สีหน้าเซี่ยอวิ๋นจิ่นแปรเปลี่ยนพร้อมกับจะก้าวออกจากห้องไปในทันที หลินตงนอกประตูเดินเข้ามาก็รายงานว่า
“คุณชาย ไม่ได้การแล้ว คนรับใช้ตระกูลหันชิงตัวคุณชายรองไปแล้ว ได้ยินท่านอาเหวินว่าคิดขวางไว้ ถูกเขาเตะกระเด็น เขากอดคุณชายวิ่งออกไป”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นนึกถึงคำพูดหันตงเซิ่งก่อนหน้านี้ขึ้นมาได้ทันที ดังนั้นการที่เจ้าตัวเล็กตระกูลหันโดนลักพาตัวไปเป็นเพราะบ่าวตระกูลหันร่วมมือกับคนบงการเบื้องหลัง ปรากฏหันตงเซิ่งไม่ได้ทำตามแผนพวกเขา บ่าวตระกูลหันผู้นี้รอไม่ไหวแล้ว จึงได้ชิงตัวเอ้อร์เป่าไป
เอ้อร์เป่าตกอยู่ในมือฝ่ายตรงข้ามจะรอดหรือ สีหน้าเซี่ยอวิ๋นจิ่นย่ำแย่อย่างที่สุด เขาก้าวเท้าออกไปทันที
ในลานบ้าน คนรับใช้ตระกูลเซี่ยแตกตื่นกันไปหมด หูซ่านพาผู้คุ้มกันจวนตระกูลหูเข้าประตูมา รีบร้อนกล่าวว่า
“เมื่อครู่ข้าเห็นคนพาแฝดสี่ไปคนหนึ่ง ข้าให้คนไล่ตามไปแล้ว”
เพียงแต่ไม่รู้ว่าจะตามทันไหม
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกัดฟันกรอดสีหน้าดุดัน เขาเอาแต่เป็นห่วงลู่เจียว กลัวอีกฝ่ายจะหาโอกาสจัดการลู่เจียว กลับคิดไม่ถึงว่าคนพวกนี้ถึงกับยื่นมือสาวเข้าในบ้านตระกูลเซี่ยกลางวันแสกๆ น่าแค้นใจนัก
ต้าเป่า ซานเป่า ซื่อเป่าข้างกายเซี่ยอวิ๋นจิ่นพากันตกใจร้องไห้ เพราะกลัวเอ้อร์เป่าโดนอีกฝ่ายทำร้าย
“ท่านพ่อ ทำเช่นไรดี เอ้อร์เป่าถูกจับตัวไปแล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นโมโหเดือดดาลแล้วก็สงบสติลง เขากล่าวน้ำเสียงหนักแน่นกล่าวว่า “วางใจ เอ้อร์เป่าไม่เป็นอะไรแน่”
ยามนี้เซี่ยอวิ๋นจิ่นคิดถึงว่าก่อนหน้านี้ลู่เจียวสอนพวกเอ้อร์เป่ารับมือศัตรู ว่าควรทำอะไรบ้าง ดังนั้นเอ้อร์เป่าย่อมต้องไม่เป็นไรในตอนนี้ ที่คนบงการเบื้องหลังต้องการจัดการจริงๆ ก็คือเขา พวกเขาต้องนำตัวเอ้อร์เป่ามาข่มขู่เขา
ขณะที่ตระกูลเซี่ยกำลังชุลมุนวุ่นวายกันไปหมด นอกประตู ลู่เจียวกับพวกจ้าวหลิงเฟิงเดินเข้ามา
พอเข้ามาก็เห็นความชุลมุนในลานบ้าน
ลู่กุ้ยวิ่งออกมาบอกลู่เจียวอย่างเสียใจว่า “พี่เจียว ไม่ได้การแล้ว เอ้อร์เป่าถูกคนชิงตัวไปแล้ว”
“อะไรนะ กลางวันแสกๆ เข้ามาในบ้านตระกูลเซี่ยชิงตัวไปได้อย่างไร ทำไมบ้านเราปล่อยให้คนเข้ามาได้”
ลู่กุ้ยรีบกล่าวว่า “ไม่ใช่ เป็นพ่อบ้านตระกูลหัน เขาติดตามคุณชายหันมาตลอด วันนี้เขาเป็นคนมารับสองพี่น้องตระกูลหัน พวกเราก็ไม่ทันได้ใส่ใจ ผู้ใดจะรู้ว่าเขาวิ่งเข้าหาเอ้อร์เป่าแล้วก็อุ้มเอ้อร์เป่าหนีไป”
