ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 105 บารมีของจวินซ่าง ผู้ปกครองของสามราชวงศ์ใหญ่

ตอนที่ 105 บารมีของจวินซ่าง ผู้ปกครองของสามราชวงศ์ใหญ่

สิ้นเสียงนั้น ผู้พิทักษ์สุสานก้าวเดินไปเบื้องหน้า เพียงแต่อารมณ์ของเขาในยามนี้กลับเปลี่ยนไปจากช่วงก่อนหน้ามาก

แววตาคู่นั้นดูเปล่งประกายภายใต้สีหน้าที่สงบนิ่ง ทว่านี่กลับดึงดูดสายตาผู้คนนับไม่ถ้วนให้มองมา และไม่รู้ว่ากลิ่นอายทั่วทั้งร่างกายนั้นรุนแรงขึ้นไปกี่ส่วน

“หืม”

เมื่อเห็นฉากนี้ สีหน้าคนของราชวงศ์ใหญ่ทั้งสามเปลี่ยนไปเล็กน้อย ตั้งแต่สัมผัสได้ถึงภัยคุกคามที่แข็งแกร่งจากร่างของ ‘ผู้พิทักษ์สุสาน’

พวกเขารู้ได้ทันทีว่า ผู้พิทักษ์สุสานตรงหน้านี้ไม่ใช่คนเดียวกันกับคนเมื่อครู่

ขณะที่ฝ่ายปราชญ์ยุทธ์แห่งราชวงศ์เทพขนนกพลันมีสีหน้าใจชื้นขึ้นมา

เพราะพวกเขารู้ว่าผู้พิทักษ์สุสานในตอนนี้คือ จวินซ่าง!

“ช่างโอ้อวดยิ่งนัก!”

“เจ้าเป็นใคร!? ถึงกล้ามาสั่งสอนอาวุธเทพปราบศักดาของพวกเรา!”

หยางเทียน กู่หวง และชิงซือจากสามราชวงศ์ต่างเอ่ยตะโกนเสียงเย็นชาออกมาพร้อมกัน

“ข้าคือจวินซ่าง”

หนิงฝานในร่างของผู้พิทักษ์สุสานเอ่ยพูดเสียงนิ่งเรียบ ฝีเท้ายังคงก้าวเดินไปด้านหน้าต่อจนคนจากสามราชวงศ์ใหญ่ต้องเป็นผู้ก้าวถอยหลังออกไปเอง

“จวินซ่างงั้นหรือ? เจ้าคือผู้แข็งแกร่งที่ชอบทำตัวลึกลับของราชวงศ์เทพขนนกในช่วงหลายปีมานี้หรือ!?”

“หึ! จวินซ่างอันใดกัน ก็แค่พวกหนูโสโครกที่ชอบทำตัวลับ ๆ ล่อ ๆ”

“หากมีความสามารถจริงก็จงเผยตัวตนออกมาเสีย แล้วพวกเราจะส่งเจ้าไปตายเอง!”

เมื่อเห็นว่าจวินซ่างยังคงเดินเข้ามา หยางเทียน กู่หวง ชิงซือ และคนอื่น ๆ ต่างพากันหัวเราะเย้ยหยัน แววตาปรากฏความอาฆาตมาดร้ายออกมา

บัดนี้เทพมังกรประทานโชคของราชวงศ์เทพขนนกได้ตายตกไปแล้ว หากสามารถฆ่าจวินซ่างผู้ลึกลับนี้ตายไปอีกคน ราชวงศ์เทพขนนกคงถึงคราวล่มสลายอย่างแท้จริงเป็นแน่

“ไม่จำเป็นต้องเผยร่างจริง เพียงกระบี่เดียวของข้าก็สามารถกวาดล้างพวกกระจอกอย่างเจ้าได้”

หนิงฝานยังคงตอบกลับด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ ขณะที่ร่างของเขารุดเข้าไปใกล้คนของสามราชวงศ์ใหญ่มากขึ้นเรื่อย ๆ

“ช่างกล้ายิ่งนัก!”

“จองหอง!”

