ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 128 ทลายค่ายกลผู้คนบาดเจ็บ พลังระดับเทพปฐพี

ตอนที่ 128 ทลายค่ายกลผู้คนบาดเจ็บ พลังระดับเทพปฐพี

“กางค่ายกล!”

เมื่อเห็นฉากนี้ จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนก็ตะโกนขึ้นทันที

ฟึ่บ!

ตามมาด้วยเสียงดังหึ่ง ๆ ค่ายกลขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นพร้อมกับแสงศักดิ์สิทธิ์พร่างพราว ราวกับเมฆาลอยล่องอยู่เหนือนทีที่กำลังไหลริน มันแผ่ปกคลุมไปทั่วทั้งเมืองเทพในบัดดล!

“ประจำที่!”

เมื่อค่ายกลขนาดใหญ่ถูกเปิดใช้ จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนพลันตะโกนเสียงกร้าว แล้วพลังอันยิ่งใหญ่ของขอบเขตเทพยุทธ์ก็หลั่งไหลเข้าไปในค่ายกลขนาดยักษ์ เหลียงอิ้นหยวนซึ่งอยู่ด้านข้างเองก็ชักนำพลังศักดิ์สิทธิ์ของเขาใส่ค่ายกล

วูบ! หลังจากที่ทั้งสองคนเป็นผู้เริ่ม ปราชญ์ยุทธ์แห่งราชวงศ์เทพ เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ของราชวงศ์ ทหารหลายหมื่นนาย ล้วนใส่พลังของตนเองเข้าไปในค่ายกลเช่นกัน

เพียงชั่วพริบตา ค่ายกลขนาดใหญ่ก็มีพลังไร้ที่สิ้นสุดเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว แสงศักดิ์สิทธิ์เจิดจ้าต้านทานการโจมตีของขอบเขตเทพยุทธ์หลายสิบคนไว้ได้!

“โจมตี!”

แล้วทันใดนั้น จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนก็ตะโกนอีกครั้ง ค่ายกลคุ้มกันเมืองเทพพลันระเบิดแสงศักดิ์สิทธิ์ออกมา และแสงนั้นก็กลายเป็นกระแสน้ำกวาดเทพยุทธ์หลายสิบคนออกไปทันที!

“หือ? ค่ายกลระดับเทพมนุษย์”

เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว ดวงตาของบรรพบุรุษทั้งสิบคนมีความตกตะลึงเล็กน้อย

จากนั้น ทุกคนก็พูดขึ้นว่า

“ไอ้พวกขยะ!”

“ถอยไปให้หมด!”

“พวกเราจัดการเอง!”

ตู้ม!

บรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่ก้าวออกมาก่อน เมื่อตรวจสอบความว่างเปล่าแล้ว กระบี่ยาวซึ่งมีแสงเจิดจรัสพลันปรากฏขึ้นในมือเขา แล้วชั่วอึดใจนั้นเอง เขาก็สับฟันกระบี่ออกไป แสงกระบี่อันน่าพรั่นพรึงพุ่งเข้าใส่ค่ายกลคุ้มกันเมืองหลวงเทพขนนกอย่างกะทันหัน!

“ป้องกัน!”

เมื่อเห็นเช่นนั้นแล้ว จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนขมวดคิ้วแน่นทันที หลังจากนั้นด้วยความช่วยเหลือจากพลังของทุกคน ค่ายกลขนาดใหญ่ก็กลับมาส่องสว่างอีกครั้ง!

ตู้ม!

