ระบบล็อกอินสู่สวรรค์ [苟在女帝宫我举世无敌] – ตอนที่ 163 กึ่งเซียนคุกเข่า ผู้คนหมอบลง!

ตอนที่ 163 กึ่งเซียนคุกเข่า ผู้คนหมอบลง!

เมื่อเห็นว่าหนิงฝานเดินนำเหล่ายอดฝีมือแห่งสำนักเซียนกระบี่ออกมาจากตำหนักสวรรค์สูงสุด ทุกคนที่อยู่ตรงนั้นก็ต่างตื่นตกใจ!

ทุกคนตกตะลึงจนลืมเคลื่อนไหวและในหัวก็คล้ายดูจะมึนงงไปหมด!

ขณะนั้นเอง หนิงฝานก็ก้าวออกไปด้านหน้าตำหนักอย่างใจเย็น หลังจากมองไปรอบ ๆ เขาก็โบกมือยิ้มขึ้นพลางกล่าวว่า “สวัสดี!”

ตู้ม!

ทันทีที่พูดจบก็เกิดเสียงดังเซ็งแซ่ขึ้นในที่แห่งนี้!

“อ๊า! หนิงฝาน! เป็นเหล่าสำนักเซียนกระบี่จริง ๆ ด้วย!”

“บัดซบ! เหตุใดพวกเขาถึงอยู่ภายในตำหนักสวรรค์สูงสุดได้!”

“นี่พวกเขานำหน้าพวกเรา เข้าไปในตำหนักสวรรค์สูงสุดก้าวหนึ่งแล้วจริง ๆ รึ?”

“ไร้เหตุผลเสียจริง! ข้อห้ามของตำหนักสวรรค์สูงสุดนี้ พวกเราหลายคนรวมกันถึงจะเปิดออกได้ พวกเจ้าจะเข้าไปก่อนได้อย่างไร!”

“แน่นอนว่าจะต้องใช้วิธีที่พวกเราไม่รู้เพื่อเข้าไปในตำหนักสวรรค์สูงสุดนี้เป็นแน่!”

“…”

พลันเกิดเสียงโต้แย้งขึ้นในหมู่ฝูงชน และสายตาของผู้คนทั้งเจ็ดสำนักก็จ้องมองไปที่หนิงฝานอย่างไม่วางตา!

โดยเฉพาะอู่ซื่อแห่งสำนักเซียนวิถีสวรรค์ ที่ราวกับว่ากำลังพบเจอกับศัตรู รอบดวงตาของนางแดงก่ำไปด้วยความโกรธ ก่อนจะตะโกนออกมาว่า “หนิงฝาน! คราอยู่นอกเมือง น้องชายของข้ายอมปล่อยเจ้าไปแล้วครั้งหนึ่ง แต่เจ้ากลับยังกล้าเข้ามาในเมืองเซียนโบราณอีกงั้นรึ!!”

“น้องชายข้า ครั้งนี้จะไว้ชีวิตเขามิได้อีกแล้ว ฆ่าเขาเสีย!”

ตู้ม!

จริง ๆ แล้ว ไม่ต้องรอให้อู่ซื่อเตือนเสียด้วยซ้ำ โอกาสที่อู๋เซียนเหรินจะฆ่าหนิงฝานอยู่ตรงนี้แล้ว!

“หนิงฝาน เจ้าเข้าไปยังตำหนักสวรรค์สูงสุดตั้งแต่เมื่อใด สมบัติเซียนเล่า?”

อู๋เซียนเหรินถามขึ้นอย่างเย็นชา พลังกึ่งเซียนก้าวที่ห้าปะทุขึ้นในบัดดล!

ขณะที่เหล่าเจ้าสำนักคนอื่น ๆ ต่างพากันจับจ้องไปยังหนิงฝาน!

ความขับข้องใจระหว่างสำนักเซียนวิถีสวรรค์และสำนักเซียนกระบี่มิได้เป็นที่น่าสนใจสำหรับพวกเขา แต่ที่สนใจกลับเป็นสมบัติเซียนภายในตำหนักสวรรค์สูงสุดต่างหาก!

“สมบัติเซียน! ที่พวกเจ้าพูดถึงคือของสิ่งนี้ใช่หรือไม่!”

หนิงฝานมิได้สนใจอู๋เซียนเหรินเลย เขาหยิบเอาพู่กันออกมา ขนาดของพู่กันไม่ใหญ่แต่ยาวมาก และภายในนั้นก็มีแสงเซียนส่องประกายออกมาด้วย!

“โอ้!”

“สมบัติเซียน! นี่จะต้องเป็นสมบัติเซียนของจริงแน่ ๆ!”

“สมบัติเซียนอยู่ในมือของเจ้านี่เอง!”

