บทที่ 211 ดาบหัก ๆ ถูกแทนที่ด้วยจอบ การใช้ขยะให้มีประโยชน์เป็นสิ่งที่ถูกต้อง!
ฝืมือของหลี่จิ่วเต้านับว่าคล่องแคล่วยิ่งนัก ไม้หยาบ ๆ ถูกเขาแปรรูปหลายวิธี ก่อนจะถูกเกลาจนดูดีและเรียบเสมอกัน
ในที่สุดเขาก็จัดการกับไม้เสร็จและติดมันบนจอบได้
ชายหนุ่มลองโบกจอบดู มันดีมาก ถือว่าทำได้ดีเลย
“เปลี่ยนดาบหัก ๆ เป็นจอบ อืม เป็นการใช้ขยะให้มีประโยชน์ ไม่เลวเลย!”
หลี่จิ่วเต้าพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ
เปลี่ยนดาบหัก ๆ เป็นจอบ!
ร่างกายของหยวนอีสั่นไหว นางเดาถูก ดาบมารอมตะถูกเปลี่ยนให้เป็นจอบไปโดยท่านเซียน!
ดาบหัก ๆ ที่ท่านเซียนกล่าวถึงน่าจะเป็นดาบมารอมตะ!
ใช้ขยะให้มีประโยชน์!
ฮ่า ๆ สิ่งที่ท่านเซียนพูดนั้นนับว่าถูกต้องแล้ว!
“ลองใช้ดูก่อน อย่าปล่อยให้แค่ดูดีแต่ใช้อะไรไม่ได้”
หลี่จิ่วเต้ามาที่ลานเล็ก ๆ พร้อมจอบ ก่อนจะลองขุดในแปลงดอกไม้สองครั้ง
ดี!
ขุดได้เร็ว ทั้งยังไม่ต้องใช้ความพยายามมากในการขุดดิน มันง่ายมาก!
ท่านเซียนกำลังขุดดิน คืนสู่สามัญ… นี่คือขอบเขตแห่งเซียนงั้นหรือ?
หยวนอีคิดในใจ
หากไม่ได้เห็นสิ่งนี้ด้วยตาของตนเอง แม้นางจะถูกฆ่าตาย แต่ก็คงไม่เชื่อว่าตัวตนเช่นท่านเซียนจะมาขุดดินแบบนี้!
“ขุดดินแล้ว แต่น่าเสียดายที่ยังปลูกผักไม่ได้… ดอกไม้และพืชพรรณกินพื้นที่เกินไป ต้องเอาออกเสียก่อน”
หลี่จิ่วเต้ากล่าว “แต่กระถางดอกไม้มีไม่พอ…”
หลังจากขุดดินเสร็จ หลี่จิ่วเต้าก็ต้องการที่จะปลูกผักเพิ่ม
แต่ที่ลานเล็ก ๆ นั้นมีพื้นที่ไม่มากนัก จุดเดียวที่สามารถปลูกผักได้คือ บริเวณดอกไม้และพืชสองข้างทาง
ถ้าเขาต้องการปลูกผัก เขาต้องเอาดอกไม้และพืชออกไปก่อน
ยามนี้ในบ้านมีกระถางดอกไม้มากสุดแค่หนึ่งถึงสองกระถาง ถ้าเขาต้องการเอาดอกไม้และพืชออก เขาก็ต้องทำกระถางเพิ่ม
แต่กระถางยังไม่ได้ทำไว้
ขั้นตอนในการทำกระถางดอกไม้นั้นลำบากมาก อีกทั้งเขายังเป็นคนที่แสวงหาความสมบูรณ์แบบอีกด้วย
การทำกระถางดอกไม้จำนวนมากจำต้องใช้เวลามากอย่างน้อยสองหรือสามเดือน
ถึงเวลานั้นเขาคงไม่สนใจปลูกผักแล้ว…
อันที่จริง ในเมืองก็มีกระถางดอกไม้สำเร็จรูปขายอยู่
แต่เขาไม่พอใจกับกระถางดอกไม้เหล่านั้น ไม่ว่าจะเป็นวัสดุ ฝีมือ หรือรูปแบบ พวกมันต่างไม่สามารถตอบสนองความต้องการของเขาได้
ดอกไม้และพืชเหล่านี้ถูกใช้เป็นไม้ประดับ
สำหรับไม้ประดับ รูปทรงของดอกไม้และพืชมีความสำคัญมาก แต่ตัวกระถางดอกไม้ที่ใช้ก็มีความสำคัญไม่แพ้กัน
หากกระถางดอกไม้ไม่ดีพอ ไม้ประดับที่ออกมาจะดูแย่ลงแน่นอน
เขาเป็นคนจู้จี้จุกจิก โดยเฉพาะเวลาทำของที่ชอบจะไม่ยอมทำสั่ว ๆ แต่จะเอาใจใส่อย่างมาก
ดังนั้นกระถางดอกไม้ที่ใช้จึงถูกเขาทำขึ้นเองทั้งหมด
“เฮ้อ ไม่มีทางเลือก มาทำกระถางดอกไม้กันเถอะ ข้าไม่ชอบกระถางดอกไม้ที่ขายในเมืองนี้เลย! ช่างเถอะ มีลูกแก้วหินที่เหล่ากู่มอบให้อยู่ ข้าจึงสามารถปลูกผักได้ตลอดเวลา” หลี่จิ่วเต้าคิดในใจ
เขาไม่ต้องการยอมแพ้จริง ๆ ดังนั้นเขาจึงตัดสินใจทำกระถางดอกไม้ก่อน
ลูกแก้วหินที่ผู้เฒ่ากู่มอบให้เขาสามารถเปลี่ยนเป็นเย็นหรือร้อนได้ ครอบคลุมพื้นที่กว้าง ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับปัญหาสภาพอากาศ
แม้ในฤดูใบไม้ร่วงหรือฤดูหนาว เขายังคงสามารถปรับอุณหภูมิผ่านลูกแก้วหินได้ จึงปลูกผักได้โดยไม่มีปัญหา
ท่านเซียนอยากปลูกผักในทุ่งดอกไม้และทุ่งหญ้านี้?
