ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 125 อาวุธเทพมนุษย์ บรรพบุรุษที่ยิ่งใหญ่ทั้งสิบ

ตอนที่ 125 อาวุธเทพมนุษย์ บรรพบุรุษที่ยิ่งใหญ่ทั้งสิบ

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

คนทั้งสิบนําโดยเย่ชิงกระตุ้นอาวุธเทพที่นำมาทันที แสงไร้ที่สิ้นสุดส่องประกายเจิดจ้า กวาดพลังศักดิ์สิทธิ์ขนาดมหึมาทั้งสิบเข้าจู่โจมเหลียงอิ้นหยวน จักรพรรดินีหลัวชิงเซียน และคนอื่น ๆ โดยตรง

“เด็กแค่สิบคนกลับกล้าที่จะดูหมิ่นข้า วันนี้ข้าจักสั่งสอนพวกเจ้าในนามของกองกําลังหลักทั้งสิบ!”

เหลียงอิ้นหยวนก็โมโหคนทั้งสิบเช่นกัน

พรึ่บ!

หลังจากนั้นเขาออกเคลื่อนไหวทันที แขนเสื้อคลุมโบกสะบัด พลังศักดิ์สิทธิ์พลุ่งพล่านดุจกระแสน้ำทะเลเชี่ยวกรากกวาดล้างทั้งสิบคนออกไป

“หึ! ต่อหน้าข้า แม้ว่าจะเป็นขอบเขตเทพยุทธ์ก็ยังต้องก้มหัวให้ข้า!”

ทว่าเมื่อเห็นเหลียงอิ้นหยวนลงมือ เย่ชิงและคนอื่น ๆ กลับเสยะยิ้มอย่างเย็นชา

ตู้ม!

ในชั่วพริบตา พลังศักดิ์สิทธิ์ของทั้งสองฝ่ายเข้าปะทะกัน ก็บังเกิดเสียงดังกึกก้อง พลังงานไร้ที่สิ้นสุดระเบิดออกมากวาดล้างไปทั่วทุกสารทิศ

ตึง! ปัง!

ทว่าเพียงชั่วอึดใจต่อมา สิ่งที่ทําให้รูม่านตาของเหลียงอิ้นหยวนหดตัวลงก็คือ อาวุธเทพทั้งสิบซึ่งเปล่งประกายแสงศักดิ์สิทธิ์ มิหนำซ้ำพลังงานไร้ที่สิ้นสุดยังสามารถทะลวงผ่านผนึกพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขามาได้

“หืม? นี่ไม่ใช่อาวุธเทพธรรมดา มันคือ…. อาวุธเทพมนุษย์!”

เมื่อเห็นภาพตรงหน้า เหลียงอิ้นหยวนพลันอุทานออกมา

อาวุธเทพมนุษย์ เป็นอาวุธเทพที่เหนือยิ่งกว่าอาวุธเทพยุทธ์ มีเพียงผู้แข็งแกร่งระดับเทพมนุษย์เท่านั้นถึงจะสามารถหลอมอาวุธเทพประเภทนี้มีออกมาได้ อาวุธเทพมนุษย์มีวิญญาณเทวะอยู่แล้ว แม้ว่าจะไม่มีผู้ร้องขอ แต่ก็สามารถแสดงพลังของมันได้อย่างอิสระ หากมีคนเรียกร้องพลังจากมัน นั่นก็ยิ่งทวีคูณมากขึ้นไปอีก!

บัดซบ!

ในเวลานี้ อาวุธเทพมนุษย์มาถึงตรงหน้าเขาแล้ว เหลียงอิ้นหยวนทำได้เพียงรีดเค้นพลังออกมา และจัดการมันด้วยมือเปล่า

ปัง!

บังเกิดเสียงปะทะกัน ร่างของเหลียงอิ้นหยวนสั่นสะท้านจนตกใจอ้าปากค้าง โลหิตหลั่งไหลออกมาจากฝ่ามือของเขา!

