ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 150 ไม่พบผู้ใด ยอมจำนน!

ตอนที่ 150 ไม่พบผู้ใด ยอมจำนน!

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

พรมแดนระหว่างสี่แคว้นชั้นในและสี่แคว้นชั้นนอก เหนือท้องฟ้าจากที่ห่างไกล พลันบังเกิดการสั่นสะเทือนเลือนลั่นขึ้น

นั่นก็คือเหล่ากองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าและเหล่าเผ่าปีศาจบรรพกาลที่นำทัพโดยเทียนจวินและปีศาจทองคำทมิฬ กองกำลังมหาศาลราวกับมหานทีที่กำลังจะซัดสาดเข้าใส่สี่แคว้นชั้นนอกอย่างรุนแรง!

กลิ่นอายอันน่าสะพรึงกลัวกำจายออกไปทั่ว มันฉีกกระชากความว่างเปล่าออกจากกันราวกับท้องฟ้ากำลังพังทลาย

“พวกเผ่ามนุษย์ เมื่อใดจะถึงแคว้นรกร้าง?”

ในเวลานี้ ปีศาจทองคำทมิฬเอ่ยปากถามเทียนจวิน

เทียนจวินมองออกไป ณ ที่ห่างไกลและตอบกลับว่า “ไม่ต้องกังวล ทางข้างหน้าก็จะถึงสี่แคว้นชั้นนอกแล้ว และแคว้นรกร้างเองก็อยู่ไม่ไกล!”

“ดี! ทันทีที่ถึงแคว้นรกร้าง ข้าจะต้องจัดการพวกที่กล้าหลอกใช้เผ่าปีศาจบรรพกาลของข้า และข้าจะฉีกมันออกเป็นชิ้น ๆ!”

ปีศาจทองคำทมิฬมีท่าทางที่เย็นชามาก เพราะมีเจตนาที่ต้องการสังหารหนิงฝานอย่างแรงกล้า

หากไม่ใช่หนิงฝาน เผ่าปีศาจบรรพกาลคงไม่ตกต่ำถึงเพียงนี้!

“วางใจเถอะ หนิงฝานจะไม่มีวันรอดพ้นจากเงื้อมมือของพวกเราแน่!”

เทียนจวินยิ้มอย่างเย็นชา หลังจากนั้นก็กระตุ้นกองทัพให้เคลื่อนทัพไวขึ้น!

ชิ้ง!

ทันใดนั้นเอง เมื่อกองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าและเผ่าปีศาจบรรพกาลกำลังจะก้าวเข้าสู่ดินแดนของสี่แคว้นชั้นนอกนั้น เสียงกระบี่ที่น่าตกใจก็ดังขึ้น!

บึ้ม!

พลันปราณกระบี่ตกลงมาจากท้องฟ้าที่สูงราวกว่าหกลี้และฟาดลงกับพื้นอย่างแรง ในเวลานี้ ด้วยพลังปราณกระบี่ทำให้กองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าและเผ่าปีศาจบรรพการต้องหยุดการเคลื่อนทัพไปอย่างกะทันหัน!

“หืม!?”

“ผู้ใดกัน!”

เมื่อเห็นปราณกระบี่ที่สามารถแยกฟ้าดินได้นั้น ผู้นำอย่างเทียนจวินและปีศาจทองคำทมิฬต่างก็ตะโกนออกมาด้วยความตกใจ!

“ไม่พบผู้ใด กระบี่แห่งแม่น้ำเพียงตกลงมาจากฟากฟ้า และตกลงไปในทะเลก่อนที่จะหายไป!”

ในเวลานี้เอง เสียงของบทกวีที่น่าเกรงขามก็ดังแว่วมาจากที่ไกล ๆ!

มองไปตามเสียงนั้น ร่างในชุดคลุมธรรมดาพลันปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับกระบี่ในมือ!

“เจ้าไม่เห็นหรือไร ลองมองเข้าไปในกระจกในห้องโถงสิ มัวแต่คร่ำครวญถึงผมสีขาว? ในตอนเช้าผมยังคงเป็นสีดำสนิท แต่ตกเย็นมันกลับกลายเป็นสีขาวดั่งหิมะ…*[1]”

“เทียนจวิน เทพสวรรค์ ปีศาจบรรพกาล จงดื่มเหล้าเข้าไปอย่าได้หยุด…”

“ม้าห้าจักรพรรดิ เทพแห่งกระบี่ ร้องขอแลกชีวิตกับข้า… มิเช่นนั้นก็มาดื่มกับข้าเพื่อละลายความเศร้าโศกนิรันดร์!!”

