บทที่ 205 เวลาช่วยย้อนกลับที ข้าจะไม่ทลายผนึกอีกแล้ว!
วิญญาณของดาบมารอมตะสั่นสะท้าน ตัวดาบเอนไหวรุนแรง
โอสถจักรพรรดิกว่าสิบต้น ต้องมีบุญวาสนายิ่งใหญ่ปานใด?
นับตั้งแต่ยุคโบราณ ผู้ใดมีโชคขนาดได้เห็นโอสถจักรพรรดิกว่าสิบต้นในที่เดียวกันบ้าง
บางที ในหนึ่งยุคสมัยมีปรากฏออกมาต้นสองต้นก็น่าทึ่งมากพอแล้ว!
โอสถจักรพรรดิกว่าสิบต้นปรากฏพร้อมกันในที่เดียวกัน ไม่ว่าผู้ใดได้เห็นล้วนต้องตื้นตันเหลือคณา และอาจสุขใจจนเป็นลมล้มตายไปเลยก็ได้!
ทว่าดาบมารอมตะในเวลานี้หาได้ดีใจสักนิด!
เขา…จะดีใจทำบ๊วยอะไร!
ตอนนี้เขาตกใจจนจะขาดใจตายอยู่แล้ว!
ในลานมีโอสถจักรพรรดิปลูกไว้กว่าสิบต้น สะท้อนให้เห็นว่าตัวเขามองผิดไป คนผู้นั้นมิใช่ปุถุชน หากแต่เป็นผู้ยิ่งใหญ่เหนือฟ้าเกินจินตนาการ!
“นายท่านยังเก่งกาจไม่สู้เลยกระมัง!”
ดาบมารอมตะเอ่ยอย่างอกสั่นขวัญแขวน
ตัวเขาทระนงมาโดยตลอด สิ่งมีชีวิตตนอื่นล้วนไม่อยู่ในสายตา แม้กระทั่งจักรพรรดิอสูรโลหิตอัสนีผู้ยิ่งใหญ่ในยุคโบราณ ในสายตาเขาก็เป็นเพียงทาสคนหนึ่งเท่านั้น
ผู้ที่เขายอมรับเป็นเจ้านายมีเพียงคนเดียว นั่นก็คือผู้เฒ่าอมตะ!
เขาถูกหลอมขึ้นโดยผู้เฒ่าอมตะ ญาณดาบที่ก่อกำเนิดก็มาจากเคล็ดวิชาลับโบราณบางอย่างของผู้เฒ่าโบราณ ทั้งยังต้องแช่ด้วยสายเลือดศัตรูนับพันหมื่นกว่าจะหล่อเลี้ยงขึ้นมาได้
ผู้เฒ่าอมตะคือเจ้านายที่เขายอมรับอย่างแท้จริง!
แต่เท่าที่เขาจำได้ ผู้เฒ่าอมตะมิได้น่ากลัวปานนั้น เขามีโอสถจักรพรรดิในครอบครองเพียงสองต้นเท่านั้น!
ในลานนี้กลับปลูกโอสถจักรพรรดิถึงสิบกว่าต้นได้อย่างง่ายดาย คนผู้นี้น่ากลัวว่าผู้เฒ่าอมตะตั้งไม่รู้กี่เท่า!
ประตูห้องโถงเปิดไว้ ลูกแก้วกลมมนแวววาวลูกหนึ่งเปล่งประกายงดงาม ดึงดูดสายตาเป็นพิเศษ
“นี่มัน…อะไรกัน!?”
ดาบมารอมตะได้เห็นลูกแก้วลูกนั้น หัวใจพลันหวาดผวายิ่งขึ้นไปอีก!
ลูกแก้วลูกนั้น มีจังหวะแห่งเซียนไหลเวียน!
ทั้งความรู้สึกเลือนรางคล้ายมิใช่ความจริง ทั้งจังหวะอันเป็นนิรันดร์ ทั้งพลังอันไร้ที่สิ้นสุด…
ดาบมารอมตะตกใจจนหล่น ‘เคร้ง’ ลงไปบนพื้น!
“นี่เขาเป็นถึง…ท่านเซียน!?”
เขาพูดตะกุกตะกัก ตกใจอย่างสุดซึ้ง
ลูกแก้วที่ตั้งวางอยู่ในห้องโถงเป็นลูกแก้วเซียนอย่างไม่ต้องสงสัย!
ปุถุชนผู้นี้น่ากลัวยิ่งกว่าที่เขาคิดไว้เสียอีก ไม่เพียงแต่ปลูกโอสถจักรพรรดิได้กว่าสิบต้นอย่างง่ายดาย อีกทั้งมีลูกแก้วเซียนในครอบครอง!
