แม่ปากร้ายยุค​ 80 [八零辣妈飒爆了] – ตอนที่ 206 แม่เฒ่าหวังต้องการเงิน

ตอนที่ 206 แม่เฒ่าหวังต้องการเงิน

ฟางจั๋วหรานล้างมือและสะบัดหยดน้ำบนมือออก “ทำไมฉันต้องให้เงินนายมากขนาดนี้ด้วย? นายมีแฟนเหรอ? งั้นนายก็ควรวางแผนชีวิตให้ดี อย่าเอาแต่ขอเงินฉัน หรือว่าหลังจากแต่งงานมีลูกแล้ว นายยังจะให้ฉันเลี้ยงดูครอบครัวของนาย?”

ต่อให้เขาจะมีรายได้สูง แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่เขาจะให้เบี้ยเลี้ยงฟางจั๋วเยวี่ยทุกเดือน ต้องสอนให้เขารู้จักอยู่ได้ด้วยตัวเอง

อีกอย่างเขาไม่ได้วางแผนว่าหลังจากฟางจั๋วเยวี่ยแต่งงานแล้วเขายังต้องให้เบี้ยเลี้ยง

เขาเป็นเพียงพี่ชาย ไม่ใช่พ่อ และต่อให้เป็นพ่อก็ไม่สามารถดูแลเขาได้ทั้งชีวิต

ฟางจั๋วเยวี่ยหน้าแดงเล็กน้อย เขารู้ดีว่าเป็นเรื่องผิดที่เอาแต่ขอเงินพี่ชาย

แต่ใครบอกให้เขาเคยชินกับการใช้เงินมือเติบมาตั้งแต่เด็ก เงินเดือนเพียงสามสิบหรือสี่สิบหยวนต่อเดือนนั้นไม่เพียงพอสำหรับเขาจริงๆ

“ฉันสัญญาว่านี่เป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันขอเงินพี่ ฉันมีข้อมูลที่จะขายให้ ครั้งนี้ฉันจะขออีกหน่อย”

ฟางจั๋วหรานยกเปลือกตาขึ้น มองเขาอย่างเย็นชา “ข้อมูลอะไร?”

ฟางจั๋วเยวี่ยบอกเขาว่าหวังเหวินฟางต้องการยืมเงินสามหมื่นหยวนจากเขาผ่านทางตน

และขยายความให้ “แม่ของฉันอยากยืมเงินสามหมื่นหยวนแทนพี่ชายและพี่สะใภ้ของท่าน แต่ท่านทำไม่สำเร็จ เลยต้องคิดหาวิธีอื่นมารบกวนพี่ พี่ต้องระวังนะ”

ฟางจั๋วหรานพยักหน้า “ข้อมูลของนายมีค่ามากทีเดียว”

เขาหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ นับธนบัตรให้อีกฝ่ายทั้งหมดห้าใบ

ฟางจั๋วเยวี่ยรับมาพลางโบกมือเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแล้วพูดว่า “ขอบคุณ” ก่อนวิ่งหนีไปอย่างไร้ร่องรอย

เมื่อจวนจะเลิกงาน แม่เฒ่าหวังได้มอบหมายให้คนโทรหาและบอกฟางจั๋วหรานว่านางรู้สึกไม่สบายเล็กน้อย และหวังว่าเขาจะไปเยี่ยม

ฟางจั๋วหรานไม่อยากไปเยี่ยมนาง ไม่สบายก็มาโรงพยาบาลสิ ทำไมถึงเรียกเขาไปที่นั่น!

แต่เมื่อนึกถึงสิ่งที่ฟางจั๋วเยวี่ยพูดกับเขา เขาจึงตัดสินใจไปที่นั่นเพื่อดูว่าแม่เฒ่าหวังวางแผนต่อเขาอย่างไร

ฟางจั๋วหรานซื้อผลไม้สองสามชั่งและไปที่บ้านของแม่เฒ่าหวัง

หลังจากเหตุการณ์ของหวังเฉียง ฟางจั๋วหรานก็มองแม่เฒ่าหวังเป็นคนแปลกหน้า

ตอนนี้นางต้องการที่จะแว้งกัดเขาอีกครั้ง เขาเริ่มห่างเหินจากนางมากขึ้นเรื่อยๆ

เมื่อเผชิญหน้ากับแม่เฒ่าหวังอีกครั้ง แม้แต่การเรียกนางว่ายาย เขาก็รู้สึกอึดอัดใจมาก

ฟางจั๋วหรานวางผลไม้ไว้บนโต๊ะอาหารและถามอย่างชัดเจน “แม่เฒ่า คุณไม่สบายตรงไหน ผมจะใช้รถเข็นคุณไปโรงพยาบาลเพื่อรับการตรวจตอนนี้ อย่างไรก็ตาม ผมเป็นแค่ศัลยแพทย์และไม่ได้เชี่ยวชาญด้านอายุรศาสตร์ขนาดนั้น การให้ผู้เชี่ยวชาญด้านอายุรศาสตร์ตรวจร่างกายคุณน่าจะปลอดภัยกว่า”

แม่เฒ่าหวังยิ้มอย่างใจดีและโบกมือ “ยายไม่ได้ป่วย ช่วงนี้แกไม่ได้มาหายายเลย ยายกลัวว่าแกจะไม่ได้กินของดีๆ เลยตั้งใจทำซุปนกพิราบให้แกดื่ม กลัวแกจะเอาแต่ทำงานไม่ยอมมาหา เลยอ้างว่าป่วยเพื่อหลอกแกมาที่นี่ แกจะไม่โทษยายใช่ไหม?