“ส่งสมบัติเซียนมา สมบัติชิ้นนี้มิใช่สิ่งที่สำนักเซียนกระบี่อย่างพวกเจ้าจะเข้ามายุ่งด้วยได้!”

เมื่อเห็นพู่กันแห่งเซียนในมือของหนิงฝาน ผู้คนในที่แห่งนี้ต่างพากันตื่นตกใจ อู๋เซียนเหรินและคนอื่น ๆเผยสายตาโลภออกมาอย่างไม่ปิดบัง ซ้ำยังพากันส่งเสียงข่มขู่ด้วย!

“หึ!”

“พูดได้ดีนี่!”

“พวกเจ้ามีคนตั้งเยอะ ข้าคงมิกล้านำสมบัติเซียนไปเพียงคนเดียวหรอก!”

หนิงฝานแกล้งทำท่าทางเหมือนกลัว จากนั้นเขาก็หยิบสมบัติเซียนออกมาเขย่า แสงเซียนพร่างพราว แล้วเขาก็พูดขึ้นอีกครั้ง “ทว่า…ยามนี้พวกเจ้ามีหกคน แต่สมบัติเซียนนั้นมีเพียงชิ้นเดียว ข้าควรให้ผู้ใดดี?”

“ส่งมาให้ข้า!”

อู๋เซียนเหรินพูดขึ้นในทันที พลังฝึกฝนของกึ่งเซียนก้าวที่ห้าสั่นกระเพื่อมออกมากลางอากาศ ทำให้อีกห้าคนรู้สึกกลัวยิ่ง!

อย่างไรก็ตาม เพราะด้านหน้าคือสมบัติเซียน นี่จึงทำให้คนอีกห้าคนไม่อาจยอมแพ้ง่าย ๆ เช่นนี้ได้!

เจ้าสำนักปีศาจโบราณที่เป็นกึ่งเซียนก้าวที่สี่ก็ปลดปล่อยพลังที่พุ่งพล่านออกมา พร้อมพูดขึ้นว่า “เหตุใดต้องให้ท่าน สมบัติเซียนชิ้นนี้จะต้องเป็นของสำนักปีศาจโบราณ!”

“บังอาจ! สำนักโลกใต้พิภพของข้าจะไม่เหมาะสมกับสมบัติเซียนได้อย่างไร!”

“หนิงฝาน ส่งมาให้สำนักญาณเซียนของข้า!”

“หึ! สมบัติเซียนชิ้นนี้ เป็นของสำนักปีศาจเมฆาและสำนักเทพตะวันต่างหาก!”

“…”

เหล่ากึ่งเซียนผู้แข็งแกร่งต่างพากันส่งเสียงตะโกนออกมา!

ด้วยคุณค่าของสมบัติเซียนชิ้นนี้ก็ชัดเจนมากพออยู่แล้ว ทำให้ไม่ว่าผู้ใดก็ไม่คิดที่จะล่าถอย!

แม้แต่สองสำนักที่อ่อนแอที่สุดอย่างสำนักปีศาจเมฆาและสำนักเทพตะวัน ที่มีกึ่งเซียนก้าวที่สองอยู่สองคน ก็ยังพร้อมที่จะต่อสู้!

“หึ!”

“คนอย่างพวกเจ้ายังกล้าที่จะสู้กับข้ารึ ช่างกล้าเสียจริง!”

ในเวลานี้เอง อู๋เซียนเหรินพูดขึ้นด้วยความเย็นชาอีกครั้ง ทั่วทั้งร่างกายเต็มไปด้วยพลังกึ่งเซียนก้าวที่ห้าอันน่าสะพรึงกลัว!

“จะกล้าหรือไม่กล้า แค่ลองดูก็รู้แล้ว!”

“กลัวแค่ว่าเจ้าจะสู้ไม่ไหวเสียมากกว่า!”

“หากต้องสู้ก็สู้!”

ตู้ม ตู้ม ตู้ม!

สิ้นคำพูดพวกนั้น เหล่ากึ่งเซียนก็ต่างพากันระเบิดพลังออกมา!

ในเวลานี้ ทั่วทั้งภายนอกของตำหนักสวรรค์สูงสุดเต็มไปด้วยพลังและจิตสังหาร บรรยากาศเปลี่ยนเป็นการสู้รบที่ต่างหยิบศัสตราวุธตนเองออกมาชิงชัย!

“ทุกท่าน ช้าก่อน!”

ทันใดนั้นเอง อู่ซื่อแห่งสำนักเซียนวิถีสวรรค์ก็พูดขึ้น “ตอนนี้สมบัติเซียนยังอยู่ในมือของหนิงฝาน หากพวกเราเริ่มต่อสู้กันทุกคนก็จะได้รับบาดเจ็บ เช่นนั้นมิใช่ทำให้สำนักเซียนกระบี่รอดตัวไปได้หรือ!”

