บทที่ 212 บ้าอะไร? ถูกต้นหลิวและก้อนหินสั่งสอน?
หยวนอีบอกลาหลี่จิ่วเต้า โดยบอกว่านางจะนำกระถางดอกไม้กลับมาในไม่ช้า
ในลานเล็ก จอบถูกวางพิงกำแพงอย่างเงียบเชียบและไม่มีการเคลื่อนไหวใด ๆ
จิตใจของดาบมารอมตะที่อยู่ภายในจอบได้เปลี่ยนไปแล้ว มันไม่ใช่ดาบมารอมตะก่อนหน้านี้อีกต่อไป แม้ว่าจะเผชิญหน้ากับทายาทของจักรพรรดิหยวน หยวนอี มันก็ไม่แสดงความเกลียดชังและสงบมาก
…
นอกเมืองชิงซาน ข้างแม่น้ำสายเล็ก ๆ
“เหตุใดคุณหนูยังไม่ออกมาอีก?”
ชายวัยกลางคนกล่าวอย่างกังวลใจ
“ไม่ต้องห่วง เจ้าอย่าทำให้งานสำคัญของคุณหนูเสียได้!”
คนข้าง ๆ เขาพูด
พวกเขาคือยอดฝีมือของตระกูลหยวน เมื่อเร็ว ๆ นี้ พวกเขาได้รับข่าวจากยอดฝีมือคนอื่น ๆ ของตระกูลจักรพรรดิว่าประมุขของเผ่าอสูรโลหิตอัสนีเหมือนจะมาทางทิศตะวันออก
พวกเขาไม่กล้ารอช้าและรีบมาที่นี่ทันที โดยตั้งใจจะบอกหยวนอีเกี่ยวกับสถานการณ์ที่เกิดขึ้น
หยวนอีเป็นลูกสาวของผู้นำตระกูล สถานะของนางสูงกว่าพวกเขาทั้งหมด ซึ่งเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องเล็กน้อย พวกเขาต้องการให้หยวนอีตัดสินใจ
หยวนอีบอกพวกเขาว่าจะไปเมืองชิงซานเพื่อเยี่ยมหลี่จิ่วเต้า สหายสนิทของผู้อาวุโสเซี่ยเหยียน ดังนั้นพวกเขาจึงรออยู่ที่นี่
หลังจากมาถึงที่นี่ พวกเขาไม่กล้าเข้าไปในเมือง ด้วยกลัวว่าจะไปรบกวนหยวนอี พวกเขาจึงรออยู่นอกเมืองเพื่อรอนางออกมา
พวกเขาทั้งหมดได้เห็นความน่ากลัวของผู้อาวุโสเซี่ยเหยียน ดังนั้นหากหยวนอีไปเยี่ยมเยียนสหายของผู้อาวุโสเซี่ยเหยียน เรื่องนี้ย่อมสำคัญมาก… พวกเขาจึงไม่กล้าไปรบกวน
“แม้ว่าประมุขของเผ่าอสูรโลหิตอัสนีจะไม่สามารถชิงดาบมารอมตะไปได้ แต่การที่คุณหนูอยู่ที่นี่ก็ยังเป็นอันตรายมาก…”
ดาบมารอมตะถูกผู้อาวุโสเซี่ยเหยียนเอาไป จึงเป็นไปไม่ได้ที่จะชิงดาบมารอมตะจากผู้อาวุโสเซี่ยเหยียน
ผู้อาวุโสเซี่ยเหยียนนั้นแข็งแกร่งกว่าหัวหน้าเผ่าของเผ่าอสูรโลหิตอัสนีอยู่มากโข
ทว่า พวกเขากังวลว่าประมุขของเผ่าอสูรโลหิตอัสนีจะลงมือกับหยวนอีหลังจากที่รู้ว่านางอยู่ที่นี่!
พวกเขาไม่ใช่คู่ต่อสู้ของผู้เฒ่าเผ่าอสูรโลหิตอัสนี และพวกเขาก็ไม่สามารถปกป้องคุณหนูได้
พวกเขาจึงต้องการให้คุณหนูออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด
“ไม่ว่าเจ้าจะเร่งด่วนแค่ไหน ก็อย่าเพิ่งรีบร้อนไป อดทนรอก่อนเถอะ อยู่ที่นี่… คุณหนูจะไม่เป็นไร”
อีกคนพูด
สหายของผู้อาวุโสเซี่ยเหยียนอยู่ในเมืองชิงซานและคุณหนูก็อยู่กับสหายของผู้อาวุโสเซี่ยเหยียน ดังนั้นพวกเขาจึงไม่ต้องกังวลว่าผู้อาวุโสของกลุ่มเผ่าอสูรโลหิตอัสนีจะมาฆ่าพวกเขา
ตรงกันข้าม พวกเขายังคงหวังว่าผู้นำของเผ่าอสูรโลหิตอัสนีจะมาฆ่าพวกเขา
หากประมุขแห่งเผ่าอสูรโลหิตอัสนีมาฆ่าเขาจริง ๆ ผู้อาวุโสเซี่ยเหยียนจะไม่นั่งเฉย ๆ อย่างแน่นอน ถึงเวลานั้นแม้ว่าประมุขแห่งเผ่าอสูรโลหิตอัสนีจะมีร้อยชีวิตเขาก็ไม่พอ!