ค่อนดึก พระจันทร์มิได้ส่องสว่างมากนัก ภายในลานเล็กแห่งนี้จึงค่อนข้างมืด
หน้าต่างอีกห้องเปิดทิ้งไว้ ภายในนั้นมีแสงสว่างอยู่เช่นกัน แล้วมันก็ดึงความสนใจจากดาบมารอมตะไป
“ชุดเครื่องครัวทองคำจักรพรรดิทั้งชุด!!!”
เขามองทะลุผ่านหน้าต่าง แล้วญาณดาบของเขาก็ต้องตกใจจนแทบสลาย!
ที่นั่นเป็นห้องครัวห้องหนึ่ง มีเครื่องครัววางตั้งอยู่สารพัด และทั้งหมดล้วนหลอมขึ้นจากทองคำจักรพรรดิสูงส่งซึ่งหาพบได้ยากยิ่ง!
“เมื่อครั้งนายท่านหลอมข้าขึ้นมา เสาะหาไปทั่วแดนดิน กระทั่งต้องเดินทางไปยังอาณาจักรอื่นยังเจอทองคำจักรพรรดิเพียงน้อยนิด ขนาดเท่าเม็ดข้าว…!”
เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าควรพูดคำใด!
ทองคำจักรพรรดิหายากมาก เลอค่ายิ่งว่าโอสถจักรพรรดิ ที่เขามีพลังน่าทึ่งปานนี้ ส่วนสำคัญก็เพราะผู้เฒ่าอมตะผสมทองคำจักรพรรดิเข้าไปในตัวดาบของเขา!
ทว่าทองคำจักรพรรดิที่ผู้เฒ่าอมตะผสมในตัวดาบของเขามีขนาดไม่เกินเม็ดข้าวด้วยซ้ำ!
มิหนำซ้ำ หลังเทียบคุณภาพกับวัสดุทองคำจักรพรรดิที่ใช้หลอมเป็นเครื่องครัวแล้ว ทองคำจักรพรรดิในตัวเขาด้อยกว่าไม่รู้เท่าไหร่!
จังหวะแห่งจักรพรรดิที่ไหลเวียนอยู่ในเครื่องครัวทองคำจักรพรรดินั้นสยดสยองเป็นที่สุด แทบจะหลอมรวมจนกลายเป็นสสารที่จับต้องได้แล้ว!
สะท้อนให้รู้ว่านี่คือทองคำจักรพรรดิชั้นเลิศ!
ส่วนทองคำจักรพรรดิในตัวดาบของเขาใช่ด้อยกว่าเพียงน้อยนิดเสียเมื่อไหร่ หากให้เทียบกับเครื่องครัวทองคำจักรพรรดิ เรียกได้ว่าต่างกันราวฟ้ากับเหว ราวตะวันจันทรากับหิ่งห้อย!
สิ่งที่ทำให้เขาหวาดกลัวที่สุดคือ ผลึกโปร่งใสสว่างวาววามที่ถูกตั้งไว้ในมุมหนึ่งของห้องครัว!
ประกายที่ทะลุผ่านหน้าต่างห้องครัวมาจากผลึกโปร่งใสแสนพิเศษชิ้นนั้นเอง!
แสงที่ดึงความสนใจของดาบมารอมตะไปก็มาจากมัน
พลังแห่งกาลเวลาอันมหาศาลที่อยู่เหนือกฎแห่งกาลเวลาทั้งปวงนี้คือสิ่งใด!?
“ที่…ที่แห่งนี้อยู่ไม่ได้แล้ว!”
ดาบมารอมตะกลัวจนแทบสิ้นใจแล้วจริง ๆ!
ให้ตายสิ ของแต่ละชิ้นในสถานที่แห่งนี้ล้วนสยดสยองเหลือแสน ตั้งแต่เขาถือกำเนิดขึ้นยังไม่เคยได้พบวัตถุสะท้านฟ้ามากมายปานนี้มาก่อน!
ที่สำคัญคือ ดูเหมือนว่าคนผู้นั้นมิได้ให้ความสำคัญกับวัตถุสะท้านฟ้าเหล่านี้เท่าใด…
ปลูกโอสถจักรพรรดิไว้ในลานเรื่อยเปื่อย
ลูกแก้วเซียนตั้งวางเปิดเผยอยู่ในห้องโถง
ทองคำจักรพรรดิสุดแสนหายากสูงส่งกลับถูกหลอมเป็นเครื่องครัวปรุงอาหาร
ผลึกพลังแห่งกาลเวลามหาศาลเหนือจินตนาการหยุดยั้งเวลาภายในนั้น เพียงเพื่อเก็บรักษาไม่ให้ผักผลไม้เน่าเสีย!
สวรรค์…คนผู้นั้นเป็นตัวตนเช่นไรกันแน่!