“ฟังข้าก่อน พวกท่านควรจะฆ่าหนิงฝานและเหล่าผู้คนแห่งสำนักเซียนกระบี่เสียก่อน แล้วค่อยมาแบ่งการเป็นเจ้าของสมบัติเซียน!”

ทันทีที่คำพูดนั้นออกมา อู๋เซียนเหรินและเหล่าผู้คนที่กำลังต่อสู้โดยการหยิบศัสตราวุธตนเองออกมานั้น ก็พลันรู้สึกว่าคำพูดนี้มีเหตุผลไม่น้อย จึงเริ่มหันปลายแหลมคมไปทางหนิงฝานแทน!

‘สิ่งที่นางพูด ช่างน่าสนใจเสียจริง!’

หนิงฝานยกยิ้มเย็นชา ขณะที่ในใจได้ตัดสินมอบความตายให้กับอู๋ซื่อไปแล้ว!

“ทุกท่าน ความแค้นระหว่างหนิงฝานและพี่สาวของข้า พวกท่านมิต้องเร่งรีบ ข้าจะฆ่ามันแล้วค่อยมาหารือกันว่าผู้ใดควรได้เป็นเจ้าของของสมบัติเซียน!”

อู๋เซียนเหรินพูดขึ้น แล้วทันใดนั้นเขาก็หันไปทางหนิงฝาน!

“ข้าและเจ้าสำนักเซียนวิถีสวรรค์เป็นสหายเก่ากัน เช่นนั้นแล้ว เหตุใดข้าจึงจะไม่แก้แค้นให้กับสหายเก่าเล่า!”

“มันผู้นี้เคยใช้ระดับเทพสูงสุดสังหารกึ่งเซียน นี่ย่อมเป็นเรื่องที่อันตรายมาก ข้าจะช่วยท่านเอง!”

“ฮ่า ๆ ข้าก็จะช่วยท่านเอง!”

ปัง ปัง ปัง!

ภายในเสียงตะโกนพวกนั้น เหล่ากึ่งเซียนผู้แข็งแกร่งต่างพากันพุ่งเข้าใส่หนิงฝาน!

พวกเขารู้ดีว่า ผู้ใดที่ฆ่าหนิงฝานได้เป็นคนแรก ก็จะมีโอกาสในการได้รับสมบัติเซียน จึงไม่มีผู้ใดที่ยืนอยู่เฉย ๆ ในที่แห่งนี้เลย!

เมื่อมองเห็นกึ่งเซียนผู้แข็งแกร่งทั้งหกคนกำลังจะฆ่าเขา ชายหนุ่มกลับมีสีหน้านิ่งเฉย

“หนิงฝาน เอาชีวิตของเจ้ามาให้ข้า!”

อู๋เซียนเหรินที่มีพลังขอบเขตกึ่งเซียนก้าวที่ห้า นับว่ามีความว่องไวเป็นอย่างยิ่ง เพียงชั่วพริบตาก็สามารถพุ่งมาหยุดอยู่ด้านหน้าของหนิงฝานแล้ว จากนั้นมองเห็นแค่ว่าเขาเพียงโบกมือ ความว่างเปล่าก็พลันถูกฉีกกระชาก หัตถ์นั้นพุ่งตรงเข้าไปเพื่อหมายจะคว้าจับหนิงฝาน!

“ฮ่า ๆ!”

หนิงฝานหัวเราะพลางยิ้มอย่างเย็นชา

เพราะในเวลาต่อมานั้น เขาเพียงแค่ยื่นมือและชี้นิ้วออกไป!

ตู้ม!

ดัชนีเดียวกลับทำให้พลังที่มองไม่เห็นพุ่งลงมาจากท้องฟ้า และกดทับลงบนร่างกายของอู๋เซียนเหรินในพริบตา!

ตุบ!

ขณะนั้นเอง ทั่วทั้งร่างกายของเขาไม่สามารถควบคุมได้อีกต่อไป ทำได้เพียงคุกเข่าลงบนบันไดแทบเท้าของหนิงฝาน!

สีหน้าของอู๋เซียนเหรินยามนี้พลันตกตะลึงยิ่ง!

ข้าเป็นใคร?

ข้าอยู่ที่ไหน?

ข้าต้องการที่จะทำสิ่งใด?

…

ก่อนที่ผู้ใดจะล่วงรู้!

เห็นอู๋เซียนเหรินที่เพิ่งจะถูกกดลง กึ่งเซียนที่เหลืออยู่ทั้งห้าคนซึ่งกำลังจะเข้าไปฆ่าหนิงฝานพร้อมกัน พลันสีหน้าของทุกคนก็เต็มไปด้วยความตื่นตระหนก!