ฟางจั๋วหรานพูดเบา ๆ “โทษครับ เพราะมันทำให้งานของผมล่าช้า และสิ่งที่อาจเกิดขึ้นคือโอกาสรอดชีวิตที่น้อยลงของผู้ป่วย”

รอยยิ้มบนใบหน้าของแม่เฒ่าหวังหยุดนิ่ง

หมาป่าตาขาวตัวนี้ดูเหมือนจะไม่มีความรู้สึกใดๆ กับนางอีกต่อไป และยังพูดจาโหดร้ายเช่นนี้กับนางอีกด้วย

แม้ว่าในใจจะไม่มีความสุข แต่ก็ไม่ได้แสดงออกมาทางสีหน้า

แม่เฒ่าหวังลุกขึ้นและไปที่ห้องครัว “ฉันจะเอาซุปนกพิราบให้แก”

“ไม่ต้องหรอกครับ” ฟางจั๋วหรานยกมือขึ้นและมองดูนาฬิกา “ผมจะกลับไปโรงพยาบาลเพื่อทำการผ่าตัดในเร็วๆ นี้ ซุปนกพิราบนี้แม่เฒ่าเก็บไว้ดื่มเองเถอะ”

แม่เฒ่าหวังรู้สึกผิดหวังเล็กน้อยและถามว่า “แกมีผ่าตัดหรอ?”

ฟางจั๋วหรานพยักหน้า “ผมไปก่อน ไว้มีเวลาผมจะมาเยี่ยมใหม่” หลังจากพูดจบเขาก็หันหลังกลับและจากไป

“จั๋วหรานอย่าเพิ่งไป” ยายยังมีเรื่องจะบอกแก!” แม่เฒ่าหวังรีบตะโกนเรียก

ฟางจั๋วหรานหยุดและมองดูนาฬิกาของเขาอีกครั้ง ด้วยสีหน้ากังวล “มีเรื่องอะไรครับ คุณรีบพูดมาเถอะ ผมรอช้าไม่ได้จริงๆ!”

เดิมทีแม่เฒ่าหวังต้องการกระตุ้นความรู้สึกรักและเคารพของฟางจั๋วหรานที่มีต่อนาง จากนั้นจึงขอเงินจากเขาด้วยเหตุผล

แต่ตอนนี้ไม่มีเวลาแล้ว ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องพูดให้ตรงประเด็น “ฉันต้องการยืมเงินสามหมื่นหยวนจากแก”

ฟางจั๋วหรานยิ้ม แต่รอยยิ้มไม่ถึงดวงตาของเขากลับทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสั่น

“แม่เฒ่า อย่าเอ่ยคำว่ายืมเงินกับผม ถ้ายืมเงินผมไปจริงๆ ผมอายเกินกว่าจะขอคืน บอกมาตรงๆว่าขอเงินจะดีกว่าไหม?”

แม่เฒ่าหวังรู้ว่าเขากำลังถากถางนาง แต่จงใจแสร้งทำเป็นไม่เข้าใจ

นางเผยรอยยิ้มเมตตามากขึ้น “ใช่แล้วๆ มันเป็นเรื่องธรรมดาที่ฉันจะขอเงินหลานชายของฉัน ดังนั้นแกให้เงินฉันสามหมื่นหยวนนะ”

ฟางจั๋วหรานผายมือ “ผมจะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้ยังไง?”

แม่เฒ่าหวังหัวเราะเสียงดัง “ในฐานะศัลยแพทย์ แกมีรายได้หลายร้อยหยวนต่อเดือน แกจะไม่มีเงินสามหมื่นหยวนได้อย่างไร อย่ามาล้อยายเล่น”

ฟางจั๋วหรานพูดเบาๆ “คุณยายเห็นผมเป็นคนชอบล้อเล่นหรือครับ? ถึงรายได้จะสูงแต่รายจ่ายก็สูงด้วย จริงๆ ผมมีไม่ถึงสามหมื่นหรอก มีแค่สองหมื่นกว่าๆ”

เมื่อแม่เฒ่าหวังได้ยินว่ามีเงินมากกว่าสองหมื่นหยวน นางแทบรอไม่ไหวที่จะพูดว่า “ไม่เป็นไร สองหมื่นหยวนก็ได้ แกคิดว่าแกจะส่งเงินให้ฉันได้เมื่อไหร่”

