ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 142 หวนคืนอีกครั้ง ชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาล

ตอนที่ 142 หวนคืนอีกครั้ง ชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาล

ภายในพระราชวังจักรพรรดินี หนิงฝานและหลัวชิงเซียนร่วมรักกันเป็นเวลาสามวันสามคืน ก่อนที่ทุกอย่างจะสงบลง

ในอ้อมแขนของชายหนุ่ม ร่างบอบบางของจักรพรรดินีซึ่งมีผ้าคลุมปกปิดไว้ ผิวขาวราวหิมะเปล่งประกายราวกับหยกเผยออกให้เห็นเพียงเล็กน้อย

“สามี ยามนี้ท่านอยู่ในระดับเทพสวรรค์แล้ว อีกทั้งราชวงศ์เทพขนนกก็ไร้ซึ่งศัตรูในสี่แคว้นรอบนอก ดังนั้นท่านพักผ่อนให้มากหน่อยเถิด” หลัวชิงเซียนกล่าวคำ ก่อนจะใช้มือเรียวลูบไล้แผ่นอกที่ชุ่มเหงื่อของหนิงฝาน

แต่เขาส่ายศีรษะพลางยกยิ้ม “ภรรยา เจ้าจะคิดเช่นนี้ไม่ได้ เวลานี้พลังจิตวิญญาณฟ้าดินภายในแคว้นรกร้างกำลังตื่นขึ้น และเมื่อถึงจุดหนึ่งมันจะดึงดูดสายตาของผู้คนทั้งหมดมา เราไม่อาจหยุดยั้งความปรารถนาและความละโมบของผู้อื่นได้ นอกจากนี้ยังมีถ้ำปีศาจบรรพกาลซุกซ่อนอยู่ใต้เมืองหลวง สถานที่แห่งนั้นเต็มไปด้วยอันตรายที่ไม่อาจคาดเดาได้…”

เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว ดวงตาของหลัวชิงเซียนเผยประกายความทุกข์ใจก่อนจะกล่าวคำเบา “แต่ท่านมักจะต้องเหน็ดเหนื่อยอยู่เสมอ ข้าไม่อยากให้ท่านเหนื่อยเพียงผู้เดียว ข้าอยากช่วยเหลือท่านบ้าง!”

“ภรรยาผู้โง่เขลา! ไม่ต้องห่วงข้าหรอก!”

หนิงฝานยกยิ้มพร้อมรู้สึกอบอุ่นอยู่ในใจ ก่อนจะกล่าวอย่างเคร่งขรึม “หากต้องการช่วยข้าจริง ๆ ก็เพียงทำงานหนักเพื่อพัฒนาราชวงศ์เทพขนนกเสีย ตราบใดที่ราชวงศ์เทพขนนกสามารถจัดการกับศัตรูที่บุกมาเยือนได้ ข้าก็ย่อมได้พักผ่อน!”

“หึ! สามี ท่านไม่ต้องกังวลเรื่องนี้ ข้าย่อมทำงานหนักเพื่อพัฒนาราชวงศ์เทพขนนกแน่นอน และข้าจะไม่ยอมให้ราชวงศ์เทพขนนกต้องเป็นภาระของท่านตลอดไป!”

หลัวชิงเซียนเผยแววตามุ่งมั่น

พรึ่บ!

แต่การเคลื่อนไหวของหลัวชิงเซียนทำให้ผ้าคลุมปกปิดร่างกายของนางหลุดร่อนออกไป เผยให้เห็นร่างกายเพรียวบางขาวใสราวกับหยกอีกครั้ง

หนิงฝานกลับมาฟุ้งซ่านเมื่อภาพปรากฏตรงหน้า

“โอ้ ภรรยาข้า… เรามาต่อกันอีกรอบเถอะ!”

แล้วทั้งสองก็เริ่มโรมรันพันตูกันอยู่บนเตียงอีกครั้ง

…

หลังจากพักผ่อนอย่างสุขสบายในพระราชวังจักรพรรดินีสองสามวัน จักรพรรดินีหลัวชิงเซียนก็ทุ่มแรงกายแรงใจทั้งหมดให้กับงานในราชสำนักของราชวงศ์เทพขนนก

เวลานี้กองกำลังทั้งหมดในสี่แคว้นรอบนอกต่างก้มศีรษะลง และไม่มีผู้ใดคิดรุกรานราชวงศ์เทพขนนกอีกแล้ว

ดังนั้นหลัวชิงเซียนจึงมีเวลามากในการพัฒนาราชวงศ์เทพขนนก!

อีกด้านหนึ่ง ด้วยทรัพยากรจำนวนมหาศาลที่ได้รับจากกองกำลังต่าง ๆ พวกเขาจึงได้ปรับปรุงขอบเขตการฝึกฝนของตนเอง และเวลานี้เหล่าผู้ฝึกยุทธ์ของราชวงศ์เทพขนนกกำลังเพิ่มระดับอย่างบ้าคลั่ง

อีกทั้งเมื่อเสริมความร่วมมือของกองกำลังต่าง ๆ ขอบเขตอำนาจของราชวงศ์เทพขนนกครอบคลุมตั้งแต่แคว้นเอกภพ แคว้นโลกา และแคว้นอุทก!