หลังสิ้นเสียงบทกวี ร่างหนึ่งในชุดคลุมที่ถือกระบี่ไว้ในมือก็ปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าของกองทัพ

“หืม? หนิงฝาน!”

เมื่อเห็นร่างหนึ่งในชุดคลุมที่ถือกระบี่ไว้ในมือ เทียนจวินก็พูดขึ้นมาด้วยเสียงทุ้มต่ำ

“หนิงฝาน? เจ้าคือเผ่ามนุษย์ผู้ที่บังอาจหลอกใช้เผ่าปีศาจบรรพกาลของข้า!”

ได้ยินเช่นนั้น ปีศาจทองคำทมิฬ ปีศาจกระทิงผู้ยิ่งใหญ่ และเหล่าเผ่าปีศาจบรรพกาลที่แข็งแกร่ง ต่างก็พากันจ้องมองไปที่หนิงฝาน!

“หนิงฝาน ช่างบังอาจยิ่งนัก! กล้าส่งตัวเองมาตายก่อนเลยงั้นหรือ!”

“เผ่ามนุษย์ บังอาจมาหลอกใช้เผ่าปีศาจบรรพกาลที่สูงส่งของพวกเขา เจ้าคร้านจะมีชีวิตต่อไปแล้วใช่หรือไม่!?”

ทันใดนั้น ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าหรือเผ่าปีศาจบรรพกาล ต่างก็กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา และรังสีฆ่าฟันก็แผ่ซ่านออกมา!

หนิงฝานดูไม่ได้สนใจคำขู่ของทั้งสองฝ่ายเลย พร้อมทั้งยังเงยหน้าขึ้นไปมองกองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าและเผ่าปีศาจบรรพกาลอีกด้วย!

มิหนำซ้ำ ชายหนุ่มยังชี้คมกระบี่ในมือพร้อมกับกล่าวว่า “กองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้า เผ่าปีศาจบรรพกาล ข้ามาที่นี่เพื่อมาเอาชีวิตของพวกเจ้า หากไม่อยากตายก็จงสละแก่นวิญญาณของพวกเจ้า และยอมจำนนเสีย!”

“ฮ่า ๆๆ! ช่างน่าขำเสียจริง!”

“เป็นเพียงเทพสวรรค์ธรรมดา ๆ แต่กลับกล้าสั่งให้พวกข้ายอมจำนน!”

ได้ยินเช่นนั้น เทียนจวินก็หัวเราะออกมา

ความดูถูกเหยียดหยามปรากฏขึ้นบนใบหน้าของทุกคน!

โดยเฉพาะเหล่าเผ่าปีศาจบรรพกาลที่พร้อมจะฆ่าแล้ว!

“หึ!”

เห็นเช่นนั้น หนิงฝานก็ส่ายหัวพลางยิ้มอ่อน ไม่มีสิ่งใดต้องพูดกันแล้ว ฉับพลันนั้น ร่างแห่งเซียนกระบี่บรรพกาลก็สั่นสะท้านขึ้นในทันที!

ครืน!

ทันใดนั้น ปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุดราวกับกลายเป็นมหานทีเชี่ยวกราก พุ่งออกไปทางกองกำลังพันธมิตรและเผ่าปีศาจบรรพกาลเพื่อกวาดล้างกองทัพ!

“บังอาจ!”

“ต่อหน้าข้า เจ้าทำเยี่ยงนี้ได้เช่นไร!”

เห็นเช่นนั้นแล้ว ไม่ว่าจะเป็นกองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าหรือเผ่าปีศาจบรรพกาลต่างก็โกรธจัด!

ท้ายที่สุดแล้ว หนิงฝานก็เป็นเพียงเทพสวรรค์คนหนึ่ง หากเขาคิดต่อสู้ ก็คงจะทำให้กองทัพของทั้งสองฝ่ายบาดเจ็บล้มตายเป็นจำนวนมากอย่างแน่นอน!

“หัตถ์ผ่าสวรรค์!”

“ธงหมื่นปีศาจ!”

“ฝ่ามือยักษ์ปีศาจสวรรค์!”

“เพลิงปีศาจเทพสวรรค์!”