“ท่านอาเหวินเห็นเขาผิดปกติก็พุ่งเข้าไปขวางไว้ ยังถูกเขาเตะกระเด็น”
สีหน้าลู่เจียวไม่ดีอย่างมาก นางเงยหน้ากวาดตามองทุกคน ยามนี้ทุกคนต่างลนลานแตกตื่นกันไปหมด
ลู่เจียวเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงหนักแน่นว่า “เอาละ แยกย้ายกันได้แล้ว ทุกคนมาอยู่กันตรงนี้ก็ทำอะไรไม่ได้ ข้ากับคุณชายพวกเจ้าจะหาทางช่วยคุณชายน้อยกลับมาเอง”
ยามนี้ลู่เจียวคิดกระจ่างแล้ว เป้าหมายแท้จริงของคนบงการก็คือเซี่ยอวิ๋นจิ่น พวกเขาชิงตัวเอ้อร์เป่าไปก็เพื่อเอาเอ้อร์เป่ามาข่มขู่เซี่ยอวิ๋นจิ่น ตอนนี้ย่อมยังไม่ฆ่าเอ้อร์เป่าชั่วคราว
นับประสาอันใดกับนางเคยสอนเอ้อร์เป่าแล้วว่าจะรับมือศัตรูอย่างไร แม้เอ้อร์เป่าเจออันตรายก็ย่อมไม่ร้องไห้งอแง เขาทำตัวเช่นนี้ย่อมไม่ยั่วให้ศัตรูลงมือโหดเหี้ยมในทันที
คนรับใช้รับในบ้านตระกูลเซี่ยรับคำเสียงหนึ่งก่อนจะพากันแยกย้าย แต่ทุกคนก็ยังคงเป็นห่วงเอ้อร์เป่า
หูซ่านได้จังหวะเอ่ยขึ้น “พวกเจ้าใจเย็นก่อน ก่อนหน้านี้ตอนข้ามา เห็นบ่าวรับใช้ตระกูลหันอุ้มเอ้อร์เป่าไป ก็รู้สึกว่าผิดปกติ ดังนั้นให้ผู้คุ้มกันไล่ตามพวกเขาไปแล้ว รอพวกเขากลับมาค่อยว่ากัน”
หูซ่านเพิ่งกล่าวจบ นอกประตู ผู้คุ้มกันตระกูลหูสามสี่คนก็กลับมา พอกลับมาก็รายงานว่า “คุณชาย พวกเราตามไม่ทัน คนผู้นั้นพอออกจากบ้านตระกูลเซี่ยก็มีกลุ่มคนฝีมือร้ายกาจมารับหนีไป พวกเราตามไม่ทัน”
ผู้คุ้มกันตระกูลหูแม้เป็นวิชายุทธ์ แต่ก็แค่ระดับธรรมดา ย่อมเทียบกับคนที่คนบงการตั้งใจเลือกมาไม่ได้
หูซ่านสีหน้าอึกอัก มองเซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียว “ขอโทษ พวกเราช่วยอะไรไม่ได้”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกับลู่เจียวส่ายหน้า “ไม่โทษพวกเจ้า ไม่ใช่ความผิดพวกเจ้า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวจบ หันไปมองหันตงเซิ่ง แม้ว่าเซี่ยอวิ๋นจิ่นสีหน้านิ่ง แต่หันตงเซิ่งก็รู้สึกว่าตระกูลหันพวกเขาทำผิดอีกแล้ว
คนที่อุ้มเอ้อร์เป่าไปก็คือคนของพวกเขา ดังนั้นคนนั้นก็คือคนเลวหรือ
เซี่ยอวิ๋นจิ่นมองหันตงเซิ่ง ออกคำสั่งลู่กุ้ยกับโจวเส้ากง “ไปเชิญคุณชายหันมา”
“ขอรับ พี่เขย”
ลู่กุ้ยกับโจวเส้ากงไปเชิญหันถง
เซี่ยอวิ๋นจิ่น ลู่เจียว จ้าวหลิงเฟิง หูซ่านไปนั่งที่ห้องโถงตระกูลเซี่ยด้วยกัน
ลู่เจียวเล่าเรื่องระหว่างทางที่พวกนางเจอคนร้ายจะจับตัวให้เซี่ยอวิ๋นจิ่นฟัง