“ตายเสียเถอะ!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ คนทั้งสามราชวงศ์หยางเทียน กู่หวง และชิงซือพลันตะโกนออกมาพร้อมกันอย่างฮึกเหิม พวกเขารวมตัวกับเหล่าปราชญ์ยุทธ์จากสามราชวงศ์ใหญ่ และใช้อาวุธเทพปราบศักดาแห่งสามราชวงศ์อีกครั้ง

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทันใดนั้น พลานุภาพอันน่าเกรงขามบังเกิดขึ้น และอาวุธเทพปราบศักดาของทั้งสามราชวงศ์ก็ปลดปล่อยแสงศักดิ์สิทธิ์ที่ไร้เทียมทานออกมาอีกครั้ง

ลำแสงศักดิ์สิทธิ์ที่รวมตัวกันพลันสะบั้นความว่างเปล่าออกในพริบตา!

“นายท่านจวินซ่าง พวกเรามาช่วยท่านแล้ว!”

ฉากสัประยุทธ์ตรงหน้าทำเอาสีหน้าของผู้คนเปลี่ยนไปทันที แล้วปราชญ์ยุทธ์แห่งราชวงศ์เทพขนนก จักรพรรดิทั้งเจ็ด บรรพชนทั้งสิบ และผู้นำจากร้อยอาณาจักรต่างก็พุ่งตัวเข้าไปเสริมกำลังอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์และจิ้งจอกเก้าหางที่อยู่ภายใต้สามราชวงศ์ใหญ่จะอยากออกโรงช่วยเหลือหนิงฝาน

ทว่าชายหนุ่มกลับโบกมือและเอ่ยด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่า

“หาใช่เรื่องใหญ่อันใด”

สิ้นเสียงเอ่ย เขาก็ชี้นิ้วไปตรงกลางหน้าอก

พรึ่บ!

พลานุภาพสะท้านพิภพของปราณกระบี่ควบแน่นขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนที่มันจะฉีกกระชากอากาศธาตุทั่วทั้งพิภพแยกออกจากกัน!

ตู้ม!

หลังจากนั้นภายใต้สายตาตกตะลึงของคนจำนวนมาก ลำแสงศักดิ์สิทธิ์ของสามราชวงศ์ใหญ่ที่กวาดไปทางปราณกระบี่ จู่ ๆ พลานุภาพที่ไร้เทียมทานของพลังก็ระเบิดออกอย่างบ้าคลั่งท่ามกลางความว่างเปล่า

ปราณกระบี่และแสงศักดิ์สิทธิ์พุ่งชนกันอย่างรุนแรง ก่อเกิดเป็นปรากฏการณ์ราวกับฟ้าถล่มดินทลาย!

ปัง! ปัง! ปัง!

ชั่วอึดใจพลันเกิดเสียงแตกเป็นเสี่ยง ๆ เห็นเพียงแสงศักดิ์สิทธิ์แตกดับทีละดวง ซ้ำแล้วภายในพลังที่บ้าคลั่งไร้สิ้นสุดนี้ ปราณศัสตราของกระบี่ทะยานโค้งเข้ามาราวกับสายรุ้งที่สดใส สับฟันเข้าใส่ร่างคนของสามราชวงศ์ใหญ่เสียงดัง ‘ตู้ม!’

“หา!?”

“อันใดกัน!?”

“นี่เป็นไปได้อย่างไร!?”

เมื่อเห็นฉากนี้ คนของสามราชวงศ์ใหญ่ที่นำโดยหยางเทียน กู่หวง ชิงซือต่างพากันตื่นตกใจ

อาวุธเทพปราบศักดานับเป็นสุดยอดอาวุธที่แข็งแกร่งเพียงหนึ่งเดียวของสามราชวงศ์ใหญ่ เมื่อถูกใช้โดยพวกเขา พลานุภาพของมันสามารถสังหารปราชญ์ยุทธ์สวรรค์ขั้นเจ็ดหรือขั้นแปดได้ และปราชญ์สามสวรรค์ขั้นสูงเช่นนี้ แม้แต่ปราชญ์สวรรค์ขั้นเก้าก็ยังไม่กล้าที่จะต่อกรด้วยหากไม่มีอาวุธที่อยู่ในระดับเดียวกัน

มาตอนนี้ แม้จวินซ่างผู้นี้จะไม่ได้ใช้ร่างจริง ทว่าเพียงกระบี่เดียวกลับสามารถทำลายแสงศักดิ์สิทธิ์ของทั้งสามราชวงศ์ได้อย่างง่ายดาย

ถึงกับแข็งแกร่งปานนี้ นับว่าทำให้พวกเขาประหลาดใจมากจริง ๆ

เมื่อเห็นปราณกระบี่เริ่มสลายหายไป คนของสามราชวงศ์ใหญ่ย่อมมิอาจนั่งนิ่งได้อีก คลื่นพลังหลายสิบสายระเบิดออก แล้วอาวุธเทพปราบศักดาทั้งสามราชวงศ์ก็ปะทุขึ้นพร้อมแสงพร่างพราวอีกครั้ง

ชิ้ง!