เมื่อแสงกระบี่ฟันเข้าไปยังค่ายกลขนาดใหญ่ ทันใดนั้นก็บังเกิดเสียงคํารามสั่นสะเทือนฟ้าดิน จากนั้นค่ายกลขนาดใหญ่ก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรง ก่อนจะค่อย ๆ สงบลง แม้ว่าค่ายกลขนาดใหญ่จะไม่แตกสลาย ทว่าแสงศักดิ์สิทธิ์บนตัวค่ายกลกลับสลัวลงอย่างมาก ทำเอาจักรพรรดินีหลัวชิงเซียนและคนอื่น ๆ ถึงกับหน้าถอดสี

ในเวลานี้ พวกเขาเป็นหนึ่งเดียวกับค่ายกล แม้ว่าแสงกระบี่ของบรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่จะไม่ทําลายค่ายกล แต่พลังที่ค่ายกลใช้ไปทําให้ทุกคนรู้สึกทนไม่ไหว

“เพราะค่ายกลนี้มีพลังของพวกเจ้า ค่ายกลที่ผนึกกำลังกันของมนุษย์เช่นนี้ไม่เลวเลย แต่ข้าอยากจะรู้ว่า พวกเจ้าจะสามารถทนต่อไปได้อีกสักกี่น้ำ!”

แม้แสงกระบี่จะไม่สามารถทะลวงผ่านค่ายกลยักษ์ได้ แต่บรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่หาได้สนใจไม่ หลังจากยิ้มเยาะอย่างเย็นชาแล้ว เขาก็สับฟันกระบี่ลงมาอีกครั้ง

ตู้ม!

ด้วยการฟาดฟันกระบี่ที่สองนี้ ทั้งค่ายกลสั่นสะเทือนอย่างรุนแรงอีกครั้ง พลังบนค่ายกลถูกใช้ไปอย่างหนักหน่วง สีหน้าของผู้คนที่ให้พลังแก่ค่ายกลพลันซีดเซียวยิ่งกว่าเดิม

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

หลังจากนั้น บรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่ยังคงกวัดแกว่งกระบี่เทพออกไป

หนึ่งกระบี่ สองกระบี่ สามกระบี่…

จนกระทั่งสับฟันกระบี่ออกไปครั้งที่เก้า

ตู้ม!

เมื่อกระบี่ครั้งที่เก้าถูกฟันออกไป ในที่สุด ค่ายกลขนาดใหญ่นี้ก็ไม่สามารถยืนหยัดต่อไปได้อีก และระเบิดเสียงดังลั่น กลายเป็นแสงเปล่งประกายเรืองรองไปทั่วทั้งท้องนภา ด้วยการพังทลายของค่ายกลขนาดใหญ่ในครั้งนี้ จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนคนอื่น ๆ ต่างก็กระอักเลือดออกมาเต็มปาก โลหิตพลันไหลอาบหน้าอกจรดปลายเท้าของพวกเขา

ภายใต้กระบี่นี้ มันทำให้ทุกคนต่างก็ได้รับบาดเจ็บอย่างสาหัส

“ตอนนี้ไม่มีค่ายกลแล้ว มาดูกันว่าพวกเจ้าจะขัดขวางพวกข้าได้อย่างไร!”

หลังจากทําลายค่ายกลยักษ์แล้ว บรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่ก็เก็บกระบี่ของเขากลับไป ใบหน้าแก่ชราของเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็ง

บรรพบุรุษทั้งสิบคนนี้ล้วนแล้วแต่เย็นชา ไร้ความรู้สึก ซ้ำยังมากด้วยจิตสังหารท่วมท้น

“ทุกคนฟังคําสั่ง สังหารผู้คนในเมืองทั้งหมดมิให้เหลือรอดแม้แต่ผู้เดียว!”

ด้วยคําสั่งของบรรพบุรุษทั้งสิบคน กองกําลังหลักทั้งสิบเริ่มลงมือตามคำสั่งทันที

ตู้ม!

คนกว่าหนึ่งล้านคนจากกองกําลังหลักทั้งสิบต่างพุ่งทะยานเข้าไปด้วยเจตนาฆ่าที่น่าสะพรึงกลัว ราวกับกระแสน้ำแห่งความตายสาดซัดเข้าหาเมืองเทพ

พรึ่บ!