ขณะที่หลัวชิงเซียนกำลังยุ่งอยู่ หนิงฝานก็หันเหความสนใจไปที่ถ้ำปีศาจบรรพกาล

ในวันนี้ เขาเข้าสู่ถ้ำปีศาจบรรพกาลอีกครั้ง และไม่ช้าก็มาหยุดยืนที่ชั้นที่สาม

“คำนับนายท่านหนิงฝาน!”

หลังจากมาถึง ทวารบาลระดับเทพปฐพีและผู้นำเผ่าปีศาจทั้งเจ็ดเร่งรีบเข้ามาทำความเคารพ

หนิงฝานพยักหน้าแล้วกล่าวต่อ “วันนี้ข้ามาเพื่อที่จะเข้าสู่ชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาล!”

“หืม? นายท่านต้องการเข้าสู่ชั้นที่สี่!”

เมื่อได้ยินเช่นนี้แล้ว ทวารบาลพลันเผยใบหน้าซีดเซียวด้วยความตื่นตระหนก

จากนั้นทวารบาลก็รีบกล่าวเกลี้ยกล่อม “นายท่าน ได้โปรดทบทวนอีกครั้ง! แม้พวกเราจะไม่เคยเข้าสู่ชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาล แต่จากคำบอกเล่าของบรรพบุรุษที่สืบทอดกันมา ชั้นที่สี่ของถ้ำคือที่อยู่อาศัยของปีศาจบรรพกาลแท้จริง! หากเป็นพวกเราเข้าสู่สถานที่แห่งนั้น มีความผิดเพียงการบุกรุกเล็กน้อย ทว่าเผ่ามนุษย์เช่นนายท่านนั้นเป็นมนุษย์จากโลกภายนอก หากเข้าสู่สถานที่แห่งนั้น คงมีเพียงแต่หายนะที่เฝ้ารออยู่!”

“ถูกต้องแล้ว! นายท่าน ท่านไม่ควรเข้าสู่ชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาล!”

“นายท่านโปรดทบทวนเรื่องนี้เถิด!”

“ขอนายท่านโปรดไตร่ตรองอีกครั้ง!”

“…”

หลังจากทวารบาลกล่าวจบ ผู้นำเผ่าปีศาจทั้งเจ็ดก็รีบกล่าวเสริม

ท้ายที่สุดแล้ว วิญญาณของพวกเขาล้วนแล้วแต่อยู่ในมือของหนิงฝาน หากชายหนุ่มตายตก พวกเขาก็ย่อมตายตกตามไปด้วยเช่นกัน!

“ข้าตัดสินใจแล้ว!”

อย่างไรก็ตาม หนิงฝานไม่ได้นิ่งนอนใจ

หลังจากเขาเข้าสู่ระดับเทพสวรรค์ สมบัติที่ได้รับจากการลงชื่อเข้าใช้ในสี่แคว้นรอบนอกทั้งหมดไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้อีกต่อไป

เขาจึงต้องการเข้าสู่ชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาล!

เมื่อเห็นสีหน้ากังวลของทุกคน หนิงฝานพลันยกยิ้มขึ้นมา “พวกเจ้าไม่จำเป็นต้องกังวลว่าข้าจะตายอยู่ในชั้นที่สี่ ตอนนี้ข้าเลื่อนระดับแล้ว… เป็นเทพสวรรค์แล้ว!”

สิ้นเสียง ชายหนุ่มก็ไม่ปกปิดขอบเขตการฝึกฝนของตนอีกต่อไป เขาปลดปล่อยกลิ่นอายอันน่าพรั่นพรึงของระดับเทพสวรรค์ออกมาทันที

“อ๊ะ! สวรรค์…! ระดับเทพสวรรค์!”

เมื่อเห็นเช่นนี้แล้ว เหล่าปีศาจที่นำโดยทวารบาลถึงกับตกตะลึง ขากรรไกรของพวกเขาอ้าค้างจนแทบจะหลุดออกมาด้วยความตกใจ!

ดังที่ทราบ ครั้งสุดท้ายที่หนิงฝานมาสู่สถานที่แห่งนี้ เขายังอยู่ในระดับเทพปฐพี!

แต่เมื่อเวลาผ่านไปเพียงกี่สิบปี เขากลับก้าวเข้าสู่ระดับเทพสวรรค์ในตำนานได้เสียแล้ว!

เรื่องนี้… ช่างน่าหวาดกลัวยิ่ง!

พรึ่บ!

ทว่าเวลานี้หนิงฝานไม่คิดสนใจท่าทีตื่นตระหนกเหล่านั้น เขาหยิบตราประทับสีทองออกมาทันที ด้วยพลังศักดิ์สิทธิ์ ตราประทับพลันเริ่มควบแน่น

บนตราประทับมีลวดลายอักขระสีทองเข้ม ทั้งขนาดและอำนาจของมันยิ่งใหญ่กว่าตราประทับของสองชั้นแรก!