ในตอนนั้น เหล่าเทพสวรรค์ที่ทรงพลังก็ได้ปลดปล่อยพลังอันน่าสะพรึงกลัวออกมา เพื่อต้องการบดขยี้ปราณกระบี่ให้แหลกสิ้น!

ปัง! ปัง! ปัง!

ทว่าเพียงชั่วพริบตานั้นเอง หลังจากเกิดเสียงระเบิดขึ้น เหล่ากองกำลังแห่งสวรรค์ก็ถูกปราณกระบี่ทำลายจนป่นปี้!

หลังจากนั้น ปราณกระบี่ก็ระเบิดออก เหล่าทหารแห่งกองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าและเผ่าปีศาจบรรพกาลกว่าล้านชีวิต ทั้งหมดถูกปราณกระบี่เจาะผ่านขั้วหัวใจจนตาย!

ยามนี้ กองทัพกว่าล้านชีวิตต่างก็ถูกสะกดให้อยู่กับที่!

เพียงแค่หนิงฝานขยับเล็กน้อย เหล่ากองทัพนับล้านก็จะถูกแผดเผาจนกลายเป็นเถ้าถ่านในทันที!

“อ๊าก!”

“เจ้ามิใช่เทพสวรรค์ แต่เป็น… เทพสูงสุด!!”

เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า เทียนจวินและปีศาจทองคำทมิฬต่างก็ร้องออกมาด้วยความตกใจ!

ไม่มีเทพสวรรค์ผู้ใดสามารถรับมือกับเทพสวรรค์ที่แข็งแกร่งกว่าล้านชีวิตได้ด้วยกระบี่เพียงเล่มเดียว จะมีก็เพียงเทพสูงสุดที่สามารถทำได้เท่านั้น!

“เจ้าเดาถูกต้องแล้ว แต่ข้าไม่มีรางวัลให้หรอกนะ!”

หนิงฝานยิ้มเย็นชา จากนั้นเขาก็ชักกระบี่ออกมาและชี้กระบี่ไปทางเทียนจวิน!

ฮ่า ๆ!

ปราณกระบี่สว่างไสวราวกับทางช้างเผือก ตวัดกวาดไปทางเทพสูงสุดห้าคนนั้นทันที!

บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม! บึ้ม!

แน่นอนว่าเทียนจวิน ปีศาจทองคำทมิฬ และเทพสูงสุดอีกห้าคนย่อมไม่กล้าประมาท พวกเขาเริ่มระเบิดตัวพลังภายในออกมามากขึ้น ปราณร้อนระอุพวยพุ่งออกมาราวกับมังกรที่กราดเกรี้ยว ยามนี้ คนทั้งห้าคนต่างก็ไม่มีใครคิดออมมืออีกแล้ว ต่างปลดปล่อยพลังที่แข็งแกร่งที่สุดของตัวเองออกมาเพื่อรวมพลังกันฆ่าหนิงฝาน!

แต่เมื่อปราณกระบี่ของชายหนุ่มมาถึง

ทั้งห้าคนที่กำลังใช้ออกพลังอยู่ถึงกับทรุดตัวลงในทันที!

สวบ! สวบ! สวบ!

เพียงอึดใจเดียว คนทั้งห้าต่างถูกกระบี่เหินกวาดออกไป หลังจากร่วงหล่นลงสู่พื้น แสงกระบี่ทั้งห้าก็ส่องประกายขึ้นมา พลันทิ่มแทงทะลุตัวคนทั้งห้าในบัดดล!

“อ๊ะ!”

“เป็นไปไม่ได้!”

“เหตุใดเจ้าจึงแข็งแกร่งถึงเพียงนี้!”

ยามนี้ ทั้งห้าคนต่างก็ตื่นตกใจเป็นอย่างมาก ในใจรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมา!

ขณะเดียวกันนั้น เทพสูงสุดทั้งห้าก็เป็นราวกับเหล่ามดปลวกที่อ่อนแอในเงื้อมมือของหนิงฝาน!

โดยไม่ได้สนใจเสียงกรีดร้องของทั้งห้าคน หนิงฝานกระชับกระบี่ในมือและยิ้ม “เวลานี้ข้าจะให้ทางเลือกกับพวกเจ้าสองทาง ยอมจำนนหรือจะตาย!”

หลังสิ้นสุดคำพูดนั้น ปราณกระบี่ก็ยังคงทำให้หลาย ๆ คนรู้สึกสั่นสะท้านอยู่!