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

และหลังจากการโจมตีครั้งหนึ่ง อาวุธเทพที่เหลือก็ระดมทุบตีเขาครั้งแล้วครั้งเล่า ฝ่ามือของเหลียงอิ้นหยวนเต็มไปด้วยโลหิตไหลริน เขาไม่สามารถถอยหนีขณะที่ยังปะทะกันได้ นับว่าเสียหน้าอย่างเห็นได้ชัด!

“หึ ก็แค่ผู้ฝึกยุทธ์ขยะ ๆ ผู้หนึ่ง ยังกล้ามาจองหองกับเรา ตอนนี้เจ้ารู้ถึงความเก่งกาจของพวกเราแล้วใช่หรือไม่!?”

“ไอ้แก่! ถ้าไม่อยากตายก็คุกเข่าคำนับพวกเราทีละคน แล้วพวกข้าจะไว้ชีวิตเจ้า”

“คุกเข่า ยอมจำนนเสีย!”

 “…”

 ในเวลานี้ คนทั้งสิบนําโดยเย่ชิงผลัดกันพูดดูถูและถากถางเขา ดวงตาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ย

“เทพยุทธ์เหลียง!”

เมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าของจักรพรรดินีหลัวชิงเซียนและคนอื่น ๆ พลันตกตะลึงยิ่ง!

พวกเขาไม่คาดคิดมาก่อนว่า เย่ชิงและคนทั้งเก้าคนที่อยู่ตรงหน้า แม้จะอยู่ในขอบเขตครึ่งก้าวเทพยุทธ์เท่านั้น แต่จริง ๆ แล้วกลับสามารถสยบเหลียงอิ้นหยวนแห่งขอบเขตเทพยุทธ์ได้อย่างสมบูรณ์

หลังจากนั้น จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนต้องการนำปราชญ์ยุทธ์คนอื่น ๆ เข้ามาช่วยเหลือเขา

“อย่าเข้ามา!”

เห็นเช่นนี้แล้ว เหลียงอิ้นหยวนพลันตะโกนออกมาทันที

อาวุธเทพมนุษย์นั้นน่ากลัวเกินไป หากขอบเขตครึ่งก้าวเทพยุทธ์อย่างจักรพรรดินีหลัวชิงเซียน และคนอื่น ๆ เข้ามาคงได้ตายตกโดยเปล่า

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

หลังจากนั้น เนื้อตัวของเหลียงอิ้นหยวนก็เต็มไปด้วยโลหิต ร่างของเขาเริ่มสั่นสะท้าน และไม่สามารถยืนหยัดได้อีกต่อไป

“เอาล่ะ เลิกเล่นได้แล้ว กระตุ้นอาวุธเทพพร้อมกันแล้วฆ่าเขาเสีย!”

เย่ชิงตะโกนออกมา และเขาก็กระตุ้นกระบี่ทลายสวรรค์อย่างรวดเร็ว

ตู้ม! ตู้ม !ตู้ม!

ถัดจากเย่ชิง อีกเก้าคนที่เหลือก็กระตุ้นอาวุธเทพมนุษย์ด้วยกําลังทั้งหมดของพวกเขา ทันทีทันใด อาวุธเทพมนุษย์ทั้งสิบพลันระเบิดออก แสงสว่างไสวราวดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่สิบดวงส่องสว่างไปทั่วท้องฟ้า และทั่วทั้งเมืองเทพ

“รีบช่วยเทพยุทธ์เหลียง!”

เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนพลันตื่นตระหนกทันที

นางมองออกว่าด้วยสถานการณ์ตอนนี้ของเหลียงอิ้นหยวน ย่อมไม่สามารถทนต่ออาวุธเทพทั้งสิบได้อีก

และแล้วนางก็ตัดสินใจนำปราชญ์ยุทธ์รีบรุดเข้าไปช่วยเหลือเขา

กึก!