แล้วตอนนั้นเอง…

เพียงความคิดเดียวของหนิงฝาน พลังห้าสายของเมืองเซียนโบราณก็มาอยู่บนร่างกายของคนทั้งห้า ทำให้ทั้งห้าคนไม่อาจขัดขืนอะไรได้ และต้องคุกเข่าลงแทบเท้าของหนิงฝาน!

สิ่งนี้ทำให้ทั้งห้าคนเกิดความสับสน!

พวกข้าเป็นใคร?

พวกข้าอยู่ที่ไหน?

พวกข้าต้องการที่จะทำสิ่งใด?

…

ขณะที่อู๋เซียนเหรินและคนอื่น ๆ กำลังมึนงงกันอยู่นั้น ฝูงชนในสถานที่แห่งนี้ต่างพากันตื่นตกใจ!

เพราะในสายตาของพวกเขา หนิงฝานเพียงแค่ยกนิ้วขึ้นมาชี้อย่างง่ายดาย เหล่ากึ่งเซียนผู้แข็งแกร่งทั้งหกคนซึ่งนำโดยอู๋เซียนเหรินก็คุกเข่าลงแทบเท้าของหนิงฝานแล้ว!

ราวกับว่าทั้งหกคนมิได้ไปเพื่อฆ่าหนิงฝาน แต่เข้าไปเพื่อคุกเข่าทำความเคารพ!

“สวรรค์! นี่มันพลังอันใดกัน!?”

“บ้าจริง! เจ้าทำสิ่งใดกับพวกข้า!”

“เป็นไปไม่ได้! เจ้ามิใช่เป็นกึ่งเซียนก้าวที่หนึ่งหรือ เหตุใดจึงสามารถสะกดข่มพวกข้าได้!”

“…”

อู๋เซียนเหรินและคนอื่น ๆ มีปฏิกิริยาโต้ตอบกลับมาและร้องตะโกนขึ้นด้วยความร้อนรน!

แต่ไม่ว่าพวกเขาจะใช้พลังอย่างไร ทุกคนก็ทำได้เพียงคุกเข่าลงอย่างน่าอัปยศอยู่ตรงหน้าหนิงฝานเท่านั้น!

“น้องชายข้า!”

“ท่านเจ้าสำนัก!”

“ท่านเจ้าสำนัก!”

ในเวลานี้ ผู้คนของทั้งเจ็ดสำนักใหญ่ต่างกันมีปฏิกิริยาตอบโต้กลับมา และพุ่งตัวเข้าไปหมายจะฆ่าหนิงฝานทิ้งเสีย!

ทว่า…

หนิงฝานครานี้หาได้ขยับแม้แต่กระผีกเดียว เขาเพียงแค่เหลือบมองเท่านั้น!

ตุบ! ตุบ! ตุบ!

เหล่ายอดฝีมือของทั้งเจ็ดกองกำลังใหญ่ที่พุ่งตัวมาเพื่อฆ่า ต่างก็ล้มลงกับพื้น!

“สวรรค์!”

“นี่มันอันใดกัน!”

“บัดซบ! เหตุใดจึงต้องคุกเข่าให้กับหนิงฝานด้วย เช่นนี้แล้ว พวกเราต้องคุกเข่าลงด้วยหรือไม่!”

“เพียงชี้นิ้ว กึ่งเซียนก็ยอมคุกเข่าให้ แค่จ้องมองเหล่าฝูงชนก็หมอบลง!”

“หรือว่าหนิงฝานจะเป็นเทพเซียนมาจุติใหม่ มิเช่นนั้นแล้ว เหตุใดเขาจึงได้น่าเกรงขามถึงเพียงนี้!”

“…”

ฉับพลันนั้นก็ทำให้ผู้คนทั้งหมดในที่แห่งนี้ต้องตื่นตกใจ!

“เพราะเหตุใดกัน!”

อู๋เซียนเหรินตะโกนขึ้น และผู้คนที่เหลือก็ดูโกรธขึ้นมา ทุกคนล้วนไม่เข้าใจ!

พวกเขาคิดไม่ออกจริง ๆ หนิงฝานเป็นเพียงกึ่งเซียนก้าวที่หนึ่ง เหตุใดจึงแข็งแกร่งมากถึงเพียงนี้!

ชายหนุ่มกลับยกยิ้มขึ้น

“ฮ่า ๆ ลืมบอกพวกเจ้าไป ข้าสามารถควบคุมได้ทั่วทั้งเมืองเซียนโบราณ ภายในเมืองแห่งนี้ไม่มีผู้ใดที่สามารถต่อกรกับข้าได้!”