แต่ขาดกระถางที่จะปลูกพืชเหล่านั้นหรือ?
หยวนอีรู้สึกสับสนเล็กน้อย
ด้วยวิธีการของท่านเซียน กระถางดอกไม้ใดที่ท่านเซียนต้องการแต่ไม่สามารถหามาได้?
ทั้งหมดนี้ขึ้นอยู่กับความคิดของท่านเซียนไม่ใช่หรือ?
หยวนอีคิดอย่างรอบคอบ และรู้สึกว่าสิ่งต่าง ๆ อาจไม่ง่ายอย่างนั้น
เข้าใจแล้ว!
แจ่มแจ้งเลย!
ท่านเซียนกำลังออกท่องโลกมนุษย์ในฐานะปุถุชนธรรมดา ดังนั้นจึงไม่สะดวกสำหรับเขาที่จะจัดการเอง ท่านเซียนตั้งใจบอกใบ้นางถึงจุดประสงค์!
‘ก็ว่าอยู่ ข้าจะโชคดีจนติดตามท่านเซียนกลับมาที่บ้านได้อย่างไร นี่ย่อมต้องเป็นเหตุผล!’
หยวนอีพลันนึกขึ้นได้ และลอบพูดในใจ
ที่ท่านเซียนพานางกลับมาบ้านก็เพราะท่านเซียนต้องการให้นางทำอะไรบางอย่างให้!
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ ไม่ต้องพูดว่านางมีความสุขเพียงใด
การได้ทำงานให้กับท่านเซียนถือเป็นเกียรติสูงสุดในชีวิตของนาง!
“ที่บ้านคุณชายมีกระถางดอกไม้ไม่พอหรือเจ้าคะ? หากท่านไม่ว่าอะไร ข้าจะนำกระถางดอกไม้มาให้ท่าน”
หยวนอีกล่าว
“ได้หรือ?”
ดวงตาของหลี่จิ่วเต้าเป็นประกาย
หยวนอีเป็นผู้ฝึกตน กระถางดอกไม้ที่ผู้ฝึกตนนำมาย่อมต้องดีกว่าที่ขายในเมืองเป็นแน่
หากเป็นเช่นนี้มันจะช่วยเขาได้มาก
แทนที่จะรีบเร่งทำ เขาสามารถค่อย ๆ ทำกระถางดอกไม้เพิ่มได้ในภายหลัง
“แน่นอนเจ้าค่ะ!”
หยวนอียิ้มและพูดว่า “ข้าไม่รู้ว่าคุณชายมีข้อกำหนดสำหรับกระถางดอกไม้หรือไม่?”
“ข้อกำหนด… ไม่มีหรอก”
หลี่จิ่วเต้ายิ้มและพูดว่า “ข้าชอบทำไม้ประดับ แต่ละไม้ประดับ ทั้งตัวไม้ประดับและกระถางเป็นสิ่งที่แยกจากกันไม่ได้ ไม่เช่นนั้นจะส่งผลต่อรูปลักษณ์”
นำโอสถจักรพรรดิ… มาทำไม้ประดับ!?
ท่านเซียนช่างสมเป็นท่านเซียน ช่างทรงพลังจริง ๆ!
หยวนอีคิด ในใจนางชื่นชมท่านเซียนมากหว่าเดิม!
“เจ้าค่ะท่าน ข้าจะนำกระถางมาให้โดยเร็วที่สุด!”
นางพูดด้วยรอยยิ้ม
เขาไม่อาจเอากระถางดอกไม้ของคนอื่นมาเปล่า ๆ
หลี่จิ่วเต้ามีหลักการชีวิตของตัวเอง แม้ว่ากระถางดอกไม้จะไม่ใช่ของแพงก็ตาม
หลังจากคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาคิดว่าหยวนอีอาจจะชอบภาพวาดและภาพเขียนก็ได้!