“ดูท่าพวกเขาแบ่งเป็นสองสาย สายหนึ่งมาจับข้า สายหนึ่งมาที่นี่คิดหาทางจับตัวเจ้าหนูน้อยทั้งสี่ ไม่ว่าสายไหนทำสำเร็จ พวกเขาก็นับว่าสำเร็จแล้ว”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นพยักหน้าเล็กน้อยกล่าวว่า “เอ้อร์เป่าตอนนี้ยังไม่เป็นไรชั่วคราว จุดประสงค์พวกเขาคือข้า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นกล่าวจบ จ้าวหลิงเฟิงกับหูซ่านก็เอ่ยอย่างเป็นห่วงว่า “ครั้งนี้เจ้าน่าจะอันตรายมาก ดังนั้นจะต้องวางแผนรอบคอบ”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นไม่ตอบ ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ต้องช่วยบุตรชาย แม้เขาต้องแลกด้วยชีวิต เขาก็ไม่ทอดทิ้งบุตรชายตนเอง
ขณะที่ทุกคนกำลังพูดกันอยู่นั้นเอง มือปราบจ้าวก็ก้าวเข้าประตูมา พอเข้ามาก็กล่าวอย่างร้อนใจว่า “ข้าได้ยินว่ามีหนึ่งในแฝดสี่ถูกจับตัวไป”
เรื่องที่เกิดหน้าประตูตระกูลเริ่มขยายออกไปในละแวกนั้นแล้ว มือปราบจ้าวกลับมาก็ได้ยินเรื่องนี้ ดังนั้นจึงรีบมา
เซี่ยอวิ๋นจิ่นพยักหน้าเล็กน้อยกล่าวว่า “ใช่แล้ว”
มือปราบจ้าวกล่าวทันทีว่า “พวกเรามาวางแผนปฏิบัติการกันหน่อย เป้าหมายพวกเขาก็คืออวิ๋นจิ่น จับตัวเอ้อร์เป่าก็เพื่อฆ่าเจ้า หากพวกเราไม่จัดการวางแผนให้ดี เป็นไปได้มากว่าจะทำร้ายถึงชีวิตเจ้า”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นพยักหน้าเคร่งเครียดเล็กน้อย “ได้เวลาจัดการวางแผนดีๆ แล้ว”
เขาเพิ่งกล่าวจบ หันถงก็มาถึง
หันตงเซิ่งเห็นบิดาตนเองก็แผดเสียงร้องไห้ลั่น พุ่งไปกอดขาบิดาตนเองไว้ “ท่านพ่อ น้องถูกคนจับตัวไปแล้ว พ่อบ้านเซี่ยยังจับตัวเอ้อร์เป่าไปด้วย”
หันถงสอบถามมาตลอดทาง เขาได้ยินเรื่องนี้จากลู่กุ้ยแล้ว ยามนี้เขาแทบจะเด็ดหัวพ่อบ้านเซี่ยออกมาระบายแค้น
หันถงดึงบุตรชายไปขอรับโทษจากเซี่ยอวิ๋นจิ่น “อวิ๋นจิ่น ความผิดข้าเอง ข้าไม่ควรให้บุตรชายสองคนมาเรียนหนังสือที่บ้านเจ้าในตอนนี้ หากไม่ใช่ว่าพวกเขามา เอ้อร์เป่าก็คงไม่เจอกับเคราะห์ร้ายเช่นนี้”
เซี่ยอวิ๋นจิ่นเห็นท่าทางหันถงก็รู้ว่าในใจเขาเองก็เสียใจอย่างมาก บุตรชายเขาก็ตกอยู่ในน้ำมืออีกฝ่ายเช่นกัน
“ในเมื่อพวกเขาจับจ้องบ้านเราไว้ อย่างไรก็ต้องหาทางจับตัวไปได้ เจ้าอย่าได้โทษตัวเอง ตอนนี้ที่พวกเราต้องทำก็คือหาทางช่วยเด็กสองคนออกมา จากนั้นก็รีบหาหลักฐานรับสินบนของรองนายอำเภอหยางกับเผิงจู่ปู้ ขอเพียงพวกเขาทั้งสองคนถูกจับเข้าคุก วงแหสายสัมพันธ์อำเภอชิงเหอนี้ก็จะถูกตัดขาด คนบงการเบื้องหลังก็ย่อมหยุดมือชั่วคราว พวกเราก็จะปลอดภัยแล้ว”
หลี่หนานเทียนกับโจวเส้ากงรีบเข้ามากล่าวว่า “คุณชาย พวกเราไปสืบมาได้ความหนึ่ง อยากคุยกับคุณชาย”
“ได้ ว่ามา”
