บทที่ 185 มหาเต๋าแห่งหมากรุก จักรพรรดิหมากรุกหวงหลง!
อิ๋นโจว
ในเมืองปุถุชน
“ข้าผู้เป็นเซียนหมากรุกผู้เก่งกาจจักพ่ายแพ้ได้อย่างไร!?”
ชายชราเคราขาวเป่าเคราตนแล้วจ้องมองอย่างไม่เชื่อสายตา
เขาเป็นเซียนหมากรุกผู้เก่งกาจ เข้าสู่เส้นทางเต๋าแห่งหมากรุกมาเนิ่นนาน ด้วยเหตุนี้ทักษะหมากรุกของเขาจึงยากจะหยั่งถึง ตั้งแต่เริ่มเล่นมา เขาไม่เคยพ่ายแพ้เลย!
แต่วันนี้เขาถูกคนตลบหลังให้ และเขาก็ไร้พลังที่จะสู้กลับ!
“อีกหนึ่งตา!”
เขาปฏิเสธที่จะยอมรับความพ่ายแพ้ และต้องการเล่นกับคนตรงหน้าอีกครั้ง
“เช่นนั้นเรามาเล่นกันต่อ…”
คนที่อยู่ตรงข้ามเขาหัวเราะ จัดการกระดานหมากรุก แล้วเริ่มเล่นอีกครั้ง
ชายผู้นี้เป็นชายชรา มีผมและเคราสีขาวเช่นกัน ทว่ากลับทรงอำนาจและดูเหนือชั้นยิ่งกว่า
เกมหมากรุกเริ่มขึ้น สีขาวกับสีดำเริ่มสัประยุทธ์กัน
ผู้เอ่ยอ้างตัวเองว่าเป็นเซียนหมากรุกนั้นแน่นอนว่าแข็งแกร่ง
ทว่าน่าเสียดายที่แม้เขาจะแข็งแกร่งเพียงใด แต่สุดท้ายเขาก็พ่ายแพ้อีกครั้ง
“ชื่นชมแล้ว!”
เซียนหมากรุกที่ประกาศว่าตนเองเป็นปรมาจารย์พลันทอดถอนใจ การแพ้ครั้งนี้ทำให้เขาสูญเสียความมั่นใจโดยสิ้นเชิง
ช่องว่างนั้นใหญ่เกินไป มันเหมือนจะดูเหมือนเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกับชายที่อยู่ฝั่งตรงข้ามเลย
“ขอกล่าวถามนามผู้อาวุโสได้หรือไม่?” เขาถามอีกฝ่าย
ด้วยทักษะหมากรุกที่ลึกซึ้งเช่นนี้ ชายผู้นี้ย่อมไม่ใช่ปุถุชนธรรมดาเป็นแน่ แม้ว่าเขาจะไม่รู้สึกถึงความผันผวนของพลังในตัวอีกฝ่ายเลยก็ตาม
“หวงหลงซื่อ…”
ชายชราผู้นั้นเอ่ยชื่อออกมา จากนั้นก็หายตัวไปโดยไม่ทิ้งร่องรอยใด ๆ ไว้
“หวงหลงซื่อ… หวงหลงซื่อ…”
เซียนหมากรุกกล่าวทวนนามนี้อยู่หลายครั้ง เพราะรู้สึกว่าชื่อนี้ช่างคุ้นหู เหมือนเคยได้ยินมาจากที่ไหนสักแห่ง
“หวงหลงซื่อ…หวงหลงซื่อ… มิใช่ว่านี่คือนามของจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่อยู่บนเส้นทางเต๋าแห่งหมากรุกในสมัยโบราณหรอกหรือ!?”
ในที่สุดเขาก็จำได้ว่าเคยเห็นชื่อนี้ที่ไหนมาก่อน!
เขาเคยเห็นชื่อนี้ในคัมภีร์โบราณ!
หวงหลงซื่อ หนึ่งในจักรพรรดิที่มีชื่อเสียงในสมัยโบราณ ผู้เดินบนเส้นทางเต๋าแห่งหมากรุก
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลง!
“เป็นไปไม่ได้! อดีตกาลผ่านพ้นมาเนิ่นนานแล้วมิใช่หรือ? อาจจะนับแสนปีได้เลย แม้ว่าเขาจะเป็นจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะมีชีวิตอยู่ได้นานเพียงนี้!”
ชายชราผู้เอ่ยอ้างว่าตนเป็นเซียนหมากรุกส่ายหัว แม้ว่าทักษะหมากรุกของบุคคลนี้จะน่าอัศจรรย์ก็จริง แต่มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะเป็นจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงแห่งยุคสมัยโบราณ!
“คาดว่าเขาคงอยากจะกลายเป็นบุคคลสำคัญเหมือนจักรพรรดิหมากรุกหวงหลง ดังนั้นเขาจึงตั้งชื่อนี้ให้กับ
ตนเอง…”
เขาครุ่นคิดและพูดกับตัวเองว่า คนผู้นี้ช่างใจกล้า ซ้ำยังมีความปรารถนาที่ไม่เล็กเลย
ตัวตนของจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงนับว่าน่าอัศจรรย์เหลือแสน ไม่ว่าจะผ่านไปกี่ยุคกี่สมัย ก็ไม่เคยมีใครที่สามารถอยู่เหนือจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงได้!