“ใช่แล้ว”
ชายวัยกลางคนยิ้มและพูดว่า “ที่นี่ปลอดภัยที่สุด”
เขาเห็นก้อนหินอยู่ข้าง ๆ และวางแผนที่จะนั่งลง
แต่ใครจะรู้ ก่อนที่บั้นท้ายของเขาจะนั่งลง เขาก็ต้องตะโกนออกมา
“มารดาข้า มันร้อนยิ่ง!”
เขาแยกเขี้ยว ก้นของเขาเกือบจะสุกแล้ว!
หินก้อนนั้นเหมือนหินร้อน และทันทีที่ก้นของเขาเข้าใกล้มัน เขารู้สึกถึงอุณหภูมิสูงอันไร้ขีดจำกัดที่แทบลวกเขาจนตาย!
“ร้อนหรือ?”
คนข้าง ๆ เขาอึ้ง แล้วพูดอย่างขบขันว่า “เป็นบ้าอะไรของเจ้า?”
เขาอยู่ไม่ไกลจากหินก้อนนั้น ถ้าหินก้อนนั้นร้อนขนาดนั้นจริง ๆ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้สึกอุณหภูมิเลย
และเขาก็ไม่ได้รู้สึกร้อน
“ใครบ้า! หินนี่ร้อนจริง ๆ เมื่อครู่มันแทบเผาก้นข้า!”
เจ้าตัวตะโกนลั่น
สิ่งนี้สามารถเป็นของปลอมได้หรือ?
อ๊า!! ยังเจ็บก้นอยู่เลย มันคงไม่ได้สุกจริง ๆ ใช่ไหม?
คนข้างกายสงสัยว่าเป็นเรื่องจริงหรือไม่?
เขาเปิดใช้ประสาทสัมผัสญาณและตรวจสอบหินก้อนนั้น
“เรียกร้องความสนใจรึ? น่าเบื่อ!”
คนตรวจสอบพูดอย่างโกรธจัด
ภายใต้การตรวจสอบของประสาทสัมผัสญาณของเขา ไม่มีอะไรผิดปกติเกี่ยวกับหินก้อนนั้นเลย มันเป็นเพียงหินธรรมดา
“ข้าไม่ได้โกหกเจ้า!”
ชายวัยกลางคนที่ถูกไฟคลอกแทบจะร้องไห้
ก้นของเขายังร้อนระอุ ทั้งยังได้กลิ่นไหม้อีกด้วย!
“พูดเรื่องไร้สาระอีก ข้าจะโยนเจ้าลงแม่น้ำ!”
คนข้าง ๆ ไม่เชื่อเลยแม้แต่น้อย
ก่อนจะใช้ประสาทสัมผัสญาณเพื่อตรวจสอบ เจาจะทำผิดพลาดได้อย่างไร?
เป็นไปไม่ได้!
นั่นคือหินธรรมดา
“ข้า…!”
ผู้ถูกไฟลวกก้นอึดอัดตันใจ
นี่พี่น้องร่วมตระกูลเดียวกันของเขาจริงรึ!?
ก้นเขาใกล้จะสุกแล้วกลับไม่เชื่องั้นหรือ?
“พอที อย่ามาล้อเล่นกับข้าที่นี่! ข้าไม่อยู่ในอารมณ์จะเล่นด้วย! ข้าตรวจสอบด้วยประสาทสัมผัสญาณ และมันเป็นหินธรรมดา” คนข้าง ๆ พูด
หินธรรมดา?
เป็นไปได้ยังไง!
คนที่เกือบถูกลวกตายไม่เชื่อว่ามันเป็นหินธรรมดา!
ทว่า ชายวัยกลางคนมีรอยไหม้จากการถูกเผาก้นจนไม่กล้าไปที่หินนั้นอีก เขาปล่อยประสาทสัมผัสญาณออกไป และตรวจสอบหินเพื่อดูว่ามันเป็นหินอะไร
“ฮะ?”
ในไม่ช้าเขาก็ตัวแข็ง
หลังจากตรวจสอบด้วยประสาทสัมผัสญาณ เขาก็ไม่พบสิ่งใด มันเป็นเพียงหินธรรมดา!