เขาไม่อยากอยู่ที่นี่ต่อไปแม้แต่วินาทีเดียว ตกใจกลัวจนวิญญาณแทบออกจากร่าง ดาบมารอมตะรีบเร่งรีดเร้นพลังทั้งหมดเพื่อควบคุมตัวดาบ หมายจะเหินฟ้าหนีไปจากที่แห่งนี้!
ตึง!
ทันทีที่เหินขึ้นไปบนนภาก็เกิดเสียงดัง พลังบางอย่างกระแทกใส่เขา จนตัวดาบของเขาเกือบระเบิดแหลกเหลว และหล่นไปอยู่บนพื้น!
“อะไรกัน!”
เขาร้องไห้ ร้องจนใจแทบขาด ร้องสะอึกสะอื้นจนฟังแทบไม่เป็นเสียง!
เหตุใดเขาจึงอนาถถึงเพียงนี้!
หากรู้อย่างนี้ มิสู้ปล่อยให้ลูกหลานจักรพรรดิหยวนจับตัวเขาไปยังจะดีกว่า!
ลูกหลานจักรพรรดิหยวนจับตัวเขาไปแล้ว อย่างมากก็แค่ผนึกเขาอีกครั้ง ไม่สามารถเอาชีวิตเขาได้
แต่หากตกอยู่ในเงื้อมมือของคนระดับนี้ เขาไม่รู้จริง ๆ ว่าเขาต้องพบจุดจบเช่นไร!
ด้วยฝีมือของคนผู้นี้ การทำลายเขาเป็นเรื่องที่ง่ายเสียยิ่งกว่าง่าย!
“นายท่าน ครานั้นไยท่านถึงไม่พาข้าไปด้วย ไยต้องทิ้งข้าไว้ที่นี่!”
เขาร่ำไห้น้ำตาไหลอาบ คิดถึงเจ้านายของเขา ผู้เฒ่าอมตะอย่างที่สุด!
นั่นเป็นยุคสมัยที่ผ่านมาแล้วแสนนาน นานกว่ายุคโบราณตั้งไม่รู้เท่าไร!
ในยุคนั้น เขาอยู่เคียงข้างผู้เฒ่าอมตะ เจ้านายของเขา ออกรบพิชิตแดนดิน กวาดล้างวีรชนทั่วหล้า เป็นใหญ่ในปฐพีทั้งผืน!
ทว่าหลังจากนั้นผู้เฒ่าอมตะก็จากไปและผนึกเขาไว้ ทำให้เขาตกอยู่ในห้วงนิทราอันไร้ที่สิ้นสุด
เขาไม่รู้ว่าผู้เฒ่าอมตะไปอยู่ที่ใด
หลังจากเขาตื่นมา ฟ้าดินแปรผันไปทั้งหมด โลกที่เขาเคยคุ้นอันตรธานไปจนสิ้น เขาไปอยู่ในยุคโบราณ
ตอนนี้มาลองคิดดูแล้ว เขาปรารถนาให้ครานั้น ผู้เฒ่าอมตะพาเขาไปด้วยเหลือเกิน หากเป็นเช่นนั้น ยามนี้เขาคงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้!
“ถ้าเวลาย้อนกลับได้คงดี ข้าจะกลับไป ข้าขอถูกผนึกต่อ! ข้าไม่ต้องการทลายผนึกออกมาแล้ว!”
ดาบมารอมตะร้องไห้ตะโกน สำนึกเสียใจแทบบ้า
หากให้โอกาสเขาอีกครั้ง ไม่ว่าอย่างไรเขาก็ไม่ไปทลายผนึกของจักรพรรดิหยวนเด็ดขาด เขายอมอยู่ในผนึกต่อไป!
น่าเสียดาย บัดนี้พูดอะไรก็คงสาย ไม่อาจย้อนกลับไปได้แล้ว
ด้วยแรงกระแทกจากพลังเมื่อครู่ พลังของเขาที่อุตส่าห์ฟื้นกลับมาก็หมดไปอีกครั้ง มิหนำซ้ำเขายังบาดเจ็บหนักกว่าเดิมอีก!
บุ๋ง บุ๋ง…
นั่นเขาทำบ้าทำบออะไรอยู่?
ภายในโอ่งน้ำ มัจฉาสีสันสดใสตัวหนึ่งกระโจนออกจากผืนน้ำไปดูดาบมารอมตะที่วุ่นวายไม่หยุดเป็นระยะ
นี่คือดาบที่ท่านเซียนหลอมหรือ?
มันคิดในใจ
แต่ในไม่ช้ามันก็ปัดความคิดนี้ตก
ดาบเล่มนี้คุณภาพย่ำแย่ราวเศษสวะ ท่านเซียนไฉนเลยจะหลอมดาบห่วย ๆ เล่มนี้ขึ้นมาได้
เป็นไปไม่ได้หรอก
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")