ปราณกระบี่สับฟันลงตรงกลางอาวุธเทพปราบศักดาอย่างเหี้ยมหาญ ทันใดนั้น แว่วเสียงโลหะกระทบกันก่อนจะแตกออกเป็นเสี่ยง ๆ พลานุภาพที่สั่นสะเทือนทั้งปฐพีดังออกมากลางอากาศ!

ปัง!

ปราณกระบี่ระเบิดออกหากแต่ไม่ได้สลายหายไป มันกลับกลายเป็นสายนทีปราณกระบี่ซัดเข้าใส่เหล่าปราชญ์ยุทธ์ทั้งสามราชวงศ์ใหญ่แทน

“อ๊าก!”

เสียงกรีดร้องน่าเวทนาดังลั่นไปทั้งลานจตุรัส ปราชญ์ยุทธ์ของสามราชวงศ์ใหญ่ต่างพากันถอยหนี บนท้องนภาบังเกิดโลหิตหลั่งออกเป็นสายไม่รู้จบ และเมื่อพลังสลายหายไป ปราชญ์ยุทธ์แห่งสามราชวงศ์ใหญ่ที่หยิ่งผยองเมื่อครู่ ชั่วพริบตาก็ได้รับบาดเจ็บสาหัสแล้ว มิหนำซ้ำ กลิ่นอายของพวกเขายังเริ่มแผ่วเบาลงไปเรื่อย ๆ

แน่นอนว่า ปราชญ์ทั้งสองแห่งโลกันต์และจิ้งจอกเก้าหางไม่ได้รับบาดเจ็บจากปราณกระบี่ เพียงแต่รายละเอียดเล็กน้อยเหล่านี้หาได้มีผู้ใดคิดให้สนใจยามนี้

“สุดยอด!”

“พลังของจวินซ่างนับว่าเกรียงไกรโดยแท้!”

เมื่อเห็นว่าปราณกระบี่ของจวินซ่างทำให้ปราชญ์ยุทธ์ของทั้งสามราชวงศ์ได้รับบาดเจ็บสาหัส ผู้คนของราชวงศ์เทพขนนกล้วนแต่ตกตะลึงกันถ้วนหน้า

กลับกัน แม้ว่าจะสามารถกวาดล้างคนของทั้งสามราชวงศ์ใหญ่ได้ในกระบี่เดียว แต่สีหน้าของหนิงฝานหาได้มีความเปลี่ยนแปลงใด ๆ ไม่

ยามนี้ สายตาของชายหนุ่มเพียงจ้องไปที่อาวุธเทพปราบศักดาของสามราชวงศ์ใหญ่เท่านั้น

‘อาวุธเทพ… นับว่าสมควรแล้วที่เป็นอาวุธเทพ!’

ดวงตาหนิงฝานส่องประกายอย่างเงียบงัน

ถึงพลังของเขาในยามนี้จะนับว่าแข็งแกร่งแล้ว เพราะแม้แต่อาวุธเทพขั้นสูงสุดในปฐพีก็ยังมิอาจสามารถเอาชนะเขาได้ ทว่า…

“มานี่”

พริบตาต่อมา ราวกับได้ล่าสัตว์แล้วจิตใจเบิกบาน*[1] หนิงฝานยื่นมือออกไปและมือก็กลายเป็นกลุ่มก้อนพลังงานขนาดใหญ่ในอากาศ มือยักษ์นี้มาพร้อมกับพลังสยบโลกา มันคว้าจับอาวุธเทพของสามราชวงศ์ใหญ่ไว้อย่างรวดเร็ว

“เจ้ากล้าหรือ!?”

