฐานะองค์หญิงแห่งราชวงศ์เทพขนนก ข้าก็ไม่สามารถทำให้ราชวงศ์ต้องตกอยู่ในอันตราย… โปรดยกโทษให้ข้าด้วย!” แววตาของหลัวชิงเซียนเผยประกายวูบไหว ก่อนจะหันกลับมาแล้วกล่าวเร่งรีบกับหยางจิง “หยางจิง เจ้าอย่าได้คิดทำให้ข้ากับสามีต้องอับอายมากกว่านี้… ข้า… จะแต่งงานกับเจ้า!”

“ฮ่า ๆ! ยอดเยี่ยม ยอดเยี่ยมแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ หยางจิงก็เผยความรู้สึกยินดีออกมาอย่างไม่ปิดบัง

ทว่าทุกคนในราชวงศ์กลับนิ่งเฉย และในหัวใจของพวกเขาก็เจ็บปวดอย่างไม่อาจอธิบายได้

บุตรหลานแห่งราชวงศ์เทพขนนกผู้ยิ่งใหญ่ถูกบีบบังคับให้แต่งงานโดยไม่เต็มใจ!

เรื่องนี้… มันเจ็บปวดเกินไป!

“ภรรยาผู้โง่เขลา!”

หนิงฝานมองหลัวชิงเซียนพร้อมส่ายศีรษะ

ด้วยพละกำลังของเขาในเวลานี้ การสังหารปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์ง่ายเพียงดีดนิ้ว แต่เพื่อไม่ให้ตัวตนถูกเปิดเผย เขาจึงไม่อาจโจมตีโดยตรง แต่คิดใช้แผนการอื่น

“สามี ข้าขอโทษ… เจ้าต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป และข้า… ก็จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเช่นกัน!”

ดวงตางดงามของหลัวชิงเซียนแดงก่ำ นางพยายามกลั้นน้ำตาก่อนจะหันมองหนิงฝานเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินตรงเข้าหาหยางจิงอย่างมั่นคง

ขณะมองหลัวชิงเซียนที่เดินมาใกล้ หยางจิงตื่นเต้นยินดีจนแทบจะลืมความเจ็บปวดที่ข้อมือ

“ชิงเซียน นับว่าเจ้าฉลาดนักแล้ว และนี่คือทางเลือกที่เจ้าเลือกได้ดีที่สุดในชีวิตของเจ้า!”

หยางจิงยกยิ้มกว้าง ก่อนจะกล่าวกับองค์ชายมังกรทั้งห้าและสมาชิกราชวงศ์คนอื่น “ทุกท่าน ในเมื่อชิงเซียนตกลงแต่งงานกับข้าแล้ว ข้าจึงไม่สนใจเอาความเรื่องข้อมือที่หักนี้อีกต่อไป ลาก่อน!”

“เราไปกันเถอะ!”

หยางจิงเหลือบมองหนิงฝานอย่างเย็นชา ภายใต้การปกป้องของปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์ พวกเขากลับขึ้นราชรถที่ลากโดยหมาป่าทั้งเก้า ก่อนจะออกจากเมืองเทพขนนก

ขณะมองแผ่นหลังของกลุ่มคนที่กำลังออกไป หนิงฝานแสร้งทำเป็นเสียใจและปิดประตูตำหนักองค์หญิงอย่างเชื่องช้า

และในทันทีที่ประตูปิดลง ร่างของหนิงฝานก็เริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง!

ด้านนอกตำหนัก ปราชญ์ยุทธ์ทั้งหกมองหน้ากัน พวกเขาเจ็บปวดและรู้สึกไร้ซึ่งอำนาจ ความโศกเศร้าเผยให้เห็นชัดเจนในแววตา

สำหรับองค์ชายมังกรทั้งห้า พวกเขาแยกย้ายและลอบรวมตัวกันอย่างเงียบ ๆ

“เกิดอันใดขึ้น? น้องสาวของเราถูกบีบบังคับให้แต่งงานกับหยางจิง และหนิงฝานถูกพรากภรรยาไป หากจวินซ่างเกี่ยวข้องกับสองคนนี้ เหตุใดจึงไม่เคลื่อนไหว?”

“เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเราเดาผิดแล้ว? น้องสาวกับหนิงฝานไม่มีสิ่งใดเกี่ยวข้องกับจวินซ่าง เรื่องราวของร้อยอาณาจักรเล็กเป็นเพียงความบังเอิญ?”

“นับตั้งแต่เรื่องราวของร้อยอาณาจักรเล็กจบลงเมื่อไม่กี่ปีที่ผ่านมา จวินซ่างก็ไม่ได้เคลื่อนไหวใด ๆ ทั้งสิ้น หรือว่าจวินซ่างไม่ได้อยู่ภายในตำหนักเทพขนนกแล้ว?”

“…”

องค์ชายมังกรทั้งห้าพูดคุยกัน

ในเวลานี้ องค์ชายใหญ่หลินเทียนเยวี่ยนก้มศีรษะครุ่นคิด

ท่ามกลางความวุ่นวายของร้อยอาณาจักรเล็ก มีสัญญาณมากมายที่บ่งบอกว่าจวินซ่างมีความสัมพันธ์กับหลัวชิงเซียน

แต่แผนการในวันนี้กลับไม่ทำให้จวินซ่างผู้นั้นเคลื่อนไหว

“เป็นไปได้หรือไม่ว่าพวกเราเข้าใจน้องสาวคนเล็กผิดไป? หากใช่ ข้ายิ่งเจ็บปวดแทนน้องสาวคนเล็กแล้ว!”

“ถูกต้องแล้ว เพราะน้องสาวไม่เคยคิดแข่งขันกับพวกเราเพื่อแย่งชิงตำแหน่งจักรพรรดิ แต่เรากลับผลักนางลงสู่กองเพลิงด้วยมือของพวกเรา!”

“เช่นนี้แล้วพวกเราควรทำอย่างไรดี?”

องค์ชายทั้งหมดต่างเริ่มรู้สึกเสียใจขึ้นมา

ทว่าองค์ชายใหญ่หลินเทียนเยวี่ยนกลับยกยิ้มเย็นชาขึ้นมา “ฮ่า ๆ ข้าคิดว่ายอมสังหารคนผิดดีกว่าปล่อยเรื่องนี้ไป เพราะหากเป็นเหตุผลที่ว่าจวินซ่างไม่ต้องการเปิดเผยตัวตนต่อหน้าพวกเราเล่า!”

“พี่ใหญ่หมายความว่าอย่างไร?” สีหน้าทุกคนแปรเปลี่ยน

องค์ชายใหญ่หลินเทียนเยวี่ยนกล่าวอย่างไม่แยแส “ส่งคนติดตามราชรถของหยางจิงไป ติดตามห่าง ๆ ก็พอ ข้าสัมผัสได้ว่าจวินซ่างจะบุกเข้าช่วยเหลือน้องสาวตัวน้อยของพวกเราอย่างแน่นอน!”