หรือไม่ก็หยกแกะสลัก!
ยามกลับมา เขาเดินเข้าไปในลานบ้านแล้ว ทว่าหยวนอียังคงอยู่ในร้าน ตอนนั้นหากไม่ตะโกนเรียก หยวนอีก็คงจะอยู่ในร้านต่อไป
เขาจึงเดาว่าหญิงสาวคงชอบงานภาพเขียน ภาพวาด หรืองานแกะสลักหยกในร้านของเขา
“แม่นางหยวนอีชอบภาพเขียน ภาพวาด หรืองานแกะสลักหยกในร้านของข้าหรือไม่?”
หลี่จิ่วเต้าถามหยวนอี
สวรรค์!
ฟังน้ำเสียงของท่านเซียน ท่านเซียนจะมอบภาพเขียนพู่กัน ภาพวาด หรืองานแกะสลักหยกให้นางงั้นหรือ?
หยวนอีตื่นเต้นมากเสียจนแทบจะลอยขึ้นไปในอากาศ!
“ชอบเจ้าค่ะ ข้าชอบพวกมันมาก!”
นางพูดจากก้นบึ้งของหัวใจ
หลี่จิ่วเต้าแย้มยิ้มพลางเอ่ยว่า “แม่นางหยวนอีอุตส่าห์จะช่วยนำกระถางดอกไม้มาให้ข้า ข้ามิอาจรับกระถางดอกไม้ของแม่นางหยวนอีมาเปล่า ๆ ในเมื่อแม่นางหยวนอีชอบสิ่งของในร้านของข้า เชิญแม่นางหยวนอีเลือกงานอย่างใดอย่างหนึ่งของข้าไปเป็นการขอบคุณเถิด”
“ขอบคุณเจ้าค่ะ ขอบคุณท่าน!”
หยวนอีขอบคุณท่านเซียนอย่างตื่นเต้น
นางคิดไม่ผิดจริง ๆ ท่านเซียนพานางกลับบ้านเพียง เพื่อบอกใบ้ให้นางทำบางอย่างให้!
และนี่คือท่านเซียนให้รางวัลกับนาง!
โชคดีที่คิดทุกอย่างล่วงหน้า ไม่เช่นนั้นนางคงพลาดโอกาสดี ๆ เช่นนี้ไปแล้ว!
เมื่อเห็นท่าทางตื่นเต้นของหยวนอี หลี่จิ่วเต้าก็ลอบยิ้มในใจ หยวนอีชอบของในร้านของเขามากจริง ๆ
กู่ฉิน หมาก ภาพเขียนพู่กันและภาพวาด หยกแกะสลัก สิ่งเหล่านี้คนธรรมดาต่างชื่นชอบ ทางผู้ฝึกตนเองก็เช่นกัน
“ด้วยความยินดี พวกเราไปเลือกของกันเถอะ”
หลี่จิ่วเต้ายิ้มและเดินมายังส่วนร้านพร้อมกับหยวนอี
หลังจากมาถึงร้านแล้ว หยวนอีก็ตื่นตากับสิ่งที่เห็น ไม่ต้องพูดถึงสิ่งที่ต้องเลือก
จะเป็นภาพวาด ภาพเขียนอักษรบนผนัง หรือหยกแกะสลักบนโต๊ะ ไม่ว่าชิ้นไหนก็ท้าทายสวรรค์ทั้งสิ้น นางย่อมได้รับประโยชน์จากมันไม่รู้จบ!
‘จงเลือกสิ่งที่เหมาะกับตัวเองที่สุด!’
นางพูดกับตัวเองในใจ และในที่สุดก็เลือกหยกแกะสลัก
นี่คือกระบี่หยกขนาดเล็ก
กระบี่นั้นไม่เพียง แต่จะบรรจุพลังที่น่าสะพรึงกลัวเกินหยั่งไว้เท่านั้น แต่ยังรวมถึงเจตจำนงของกระบี่สูงสุดด้วย!
ตระกูลหยวนส่วนใหญ่ต่างศึกษาเต๋าแห่งกระบี่ และกระบี่หยกนี้ก็เหมาะกับนางมาก
เมื่อเห็นว่าหยวนอีเลือกเครื่องประดับเป็นกระบี่หยก หลี่จิ่วเต้าก็ยิ้มในใจ
ท้ายที่สุดแล้ว หยวนอีก็เป็นผู้ฝึกตน หากจะเปลี่ยนจากนางเป็นสตรีคนอื่น คงจะเลือกเครื่องประดับหยกที่มีลายบุปผากัน
![รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]](https://novel-fast.net/wp-content/uploads/2023/02/137498.webp "รู้สึกตัวอีกที ข้าก็เป็นเซียนซะแล้ว [原來我是世外高人]")