มันแปลก ๆ
เป็นไปได้ไหมที่เมื่อครู่นี้เขาจินตนาการถึงประสบการณ์การถูกไฟลวกก้นไปเอง?
“ข้าล่ะ… คร้านจะพูดกับเจ้าจริง ๆ!”
คนข้าง ๆ พูดไม่ออก อีกฝ่ายอายุเท่าไหร่แล้ว ยังจะชอบเล่นตลกแบบนี้อีก?
เป็นอย่างนี้ตั้งแต่เด็ก!
เขาไม่สนใจชายคนนั้น และเดินไปที่ต้นหลิวข้าง ๆ โดยพยายามเอนพิงต้นหลิว
โดยไม่คาดคิด ด้วยเสียง ‘ฟึ่บ’ เขาไม่ได้พิงโดนต้นหลิว แต่ร่วงลงไปกองกับพื้นในทันที!
“อะไรกัน?”
เขาเผยสีหน้าแปลกใจ ต้นหลิวอยู่ข้าง ๆ เขาอย่างเห็นได้ชัด เขาจะพลาดเอนหลังล้มลงกับพื้นได้ยังไง?
“ภาพลวงตางั้นหรือ? มันต้องเป็นภาพลวงตาแน่ ๆ ข้าถูกเจ้าทำสับสนนัก!”
เขาตะโกนใส่คนที่ถูกไฟลวก โดยคิดว่าเมื่อครู่นี้เขาอาจมองผิด จึงเอนตัวคลาดกับต้นหลิวไป
“เกี่ยวข้องอะไรกับข้า!”
ชายที่ถูกไฟลวกตะโกน
เขายังคงเสียใจกับเรื่องก่อนหน้า เรื่องถูกหาว่าเล่นตลกทั้ง ๆ ที่ก้นของเขาถูกไฟลวก!
ช่างไร้เหตุผลนัก!
ประเด็นคือเขาไม่พบสิ่งผิดปกติเกี่ยวกับหินก้อนนั้น…
ความเจ็บปวดที่ก้นสามารถเป็นของปลอมได้หรือ?
เขาไม่เชื่อ!
หลังจากนั้น เขาเดินไปที่หินอย่างระมัดระวังและตรวจสอบอีกครั้ง
ชายที่ล้มลงยืนขึ้นและเดินไปที่ต้นหลิวอีกครั้ง คราวนี้ หลังจากยืนยันแล้วเขาก็เอนหลังไปทางต้นหลิว
“ยังไม่จบอีก ไอ้เฒ่านี่ เจ้าจะพิงหาอะไร!”
เสียงเกรี้ยวกราดดังขึ้น จากนั้นชายคนนั้นก็ถูกโยนลงไปในแม่น้ำราวกับว่าเขาถูกอะไรบางลากไป!
ชายคนนั้นตกตะลึงทันที เขาถูกต้นหลิวด่าหรือ?
แล้วยังถูกต้นหลิวซัดออกไป…?
“ให้ตายสิ เจ้ายังอยู่ที่นี่อีกหรือ? เจ้ากำลังรนหาที่ตาย! เจ้ายังต้องการที่จะนั่งบนท่านปู่หินอีก!”
ในอีกด้านหนึ่งก็มีเสียงตะโกนออกมาจากก้อนหิน และจากนั้นคนที่โดนลวกก่อนหน้านี้ก็รู้สึกถึงอุณหภูมิสูงระเบิดใส่!
หลังจากนั้น ชายคนนั้นพลันไหม้เกรียมทั้งข้างในและข้างนอก โดยควันดำก็พวยพุ่งออกมาจากร่างของเขา!
“ฟังสิ ข้าไม่ได้โกหกเจ้า!”
ชายคนนั้นยิ้มอย่างโง่เขลา ในที่สุดก็พิสูจน์ความบริสุทธิ์ของเขาได้!
“จะมาโกหกอะไรอีก! เจ้าถูกเผาจนเป็นถ่านดำแล้ว!”
คนที่อยู่ในแม่น้ำตวาดใส่อย่างพูดไม่ออก ใช่เวลามาพูดเรื่องโกหกหรือไม่โกหกรึ?
เขาโกรธมาก เขามาจากตระกูลหยวน ทั้งเขายังเป็นขอบเขตราชันย์ผู้เกริกไกร เขาเคยต้องเสียท่าเช่นนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่!?
“ข้าจะระเบิดเจ้าให้แหลกเป็นชิ้น ๆ!”
ชายผู้นั้นก็ตอบสนองเช่นกัน เขากัดฟันและพูดกับก้อนหิน
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")