แต่ทันใดนั้นเอง อาวุธเทพมนุษย์ทั้งสิบกลับหยุดนิ่งอยู่กลางอากาศ และแสงที่เรืองรองราวดวงอาทิตย์ขนาดใหญ่ก็ค่อย ๆ หรี่แสงลงจนดับไป พลังศักดิ์สิทธิ์ที่พลุ่งพล่านดูเหมือนจะถูกควบคุมไว้อย่างไม่คาดคิด

“เกิดอะไรขึ้น!?”

เห็นฉากนี้แล้ว คนทั้งสิบนําโดยเย่ชิงต่างพากันตกใจ

ในขณะนี้ไม่ว่าพวกเขาจะกระตุ้นอย่างไร อาวุธเทพมนุษย์ทั้งสิบชิ้นก็ดูเหมือนจะกลายเป็นเพียงเหล็กธรรมดาเท่านั้น และไม่มีแสงสว่างที่เปล่งประกายเรืองรองอีกต่อไป

ฟึ่บ

โดยไม่ทันตั้งตัว ร่างในชุดคลุมธรรมดาก็มาปรากฏตัวอยู่กลางอากาศแล้ว

“สามี!”

“ผู้พิทักษ์!”

เมื่อเห็นหนิงฝานปรากฏตัวขึ้น ทุกคนในที่นี้พลันถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

หนิงฝานมีความสามารถที่แข็งแกร่ง หากมีเขาอยู่ด้วย เย่ชิงและอีกเก้าคนย่อมไม่สามารถพลิกสถานการณ์ได้แน่

“หืม เทพยุทธ์อีกคนหนึ่งงั้นหรือ!?”

“ราชวงศ์เล็ก ๆ ในแคว้นรกร้างแห่งนี้ กลับมีเทพยุทธ์ถึงสองคนที่พิทักษ์รักษาเมือง!”

 “บังอาจ! เจ้าเป็นใคร กล้าดีอย่างไรมาขัดขวางพวกเรา!”

 “…”

เมื่อเห็นร่างของหนิงฝาน คนทั้งสิบที่นําโดยเย่ชิงก็สบถก่นด่าทันที

“นายท่าน ระวังตัวด้วย ทั้งสิบคนนี้มาจากกองกําลังหลักทั้งสิบแห่งแคว้นอุทก” เหลียงอิ้นหยวนที่สามารถหายใจได้แล้วในตอนนี้ รีบเอ่ยขึ้นทันที

“กองกําลังหลักทั้งสิบแห่งแคว้นอุทกงั้นหรือ?”

เมื่อได้ยินอย่างนั้น หนิงฝานก็ขมวดคิ้วเล็กน้อย

ดูเหมือนว่ากองกําลังในแคว้นอุทกจะตั้งใจมาโจมตีแคว้นรกร้าง

“หึ! ในเมื่อเจ้ารู้จักชื่อกองกําลังหลักทั้งสิบของเราแล้ว ก็รีบไสหัวไปเสีย!”

“จากนี้ไป กองกําลังหลักทั้งสิบแห่งแคว้นอุทกของข้าจะควบคุมแคว้นรกร้าง!”

“หากไม่ไป ก็ยอมจํานนต่อเรา!”

“…”

เมื่อมองไปยังหนิงฝานที่ขมวดคิ้ว เย่ชิงและคนอื่น ๆ ก็คิดว่าเขามีความกลัวเหมือนกับคนก่อนหน้านี้ จึงตะโกนเสียงกราดเกรี้ยวใส่เขาทันที

“หึ! เป็นแค่พวกมดปลวกแห่งขอบเขตครึ่งก้าวเทพยุทธ์ แต่กลับกล้ามาตะโกนต่อหน้าข้า พวกเจ้าช่างกล้าหาญจริง ๆ”

พริบตานั้น หนิงฝานพลันเผยรอยยิ้มเย็นชา จากนั้นเขาก็ปลดปล่อยพลังระดับเทพมนุษย์ในร่างกายออกมาอย่างดุดัน

“อ๊า! เจ้า! เจ้าอยู่ในระดับเทพมนุษย์!”

หลังจากสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหนิงฝาน คนทั้งสิบซึ่งนําโดยเย่ชิงพลันตกใจทันที ดวงตาของพวกเขาหดลงและฉายแววหวาดกลัวยิ่ง

ในฐานะผู้สืบทอดของกองกําลังหลักทั้งสิบ พวกเขาสามารถสบประมาทเหลียงอิ้นหยวนที่อยู่ในขอบเขตเทพยุทธ์ได้ แต่พวกเขาไม่กล้าสบประมาทต่อระดับเทพมนุษย์ที่อยู่เหนือกว่านั้น

เพราะแม้แต่พวกเขาทั้งสิบคนในกองกําลังหลัก ระดับเทพมนุษย์ก็ถือเป็นการดำรงอยู่ระดับบรรพบุรุษที่เป็นของยักษ์ใหญ่ของพวกเขา

“ทำให้ผู้อาวุโสโกรธแล้ว พวกเราไม่รู้ว่าผู้อาวุโสเป็นผู้แข็งแกร่งที่อยู่ในระดับเทพมนุษย์!”

“เราไม่มีเจตนาที่จะลบหลู่ผู้อาวุโส และเราหวังว่าผู้อาวุโสจะไว้ชีวิตเรา!”

“ผู้อาวุโส พวกเรามาจากกองกําลังหลักทั้งสิบแห่งแคว้นอุทก บรรพบุรุษของเราทุกคนเป็นคนที่แข็งแกร่ง ข้าหวังว่าท่านจะเห็นแก่หน้าบรรพบุรุษของเราและปล่อยเราไป!”

“…”

ในเวลานี้ คนทั้งสิบซึ่งนําโดยเย่ชิง ผลัดกันพูดด้วยความตื่นตระหนก

“หึ! บรรพบุรุษของพวกเจ้าเป็นใคร เหตุใดข้าถึงต้องไว้หน้าด้วย!”

ทว่าหนิงฝานกลับแสยะยิ้มเย้ยหยัน ไม่คิดสนใจคำพูดพวกนั้นทั้งสิ้น

“เจ้า!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเย่ชิงต่างโกรธขึ้นมาทันที คนทั้งสิบไม่คาดคิดมาก่อนว่า คนที่อยู่ข้างหน้าพวกเขาจะไม่สนใจบรรพบุรุษของพวกเขาด้วยซ้ำ!

ตู้ม!

ฉับพลันนั้นเอง หนิงฝานปล่อยพลังฝ่ามือออกไป ตามมาด้วยเสียงระเบิด ฝ่ามืออันทรงพลังขนาดใหญ่ นำพาพลังแห่งสวรรค์ครอบงำเย่ชิงและคนอื่น ๆ ไว้จนมิด!

“ไม่นะ!”

“ไว้ชีวิตเราเถอะ!”

“หากท่านฆ่าพวกเรา บรรพบุรุษทั้งสิบคนของเราจะไม่ปล่อยท่านไปแน่!”

“หากเราตาย แคว้นรกร้างทั้งหมดจะต้องถูกทําลายโดยกองกําลังหลักทั้งสิบของเรา!”

เมื่อมองไปยังฝ่ามือยักษ์ที่ใกล้เข้ามา เย่ชิงและคนอื่น ๆ พลันร้องตะโกนออกมา บ้างร้องขอชีวิต บ้างขอความเมตตา และบ้างก็ข่มขู่

ทว่าหนิงฝานกลับทำหูทวนลม และกดฝ่ามือใหญ่ลงบนพวกเขา

ฟึ่บ!

ทว่าทันใดนั้นเอง ขณะที่ฝ่ามือใหญ่ของหนิงฝานกําลังจะกดเย่ชิงและคนอื่น ๆ เสียงประหลาดกลับดังขึ้นจากร่างของทั้งสิบคน แล้วจากนั้น พลังวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ไร้ที่สิ้นสุดก็พวยพุ่งออกมา พริบตาเดียวก็ปรากฏเงาวิญญาณทั้งสิบดวงรวมตัวกัน

“บรรพบุรุษที่ยิ่งใหญ่ทั้งสิบ!”