แม้แต่จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ที่ครองบัลลังก์ด้วยความสำเร็จแห่งหมากรุกในยุคหลัง ก็ไม่อาจเทียบได้กับ
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลง
เมื่อนานมาแล้ว จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงได้หยุดเล่นหมากรุกกลางคัน แล้วหลังจากนั้นก็ไม่มีจักรพรรดิองค์ใดที่ประสบความสำเร็จในวิถีแห่งหมากรุกอีก
และเพราะไม่มีผู้ใดทำลายได้ พวกเขาจึงศรัทธาในตัวจักรพรรดิหมากรุกหวงหลง
“เดิมทีคิดว่าเขาเป็นเพียงชายชราธรรมดา มาตอนนี้ดูเหมือนว่าจะไม่ใช่แล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะตั้งใจมาหาข้าเพื่อเล่นหมากรุกโดยเฉพาะ…” สุ้มเสียงนั้นให้ความรู้สึกที่หนักอึ้งยิ่ง
ตัวเขาเป็นถึงวิญญาณนักบุญที่แท้จริง
ไม่เคยปรากฏในทางโลก และอาศัยอยู่อย่างสันโดษในเมืองปุถุชนแห่งนี้
ยุคสมัยปัจจุบันยังไม่ชัดเจนนัก เขาหวั่นเกรงว่าอาจเกิดภัยพิบัติได้ ด้วยฐานะวิญญาณนักบุญ เขามีลางสังหรณ์เช่นนี้อยู่ภายในใจ และเพราะเหตุนี้เขาจึงได้ปลีกวิเวกมาอยู่อย่างสันโดษ
“ดูเหมือนว่าจะไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้แล้ว…”
ชายชราทอดถอนใจ จากนั้นร่างของเขาก็หายไปและออกจากเมืองปุถุชนแห่งนี้
บุคคลนี้สามารถหาเขาพบได้ นั่นหมายความว่าคนอื่น ๆ ก็สามารถหาเขาพบได้เช่นกัน การปรากฏตัวบนโลกหาใช่เรื่องดี เขาไม่กล้าอยู่ในเมืองปุถุชนอีกต่อไปแล้ว
อีกด้านหนึ่ง
ชายชราที่อ้างตนว่าเป็นหวงหลงซื่อ ชั่วลมหายใจเดียวจากอิ๋นโจวก็มาถึงเหยียนโจวในพริบตา
หากว่าผู้อื่นรู้เรื่องนี้เข้า ขากรรไกรคงร่วงอย่างแน่นอน!
เหยียนโจวและอิ๋นโจวนับว่าห่างไกลกันและถูกแยกจากกันโดยหลายแคว้น แต่ไม่ว่าจะเป็นแคว้นใด ก็ล้วนกว้างใหญ่อย่างหาที่เปรียบไม่ได้ ไพศาลไร้ขอบเขต
แต่ชายชราผู้อ้างตนว่าเป็นหวงหลงซื่อ กลับมาถึงเหยียนโจวได้ในภายลมหายใจเดียว!
นี่นับว่าน่าหวาดสะพรึงอย่างมิต้องสงสัย!
กระทั่งวิญญาณนักบุญก็มิอาจใช้ความเร็วเช่นนี้ได้!
“แคว้นนี้อ่อนแอยิ่งนัก แม้แต่วิญญาณนักบุญก็มีไม่มาก”
ชายชราส่ายหัว เมื่อเทียบกับแคว้นอื่น ๆ ที่เขาเคยไป เหยียนโจวไม่ได้ดีเท่าแคว้นอื่น ๆ เลย
“เดิมทีข้าอยากเล่นอีกสักสองสามตา แต่ตอนนี้ดูเหมือนว่าข้าจะเล่นไม่ได้อีกแล้ว…” ชายชรากล่าว “ลืมไปเสีย จบเกมแล้วก็คือจบ ไปจับผู้บรรลุสังสารวัฏให้ได้จะดีกว่า”
ใช่แล้ว
เขาคือจ้าวสังสารวัฏจากแดนสังสารวัฏ
เซียนหมากรุกในอิ๋นโจวคิดว่า ชายชราไม่น่าจะเป็นจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงในสมัยโบราณไปได้
แต่จริง ๆ แล้วไม่ใช่…
ชายชราผู้นี้คือ จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงในสมัยโบราณจริง ๆ!
นับแสนปีที่เขาอยู่ในแดนสังสารวัฏและปฏิบัติตามคำสั่งของแดนสังสารวัฏ ระหว่างนั้นเขาไม่เคยเล่นหมากรุกเลยสักครั้ง
ทุกวันนี้การจะกลับมาอีกครั้งไม่นับว่าง่ายเลย ด้วยเหตุนี้เมื่อมีโอกาส เขาจึงอยากเล่นหมากรุกสักสองสามตา
ได้ไปสถานที่หนึ่งแล้วพบผู้ฝึกตนท่านหนึ่งซึ่งประสบความสำเร็จทางด้านหมากรุกมากๆ เล่นหมากรุกได้
ดีมากจริง ๆ
น่าเสียดายที่ทักษะหมากรุกของผู้ฝึกตนพวกนี้มีจำกัด ซ้ำยังตามหลังเขาอยู่มาก จนกระทั่งตอนนี้เขายังไม่เจอคู่ต่อสู้ที่ทัดเทียมกันเลย
เสียอย่างคือเขาอยากเล่นหมากรุกมากเกินไป
มิเช่นนั้นแล้ว… เขาคงไม่คิดเล่นหมากรุกกับคนพวกนี้
ช่องว่างนั้นใหญ่เกินไป หากไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน ย่อมไม่มีทางเป็นเกมที่น่าจดจำ…
สิ้นเสียง ร่างของเขาก็หายตัวไปและมาถึงส่วนลึกของภูเขา
ที่นี่มีม่านพลังบางอย่างอยู่ ยากที่คนนอกจะเข้าไปได้ และยากยิ่งกว่าที่จะค้นพบโลกเบื้องหลังแห่งม่านพลัง แต่จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกลับเดินเข้าไปได้อย่างง่ายดาย โดยไม่ทำให้เกิดความผันผวนแม้แต่น้อย
และม่านพลังก็ไม่ได้รับความเสียหายแม้แต่น้อยเช่นกัน
ราวกับว่าไม่มีใครเข้ามาตั้งแต่ต้นจนจบ
ในม่านพลัง
หญิงวัยกลางคนผู้งดงามราวกับเซียนในภาพ กลิ่นอายสูงศักดิ์เหนือสามัญ กำลังตัดแต่งกิ่งดอกไม้และต้นไม้อย่างสบาย ๆ
ทว่าจู่ ๆ สีหน้าของสตรีพลันเปลี่ยนไปและนางก็รีบหันไปมอง
“ท่านเป็นใคร?”
นางเอ่ยด้วยน้ำเสียงนุ่มลึกพร้อมท่าทางสง่างาม ออร่าศักดิ์สิทธิ์คณานับแผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของนาง ขณะเดียวกันก็เต็มไปด้วยความระแวดระวัง
“อย่ากังวลไป ข้ามาที่นี่เพื่อเล่นหมากรุกกับเจ้าเท่านั้น…”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกล่าวอย่างใจเย็น
“ท่านเป็นผู้ใดกันแน่?”
ความระแวดระวังของหญิงวัยกลางคนไม่ได้ลดลง ทว่ายิ่งหนักอึ้งขึ้นไปอีก
นี่เป็นม่านพลังที่นางจัดเตรียมไว้อย่างดี แต่คนเบื้องหน้าของนางกลับสามารถเข้ามาที่นี่ได้ โดยไม่ทำให้เกิดความผันผวนแม้แต่น้อย และโดยที่นางไม่ทันได้สังเกต…
เห็นได้ชัดว่าคนตรงหน้านี้มิใช่คนที่ควรปล่อยไปง่าย ๆ!
“นามของข้าคือหวงหลงซื่อ…”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงเพียงยิ้มและโบกมือของเขา ทันใดนั้น พละกำลังทั้งหมดของหญิงวัยกลางคนก็หายไปในทันทีและถูกกดไว้
“สามพันวิถี ผู้ที่โดดเด่นในเส้นทางเต๋าจะทิ้งร่องรอยเต๋าไว้ เจ้าทิ้งร่องรอยมหาเต๋าแห่งหมากรุกไว้ ข้าคิดว่าเจ้าน่าจะเล่นหมากรุกเก่ง”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงกล่าวว่า “มาเถอะ เล่นหมากรุกกับข้าสักสองตา…”
“หวงหลงซื่อ? จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงแห่งยุคสมัยโบราณ!?”
ใบหน้าของหญิงวัยกลางคนเปลี่ยนไปอย่างมาก
สำหรับผู้ที่ฝึกศาสตร์แห่งหมากรุก จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงนับว่ามีชื่อเสียงอย่างมาก และเป็นเป้าหมายที่พวกเขาใฝ่ฝันถึง
“มิต้องพูดถึงเรื่องพวกนั้น…”
จักรพรรดิหมากรุกหวงหลงหัวเราะเบา ๆ และพูดว่า “วันนี้พวกเราเล่นแค่หมากรุกกันเท่านั้น”
หลังจากนั้น เขาก็หยุดระงับพละกำลังของหญิงวัยกลางคน ปล่อยให้อีกฝ่ายได้รับอิสรภาพคืน
“ตกลง…”
หญิงวัยกลางคนไม่กล้าขัดขืน
ไม่ว่าคนตรงหน้านางจะเป็นจักรพรรดิหมากรุกหวงหลงในสมัยโบราณหรือไม่ นางก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาอยู่ดี
คนตรงหน้าเพียงยกมือ นางก็พ่ายแพ้เสียแล้ว เช่นนี้จะยังเป็นคู่ต่อสู้ได้อย่างไร…
นางหยิบกระดานหมากรุกออกมาและเริ่มเล่นหมากรุกกับคนตรงหน้านาง
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")