หากมองจากสิ่งนี้แล้ว เห็นชัดเจนว่าชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาลมิใช่สถานที่ธรรมดา

“ขอให้นายท่านหนิงฝานปลอดภัย!”

ทุกคนทราบดีว่าไม่อาจหยุดยั้งหนิงฝานได้อีกต่อไป พวกเขาจึงทำได้เพียงกล่าวอวยพรอย่างเคารพ

หนิงฝานพยักหน้า ก่อนจะก้าวเข้าสู่ประตูสีทองเข้มตรงหน้าอย่างไม่ลังเล

พรึ่บ!

ทันทีที่ร่างของเขาหายไป ตราประทับก็หายไปด้วยเช่นกัน

ขณะเฝ้ามองหนิงฝานตรงเข้าสู่ชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจ กลุ่มปีศาจที่อยู่ด้านหลังมีทั้งความตึงเครียดและความคาดหวังปรากฏบนใบหน้า

“ข้าอาศัยอยู่ในชั้นที่สามนี้มานานเกินกว่าจะนับ และไม่เคยเข้าสู่ชั้นที่สี่ของถ้ำแห่งนี้เลย… อยากจะรู้จริง ๆ ว่าชั้นที่สี่นั้นหน้าตาเป็นอย่างไร?”

…

พรึ่บ!

เวลานี้เอง สภาพแวดล้อมโดยรอบแปรเปลี่ยน หนิงฝานรู้สึกว่าตนเองกำลังเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วในความว่างเปล่า และเขาไม่ได้มาถึงสถานที่แห่งนี้ในพริบตาเช่นเดียวกับครั้งเข้าสู่ชั้นที่หนึ่งและสอง คราวนี้การเคลื่อนย้ายใช้เวลานานกว่าสิบลมหายใจก่อนจะหยุดลง!

ครืน!

เมื่อการเคลื่อนย้ายสิ้นสุดลง สภาพแวดล้อมตรงหน้าก็เปลี่ยนแปลงด้วยการสั่นสะเทือนอย่างรุนแรง

ท้องฟ้ากว้างใหญ่ แผ่นดินกว้างไกล!

เมฆาสีขาวลอยล่อง ภูเขาสูงใหญ่สลับซับซ้อน และแม่น้ำทอดยาวสุดสายตา!

หากเพิกเฉยต่อปราณปีศาจที่ถาโถมในอากาศ สถานที่แห่งนี้นับว่างดงามไม่ต่างจากโลกภายนอก

“อ้อ! นี่คือชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาลงั้นหรือ? แตกต่างจากที่คาดไว้เล็กน้อยแฮะ”

หนิงฝานอ้าปาก ดวงตาเต็มไปด้วยความประหลาดใจ

ชั่วอึดใจต่อมา

เขาปลดปล่อยจิตสัมผัสเทวะออกสำรวจในทุกทิศทาง!

ร้อยลี้!

พันลี้!

หลายพันลี้!

เวลานี้เขาอยู่ในระดับเทพสวรรค์ และจิตสัมผัสเทวะของเขาครอบคลุมรัศมีกว่าหลายพันลี้!

ขณะนั้น!

เขาเห็นภูเขา แม่น้ำ หมู่บ้าน เมืองโบราณ และเมืองน้อยใหญ่มากมาย…

แต่ที่แปลกคือ สถานที่แห่งนี้กลับว่างเปล่า ไร้ซึ่งสิ่งมีชีวิตใด!

“คนเฝ้าประตูชั้นที่สามและปีศาจตนอื่นเคยบอกว่าชั้นที่สี่นี้คือสถานที่อยู่อาศัยของปีศาจโบราณ ทว่าตอนนี้กลับไร้วี่แววของสิ่งมีชีวิต?”

หนิงฝานขมวดคิ้วแน่น

เวลานี้เขาไม่เร่งรีบที่จะลงชื่อเข้าใช้ ร่างกายวูบไหวกลายเป็นเส้นลำแสงทะยานออกไปพร้อมกับแผ่ขยายจิตสัมผัสเทวะสำรวจชั้นที่สี่ของถ้ำปีศาจบรรพกาล

หนิงฝานใช้เวลาบินสำรวจนานกว่าครึ่งวัน

ระหว่างทาง เขามองเห็นสถานที่ตั้งของนิกายต่าง ๆ เมืองน้อยใหญ่ เมืองโบราณมากมาย อีกทั้งยังมีพระราชวังที่ยิ่งใหญ่กว่าพระราชวังเทพขนนก!

แต่กลับไม่พบสิ่งมีชีวิตใด

เมื่อมาถึงสถานที่ใจกลางของชั้นที่สี่ แววตาของชายหนุ่มพลันทอประกายวูบไหว!

“สวรรค์! นั่นมัน…”