กลิ่นอายแห่งความตายกำจายไปทั่วร่างในพริบตา!

“อ๊ะ!”

“อย่า!”

“พวกข้ายอมจำนนแล้ว!”

หลังรับรู้ถึงความตาย เทียนจวินผู้นำกองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้า ก็ร้องลั่นด้วยความตื่นตกใจ และรีบนำแก่นวิญญาณแห่งชีวิตของตัวเองออกมาทันที!

การจะเป็นผู้ฝึกยุทธ์ได้ก็เป็นเรื่องยากมากอยู่แล้ว แต่การไปให้ถึงเทพสูงสุดนั้นกลับเป็นเรื่องที่ยากยิ่งกว่ามากโข!

พวกเขาไม่อยากตายง่าย ๆ เช่นนี้!

เมื่อกองกำลังพันธมิตรแห่งเทพเจ้าเลือกที่จะยอมจำนนแล้วนั้น เหล่าเผ่าปีศาจบรรพกาลต่างก็ร้องคำรามออกมาด้วยความโกรธแค้น!

“ขี้ขลาด!”

“เผ่ามนุษย์ที่ต่ำต้อย!”

“พวกข้าเป็นถึงเผ่าปีศาจบรรพกาลที่สูงส่ง จะยอมจำนนต่อเจ้าได้เยี่ยงไร!”

“เผ่าปีศาจบรรพกาลของพวกข้า หากเลือกที่จะสู้แล้ว ก็จะสู้จนตัวตาย ไม่มีคำว่ายอมจำนน!”

“…”

เหล่าเผ่าปีศาจบรรพกาลโกรธจัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้นำอย่างปีศาจกระทิงผู้ยิ่งใหญ่ที่มีควันสีขาวพวยพุ่งออกจากจมูกทั้งสองข้าง!

“หากพวกเจ้าอยากตาย ข้าก็จะมอบความตายให้!”

เห็นเช่นนั้นแล้ว หนิงฝานก็ยิ้มเย็นชาออกมา แล้วความคิดของเขาก็เปลี่ยนไป!

ปัง!

เพียงปราณกระบี่ไร้ที่สิ้นสุดสั่นสะเทือน ร่างกายของปีศาจกระทิงผู้ยิ่งใหญ่ รวมถึงแก่นวิญญาณปีศาจทั้งหลายก็สลายกลายเป็นเถ้าถ่านและร่วงหล่นลงมา!

เพียงชั่วพริบตา ทั้งเผ่าปีศาจบรรพกาลก็ตายตกไปกว่าครึ่ง!

และแล้วในท้ายที่สุด ผู้นำอย่างปีศาจทองคำทมิฬก็ร้องตะโกนขึ้นมาด้วยความกลัวทันที “ช้าก่อน! ช้าก่อน! พวกข้ายอมจำนน เผ่าปีศาจบรรพกาลของพวกข้ายอมจำนนแล้ว!”

ได้ยินเช่นนั้น หนิงฝานก็หยุดมือ!

ปีศาจทองคำทมิฬมองไปรอบ ๆ ตนเองด้วยความหวาดกลัวและสิ้นหวัง!

แค่เพียงเวลาสั้น ๆ กำลังพลของทั้งเผ่าปีศาจบรรพกาลพลันลดลงเหลือไม่ถึงแสน!

ปีศาจทองคำทมิฬรู้ดีว่า หากพวกเขายังคงเย่อหยิ่งต่อไป ไม่แคล้วคงจะไม่มีผู้ใดอยู่รอดอีก!

อนิจจา!

หลังจากนั้น ปีศาจทองคำทมิฬก็นำแก่นวิญญาณปีศาจของตนออกมา และปีศาจบรรพกาลตัวอื่น ๆ ก็นำแก่นวิญญาณปีศาจของตนออกมาเช่นกัน!

“ในเมื่อเลือกที่จะยอมจำนน ข้าก็จะให้เงื่อนไขการมีชีวิตต่อของพวกเจ้า ตามข้ากลับไปที่เมืองหลวงแห่งราชวงศ์เทพขนนกเพื่อขอโทษเสีย!”

แล้วหนิงฝานก็โบกมือรวบรวมเอาแก่นวิญญาณทั้งหมดไว้ ก่อนจะนำกองทัพทั้งหมดกลับสู่เมืองเทพขนนก!

*[1] บทกวีโบราณที่แสดงถึงชีวิตของคนที่ไม่นานก็ต้องแก่เฒ่า