ฟางจั๋วหรานกล่าวว่า “แม่เฒ่าน่าจะรู้แล้วว่าผมมีคนรัก เงินกว่าสองหมื่นหยวนนี้ผมเก็บไว้เพื่อแต่งงาน”

เขาจงใจให้แม่เฒ่าหวังรู้ว่าเขามีเงินมากกว่าสองหมื่นหยวน แต่เขาปฏิเสธที่จะมอบให้นาง ทำให้นางรู้สึกไม่สบายใจ

สีหน้าของแม่เฒ่าหวังแข็งทื่ออีกครั้ง จากนั้นก็พูดว่า “ไม่ต้องรีบแต่งงาน ให้เงินฉันก่อน แล้วค่อยเก็บเงินเพื่อแต่งงานทีหลัง”

ฟางจั๋วหรานเผยสีหน้าเย็นชา “ผมจำได้ว่าแม่เฒ่าพูดเสมอว่าผมแก่แล้ว ต้องรีบแต่งงาน ทำไมตอนนี้มาบอกว่าอย่าเพิ่งแต่งล่ะ? ดูเหมือนว่าแม่เฒ่าจะไม่ค่อยจริงใจกับผมเท่าไหร่นัก ตราบใดที่เป็นผลประโยชน์ของแม่เฒ่าหรือมีส่วนเกี่ยวข้องกับครอบครัวของหวัง ผมจะต้องเป็นคนที่เสียสละเสมอ”

แม่เฒ่าหวังฝืนยิ้มและพูดอย่างฉุนเฉียว “เจ้าเด็กคนนี้ ตั้งแต่แกไปพัวพันกับเสี่ยวหลิน แกก็เปลี่ยนเป็นคนชอบคิดมาก ไม่ใช่ว่าแม่แกให้ทองคำแท่งไว้มากมายหรอกหรือ แกอยากแต่งงาน ถ้าไม่มีเงินก็ขายทองคำสักแท่งก็มีเงินแล้วไม่ใช่หรอ?ฉันขอยืมเงินแก ก็ไม่มีผลกระทบกับการแต่งงานของแกเลย”

ใบหน้าของฟางจั๋วหรานมืดมน “ทำไมแม่เฒ่าถึงพยายามบังคับให้ผมให้เงินคุณ?”

แม่เฒ่าหวังเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นถอนหายใจ “ฉันก็ช่วยไม่ได้เหมือนกัน มีบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัวของหรงหรง และฉันต้องการเงินสามหมื่นหยวนอย่างเร่งด่วน ไม่งั้นฉันไม่ขอเงินจากแกหรอก”

ฟางจั๋วหรานเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยและถามอย่างมีความหมาย “ถ้าผมไม่ให้เงินล่ะ?”

แม่เฒ่าหวังตกใจ ไม่คิดว่าฟางจั๋วหรานจะพูดเช่นนั้น

“ทำไมแกถึงไม่ให้เงินล่ะ ฉันเลี้ยงแกมา แกควรกตัญญูต่อฉันไม่ใช่หรือ” แม่เฒ่าหวังพูดด้วยความโกรธเล็กน้อย

ฟางจั๋วหรานหัวเราะเบาๆ “แม่เฒ่ากำลังทวงบุญคุณกับผมหรอ?”

เขาพยักหน้า “ได้ งั้นวันนี้เรามาทำข้อตกลงกัน ผมให้เงินคุณไปแล้ว หลังจากนี้เราก็จะไม่มีอะไรข้องเกี่ยวกันอีกดีไหมครับ?”

แม่เฒ่าหวังครุ่นคิดเป็นเวลานานด้วยสีหน้าเคร่งขรึม จากนั้นจึงพยักหน้าและพูดว่า “ตกลง”

นางพอมีวิธีของนางอยู่ ได้เงินสองหมื่นหยวนมาก่อนแล้วค่อยว่ากัน

ต่อมานางก็จะร้องไห้อย่างขมขื่นต่อหน้าฟางจั๋วหรานเพื่อแลกความสัมพันธ์ระหว่างคนทั้งสอง

ฟางจั๋วหรานพยักหน้า “ถ้าอย่างนั้นผมจะมาให้เงินคุณตอนเที่ยงพรุ่งนี้ หลังจากนั้นเราจะทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษรว่าต่อจากนี้ไปเราจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกัน”

แม่เฒ่าหวังพยักหน้าด้วยความลำบากใจ

ฟางจั๋วหรานได้รับการเลี้ยงดูจากนาง และนางก็ใจดีกับเขา ทำไมเขาถึงไม่คิดจะตอบแทนนาง

แต่เขากลับต้องการทำลายความสัมพันธ์ทางสายเลือดกับนาง เขาช่างเป็นหมาป่าตาขาวที่โหดเหี้ยม!

…………………………………………………………………………………………………………………………

สารจากผู้แปล

ช่วยไม่ได้อะแม่เฒ่า คุณบังคับให้พี่หมอต้องร้ายเอง หลังจากนี้ไม่ต้องมาทวงบุญคุณอะไรกับพี่หมอนะ

ไหหม่า(海馬)