เมื่อเห็นเช่นนั้น หยางเทียน กู่หวง และชิงซือ ทั้งสามคนเกรี้ยวกราดขึ้นมาทันที

สาเหตุที่อาวุธเทพปราบศักดาถูกเรียกว่า อาวุธเทพปราบศักดา ก็เพราะว่ามันมีพลังสยบโชคขัดขวางลาภยศ สิ่งนี้มีความสำคัญต่อราชวงศ์ยิ่ง หากถูกหนิงฝานเอาไป โชคของทั้งสามราชวงศ์ใหญ่ไม่แคล้วคงมลายหายไปในบัดดล

เพราะฉะนั้นมันคือสิ่งที่พวกเขาไม่อาจยอมให้เกิดขึ้นได้ แม้ว่าชีวาจักต้องวายสิ้นก็ตาม

ทั้งสามอดทนต่ออาการบาดเจ็บ เพราะต้องการที่จะนำอาวุธเทพปราบศักดาทั้งสามกลับมา

ทว่า…

ตู้ม!

เมื่อฝ่ามือยักษ์ของหนิงฝานคว้าจับอาวุธเทพปราบศักดาไว้ได้ พลังปราณของเขาก็ตัดสายสัมพันธ์ระหว่างอาวุธและคนทั้งสามจนขาดสะบั้นในทันที

อั่ก! อั่ก! อั่ก!

พอเมื่ออาวุธเทพปราบศักดาถูกแย่งชิงไป ทั้งสามคนก็กระอักเลือดออกมาทันที ร่างกายอ่อนแอลงยิ่งกว่าเดิม สุดท้ายก็ทำได้เพียงจ้องมองฝ่ามือยักษ์ของหนิงฝานนำอาวุธเทพปราบศักดาไป

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทันใดนั้นเอง แสงศักดิ์สิทธิ์จากอาวุธเทพปราบศักดาของสามราชวงศ์ใหญ่พลันระเบิดออร่าแข็งแกร่งอย่างหาที่เปรียบมิได้ออกมา มิหนำซ้ำยังทรงพลังมากราวกับราชสีห์ที่หลับใหลได้ตื่นขึ้น!

แล้วพลังศักดิ์สิทธิ์ของมันก็แข็งแกร่งกว่าเดิมหลายเท่าตัว!

ตู้ม!

พลานุภาพที่ยิ่งใหญ่ทำลายฝ่ามือยักษ์ของหนิงฝานจนสลายหายไป

“หือ”

หนิงฝานที่เห็นเช่นนี้พลันขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นดวงตาของเขาก็ทอประกายแสงขึ้นมา ชายหนุ่มจับจ้องไปยังอาวุธเทพของสามราชวงศ์ใหญ่ไม่วางตา

นี่เพราะสังเกตเห็นว่ามีออร่าที่ทรงพลังยิ่งปรากฏตัวขึ้น ณ จุดนั้น!

“หึ”

แล้วเพียงชั่วพริบตานั้นเอง เสียงเย้ยหยันก็ดังก้องกังวานไปทั่วฟ้า!

วูบ!

ภายใต้สายตาที่ตกตะลึงของผู้คนจำนวนมาก ร่างทั้งสามปรากฏตัวออกมาบนอาวุธเทพปราบศักดาของสามราชวงศ์ใหญ่

ร่างของทั้งสามถูกปกคลุมด้วยม่านหมอก ล้อมรอบด้วยแสงศักดิ์สิทธิ์ แม้ว่าจะมองไม่เห็นใบหน้าของพวกเขาอย่างชัดเจน ทว่าร่างของทั้งสามกลับปลดปล่อยกลิ่นอายอันทรงพลังอย่างหาที่เปรียบมิได้ออกมา!

โดยเฉพาะกับดวงตาทั้งสามคู่นั้น ล้วนแสดงถึงอำนาจที่อยู่เหนือผู้คนและทอดมองไปทั้งใต้หล้า!

“ผู้ปกครองของสามราชวงศ์ใหญ่!!!”

*[1] ได้ล่าสัตว์แล้วจิตใจเบิกบาน ใช้เปรียบเปรยว่า นิสัยหรือความเคยชินเดิม ๆ นั้นยากที่จะลืมได้ ยิ่งเมื่อพบแรงกระตุ้นเดิม ๆ ก็มักจะอดใจไม่ไหว