ทันทีที่เข้าใกล้ ผู้คนนับล้านก็ลงมือ ในชั่วพริบตาที่กองกําลังนับล้านพุ่งทะยานเข้ามา ก็ราวกับกระแสแห่งความตายนับล้านพุ่งเข้าใส่เมืองเทพโดยตรง!

“สามี พวกเราต้านไว้ไม่ไหวแล้ว!”

เมื่อเห็นฉากนี้ รูม่านตาของหลัวชิงเซียนหดเล็กลงทันที และนางก็ตะโกนออกไปเสียงดัง

ทว่าเหลียงอิ้นหยวน ปราชญ์ยุทธ์แห่งราชวงศ์เทพ ทหารอีกหลายหมื่นนาย ประชาชนนับไม่ถ้วน ทุกผู้คนต่างตกตะลึงกันหมด

ความตายกําลังมาเยือนพวกเขาแล้ว!

“อย่าตกใจ! ข้า… มาแล้ว!”

ทันใดนั้นเอง เสียงของหนิงฝานพลันดังขึ้นในหูของทุกคน

ตู้ม!

ปราณกระบี่สั่นสะเทือนไปทั่วพิภพ พลังนั้นพุ่งขึ้นมาจากพื้นดิน ราวกับกำแพงปราณกระบี่ที่ต้านทานอยู่ด้านหน้าเมืองเทพ

ตู้ม! ตู้ม! ตู้ม!

ทุกคนถูกขวางไว้ และกระแสแห่งความตายหลายล้านคนนั้นก็กระแทกเข้ากับกําแพงปราณกระบี่ ก่อนจะบังเกิดเสียงระเบิดดังกึกก้องออกมา!

“ผู้ใด!”

เมื่อเห็นกําแพงปราณกระบี่ที่จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวขึ้น บรรพบุรุษทั้งสิบต่างขมวดคิ้วทันที

ฟึ่บ!

จากนั้น ภายใต้สายตาของผู้คนนับไม่ถ้วน ร่างสูงของหนิงฝานในเสื้อคลุมธรรมดา ๆ ก็พุ่งขึ้นไปในอากาศ พร้อมกับรอยยิ้มจาง ๆ บนใบหน้าของเขา

“ผู้พิทักษ์เทพ!”

เมื่อหนิงฝานปรากฏตัวขึ้น ทั่วทั้งเมืองเทพขนนกต่างพากันตะโกนเสียงดังกึกก้องราวกับคลื่นสึนามิทันที!

ภายในใจของจักรพรรดินีหลัวชิงเซียนและคนอื่น ๆ ต่างคลายความกังวลลงเช่นกัน

เมื่อหนิงฝานออกมาแล้ว นั่นหมายความว่า… เขาทะลวงระดับเทพปฐพีได้สำเร็จแล้ว!

“อ้อ! เป็นเจ้านี่เอง!”

เมื่อเห็นร่างของหนิงฝาน ดวงตาของบรรพบุรุษทั้งสิบพลันแข็งทื่อทันที

พวกเขาย่อมรู้จักหนิงฝาน ในตอนนั้น ชายผู้นี้เป็นคนที่ฆ่าเย่ชิงและคนอื่น ๆ ซ้ำยังกวาดล้างเงาวิญญาณของพวกเขาด้วย!

“ฮึ่ม! ที่แท้เจ้ายังอยู่ที่นี่ ข้าก็คิดว่าเจ้าหลบหนีไปนานแล้ว!”

“ดูเหมือนว่า มันถึงเวลาแล้วที่เจ้าจะต้องชดใช้ในสิ่งที่เจ้าทำ!”

“กล้าลงมือฆ่าผู้สืบทอดแห่งกองกําลังหลักทั้งสิบของเรา ทั้งยังกล้ากวาดล้างเงาวิญญาณของเรา ในวันนี้ ใต้หล้านี้ไม่มีผู้ใดช่วยเจ้าได้!”

“…”

บรรพบุรุษของกองกําลังหลักสิบทั้งคนจ้องมองหนิงฝานตาเขม็ง ทุกคนมีสีหน้าเย็นชาและโหดเหี้ยม ซ้ำแล้วจิตสังหารยังน่าครั่นคร้ามเป็นอย่างยิ่ง

“จริงหรือ? ดูเหมือนว่าเจ้าจะมั่นใจมากเหลือเกินนะ” หนิงฝานแสยะยิ้มเบา ๆ

“หึ! ถึงแม้เจ้าจะอยู่ในระดับเทพมนุษย์ แต่ก็มีเจ้าเพียงคนเดียวเท่านั้น!”

“ทว่าพวกเราบรรพบุรุษทั้งสิบคน ล้วนอยู่ในระดับเทพมนุษย์ขั้นสุด!”

“หากพวกเราทั้งสิบคนจะฆ่าเจ้า มันก็ง่ายเฉกเช่นเดียวกับการพลิกฝ่ามือ”

“…”

บรรพบุรุษของกองกําลังหลักทั้งสิบคนเย้ยหยัน

แล้วบรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่ก็กระชับกระบี่ในมือของเขา

“เอาล่ะ อย่ามัวแต่พูดเรื่องไร้สาระกับเขา คอยดูเถอะว่าข้าจะปลิดชีพเขาในกระบี่เดียว!”

ทันทีที่พูดจบ บรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่ก็สับฟันกระบี่ไปทางหนิงฝาน

ฟึ่บ!

ทันทีที่กระบี่ถูกสับฟันออกไป มันก็สะเทือนไปทั้งผืนพสุธา แสงกระบี่ที่ลุกโชติช่วงพุ่งผ่านความว่างเปล่าไปสุดทาง ตรงไปยังหนิงฝานโดยไม่มีอะไรขวางกั้น!

เมื่อเห็นเช่นนั้น หนิงฝานส่ายหัวเล็กน้อย!

กึก!

เมื่อเห็นว่าเขาค่อย ๆ เหยียดนิ้วสองนิ้วออกมา จู่ ๆ ก็พลันเกิดเสียงเหล็กกระทบกัน แสงกระบี่นั้นถูกหยุดยั้งไว้ด้วยนิ้วทั้งสอง!

ตู้ม!

หนิงฝานออกแรงเพียงเล็กน้อย กระบี่เรืองแสงก็แตกเป็นเสี่ยง ๆ ทันที

“อันใดกัน!?”

เมื่อเห็นฉากนี้แล้ว เหล่าบรรพบุรุษของกองกําลังหลักทั้งสิบที่เดิมทีพากันเยาะเย้ยครั้งแล้วครั้งเล่า ก็ตกตะลึงในบัดดล!

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง บรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่ที่รู้ว่าหนิงฝานอยู่ในขอบเขตระดับเทพมนุษย์แล้ว เขาไม่ได้ประมาท เพียงแต่เขาเกือบจะใช้กําลังทั้งหมดที่มีในการฟันกระบี่เมื่อครู่ออกไปแล้ว!

ทว่าพลังกระบี่ของเขาเมื่อครู่นี้ กลับถูกทําลายได้อย่างง่ายดาย ด้วยนิ้วสองนิ้วของหนิงฝาน

“เจ้าไม่ได้อยู่ในระดับเทพมนุษย์หรอกหรือ!? เจ้าต้านทานกระบี่ของข้าได้อย่างง่ายดายได้อย่างไร!?”

บรรพบุรุษสำนักเทพกระบี่ตกตะลึง ในขณะที่บรรพบุรุษที่เหลือต่างก็งงงวยเช่นกัน

อย่างไรก็ตาม ในเวลานี้หนิงฝานกลับแสยะยิ้มเย็นชาพลางเอ่ย “ผู้ใดบอกเจ้าว่าข้าอยู่แค่ระดับเทพมนุษย์เท่านั้น”

ตู้ม!

สิ้นเสียงเอ่ย พลังระดับเทพปฐพีที่น่าสะพรึงกลัวก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของชายหนุ่ม